Πραγματικότητα και εικονική πραγματικότητα

Όταν σου είπα, νεαρέ μου, ότι φτύνει αίμα ο παππούς, το άκουσες απόλυτα ψύχραιμος και σχολίασες - εκ του μακρόθεν:

-Δεν είναι τίποτα,μάνα!
Και ο Κλίνταρος στο τελευταίο του έργο, το <Γκραν Τορίνο>, έφτυνε αίμα.
Εντάξει.
Γέρος είναι, θα πεθάνει, δεν είναι τίποτα.
Σβήνει ήσυχα....ως μεγάλος άνθρωπος!

Αυτή ήταν η ψύχραιμη ετυμηγορία σου.
Από μακριά.
Έπειτα,επί δέκα μέρες, έτρεξα στα νοσοκομεία για εξετάσεις μαζί του, και έμεινα ώρες, ακούγοντάς τον, πώς έβηχε, πώς δεν μπορούσε να πάρει ανάσα και αποζητούσε εναγώνια τις μάσκες οξυγόνου,(καταραμένα τσιγάρα της νιότης, ακόμα ασκείτε το καταστροφικό έργο σας, και ας έκοψε το φουμάρισμα, χρόνια...) ενθυμούμενη,λοιπόν, την κουβέντα σου -δια του συνειρμού- πετάχτηκα σε μια φράση από βιβλίο με τίτλο: <Τηλεόραση ένας ξένος στο σπίτι> που διάβασα κάποτε,σε ανύποπτο χρόνο.
Όσοι μεγαλώνουν- έλεγε το βιβλίο- με εικόνες τηλεόρασης από τα γεννοφάσκια τους, έχουν την τηλεόραση ως πρωταρχική αναφορά των εμπειριών τους, και -τούτου ένεκεν- διαθέτουν μια στρεβλωμένη εικόνα του κόσμου, επειδή τα προσλαμβανόμενα βιώματα δια της οθόνης, δεν είναι πραγματική εμπειρία, αλλά μίμηση πραγματικής εμπειρίας, η οποία μέσ' στα μυαλά των ανθρώπων πάει και θρονιάζεται με αξιώσεις πραγματικής εμπειρίας, του στυλ:

- Α ναι...το είδα στο σινεμά...ξέρω πώς είναι ...ξέρω πώς νιώθει...

-Ξέρεις πώς είναι;
Ξέρεις πώς νιώθει;

-Μην ξεράσω!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!
Την τύφλα σου, ξέρεις!

Επρεπε να μείνεις δίπλα του, με τις ώρες, σε πραγματικό τόπο και χρόνο και όχι σε κινηματογραφικό τόπο και χρόνο, για να πάθεις το ταράκουλο της ζωής σου από το σοκάρισμα, και να κραυγάσεις:

-Θεέ μου, Θεέ μου...γιατί δεν μας λέει κανείς, πόσο μαύρη είναι η Κόλαση-τιμωρία, των όποιων καταχρήσεων;

-Να σου πώ γιατί;

Διότι είναι τεράστια τα κέρδη!
Και κανείς επί της ουσίας δεν επιθυμεί να προσφέρει ΑΛΗΘΙΝΗ πρόληψη, σαν και αυτή που φρόντιζε να παρέχει ακριβό αμερικάνικο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στον Καναδά,που έγραφα και σε προηγούμενη ανάρτηση.


Τελικά, έχει αβυσσαλέα διαφορά η Πραγματικότητα από την Απομίμησή της, από την Εικονική τοιαύτη, όσο τέλεια(από σκηνοθέτες και ηθοποιούς) και αν παρουσιάζεται...

Ο αληθινός θάνατος, το αληθινό διαζύγιο, ο αληθινός έρωτας, ο αληθινός πόνος, η αληθινή αρρώστια,η αληθινή χρήση ουσιών, δεν έχει καμία σχέση με εκείνα που βλέπουμε ακόμα και στους καλύτερους σινεμάδες.

Υπήρξα στη ζωή μου, τόσο μα τόσο υπνωτισμένος από ωραία λόγια και ωραίες εικόνες,βλάκας, που τ ώ ρ α, μόλις, το κατάλαβα και αυτό λατρεμένο μου...

Σαλογραία