K' εκείνοι που έχουν σκοτωθεί για το όνειρο,
που έμεινε όνειρο,ξεκινώντας συχνά,
χωρίς λόγο, απ' τα πέρατα
των καιρών, με επισκέπτονται.
Πλημμυρίζουν τον κήπο, τους γύρω μου
λόφους, καλύπτει σκιά την πανσέληνο.
Αραιώνουν, διαλύονται έπειτα, όπως
μιας μεγάλης πλημμύρας τα νερά
που αποσύρονται
(Για να γίνουνε
όλοι μαζί ένα πρόσωπο, ένας Ιησούς,
που απ' το εικόνισμα αντίκρυ μου
κλαίει για το αίμα Του.)
Νικηφόρος Βρεττάκος
" K' εκείνοι που έχουν σκοτωθεί για το όνειρο ... Για να γίνουνε
ΑπάντησηΔιαγραφήόλοι μαζί ένα πρόσωπο, ένας Ιησούς,
που απ' το εικόνισμα αντίκρυ μου
κλαίει για το αίμα Του. " (Νικηφ.Βρεττάκος)
Η πίστη μας δεν έχει σχέση με όνειρα. Κλαίμε,ασφαλώς,για το αίμα Του.Αυτό όμως κυλά στις φλέβες μας και μας κρατά σε εγρήγορση.Για να μην βλέπουμε όνειρα.
Κυπριανέ μου:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο περίμενα αυτό το σχόλιο και χαίρομαι που το κάνεις!
Ο ποιητής, φαίνεται καλοπροαίρετος αλλά μάλλον δεν είχε την εμπειρία τη δική σου.
Ωστόσο το ανέβασα επειδή είναι απο τους λίγους νεοέλληνες που αναφέρονται στον Κύριο, με σεβασμό και ποιότητα λόγου...
Αντε...και χρόνια μου πολλά, σήμερα!:-)
Χρόνια Πολλά εν Κυρίω (από τα πολλά μπλόγκ και τα γραψίματα - εσύ φταις - ούτε χρόνος δεν περισσεύει να κυττάξω το ημερολόγιο). Να φανταστείς ότι πολλές φορές ξεχνώ και τι ημέρα είναι. Θα σε ξεμαλλιάσω,αν σε συναντήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα!
Το είπανε και άλλοι: εκ γυναικός πηγάζει τα φαύλα!
Ευχαριστώ θερμά!
Να έχεις πάντα υγεία!