Θυμώνουμε τελικά, αδελφέ μου, επειδή υπάρχει μέσα μας το πάθος, και όχι διότι, κάποιος απέξω, μάς προκάλεσε.
Αυτό υποστηρίζοντας και κάποιος ψυχολόγος, δίνει το παράδειγμα με τις δυο πορτοκαλόκουπες.
Η άστυφτη πορτοκαλόκουπα συμβολίζει την ψυχή που έχει εντός της, του θυμού το πάθος.
Με την παραμικρή εξωτερική πίεση, τα ζουμιά του πορτοκαλιού θα αρχίσουν να τρέχουν στην κατηφόρα.
Η στυμμένη πορτοκαλόκουπα, είναι η ψυχή που έχει-με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος-αφαιρέσει τον παραλογισμό του πάθους, από μέσα της.
Όση πίεση και να ασκεί κάποιος απέξω, δεν θα καταφέρει-την ύπαρξη που νίκησε το πάθος- να την κάνει εκτός εαυτού, βγάζοντάς την, από τα ρούχα της.
Υπάρχουν ακόμα και σήμερα, παραδείγματα ανθρώπων-ευτύχησα να γνωρίσω- που προτιμούν να πεθάνουν παρά να λυπήσουν πρόσωπο, με μια τους πικρή ή οργισμένη κουβέντα...
Και προβαίνουν σε αυτή την επιλογή, από φωτισμό και από δύναμη εν Κυρίω...
Όχι εκ λύπης, ή εξ ανάγκης.
Ιλαρόν γαρ δότην, αγαπά ο Θεός...(Β Κορινθ.κεφ.θ΄.στ.7)
Αν δεν συγχωρήσουμε από τα βάθη μας- ο ένας τον άλλον- πώς θα λατρέψουμε το Σωτήρα Χριστό, εν τη Εσχάτη Ημέρα;
Σαλογραία
Καλή μου Σαλογραία Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
ΑπάντησηΔιαγραφήέλεγε: {Ο ταπεινός ανέχεται και να νικιέται. }
Ο ανθρωποκτόνος εγωισμός είναι η πικρή ρίζα του
θυμού.Ο θυμωμένος χάνει την αυτοκυριαρχία,την
σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά του.Η Ταπείνωση είναι το καλύτερο φάρμακο,αν δεν λάβουμε υπόψιν το λόγο του Κυρίου : {Χωρίς ε μου ου δύνασθε ποιείν ουδέν.}Προσευχή προς τον Κύριό μας Σωτήρα Χριστό έως τη Εσχάτη Ημέρα ! Ο Θεός
να σε ευλογή καλή Σαλογραια ! ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ
Αγαπημένο μου Φώς Ιλαρόν,
ΑπάντησηΔιαγραφήάργησα να απαντήσω γιατί τρέχω όλη την εβδομάδα...
Εύχου για το δούλο του Θεού Γεώργιο...που χρειάζεται συμπαράσταση...
Αν βλέπαμε τον εαυτό μας, πόσο χάλια γινόμαστε στην όψη όταν θυμώνουμε, τουλάχιστον από...ματαιοδοξία ειδικά οι γυναίκες θα λιγοστεύαμε τους θυμούς μας...αλλά ουδείς θυμωμένος βιντεοσκοπείται και δεν βλέπει τα μούτρα του στον καθρέφτη...
Ο ταπεινός ανέχεται και να νικιέται είναι μια υπέροχη φράση...
Θυμάμαι κάποιον, που άφηνε τα παιδιά του να τον νικήσουν στο σκάκι ώστε να χαρούν ότι κάτι κατάφεραν δύσκολο...
Καλή μου Σαλογραία άργησα και εγώ να δω την απάντησή σου .Αν σου έκανε εντύπωση η κίνηση του πατέρα που άφηνε τα παιδιά να τον νικήσουν, κάτι τόσο απλό πιστεύω ότι πραγματικά και εσύ κρύβεις μια παιδική ψυχούλα μέσα σου,δεν ξέρω αν στο μπλοκάκι μου είδες ένα βιντεοκλίπ με τίτλο τα παιδιά μιλούν για την αγάπη,να δεις με πόσο απλότητα μιλούν!!! ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦως Ιλαρόν
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν προλαβαίνω να σκεφτώ αυτές τις μέρες, γιατί εἰμαι όλη μέρα στα νοσοκομεία...
Όταν σταθώ με ηρεμία θα μπω και θα κοιτάξω...
Πάντα σε ευχαριστώ για την αγάπη αλλά νομίζω ότι όλοι κρύβουμε ένα μικρό παιδάκι στα βάθη μας...δεν γερνάει εξάλλου η ψυχή μας, έτσι δεν είναι;
Δεν θυμάμαι αν στο χω ξαναπεί αλλά οι γιοι μου λένε ότι είμαι ένα ρομαντικό, εκτός τόπου και χρόνου δεκαεξάχρονο...
Μια φορά ήρθαν στην Ανάσταση στην εκκλησία και παρατηρήσαν:
-Πω πω! κοίτα αυτοί εδώ,και ο παπάς, αγέραστοι είναι, ούτε μια τρίχα άσπρη στο κεφάλι τους, φρέσκα τα πρόσωπά τους, λες και ζούνε σε χρονοκάψουλα!
Πολύ γέλασα!
Πραγματικά όμως, ο Χριστούλης- όποιον έχει την ελπίδα του σε Εκείνον- από τη φθορά της Απάτης της Αμαρτίας- δια των θείων Μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας- τον ανανεώνει...
Ο Θεός να σου δίνει κουράγιο καλή μου .Και δεν ξέχασα τα ονοματάκια που μου είπες Γεωργίου και Στέλιου μια που θα πάω να εκκλησιαστώ θα τα δώσω στο ιερέα μαζί με τα δικά μου να τα διαβάσει να είσαι πάντα καλά και εσύ να εύχεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ