Ευχαριστία εναντίον πικρίας

Και θα με ρωτήσεις, πικραμένο μου:

Και πώς θα αποκρούσω, μανδάμ, τη σκέψη της πικρίας που πέφτει στης ψυχής μου το ποτήρι και μολύνει όλη την καθαρότητα της καλής διάθεσης;

Νομίζω ότι μία είναι η πιο ισχυρή πρακτική που υπάρχει:

-Η σκέψη πικρίας, αποκρούεται με ένα μικρό, πλην επίμονο, λογισμό ευχαριστίας- επί της προσλαμβανομένης πικρίας- μέχρι την πικρία να την εξαλείψει από της ψυχής το δοχείο...

Σ'το λέω από την προσωπική μου εμπειρία, αν και βασανίστηκα και γω κάμποσο μέχρι να το βιώσω.

Σου φέρεται ας πούμε- λιγότερο ή περισσότερο- άθλια και προδοτικά ένας φίλος, ένας παπάς, ένας συνεργάτης, ένας σύζυγος;

Πας να γεμίσεις μαυρίλα εσωτερική που κινδυνεύει να λιμνάσει, σε αίσθημα χρόνιας ματαίωσης, ή χρόνιου μίσους, βλάπτοντας έτσι απίστευτα την ψυχοσωματική σου υπόσταση- διότι τα οψώνια της αμαρτίας (Ρωμαίους στ΄ στίχος 23) πραγματικά- το παραδέχονται και οι γιατροί σήμερα- είναι θάνατος!;

Εκείνη την ώρα που δέχεσαι την προσβολή, να παραμείνεις νηφάλιος, ειρηνικός, λέγοντας νοερά:

-Α Κύριε!
Σ' ευχαριστώ που με αξιώνεις να δεχτώ μια προδοσία-προσβολή, από φίλο,από συνεργάτη, από σύντροφο, από το παιδί μου το ίδιο, ώστε να καταλάβω, ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν ισόβιο στήριγμα για κανέναν άλλον!

Σ'ευχαριστώ που με αυτή την προδοσία, με αυτή την παγκάκιστη συμπεριφορά, με βοηθάς να δώ, οτι ο μόνος αληθινός φίλος και συγγενής που υπάρχει στο Σύμπαν, Εσύ μόνος!

Ας είναι ευλογημένος ο προδότης, ο πάνυ αχάριστος, ο άθλιος πλησίον μου, που με την κακία του, βοήθησε να έρθω σε Σένα κοντύτερα, και με οδήγησε να καταλάβω ότι σε ανθρώπινο παράγοντα-ακόμη και άγιος αν φάνηκε- δεν πρέπει, ποτέ, αληθινά να ελπίζω.

Ο μέγας Μάρκος ο Ασκητής, γράφει ότι οι φαινομενικές θλίψεις συνιστούν κρυμμένες ευεργεσίες.

Για να προσλάβουμε τις ευεργεσίες, πρέπει να αποδεχτούμε την όποια θλίψη, ευχαριστώντας.

Συχνά ο Κύριος, με μια θλίψη, μάς προφυλάσσει από έναν πειρασμό πολύ μεγαλύτερης οδύνης, όμως εμείς που δεν γνωρίζουμε ποιος μεγαλύτερος πειρασμός εμποδίστηκε, γκρινιάζουμε και κλαίμε, και διαμαρτυρόμαστε σαν παιδιά ανόητα που το πραγματικό τους συμφέρον, το αγνοούν και τη σωστή παιδαγωγία των γονέων τους, τη χαρακτηρίζουν σκληρότητα.

Αν γνωρίζαμε τη μεγαλύτερη λύπη, από την οποία προφυλαχτήκαμε- με την παρουσία μιας μικρότερης οδύνης στο βίο μας- πολύ πρόθυμα, τότε, και για όλα τα φαινομενικά δεινά, θα προσευχόμασταν ευχαριστώντας.

Δυστυχώς, όντες τυφλοί πνευματικά, μη βλέποντες πέρα απ' τη μύτη μας, μεμψιμοιρούμε και μεμψιμοιρώντας, εμποδίζουμε τη Χάρη της Ευχαριστίας να πληρώσει με το Φώς του Παράκλητου, την ψυχή μας.

-Ας κάνουμε, όμως-έστω πειραματικά-μια αρχή από σήμερα.

Ας ευχαριστούμε έστω και μηχανικά, για ό λ α τα φαινομενικά καλά, όπως για όλα τα φαινομενικά κακά του βίου μας.

Ας το δούμε σαν ψυχολογικό πείραμα, αλλά στα πλαίσια την εν Κυρίω Πίστης και Ελπίδας και Αγάπης.

Αν επιμείνουμε στην πρακτική της ευχαριστίας- έστω μηχανικά, στην αρχή- ο ευχαριστιακά εκπεμπόμενος λόγος μας, θα μας αλλοιώσει εν Αγίω Πνεύματι και από το παράθυρο, της εν Χριστώ ευγνωμοσύνης, που ανοίξαμε, θα μπεί η Ηλιαχτίδα της Χαράς στη ζωή μας, και ο κόσμος θα φανερωθεί στα μάτια μας, με ένα άλλο μυστικό χρώμα και νόημα...

Εν παντί ευχαριστείτε,τούτο γαρ θέλημα Θεού, εν Χριστώ, Ιησού, εις ημάς

(Α΄ Θεσ.κεφ.ε,στ.18)

γράφει ο μέγας Απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς και σε όλους μας.

Εφάρμοσέ το, πικραμένο μου, είναι δοκιμασμένη η συνταγή.

Θα σε ελευθερώσει σου λέω!

Ξεκίνα από σήμερα!

Ιδού ν υ ν καιρός ευπρόσδεκτος, ν υ ν ημέρα Σωτηρίας!

(Β΄ Κορινθίους, κεφ.στ, στ.2)

Σαλογραία