Πώς τα κατάφερες, καημένε Γιώργη, και δεν μπόρεσες
να μείνεις πίσω από την πέτρα του βουνού να μη σε βρούνε
αυτοί με τα μακριά μαχαίρια , με τους σκύλους
και τα σχοινιά. Σε κρέμασαν, γιόμισαν το κορμί σου τρύπες,
έφαγαν, ήπιαν, χόρεψαν. Και την άλλη μέρα,
ένα πουλάκι που φτερούγισε από τα δημοτικά τραγούδια
κάθισε πάνω στο κεφάλι σου, ακριβώς εκεί
που έφτιαχνες τη χωρίστρα σου, και σάμπως να 'ταν
γιομάτος Γιώργηδες και Αι-Γιώργηδες
γύρω σου ο τόπος, κελαιδούσε.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
Καλό μου Σαλό έχεις μανία με τον βρεττάκο έλα όμως που δεν κατάλαβα που το πας ξεκινά εσύ πρώτη... Πως είσαι :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ
Aγαπημένο μου Φωτάκι, ναι, έχω μανία με το Βρεττάκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουθενά δεν το πάω.
Απλά, λυπάμαι που έφυγε...σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να ζήσει κι άλλο...ίσως όμως και να μην ήθελε.
Από τότε που πέθανε τον Αύγουστο η μάνα μου, όλο μονολογούσε: <>
Και τελικά, τον είχε νομίζω.
Νιώθω πολύ έντονη γύρω μου την παρουσία του.
Τώρα που πέθανε μου φαίνεται ότι είναι πιο ζωντανός από ποτέ άλλοτε.
Με βοηθάει η Πίστη, να το αντιμετωπίζω χωρίς πολλή λύπη...όμως...πρέπει συνέχεια να κάνω πόλεμο με τους λογισμούς μου...
Ευτυχώς έχω δυο τρεις καλούς φίλους αληθινούς, έχω και δυο καλούς φίλους ηλεκτρονικούς και με παρηγορούνε.
Ο Κύριος να σας ανταποδώσει...
Μονολογούσε: Τι ωραίο θάνατο που είχε η Καλλιρρόη! Τι ωραίο θάνατο που είχε η Καλλιρρόη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Εύα
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο το ποίημα του Βρεττάκου και πραγματικά σε θαυμάζω για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεσαι μιαν απώλεια
Έχω βιώσει τρεις απώλειες κι ομολογώ πως αν δεν πίστευα πως είναι μαζί μου πως "ζουν" θα μου ήταν αβάσταχτο
.....................................
Θα ήθελα να ευχηθώ τα καλύτερα για την Πέμπτη-δεν είναι κατάλληλος ο χώρος μα δεν ήξερα που αλλού να το κάμω-και θα ήμουν εκεί να χαρώ μαζί για το γιο σου αλλά μου είναι αδύνατον
Καλό σου βράδυ
Γλυκιά μου Μέριλ
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ...
Να είσαι πάντα καλά...
Ο Κολοκοτρώνης μπροστά στον Θάνατο :
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί πιστεύω ότι και εσύ έχεις θαρραλέα ψυχούλα καλή μου.
Ο Κολοκοτρώνης μαζί με τον Πλαπούτα δικάζονται στο δικαστήριο, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοινώνει την απόφαση :
Οι κατηγορούμενοι καταδικάζονται σε Θάνατο. Ο Κολοκοτρώνης ακούει ήρεμα την απόφαση.Μόνον λέγει:
Τόσες φορές είδα τον θάνατο και δεν τον φοβήθηκα ,ούτε τώρα τον φοβάμαι.
Έκανε τον σταυρό του και είπε:
Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθης εν την Βασιλεία σου . Ό Πλαπούτας δάκρυσε και ο ατρόμητος Κολοκοτρώνης τον παρατήρησε: Ντροπή σου ξάδελφε,είπε, σιγά. Εμείς, κάναμε το χρέος στην πατρίδα. Αυτή ας μας καταδικάσουν.Καλύτερα άδικα .
Η γενναία αυτή ψυχή,με τον αδάμαστο και ατσαλένιο χαρακτήρα,δεν κάμφθηκε μπροστά στην αδικία. Όταν ο άνθρωπος έχει εσωτερικά την πληροφορία ότι έκανε το χρέος στην πατρίδα.Και μπροστά στον θάνατο ακόμη στέκεται ήρεμος και ατάραχος ,έτοιμος για όλα.
Έχε πίστη καλή μου.
Φωτάκη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκινείς...
Στην διάθεσή σου πάντα καλή μου :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καληνυχτίζω το Φωτάκι σου .
Kαληνύχτα, λατρεμένο μου!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου θα ήθελα να το δεις αυτό προσεχώς θα το κάνω αφιέρωμα στο μπλοκάκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.youtube .com
ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
Μέρος 1
2
3
4
:-) ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ