Νικηφόρος Βρεττάκος
Ὁ Ἀγρὸς τῶν λέξεων
Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλούδι, ὅμοια κ' ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ' τὴ λέξη.
Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ' ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.
Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ' τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι, συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».
Δεν μπορείς να φανταστείς την χαρά την πνευματική την οποία νιώθω εσωτερικά κάθε φορά που μας προσφέρεις κάτι από το σπουδαίο έργο του μεγάλου μας ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου. Η ποίηση έχει να μας πει πολλά και συμπυκνωμένα. Δυστυχώς οι φιλόλογοι στα σχολεία μας δεν μας έμαθαν να αγαπούμε την λογοτεχνία και πολύ περισσότερο καμιά προσέγγιση στο βάθος της ποίησης. Συνέχισε να μας μεταφέρεις ξεχωριστά ποιήματα για να μάθουμε και να αγαπήσουμε τον πραγματικό πλούτο αυτής της χώρας…….
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένε Αναστάσιε
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σου ομολογήσω και γω -με χαμηλοβλεπούσικο, πολύ ντροπαλό ύφος- ότι επίσης σιχαινόμουνα την ποίηση όταν πήγαινα σχολείο, αλλά δε φταίνε γι αυτό οι καημένοι οι φιλόλογοι, φταίνε τα άθλια προγράμματα του Υπουργείου που όλο διαλέγει κάτι κοψοφλεβίτικα ποιήματα, μεταβιβάζοντα κατάθλιψη με τη σέσουλα, στις ψυχές των παιδιών μας.
Άναρχε Θεέ, η Αρχή της ζωής μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπροδομένε Νυμφίε της εφθαρμένης ψυχής μου
πολλάκις το πάλαι πολύ σε επόθησα
τα νυν που μακράν Σου εκών αυτομόλησα
γιατί ζώ δεν γνωρίζω
τις δυνάμεις πιά δεν ορίζω
το χάος βιώνω, το ψεύδος, τα μάταια...
θέλω νά ρθεις? ή τούτο ελπίζω?
Συ γνωρίζεις Θεέ της Αγάπης
εις τούτο πιστεύω
να λυτρώσεις μια ψυχή της απάτης!
Ποίησον Έλεος να Σε ποθήσει
και τον Έρωτά Σου ξανά να ελκύσει!
αφιερωμένο στην φιλόμουσο Σαλογραία...
Γρηγόρη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστώ! :-)
ΟΛΥΝΥΧΤΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν με κατάλαβες, όλη τη νύχτα
ήμουνα πλάϊ σου, προσπαθούσα να κλείσω
τα παράθυρα, πάλευα - όλη τη νύχτα.
Ο αγέρας επέμενε.
Άπλωσα τότε
τις παλάμες μου πάνω σου σαν
δυο φύλλα ουρανού, και σε σκέπασα.
Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα
δίχως χέρια τον κόσμο
μητσουσ
-Ποίηση είναι ο Θεός
ΑπάντησηΔιαγραφήπου πορεύεται
προς όλο τον κόσμο
με ανοιγμένα τα χέρια
Του.
μητσουσ
Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι μια ανθρώπινη καρδιά
φορτωμένη όλο τον κόσμο.
Νικηφόρος Βρεττάκος (όπως και τα προηγουμενα)
Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. "Χοντρές" ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει.
Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση.
πατήρ Πορφύριος
μήτσουσ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτούς τους στίχους, δεν υπάρχουνε λόγια...