Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2022

Πλησιάζουν τα Ορθόδοξα Χριστούγεννα, (25 Δεκ./7 Ιανουαρίου) οσονούπω, φίλοι Νεοημερολογίτες που τον γεννάτε "Άρον Άρον" το Χριστούλη, κοντά εκατό χρόνια τώρα, (από το 1924) και ούτε που σας καίγεται καρφάκι, αν Σκίζεται από την Παπική, Επάρατη, (της Κακιάς Ώρας Καινοτομία του Εξαποδού), η δική μας καρδιά, ΟΥΑΙ!

 

Κύριε ,

Τώρα που έρχεται η στιγμή ,
σαν το παλιόχαρτο,
κι ο ήλιος σου με τυφλώνει
μ΄επαναληπτικές ριπές
άκου την προσευχή μου
εμένα, τού ελάχιστου.

Χάρισε μου λίγη δροσιά,
σκάψε μου ένα λακκάκι,
να θάψω μέσα μου αυτό.
Το βασανιστικό και αδηφάγο Αυτό.
Πάντα πεινασμένο.

Κλάδεψε τον ύπνο μου, να κλείσουν οι δίοδοι τού Άδη,
το χώμα απ΄τα μάτια και τ΄αυτιά.

Να μη παρακαλάμε πια,
κανείς να μη παρακαλάει.

Να έχουμε.

Κύριε,
είμαι κάτι λιγότερο από μια σκουπιδοσακούλα
μέσα μου έχουν στοιβαχτεί
όλες οι σιδερένιες νύχτες,
που κανένα ποταμάκι από δάκρυα
δεν τις μαλάκωσε ποτέ.

Η τρύπα του υπόνομου είμαι
ένα χαρτί που τσαλακώθηκε
και πετάχτηκε βιαστικά
πριν προλάβει να διαβαστεί
δεντράκι είμαι που έγειρε
κάτω από το ίδιο του το βάρος.

Το φως τής ημέρας με καίει και με στεγνώνει.

Έχω σφηνωθεί στο χρόνο,
κρατιέμαι με τα δόντια,
όπως οι ίνες του κρέατος
στα δόντια.

Δεν έχω βλέμμα
δεν έχω αίμα,
κι ο αέρας πάνω μου , που μ ακουμπάει πενθεί.

Όλοι μπορούν να με κάνουν ό,τι θέλουν,
να με κλωτσήσουν
να μεκουβαλήσουν από δω εκεί.

Έχω ριζώσει μπρούμυτα
με το κούτελο στο χώμα.

Εδώ θα είμαι κι αύριο και μεθαύριο
μέχρι ν ΄αποφασίσεις
τι θα μέ κάνεις τελικά.

Κύριε...

  H προσευχή τού ελάχιστου , 

Όλια Λαζαρίδου.

πηγή: Τρελογιάννης
.................................................................................
.................................................................................

Ο πατέρας μου δούλευε στο ραδιόφωνο με τον Γιώργο Οικονομίδη και σε μια διαφημιστική εταιρεία, την Γκρέκα. Ήταν ένα είδος δημοσιογράφου.  Ήταν από τους ωραίους της εποχής, έμοιαζε με τον Κάρι Γκραντ. Φορούσε αυτά τα αγγλικά καρό σακάκια, ροζ πουκάμισα με μαντήλια, λες και είχε έρθει από το Χόλιγουντ. Είχε ανοιχτό αυτοκίνητο και όποτε ερχόταν να με πάρει από κάπου, έλεγαν όλοι «καλά, ο μπαμπάς σου είναι τρομερός». Και η μαμά μου ήταν όμορφη. Δεν με πήγαιναν στο θέατρο αντίθετα πήγαινα στο τσίρκο.

Δεν είχα ποτέ ιδέα τι ήθελα να γίνω. Μέχρι πολύ μεγάλη, που είχα πάει και στο πρώτο έτος στη σχολή, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτό το πράγμα που πίστευα, πως έχω βρεθεί εδώ κατά τύχη, ήταν τελικά η μοίρα μου. Όχι μόνο ήταν η μοίρα μου αλλά και το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να με χωρέσει και να με αντέξει. Τώρα, κοιτώντας πίσω, κατάλαβα αυτό το βαρύ πράγμα, ότι τελικά είναι το μόνο που μπορώ να πω ότι του δόθηκα ολοκληρωτικά.

Είμαι αποσπασματική, είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος. Μου το λένε και γι’ άλλα πράγματα. Είναι που καμιά φορά κοιτάω και ακούω φευγαλέα, που νομίζει ο άλλος ότι δεν του δίνω προσοχή, αλλά τελικά και άκουσα και κοίταξα. Απλώς, νομίζω ότι εντυπώνονται πολύ έντονα τα πράγματα μέσα μου, τα κοιτάω λοξά, τα επεξεργάζομαι μόνη μου και τα αφήνω να μπουν μετά. Έτσι λοξά αντιμετώπισα την ηθοποιία και με τα χρόνια μού βγήκε. Ευχαριστιόμουν να το κάνω, όπως πάει κανείς και κάνει μπάνιο στη θάλασσα. Είχα μια σωματική χαρά. Ούτε εγκεφαλική ούτε καριέρας. Στη ζωή πρέπει οπωσδήποτε να είναι ικανοποιημένη η ψυχή σου με αυτό που θα κάνεις, αλλιώς θα περάσεις μια κόλαση.

Στο πρώτο έτος με φώναξαν στο γραφείο και με ρώτησαν «είσαι σίγουρη ότι θες ν’ ακολουθήσεις αυτόν το δρόμο, γιατί φαίνεται σαν ν’ αδιαφορείς». Ακόμα νομίζουν για μένα, επειδή ήμουν κάπως μπλαζέ, ότι είχα μπλέξει με την ηρωΐνη. Ήταν λίγο θολό το μάτι μου. Δεν είμαι σνομπ, γιατί αν ήμουν, δεν θα με έκαιγε τόσο πολύ εκ των υστέρων ν’ ανοιχτώ στους ανθρώπους Οι άνθρωποι που είναι μπλαζέ είναι αυτάρκεις και δεν καίγονται να ενδιαφερθούν για τους άλλους ή να ξεπεράσουν την όποια τους παχυδερμία. Γιατί όλοι είμαστε παχύδερμα, αλλά έχω ξοδέψει πολύ χρόνο από τη ζωή μου για να είμαι λιγότερο παχύδερμο απέναντι στους άλλους.

Ήθελα να βγω να παίξω, αλλά με τρόμαζε πάρα πολύ όλο αυτό. Πρώτη μου παράσταση ήταν στο καλοκαιρινό θέατρο Βεάκη, στη Βικτώρια, στο Φιόρο του Λεβάντε του Ξενόπουλου. Ένιωθα τρομερό δέος που φορούσα κοστούμια που είχε σχεδιάσει ο Τσαρούχης. Δεν περιλαμβανόταν καθόλου στα σχέδια μου, ούτε ποτέ ήθελα να κάνω δικό μου θέατρο. Καθόλου. Διότι εγώ το θέατρο το συνδέω με κάτι ανάλαφρο. Δεν το συνδέω με κάτι που έχει να κάνει με επιχείρηση. Δεν μπόρεσα ποτέ να το δω έτσι. Νομίζω δεν μου ταιριάζει και πιστεύω θα έπεφτε έξω. Μου αρέσει να αλλάζω συνεργάτες, να κάνω και αυτήν τη βόλτα. Δεν έχω καθόλου καλή σχέση με την έννοια της ιδιοκτησίας. Από την άλλη, έχω τρομερή νοσταλγία για γαλήνη, εστία. Πάρα πολύ μεγάλη. Μεταφράζεται σε κάτι που έχει σχέση με κάτι εσωτερικό, ψυχικό και καθόλου με κάτι εξωτερικό. Είμαι λίγο πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια διάθεση να κάνω πράγματα που έχουν σχέση με εμένα, την Όλια, ως πρόσωπο και όχι ως επαγγελματία ηθοποιό. Όλα αυτά τα πράγματα έχουν να κάνουν με πράγματα πολύ δικά μου. Ας πούμε, συνεργαζόμενη με τους Active Member, βρήκα ότι υπάρχει κάτι πολύ δυνατό σε αυτό που κάνουν. Γενικά, έχουν κάτι από γκέτο κι αισθάνθηκα ότι μέσα στη μουσική τους υπάρχει κάτι αυθεντικό. Ένα αυθεντικό ουρλιαχτό, και ας μην ήταν του δικού μου κόσμου. Και ήθελα αυτό να το μεταφέρω και να το μοιραστώ στον χώρο μου. Στον χώρο του Φεστιβάλ Αθηνών, που είναι ο χώρος μου, και στους κουλτουριάρηδες του Φεστιβάλ Αθηνών που είναι το κοινό μου. Τα παιδιά από το 18 Άνω είναι άλλη ιστορία. Επειδή είχα στη ζωή μου ανθρώπους που είχαν σχέση με τα ναρκωτικά, όπως η Κατερίνα η Γώγου, που πέθανε από αυτό στο τέλος, αισθάνθηκα ότι ήθελα να κάνω κάποια εθελοντικά μαθήματα - επειδή είναι κάτι που με αγγίζει. Δεν ήταν από φιλανθρωπία, αλλά θα είχε κάτι πιο προσωπικό, δικό μου. Εγώ δεν είχα σχέση με τα ναρκωτικά, αλλά αισθάνομαι πως κατά τύχη, δηλαδή θα μπορούσα πολύ εύκολα και μετά και με την επαφή με τα παιδιά. Είναι ένας πόνος που τον κατανοώ, που μπορώ να τον καταλάβω και να τον μοιραστώ ισότιμα.

Τώρα ασχολούμαι τώρα με τις Καρέκλες του Ιονέσκο για το Φεστιβάλ Αθηνών. Γενικά, δεν μου αρέσουν τα έργα του Ιονέσκο, αλλά έπεσε πάνω μου αυτό το έργο και το θεωρώ αριστούργημα. Είναι δύο γέροι 95 ετών, που ουσιαστικά δεν είναι γέροι. Είναι ταυτόχρονα και παιδιά, οι απόλυτοι κλόουν. Αγαπώ τους γέρους πολύ, μου αρέσουν, γιατί είναι σε μια ηλικία, όπως τα παιδιά, που δεν διεκδικούν πια. Για εμένα η αντιπαθητική ηλικία είναι η ενδιάμεση, όταν οι άνθρωποι όλο κάτι θέλουν απ’ τη ζωή: να ζήσουν, να χώσουν το νύχι. Τα παιδιά και οι γέροι, όμως, έχουν και αυτό το κοινό χαρακτηριστικό: δεν διεκδικούν, απλώς ζουν. Η επικαιρότητα που έχει το έργο είναι ότι αποχαιρετούν αυτοί οι δύο έναν παλιό κόσμο. Ότι ξαφνικά βρίσκονται σε μία πραγματικότητα που δεν μπορούν να την καταλάβουν και την αποχαιρετούν. Αυτό έχει κάτι πολύ επίκαιρο γιατί εμείς είμαστε στο turning point.

Αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που είναι σαν να πέφτει η τράπουλα και γίνονται συνέχεια τα ίδια κόλπα. Και σαν να μην μπορούν τα χαρτιά να κάνουν άλλους συνδυασμούς. Και γίνεται όλο αυτό με πάρα πολύ παλιούς τρόπους. Με πάρα πολύ παλιά σχήματα ιδεολογικά, τα οποία στην πραγματικότητα δεν ανταποκρίνονται πια σε τίποτα. Το καινούργιο δεν έχει ακόμη φανεί και όταν κάποια στιγμή φανεί, θα είναι σαν αυτονόητο. Και θα πούμε «μα, ναι, αυτό είναι, πώς δεν το είχαμε σκεφτεί». Δεν μπορούμε να το σκεφτούμε. Έτσι γίνονται τα πράγματα και στην τέχνη και παντού.

Φοβάμαι στην Αθήνα και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Πήγα για έναν μήνα στη Νίσυρο κι έκατσα και ηρέμησα. Δεν είχα συνέχεια αυτό το τρίτο μάτι να ελέγχει τα πάντα. Αυτός μπάτσος ο εσωτερικός είναι κάτι πάρα πολύ κουραστικό. Το κάνουμε πια αυτόματα και δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά κουράζει, εξαντλεί και είναι ανθυγιεινό. Φοβόμαστε πια τα κανονικά πράγματα. Υπάρχει μια υστερία πάνω σε αυτό, αλλά κι ένα πραγματικό θέμα.

Αισθάνομαι ότι περπατάω σε έναν τόπο ερειπίων. Μου λείπουν η ευγένεια και οι άνθρωποι που αισθάνεσαι ότι αυτό που κάνουν το κάνουν με μεράκι. Θέλω ευγένεια. Αυτό το πράγμα. Ή, έστω, ας προσποιούνται ότι το κάνουν με μεράκι. Αρκεί να το κάνουν με ευγένεια.

Nομίζω πως βλέπω τα πράγματα αρκετά γειωμένα. Ούτε αισιόδοξα ούτε απαισιόδοξα. Με διαύγεια, γειωμένα. Δεν μου αρέσουν αυτά τα «μας». Μια ζωή άκουγα το «μας» και είδαμε πού μας οδήγησε. Ποιοι «μας»; Nα σου απαντήσω για μένα. Αν μου χρειάζεται γείωση; Ναι, μου χρειάζεται, και όσο την αποκτώ μου κάνει πάρα πολύ καλό.

ΟΛΙΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ Ηθοποιός, γεννήθηκε στο Κολωνάκι, ζει στα Εξάρχεια. 

Αγαπά τους γέρους και τα παιδιά γιατί είναι σε μια ηλικία που δεν διεκδικούν τίποτα.






 

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022

Ο Λάκης Λαζόπουλος, αποκλειστικά στο newsbreak.gr, κάθε Τετάρτη στις 19:00.

Επεισόδιο 1
.......................................................................................
(Το δεύτερο βίντεο ΠΑΡΑΚΑΛΩ 
ΝΑ ΜΗΝ το ακούσουνε 
Αθώες, Παρθένες, Ευγενείς, Υπάρξεις που τρομάζουν 
από ...κανονιοβολισμούς...)

Επεισόδιο  2
............................................................................................

(Επιμένω να ΜΗΝ ακούσεις ΟΎΤΕ το  νούμερο τρία, λέμεεε...
και ας μιλάει για Καλή Χρονιά, για την Εύα Κα ι λή, 
τη συμφοιτητριά μου τη Μιμή Ντενίση 
και ευφυή,  τον μεσιέ ΠορτοΣάλτε..
Εγώ μια φορά σε προειδοποίησα 
και...Αμαρτία Δεν έχω! )

Επεισόδιο 3







 

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2022

Κωνσταντίνος Βαθιώτης - Focus - Δαμιανίδης (βίντεο)- Mελίσσα Ciummei (επανάληψη)

 


(και ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 
μια προηγούμενη μου ανάρτηση.
Πατάς το λινκ ,
 και βλέπεις τη συνέντευξη 
της Ιρλανδέζας Μελίσσα Ciummei): 


https://rumble.com/vqq1yb-melissa-ciummei-.html 

Zουλάς πάνω στον άνω  σύνδεσμο,    

και " πετάγεσαι"  

στο βίντεο με την πολύ σημαντική συνέντευξη,

της Ιρλανδέζας Οικονομικής Αναλύτριας,  

Μελίσσα Ciummei...


Προφυλάξτε τα παιδιά σας. 

Ο Στόχος τώρα είναι τα Παιδιά! 


Ευανθία η Σαλογραία  

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022

Ο Ζωντανός Αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο της Λέσβου (επανάληψη από 19 Σεπτεμβρίου του 2009)

 




Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει...

Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα " πάρε δώσε" ποτέ μου- μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.

Σύμφωνοι.

Τον σεβόμουνα, όπως με μάθανε ότι πρέπει να σέβομαι τους Αγίους Αγγέλους, αλλά -κατά την ταπεινή μου πάντα αντίληψη-την από τον ορθολογισμό τού εικοστού αιώνα βαθύτατα διαποτισμένη- οι Άγγελοι υπήρχαν σε κάποια άλλη διάσταση, αόρατοι, αυτοί τις δουλειές τους, εμείς τις δικές μας δουλειές και ουδεμία παρέμβαση στα προσωπικά μας-το καλό που τους θέλω!

Δεν πήγαινα γυρεύοντας, λοιπόν, για ιστορίες με Αγγέλους και άλλα περίεργα, αλλά η ιστορία, ήρθε γυρεύοντας αυτή, και με βρήκε!

Ήμουν φιλοξενούμενη στην Αμερική,το 1986 στο σπίτι ενός Έλληνα πανεπιστημιακού ερευνητή- μηχανικού στους υπολογιστές- απ' τη Λέσβο, να πω σήμερα και το ονοματεπώνυμο;;; Να το πω. Ήταν το σπίτι του Μάριου του Χατζηπροκοπίου, από την Αγιάσο της Λέσβου. 

Πάνω σε διάφορες συζητήσεις που κάναμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου, μάς είπε, ο οικοδεσπότης -ο οποίος με παπάδες και εκκλησίες δεν καλλιεργούσε και τη θερμότερη σχέση,δεδομένου ότι το ένα παιδί του- από θυμό για τη συμπεριφορά κάποιων φιλοχρήματων ρασοφόρων , που κάναν Μυστήρια με..ταρίφες- το άφησε αβάφτιστο:

-Έχουμε κοντά στο χωριό μου, στο νησί,μια φοβερή ανάγλυφη μορφή του Ταξιάρχη,φτιαγμένη γύρω στα 900 μ.Χ. απο αίμα σφαγμένων καλογέρων και αργιλόχωμαγια την οποία λένε-εγώ δεν την έχω δει-ότι άμα προσευχηθείς μπροστά της-ζητώντας μια χάρη και σε ακούσειλένε, λέω, ότι η μορφή του στην εικόνα, αλλάζει χρώμα και από μαυριδερή,παίρνει άλλη απόχρωση, μέχρι και κοκκινίζει!

-Άντε ρε! Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αν είναι δυνατόν! σχολίασα, εντυπωσιασμένη μεν, άπιστη δε,και η όλη κουβέντα σε αυτό το σημείο, έλαβε τέλος...

Εντάξει,λατρεμένο μου...

Πιστεύω στο Χριστό και στην Αγία Του Ανάσταση, ναι, αλλά όχι και ιστορίες τώρα για
αγ(ρ)ίους, τραβηγμένες απ' τα μυαλά αγράμματων χωρικών, μην τρελαθούμε!

Μορφωμένοι άνθρωποι ήμασταν επιτέλους, δεν είχα καταντήσει καμιά χαζή σαλογραία, για Όνομααα!

Κοντολογίς- χωρίς καμία τύψη το έκανα- τοποθέτησα την αφήγηση του φίλου, στις λαογραφικές δοξασίες που κυκλοφορούν απο στόμα σε στόμα- περισσότερο για να τρομάζουν τα μικρά τα παιδάκια και, λιγότερο επειδή διαθέτουν, όντως, υπόσταση...

Το δηλώνω εντίμως!

Κανένας καημός για προσωπική σχέση, ή θαύματα με τον Ταξιάρχη, δεν μου προέκυπτε!

Αυτή ήταν όλη η κουβέντα και μέχρι την επόμενη μέρα, σχεδόν την είχα ξεχάσει...

Λίγα χρόνια,όμως, αργότερα,το σκηνικό με τον Ταξιάρχη, ξαναζωντάνεψε, ως ακολούθως:

Ο πατέρας μου, είχε ένα φίλο-συνάδελφο που αρρώστησε από το συκώτι του, άσχημα.

(Έπινε; δεν έπινε; είχε ηπατίτιδα; δεν είχε; γιατρέ μου θα σε γελάσω...)

Ο φίλος- μεσήλικας- κατά τους θεράποντες που έβλεπαν την άθλια κλινική εικόνα- ήταν σε αξιοδάκρυτη κατάσταση και... μέτραγε ...μέρες.

Βρισκόταν στα τελευταία του.

Η γυναίκα του η Μαίρη, είχε ετοιμάσει για την κηδεία τα μαύρα της ρούχα, ο άντρας της σε κακό χάλι, κρεβατωμένος, με μια τεράστια κοιλιά "τούμπανο" πρησμένος - σαν εννιά μηνών έγκυος- και τα ούρα- κατά την αφήγηση του πατέρα μου, που τον έβλεπε, - δεν έβγαιναν, τις τελευταίες ώρες, ούτε με καθετήρα!

Το ελάχιστο "λάδι"  στο "καντήλι" του, έδειχνε ότι φτάνει στο τέλος.

Λύπη από όλους, μεγάλη.

Ο πατέρας μου-δεν ξέρω απο ποιόν- άκουσε ότι κάποιοι, Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη επιτελούν πολλές θεραπείες στους προσερχομένους και προσευχομένους με δάκρυα και πίστη.

Οι άγιοι βρίσκονταν-έμαθε- στη Λέσβο.

Αποφάσισε να πάει να τους ζητήσει βοήθεια.

Ξεκίνησε.

Είχε περάσει η τουριστική η σεζόν και οι επισκέπτες ελάχιστοι.

Φτάνοντας στο νησί, πήρε ταξί για τον Άγιο Ραφαήλ.

Καθώς πήγαιναν,προς Άγιο Ραφαήλ, σταμάτησαν με υπόδειξη του ταξιτζή και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.

(Ένα κερί πάνω- ένα κερί κάτω, άμα η ανάγκη της θεραπείας,είναι επείγουσα,σταλάζει βάλσαμο στην καρδιά μας!)

Μπήκε στο ναό,λοιπόν,προσκύνησε- μόνος ήταν μπροστά στον Αρχάγγελο,δεν υπήρχανε άλλοι- και έπεσε καταγής, μπροστά στη φοβερή του μορφή(δέος πραγματικά σε πιάνει να την κοιτάξεις, τι πράμα ειν' τούτο...) κλαίγοντας-επί πολύ- με δάκρυα ποτάμι, παρακαλώντας με πόνο ψυχής για τη σωτηρία του φίλου του.

Καθώς ήταν πεσμένος-αυτός και το δάπεδο "ένα"- και τα δάκρυα τρέχαν ατέλειωτα, ακούει ξαφνικά μια φωνή.

Ήταν η νεωκόρος, η οποία τον ενημέρωσε- σαν να μιλούσε για το φυσικότερο πράγμα του κόσμου:

-Κύριέ μου, αυτό που ζητάτε θα γίνει!

Άλλαξε χρώμα το πρόσωπο του Ταξιάρχη!


Έκπληκτος ο πατέρας μου, σήκωσε το κεφάλι του, άνοιξε διάπλατα τα γαλάζια τα μάτια του και...

Τι να ιδώ, ρε κόρη, στο λέω και συγκινούμαι!..

Εκείνο το Πρόσωπο που ήτανε σκοτεινό και μαύρο όταν το πρωτοαντίκρισα, είχε πάρει-

Κύριε Ελέησον- ένα ξεκάθαρα ρόδινο χρώμα!

Σταυροκοπήθηκα!


Πήρα λαδάκι που μου έδωσαν για ευλογία, πήρα και αγίασμα.

Μετά από κει , προσκύνησα και στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη...

Άλλα κλάματα εκεί, άλλες προσευχές πάνω στων Αγίων τους τάφους.

Έφυγα, με ένα θάρρος αλλιώτικο, μες στην ψυχή μου...επέστρεψα στην Αθήνα, πήγα στο

σπίτι του Βασίλη του φίλου μου.

Τον βρήκα στην άθλια κατάσταση...

Τα ούρα δεν έβγαιναν...

Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει...

Του είπα: "Βασίλη, ξέρεις τι έχεις...";

"Ναι.." ψιθύρισε ο Βασίλης.

"Βασίλη, μόνο ο Θεός τώρα.. "

"Ναι.." ξαναψιθύρισε ο Βασίλης...που με το Θεό, καμία σχέση δεν είχε και δεν ξέρω

και αν την απόκτησε...

Του σταύρωσα την τουμπανιασμένη κοιλιά με το λαδάκιτου έδωσα να πιεί αγίασμα των αγίων απο τον Ταξιάρχη και από τον Αγιο Ραφαήλ, και έφυγα...

-Τι συνέβη μετά;

-Να σου πώ: μετά από αυτό το σκηνικό, ο Βασίλης, άρχισε την "άφθονη διούρηση" που

γράφανε κάποτε και για το "Σιδερένιο"  οι εφημερίδες.

Διούρηση στη διούρηση, ήρθε και η τουμπανιασμένη κοιλιά και ξεπρήστηκε και σηκώθηκε

όρθιος, υγιής και πεντάγερος ο Βασίλης!


Ήταν απίστευτο!

Οι εξετάσεις έδειξαν ένα συκώτι, καινούργιο!

Τρίβαν τα μάτια, οι γιατροί, οι γνωστοί , όλοι οι φίλοι.


Από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ότι κάτι του έδωσε ο Γιώργης- ο πατέρας μου- και τον

γιάτρεψε.

Ρώταγαν, οι γνωστοί, με γουρλωμένα από την έκπληξη μάτια:

-Ρε! τι φάρμακο τού έδωσε ο Γιώργης και τον σήκωσε όρθιο;
.................

Γελούσε ο πατέρας μου:

- Της Δωρεάς των Αγίων το Φάρμακο...

Είναι Ζωντανοί οι Άγιοι σού λέω, π ά ν τ α να το θυμάσαι!

Ευανθία η Σαλογραία

.....................................................................................................

........................................................................................................................

Υστερόγραφο: 

Τυχαία έπεσα σε μια (κάπως χωλαίνουσα-  για να το πω ευγενικά), ανάγνωση 

της άνω καταγραφείσας   εμπειρίας μου

παραλλαγμένης KAI  ως προς τον τίτλο,

Πρόκειται, βεβαίως, για ΑΛΗΘΙΝΟ γεγονός 

που  βίωσε ο πατέρας μου

 Γεώργιος Μιχαήλ Παναγόπουλος εκ Μελιγαλά Μεσσηνίας 

(αν ζουλήξεις πάνω στο ονομα, θα δείς και ΦΩΤΟ του συχωρεμένου μπαμπούλη, ναι ...ναι...δεν μπορώ να το αρνηθώ, υπήρξε  σούπερ  λεβεντόπαιδο στα νιάτα του...

 μιλώ για το   ΘΑΥΜΑ του Αρχάγγελου ΜΙΧΑΗΛ  ΤΑΞΙΑΡΧΗ, στον φίλο του,  

Βασίλειο Μπούρα, εργαζόμενο στην Ολυμπιακή Αεροπορία εκείνα τα χρόνια).

Αναγνώστηκε (....) λοιπόν, η  καταγραφείσα  (....) εμπειρία του πατρός μου, 

από έναν ΑΓΝΩΣΤΟ σε μένα, καλό άνθρωπο στο βιντεο που ακολουθεί. 

ΠΑΡΑΚΑΛΩ, όμως, ΣΤΟ ΕΞΗΣ,   ΟΠΟΙΟΝ

 μου κάνει την ΤΙΜΗ 

και ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ είτε προφορικά ΕΙΤΕ ΓΡΑΠΤΑ, 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ μου, 

(που το έγραψα-   Προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ

και Προβληματισμόν, αναιδών τέκνων και  Καλοπροαιρέτων,

Αγωνιζομένων Ορθοδόξων Χριστιανών), 

ΚΑΤΑΘΕΤΟΝΤΑΣ Δημοσίως, και ΕΠΩΝΥΜΩΣ το σκηνικό

Παρακαλώ πολυ, (επαναλαμβάνω προς Εμπέδωσιν)  

Να αναφέρεται  Επίσης,    με  Ονοματεπώνυμο, 

(ει δυνατον..διευθύνσεις και τηλέφωνα...)

στο ΠΟΙΟΣ    προβαίνει σε  Αυτήν την Κατάθεση ψυχής...

και να ΜΗΝ ΑΝΑ-δημοσιεύΕΤΑΙ, το κείμενό μου,

χωρίς ΑΔΕΙΑ Ημετέρα,   ΟΥΤΕ-κυρίως-   ΑΝΩΝΥΜΑ. 

ΕΛΠΙΖΩ να έγινα ΣΑΦΗΣ.

Σας ευχαριστώ και πάλι.... 

Ευανθία η Σαλογραία 


Ισοπεδώθηκε μια για πάντα το αφήγημα «εμβολιάζεσαι και δεν πεθαίνεις» – Μέσα σε ένα τρίμηνο 72,6% θάνατοι εμβολιασμένων! - και βίντεο του δικηγόρου Νίκου Αντωνιάδη, λίγες ώρες πριν τη Δίκη του Αιώνα!

 





Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Πάνω από εφτά εκατομμύρια πολίτες βασίστηκαν σε ένα ψευδές επιχείρημα – Απόλυτο σοκ προκαλούν τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ για τους θανάτους εμβολιασμένων.

ΕΟΔΥ – Θάνατοι εμβολιασμένων: Λίγες μέρες πριν καταφθάσουν τα πειραματικά σκευάσματα στην Ελλάδα μέσα σε ειδικά ψυγεία και τα υποδεχθεί η χώρα με τιμές… αρχηγού κράτους, ποια ήταν βασικά «ατού» τους που προβλήθηκαν από τους παπαγαλίζοντες «ειδικούς» που στρογγυλοκάθισαν στα τηλεοπτικά στασίδια; Με το εορταστικό δώρο που μας έφερνε τότε ο «Santa Claus» των «big pharma» υποτίθετο πως: «δεν κολλάς, δεν μεταδίδεις και κυρίως δεν πεθαίνεις».

Για το αφήγημα του «δεν κολλάς» η ίδια η πραγματικότητα κραυγάζει την αλήθεια. Σχεδόν τρία χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας σχεδόν κάθε εμβολιασμένος έχει νοσήσει και μάλιστα δύο, τρείς ή ακόμα και τέσσερεις φορές.

Το αφήγημα του «δεν μεταδίδεις» κατέρρευσε και αυτό σαν χάρτινος πύργος, παρέα με το «δεν κολλάς», αφού αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Το ότι τα σκευάσματα δεν παρείχαν καμία προστασία στην μετάδοση, φάνηκε πρώτα απ’ όλα στα νοσοκομεία της χώρας, όπου το (εμβολιασμένο) προσωπικό αποδεκατίστηκε από χιλιάδες κρούσματα που «κοκκίνησαν» όλες σχεδόν τις δομές Υγείας για μήνες.

 

Στην συνέχεια ήρθε η απόλυτη επιβεβαίωση της απάτης από την ίδια την Pfizer, αφού ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ένα ανώτερο στέλεχος της εταιρείας παραδέχθηκε πως όταν διοχέτευσαν το σκεύασμα στην αγορά, δεν είχαν την παραμικρή ιδέα αν αυτό σταματά την μετάδοση.

Κατέρρευσε και το «δεν πεθαίνεις»

Πάμε όμως στο τελευταίο εναπομένον αφήγημα από το οποίο κρατήθηκαν με νύχια και με δόντια για δυόμισι χρόνια οι προπαγανδιστές των αποτυχημένων σκευασμάτων. Το «δεν νοσείς βαριά και δεν πεθαίνεις». Ένα αφήγημα που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από τους αφοσιωμένους πλασιέ των σκευασμάτων, πολιτικούς, δημοσιογραφικούς και επιστημονικούς. Ένα αφήγημα που για μήνες ολόκληρους είχε λάβει το «ακαταδίωκτο» από τους δημοσιολογούντες που μάλιστα δεν σήκωναν ούτε μύγα στο σπαθί τους. Ένα αφήγημα που πλέον μπορεί να πείσει μόνο πολίτες που έχουν υποστεί «λοβοτομή», μετά από ατελείωτες ώρες πλύσης εγκεφάλου από το telemarketing των «ειδικών».

Ήδη από τα τέλη του 2021 οι ΥΠΕ ξεκίνησαν να μην δημοσιεύουν στοιχεία και να αποκρύπτουν την πραγματικότητα για τον αριθμό των διασωληνωμένων και των θανάτων με αναφορά σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Ήταν τότε που άρχισαν να βγαίνουν δημοσιεύματα τα οποία ανέφεραν πως σε αρκετές ΥΠΕ οι εμβολιασμένοι σε ΜΕΘ ξεπερνούσαν τους ανεμβολίαστους. Τον Ιούνιο του 2022 σταμάτησε και η λεπτομερής ενημέρωση του ΕΟΔΥ σε μια προσπάθεια να βυθιστεί ένας ολόκληρος λαός ακόμη πιο βαθιά στο σκοτάδι της άγνοιας, ενόσω η εμβολιαστική εκστρατεία προχωρούσε κανονικά.

Συγκλονιστικά στοιχεία, τινάζουν στον αέρα το αφήγημα

Σύμφωνα με έγγραφα που αποκάλυψε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης, στις 13 Οκτωβρίου του 2022, ο ΕΟΔΥ απέστειλε στο ΣτΕ τα τελευταία δεδομένα επιδημιολογικής επιτήρησης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ λοιπόν, από τις 2 Αυγούστου του 2021 έως τις 2 Οκτωβρίου του 2022 καταγράφηκαν 19.930 θάνατοι από κορωνοϊό.  Aπ’ αυτούς οι 8.526 ήταν πλήρως εμβολιασμένοι. Δηλαδή το 42,78% όσων πέθαναν τον τελευταίο χρόνο, είχαν εμβολιαστεί με 3 δόσεις!

Κατά το επί μέρους χρονικό διάστημα από 20/2/2021 έως 31/3/2022, όταν συνυπήρχαν η παραλλαγή Δέλτα και η παραλλαγή Όμικρον, καταγράφηκαν 6.460 θάνατοι. Από αυτούς οι 3.772 ήταν ανεμβολίαστοι ή μερικώς εμβολιασμένοι (58,4%) και οι 2.688 πλήρως εμβολιασμένοι (41,6%).

Κατά το επί μέρους χρονικό διάστημα από 13/6/2022 έως και τις 11/9/2022, σε εποχή που επικράτησε πλήρως η παραλλαγή Όμικρον δηλαδή, είχαμε 2652 θανάτους. Από αυτούς οι 733 ήταν θάνατοι ανεμβολίαστων ή μερικώς εμβολιασμένων (έως και 2 δόσεις εμβολίου) και οι 1919 ήταν θάνατοι πλήρως εμβολιασμένων (72,6%)!

Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς επιστημονική γνώση, άλλα αρκεί και μόνο η κοινή λογική για να διαπιστώσει πως αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτουν μια εξαπάτηση κολοσσιαίων διαστάσεων. Πρόκειται για στοιχεία που σκόπιμα δεν δίνονταν για τόσο καιρό στην δημοσιότητα για να μην προκαλέσουν αντιδράσεις. Πάνω σε αυτά τα συντριπτικά δεδομένα βασίστηκε και το ΣτΕ και έκρινε αντισυνταγματική την παράταση της υποχρεωτικότητας στους υγειονομικούς.

Αναζητούνται ευθύνες

Αρκεί και μόνο να αναλογιστεί κανείς πως πάνω στο τρίπτυχο «δεν νοσώ, δεν μεταδίδω, δεν πεθαίνω», βασίστηκε ολόκληρος ο κυβερνητικός μηχανισμός ο οποίος εφάρμοσε τα πιο αυταρχικά μέτρα που γνώρισε αυτή η χώρα στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Πάνω στην «αποτελεσματικότητα» των σκευασμάτων, στηρίχθηκε η διχαστική ρητορική, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το «κουρέλιασμα» του Συντάγματος και ολόκληρη η εμβολιαστική εκστρατεία που οδήγησε στο να εμβολιαστεί περίπου το 72,6% του συνολικού πληθυσμού. Καταλαβαίνουμε με τι μεγέθους ζήτημα έχουμε να κάνουμε;

Για μια ίωση με διάμεση θνητότητα της τάξεως του 0,2% (και αυτό το νούμερο αφορά την χειρότερη φάση του ιού), πάνω από 7 εκατομμύρια πολίτες έβαλαν στον οργανισμό τους ένα πειραματικό σκεύασμα και τον εξέθεσαν σε σοβαρότατες παρενέργειες, χάριν μιας παραφουσκωμένης απάτης. Είτε από φόβο, είτε ως θύματα εκβιασμού, δέχθηκαν να γίνουν πελάτες των φαρμακευτικών, κατευθυνόμενοι από μια κυβέρνηση που ταυτίστηκε απόλυτα με το marketing του Μπουρλά, του Φάουτσι και του… Τσιόδρα.

Όλοι όσοι ζητούσαν να τρυπηθεί ο κόσμος για να φτιαχτεί «τείχος ανοσίας», όλοι όσοι μιλούσαν για «πανδημία των ανεμβολίαστων», όλοι όσοι τραμπούκισαν ζωές, εκβίασαν, λοιδόρησαν, εκφόβισαν, παραπλάνησαν, στοχοποίησαν, είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το όνειδος.

Πόσες ζωές χάθηκαν άδικα;

Κυβέρνηση και «ειδικοί» παρουσίαζαν το σκεύασμα σαν να είναι η μοναδική οδός για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ σκόπιμα αγνοούσαν την ενίσχυση του ΕΣΥ, τα μονοκλωνικά και τις 9 διαθέσιμες θεραπείες για τον Covid, για τις οποίες ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Μαργαρίτης Σχοινάς, είχε αποκαλύψει πως δεν αγοράστηκαν μαζικά διότι προηγούταν το… στοκ εμβολίων μέχρι το 2023!

Οπωσδήποτε μιλάμε για μια εξαπάτηση που στοίχισε πάρα πολλές ζωές και σαφέστατα απαιτεί την αναζήτηση ποινικών ευθυνών. Άνθρωποι που εμβολιάστηκαν και το ίδιο το κράτος για ένα διάστημα τους έδωσε την ψευδαίσθηση πως είναι άτρωτοι, σταμάτησαν να προσέχουν, νόσησαν και τελικά πέθαναν. Εμβολιάστηκαν για να προστατέψουν της ζωή τους και αντ’ αυτού έσβησαν σε ένα σύστημα Υγείας που το να βρεις ΜΕΘ – Covid ήταν σαν να κερδίζεις λαχείο.

Το επιχείρημα του «δεν πεθαίνεις» όχι μόνο εξαϋλώθηκε πλήρως, άλλα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΔΥ αποδεικνύεται πως οι εμβολιασμένοι πεθαίνουν με την ίδια συχνότητα με τους ανεμβολίαστους ή μάλλον και περισσότερη! Αυτά είναι πράγματα γνωστά εδώ και μήνες στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, άλλα στην Ελλάδα υπάρχει χρονοκαθυστέρηση λόγω… 108ης θέσης στην ελευθερία του Τύπου.

Όμως ακόμα και συστημικά Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα έχουν αρχίσει πλέον να μεταδίδουν τις ειδήσεις της μεγάλης εξαπάτησης. Πρόσφατο παράδειγμα, η αναφορά σε δημοσίευμα της Washington Post για το ότι οι θάνατοι εμβολιασμένων στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τους θανάτους ανεμβολίαστων. Βέβαια ως απάντηση σε αυτό το φαινόμενο προτείνουν τον διαρκή εμβολιασμό με… επαναληπτικές δόσεις. Δηλαδή ό,τι απέτυχε παταγωδώς, συνεχίστε να το κάνετε αδιάκοπα μέχρι κάποτε να… πετύχει. Ή μέχρι να μην έχει σημασία αν θα πετύχει, γιατί δεν θα είστε πλέον μαζί μας στον κόσμο αυτόν…

πηγή για περισσότερα, η σελίδα : https://enromiosini.gr/arthrografia/isopedothike-mia-gia-panta/

.....................................................................................................
...........................................................................................................................






Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2022

MELISSA CIUMMEI - Συνέντευξη για όλα όσα ζούμε- ΑΞΙΖΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ -




https://rumble.com/vqq1yb-melissa-ciummei-.html 

Zουλάς πάνω στον άνω  σύνδεσμο,    

και " πετάγεσαι"  

στο βίντεο με την πολύ σημαντική συνέντευξη,

της Ιρλανδέζας Οικονομικής Αναλύτριας,  

Μελίσσα Ciummei...


Προφυλάξτε τα παιδιά σας. 

Ο Στόχος τώρα είναι τα Παιδιά! 


Ευανθία η Σαλογραία  


................................................................

.................................................................


Και το αχτύπητο Ζεϊμπέκικο-  

του  Μικρού Μάριου, με το Γρηγόρη...



Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022

Σωτηρία Μιράζ 2000 από τον Άγιο Δαβίδ της Εύβοιας (επανάληψη πολλοστή για όσους Δεν το διάβασαν)






Αγαπημένο μου 


για να διαβάσεις την Εμπειρία που μου αφηγήθηκαν -πριν χρόνια- δυο φίλοι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας, πρέπει να κάνεις "κλικ" με το "ποντίκι¨ απάνω στο σύνδεσμο που υπάρχει παρακάτω στο κείμενο μου.   

Ας είναι βοήθεια για όλους μας, και ο Άγιος  αυτός άνθρωπος που τον τιμάμε Σήμερα οι Ορθοδοξοι , οι ακολουθούντες το Πάτριο Εορτολόγιο, μαζί με τους Αγίους Αναργύρους ΚΟΣΜΑ και ΔΑΜΙΑΝΟ.


Διαβάζεις λοιπόν :


Σωτηρία Μιράζ 2000 από τον Άγιο Δαβίδ της Εύβοιας 


(Την έγραψα ακριβώς όπως μου την είπαν ως προς τα γεγονότα. 

Άλλαξα ΜΟΝΟ  το ΥΦΟΣ της αφήγησης. 

Έδωσα στο ύφος,  μια πινελιά τρελαμάρας δικιάς μου, 

έτσι για να Μη με βαρεθείς ολοτελα...)


Σε ασπάζομαι ανάλαφρα, 

 με Χαρά Κυρίου, και Ελπίδα Μετανοίας... 


Ευανθία η Σαλογραία πάντα εν Πάτραις