Γράφω για τα παιδιά...

Πολλοί γράφουμε την σήμερον, που τα πληκτρολόγια γίνανε εύχρηστα.

Ο καθένας γράφει για τους δικούς του λόγους.

Δε θα τους απαριθμήσω.

Προσωπικά, γράφω, ευλαβέστατε - ή και ανευλαβέστατε- ηλεκτρονικέ μου διαβάτη,

προκειμένου να επικοινωνήσω με τα παιδιά μου.

Το πιστεύεις ;

Εκεί καταντήσαμε!

Να είμαστε μια οικογένεια αγαπημένη, δε σου λέω- πολύ αγαπημένη-αλλά κυκλοφορούμε-

σχεδόν- όλοι στο ίδιο σπίτι, φορώντας αν-αισθησίας ωτοασπίδες .

-Πώς συνεννοούμαστε;
Μάλλον δια νοημάτων!
Μάλλον δια της γλώσσας του σώματος.

Το πιστεύεις;

Προσωπικά, αν δεν το ζούσα το σίριαλ αυτό, στο λέω μεθ’ όρκου-σχεδόν-δεν θα το

πίστευα.

Είδα, λοιπόν, και αποείδα και σκέφτηκα:

-Εντάξει:

Δεν με ακούνε τώρα, τα λατρεμένα μου.

Αν τα βάλω όμως τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου, σε μια ηλεκτρονική κονσερβούλα

απο αυτές που τους φαίνονται νόστιμες, όπως τους μοιάζει ένα μπλογκάκι; ε!

Τι κόρακα;

Θα παραμείνουνε κουφαηδόνια;!

Δε θα ακούσουνε κάποτε την κατά Θεόν συμβουλή, της φουκαριάρας της μάνας τους;!

Έστω και μετά θάνατον;

Να αναπαυθεί μία στάλα, η τρελή και ανήσυχη η ψυχή της ;

Γι αυτό, λοιπόν, ευλαβέστατε – ή και ανευλαβέστατε- ηλεκτρονικέ μου διαβάτη

χτυπάω, τάκου τάκου τα πληκτραλάκια…

Γι αυτό ρίχνω και σημειώματα, στο ηλεκτρονικό μου μπουκάλι και το πετώ, στου

κυβερνοχώρου το ατέρμον το πέλαγος, με ήρεμη απόγνωση, εκείνη για την οποία

μιλώντας ο πολύς, ο μέγας, ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, μάς τόνισε:

- Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό απο την κατά Θεόν απόγνωση.
Αυτή δεν μπορεί να την νικήσει καμία του Εωσφόρου, παγίδα...

( σε ελεύθερη απόδοση το : Ουδέν θαρσαλεότερον της(κατά Θεόν) απογνώσεως, αύτη γαρ ου γιγνώσκει, ηττάσθαι υπό τινος)

Η κατά Θεόν από-γνωση, πορεύεται χέρι-χέρι με την κατά Θεόν Ελπίδα.

Και η Ελπίδα- το έχω δει πολλές φορές, αναδημιουργεί το εσωτερικό

(μπορεί και το εξωτερικό, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος;)

σύμπαν-το λένε ακόμα και οι φυσικοί που παρατηρούνε τα ηλεκτρόνια τα οποία τα

επηρεάζει το βλέμμα-ναι το βλέμμα-του παρατηρητή, και αλλάζουν πορεία!
.........................

Καταλαβαίνεις τον πόνο και την Ελπίδα μου, ευλαβέστατε, ηλεκτρονικέ μου, αναγνώστη;

Ας προσευχηθούμε με επίγνωσης δάκρυα, για τα παιδάκια ό λ ο υ του κόσμου...

Ευανθία η Σαλογραία