...δεν είναι αυτή που φανερώνουμε
στην αγορά των συναναστροφών.
Σ.Β.Σκοπελίτης
Τρίτη 30 Ιουνίου 2015
H αληθινή μας κατάσταση...
...δεν είναι αυτή που φανερώνουμε
στην αγορά των συναναστροφών.
Σ.Β.Σκοπελίτης
Πότε και σε ποιούς έρχεται ο Θείος Φωτισμός- Αγιος Δημήτριος του Ροστώφ
Βυθό βαθύ ονομάζει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος τα μυστήρια και τη σοφία του Θεού.
Γι’ αυτό, ενώ η ανθρώπινη σοφία διδάσκεται από τους ανθρώπους, η θεία σοφία διδάσκεται μόνο από τον Θεό και μόνο σε λίγους, όσους έχουν ζωντανή πίστη και καλή προαίρεση.
Γι’ αυτό, ενώ η ανθρώπινη σοφία διδάσκεται από τους ανθρώπους, η θεία σοφία διδάσκεται μόνο από τον Θεό και μόνο σε λίγους, όσους έχουν ζωντανή πίστη και καλή προαίρεση.
Εκείνος πού δεν διδάχθηκε από τους ανθρώπους τη σοφία τους, δεν θα μπόρεσει ποτέ να την κατανοήσει και να την οικειοποιηθεί.
Εκείνος πού διδάχθηκε από τον Θεό τη θεία σοφία, είναι σε θέση να κατανοεί τα πάντα, και θεία και ανθρώπινα.
Εκείνος πού διδάχθηκε από τον Θεό τη θεία σοφία, είναι σε θέση να κατανοεί τα πάντα, και θεία και ανθρώπινα.
Το Πνεύμα το Άγιον είναι πηγή κάθε σοφίας. «Το γαρ Πνεύμα πάντα έρευνα και τα βάθη του Θεού. Ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν. Α και λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπινής σοφίας λόγοις, άλλ’ εν διδακτοίς Πνεύματος Αγίου» (Α’ Κορ. 2. 10, 12-13).
Οι απόστολοι δεν μαθήτευσαν κοντά σε ανθρώπους, αλλά ξαφνικά «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (Πραξ. 2. 4). Και ο Κύριος δεν άνοιξε κανένα βιβλίο για να διδάξει τους μαθητές του, αλλά «διήνοιξεν αυτών τον νουν του συνιέναι τάς γραφάς» (Λουκ. 24. 45). Γι΄ αυτό από μας απαιτείται μόνο δεκτικότητα της χάριτος του Θεού, δηλαδή καλή προαίρεσις, πνευματικός αγώνας και συνεχής εκζήτησις του ελέους και του φωτισμού του Θεού.
Κατά το μέτρο της προαιρέσεως και του πνευματικού αγώνος του ανθρώπου έρχεται σταδιακά ο φωτισμός του νου. Και κατά το μέτρο του φωτισμού του νου δίδεται η χάρις του Κυρίου. Και κατά το μέτρο της αποδοχής και της πληρώσεως της ψυχής με τη θεία χάρη, πραγματοποιείται η ένωσις με τον Κύριο.
Εκείνος πού ενώθηκε νοερά με τον Κύριο είναι πεπεισμένος για τη σωτηρία του και αναστημένος πριν από την κοινή ανάσταση.
Εκείνος πού ενώθηκε νοερά με τον Κύριο είναι πεπεισμένος για τη σωτηρία του και αναστημένος πριν από την κοινή ανάσταση.
Όσο κανείς ασκείται, τόσο αναγνωρίζει την αδυναμία του. Και όσο αναγνωρίζει την αδυναμία του, τόσο πλουτίζει σε ταπείνωση και κατάνυξη. Και όσο αποκτά ταπείνωση και κατάνυξη, τόσο φωτίζεται η διάνοια του και διαπιστώνει ότι χωρίς τον Κύριο δεν είναι τίποτα και δεν έχει τίποτα.
Μέχρι να γνωρίσεις τελείως τον εαυτό σου, μέχρι να διαποτιστεί η ψυχή σου με τη χάρη του Θεού, μέχρι να φωτισθεί ο νους σου, μέχρι να καθαρθείς από τα πάθη, μέχρι να συμφιλιωθείς με τον Θεό, μέχρι να ενωθείς οριστικά μαζί Του, μέχρι τότε είναι αδύνατο να ζεις χωρίς τη θλίψη, χωρίς τον φόβο και χωρίς την οδύνη. Όταν όμως ενωθείς με τον Θεό, ο φόβος και η οδύνη θα μεταβληθούν σε χαρά και ευφροσύνη από του νυν και έως του αιώνος. Αμήν.
από το βιβλίο: «Πνευματικό Αλφάβητο» Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ (Ιερά Μονή Παρακλήτου – ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1996)
Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com
Η διάσημη ιστορία του Πέτρου και του Λύκου.
πηγή
(Μουσικὴ Ταινία μηκρού μήκους 2008)
Ο Πέτρος είναι ένας νέος ονειροπόλος και μοναχικός, που απομονώνεται σ’ ένα επικίνδυνο δάσος με τον παππού του που είναι πολύ υπερπροστατευτικός και με τον μοναδικό του φίλο, την πάπια. Ξαφνικά, ένας λύκος απειλεί την πάπια, καθώς και τον χοντρό γάτο του παππού του και ένα πληγωμένο κοράκι. Ο Πέτρος θα πρέπει να υπερασπιστεί αυτά τα ζώα, προκειμένου να αντιμετωπίσει έτσι τους δικούς του φόβους.
Μουσικό παραμύθι γραμμένο από τον Σεργκέι Προκόφιεφ το 1936 σε λιγότερο απο 15 ονομάζεται ημέρες, είναι η σύνθεση που εγκαινιάζει τη γενιά «μουσικά παραμύθια για παιδιά». Είναι το πρώτο όπου λόγια και μουσική γίνονται ένα, συμπληρώνονται αμοιβαία για να δημιουργήσουν ένα μαγικό αποτέλεσμα, όπου η λογοτεχνική ιστορία και το μουσικό μήνυμα αγγίζουν την ίδια στιγμή την καρδιά και το μυαλό. Το παραμύθι – βασισμένο σ’ ενα λαϊκὸ Ρώσικο παραμύθι-, είναι κατ΄αρχήν αρκετά απλό. Η μουσική, σαφής και εξαιρετική, εμπλουτίζεται με το παραμύθι. Ο Σεργέι Προκόφιεφ, ένας από τους μεγάλους ρώσους συνθέτες του 20ου αιώνα, δεν περιορίζεται να συνθέσει ένα απλό έργο για παιδιά, αλλά δημιουργεί ένα αριστούργημα, που θεωρείται από τους κριτικούς ένα από τα πιο μεγάλα έργα της μακράς του ιστορίας ως συνθέτη. Συναντιόμαστε με έναν πρωτοπόρο, με τον κλασικὸ απο τους κλασικοὺς, με ένα διδακτικό έργο γνωστό στους καθηγητές μουσικής και το κοινό γενικά.
Αυτή η καινούργια παραγωγή κινουμένων σχεδίων του Πέτρου και του Λύκου ειναι μια πρωτότυπη ιδέα που μεταμορφώνει την κλασική ιστορία σε ένα θέμα αρκετά καινοτόμο και ανθρώπινο, σημειώνοντας πτυχές που σχετίζονται με την οικολογία και την ανθρώπινη συνύπαρξη με τα ζώα και την φύση. Το σενάριο ξανακερδίζει το παραμύθι που έγραψε ο Προκόφιεφ, όπου το παιδί – με την βοήθεια ενὸς τρελού πουλιού- προσπαθεί να πιάσει έναν λύκο που τρομοκρατεί τους πάντες. Σε αντίθεση με την αρχική εκδοχή όπου οι κυνηγοί σκοτώνουν τον λύκο, σε αυτήν την σύγχρονη εκδοχή ο γενναίος Πέτρος ελευθερώνει τον λύκο που δεν είναι τόσο άγριος, με καλά αισθήματα και επίσης κινδυνεύει με εξαφάνιση.
Η περιγραφική μουσική, όπως το υποδηλώνει το όνομα της, είναι μια μουσική μορφή εμπνευσμένη να προκαλέσει στον ακροατή εικόνες ή περιγραφὲς συγκεκριμένες που αναφέρονται σε γεγονότα, τόπους, καταστάσεις, πρόσωπα, χαρακτήρες, κλπ. , με τρόπο ιδιαίτερα ακριβή. Συζητήσαμε ήδη επανειλημμένα για την μαεστρία του Προκόφιεφ να περιγράφει τα πρόσωπα του ιστορίας.
Άλλοι συνθέτες έγραψαν επίσης μουσική με σκοπό υποβλητικό και περιγραφικό. Εδώ έχετε αρκετά παραδείγματα για να πραγματοποιήσετε ενδιαφέρουσες ακροάσεις, που προσδιορίζουν το θέμα της μουσικής περιγραφής:
• Οι τέσσερις εποχές, του Haydn.
• H Ποιμενική Συμφωνία, του Beethoven.
• Η Φανταστική Συμφωνία, του Berlioz.
• H θάλασσα, του Debussy.
• Eικόνες απο μία έκθεση, του Mussorgsky.
• To καρναβάλι των ζώων, του Saint Saens.
(Μουσικὴ Ταινία μηκρού μήκους 2008)
Ο Πέτρος είναι ένας νέος ονειροπόλος και μοναχικός, που απομονώνεται σ’ ένα επικίνδυνο δάσος με τον παππού του που είναι πολύ υπερπροστατευτικός και με τον μοναδικό του φίλο, την πάπια. Ξαφνικά, ένας λύκος απειλεί την πάπια, καθώς και τον χοντρό γάτο του παππού του και ένα πληγωμένο κοράκι. Ο Πέτρος θα πρέπει να υπερασπιστεί αυτά τα ζώα, προκειμένου να αντιμετωπίσει έτσι τους δικούς του φόβους.
Μουσικό παραμύθι γραμμένο από τον Σεργκέι Προκόφιεφ το 1936 σε λιγότερο απο 15 ονομάζεται ημέρες, είναι η σύνθεση που εγκαινιάζει τη γενιά «μουσικά παραμύθια για παιδιά». Είναι το πρώτο όπου λόγια και μουσική γίνονται ένα, συμπληρώνονται αμοιβαία για να δημιουργήσουν ένα μαγικό αποτέλεσμα, όπου η λογοτεχνική ιστορία και το μουσικό μήνυμα αγγίζουν την ίδια στιγμή την καρδιά και το μυαλό. Το παραμύθι – βασισμένο σ’ ενα λαϊκὸ Ρώσικο παραμύθι-, είναι κατ΄αρχήν αρκετά απλό. Η μουσική, σαφής και εξαιρετική, εμπλουτίζεται με το παραμύθι. Ο Σεργέι Προκόφιεφ, ένας από τους μεγάλους ρώσους συνθέτες του 20ου αιώνα, δεν περιορίζεται να συνθέσει ένα απλό έργο για παιδιά, αλλά δημιουργεί ένα αριστούργημα, που θεωρείται από τους κριτικούς ένα από τα πιο μεγάλα έργα της μακράς του ιστορίας ως συνθέτη. Συναντιόμαστε με έναν πρωτοπόρο, με τον κλασικὸ απο τους κλασικοὺς, με ένα διδακτικό έργο γνωστό στους καθηγητές μουσικής και το κοινό γενικά.
Αυτή η καινούργια παραγωγή κινουμένων σχεδίων του Πέτρου και του Λύκου ειναι μια πρωτότυπη ιδέα που μεταμορφώνει την κλασική ιστορία σε ένα θέμα αρκετά καινοτόμο και ανθρώπινο, σημειώνοντας πτυχές που σχετίζονται με την οικολογία και την ανθρώπινη συνύπαρξη με τα ζώα και την φύση. Το σενάριο ξανακερδίζει το παραμύθι που έγραψε ο Προκόφιεφ, όπου το παιδί – με την βοήθεια ενὸς τρελού πουλιού- προσπαθεί να πιάσει έναν λύκο που τρομοκρατεί τους πάντες. Σε αντίθεση με την αρχική εκδοχή όπου οι κυνηγοί σκοτώνουν τον λύκο, σε αυτήν την σύγχρονη εκδοχή ο γενναίος Πέτρος ελευθερώνει τον λύκο που δεν είναι τόσο άγριος, με καλά αισθήματα και επίσης κινδυνεύει με εξαφάνιση.
Η περιγραφική μουσική, όπως το υποδηλώνει το όνομα της, είναι μια μουσική μορφή εμπνευσμένη να προκαλέσει στον ακροατή εικόνες ή περιγραφὲς συγκεκριμένες που αναφέρονται σε γεγονότα, τόπους, καταστάσεις, πρόσωπα, χαρακτήρες, κλπ. , με τρόπο ιδιαίτερα ακριβή. Συζητήσαμε ήδη επανειλημμένα για την μαεστρία του Προκόφιεφ να περιγράφει τα πρόσωπα του ιστορίας.
Άλλοι συνθέτες έγραψαν επίσης μουσική με σκοπό υποβλητικό και περιγραφικό. Εδώ έχετε αρκετά παραδείγματα για να πραγματοποιήσετε ενδιαφέρουσες ακροάσεις, που προσδιορίζουν το θέμα της μουσικής περιγραφής:
• Οι τέσσερις εποχές, του Haydn.
• H Ποιμενική Συμφωνία, του Beethoven.
• Η Φανταστική Συμφωνία, του Berlioz.
• H θάλασσα, του Debussy.
• Eικόνες απο μία έκθεση, του Mussorgsky.
• To καρναβάλι των ζώων, του Saint Saens.
Κυριακή 28 Ιουνίου 2015
Οι εξελίξεις στον οικουμενιστικό κατήφορο είναι καταιγιστικές
Οι εξελίξεις στον οικουμενιστικό κατήφορο είναι καταιγιστικές.
Οι προσπάθειες αθετήσεως των Ιερών Κανόνων βρίσκονταισε πλήρη εξέλιξη.
Οι αιρετικοί προτείνουν τρόπους κατεδαφίσεως και ορισμένοι δικοί μας μεγαλόσχημοι κληρικοί, δυστυχώς, το συζητούν!
Η νέα «βόμβα», την οποία έριξε ο αιρεσιάρχης του Βατικανού Πάπας Φραγκίσκος ο Α΄, για καθορισμό κοινής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα από όλους τους Χριστιανούς, αιρετικούς και Ορθοδόξους, έγινε αντικείμενο ευρείας δημοσιότητας και πολλών σχολιασμών.
Ο αιρετικός καταληψίας του παλαιφάτου και σεβασμίου Πατριαρχείου της Δύσεως προτείνει να «πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων» τον Ιερό Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ. Χ.), ο οποίος ορίζει ρητά και κατηγορηματικά τον χρόνο του εορτασμού του Πάσχα, της μεγάλης Εορτής των Εορτών και ο οποίος δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αλλαγές και να ευθυγραμμιστούμεμε τις δικές του προτάσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο κ. Andrea Tornielli της ιταλικής εφημερίδος «LA STAMPA», στην οποία ο κ. Βαρθολομαίος σχολιάζει μεταξύ άλλων καιτην εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου του Α΄ για το περιβάλλον.
Πλην όμως η τελευταία ερώτηση του κ. Tornielli, που αφορά τον κοινό εορτασμό του Πάσχα είναι αποκαλυπτική. Ο ιταλός δημοσιογράφος του έθεσε το εξής ερώτημα: «O κ. Φραγκίσκος πρότεινε και πάλι μια συμφωνία για μια συγκεκριμένη ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα. Συμφωνείτε σ’ αυτή την υπόθεση;».
Και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης απήντησε:
«Η Ορθόδοξη Εκκλησία συζητά το ενδεχόμενο για μια ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα, την Εορτή των Εορτών, περισσότερο από μισό αιώνα. Στην πραγματικότητα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το μεγάλο ιερό Συμβούλιο που έχει προγραμματιστεί για το επόμενο έτος στην Κωνσταντινούπολη, την Πανορθόδοξη, έχουν εξεταστεί διάφορες επιλογές σε επιστημονικό και λειτουργικό επίπεδο, γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τη διάλυση του Σιδηρού Παραπετάσματος, σημαντικά στοιχεία μέσα σε μερικές εθνικές εκκλησίες έχουν δυστυχώς αντισταθεί σε αυτήν την ιδέα της αλλαγής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια συμφωνία σχετικά με μια κοινή καθορισμένη ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα θα είναι ένα πλεονέκτημα ιδιαίτερα για τους Χριστιανούς που ζουν στην Αμερική, στη Δυτική Ευρώπη και την Ωκεανία. Αλλά ανεξάρτητα από το αν εσείς προσωπικά συμφωνείτε ή όχι, μια τέτοια πρόταση θα πρέπει να αποφασιστεί από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες για να μην τεθεί σε κίνδυνο η ενότητα του Ορθόδοξου κόσμου».
Οι παρά πάνω δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίουείναι ξεκάθαρες και αποκαλυπτικές.
Στην αλλαγή αυτή βλέπει πλεονεκτήματα «για τους Χριστιανούς που ζουν στην Αμερική, στη Δυτική Ευρώπη και την Ωκεανία».
Φυσικά ούτε καν διανοείται να νουθετήσει τον Πάπα,να επιστρέψει στις θεόπνευστες αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής, τις οποίες ακολουθούσε και το εκπεσόν πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Παλαιάς Ρώμης-Δύσεως επί σειρά αιώνων.Δεν τον προβληματίζει η καταπάτηση της αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία θεοπνεύστως καθόρισε μια για πάντα τον χρόνο εορτασμού της μεγάλης αυτής Εορτής.
Εκείνο που τον προβληματίζει είναι η «αντίδραση» «μερικών εθνικών εκκλησιών» οι οποίες επιμένουν να σέβονται την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου!
Αποκαλυπτικός υπήρξε ο κ. Βαρθολομαίος και για «το ενδεχόμενο για μια ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα … στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το μεγάλο ιερό Συμβούλιο που έχει προγραμματιστεί για το επόμενο έτος στην Κωνσταντινούπολη, την Πανορθόδοξη».
Μ’ άλλα λόγια ένα από τα θέματα στην «ατζέντα» της Μεγάλης Συνόδου του 2016 θα είναι και η αλλαγή του Πασχαλίου, αφού όπως εξήγησε, «έχουν εξεταστεί διάφορες επιλογές σε επιστημονικό και λειτουργικό επίπεδο, γι’ αυτό το ενδεχόμενο»!
Δηλαδή η προετοιμαζόμενη για το 2016 Πανορθόδοξη Σύνοδος, υπάρχει περίπτωση, να ανατρέψει την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο!
Για την ιστορία αναφέρουμε,ότι ο εορτασμός του Πάσχα υπήρξε μείζον πρόβλημα στην αρχαία Εκκλησία, και είχε προκαλέσει σοβαρότατες έριδες. Μέχρι την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής οι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, οι λεγόμενοι «Τεσσαρεσκαιδεκατίτες», εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του εβραϊκού μηνός Νισάν, ενώ στη Δύση και σε άλλες περιοχές της Ανατολής εόρταζαν το Πάσχα σε άλλες ημερομηνίες.
Ήδη από τα μέσα του Β΄ αιώνος άρχισαν προσπάθειες για να επιτευχθεί ομοιομορφία σε όλες τις τοπικές εκκλησίες.
Το ζήτημα του κοινού εορτασμού συζήτησαν στη Ρώμη το 155 μ. Χ. ο επίσκοπος Σμύρνης Πολύκαρπος και ο Ρώμης Ανίκητος, χωρίς όμως να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία.
Η Α΄ Οικουμενική έβαλε τέρμα στις έριδες και επέτυχε μια συμφωνία για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα σε Ανατολή και Δύση.
Ωστόσο οι Παπικοί τον 16ον αιώνα επί Πάπα Γρηγορίου του 13ου, όταν προχώρησαν στην διόρθωση του Ημερολογίου, συμμετέβαλαν και τον Πασχάλιο Κανόνα κατά τρόπο που αντιβαίνει στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής.
Η Β΄ Βατικανή Σύνοδος δήλωσε σχετικά με το θέμα αυτό ότι «η Αγία Σύνοδος δεν εναντιούται εις το να ορισθεί παγία Κυριακή δια την εορτήν του Πάσχα εν τω Γρηγοριανώ ημερολογίω».
Απόλυτα σύμφωνος με την παπική αυτή δήλωση ο μακαριστός ΟικουμενικόςΠατριάρχης κυρός Αθηναγόρας, πρότεινε ως ημέρα κοινού εορτασμού του Πάσχα την Δευτέρα Κυριακή του Απριλίου.
Ωστόσο ούτε η Α΄ Οικουμενική, ούτε ο Α΄ Κανών της εν Αντιοχεία Συνόδου (341μ.Χ.), που αναφέρεται στο θέμα αυτό, αλλά ούτε και οι Πατέρες της Εκκλησίας κάνουν λόγο περί «παγίας Κυριακής» για τον εορτασμό του Πάσχα.
Οι παρά πάνω δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου, ξένες προς τις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου βεβαίως δεν πρόκειται να γίνουν δεκτές από τον πιστό λαό του Θεού, ακόμη και αν θεσμοθετηθούν Συνοδικώς, στην μέλλουσα να συνέλθει το 2016 Πανορθόδοξη Σύνοδο, την οποία θα απορρίψει ως ψευδοσύνοδο.
Ωστόσο περιμένει ο πιστός λαός του Θεού να ακούσει και την φωνή της Ιεραρχίας πάνω στο πολύ σημαντικό αυτό ζήτημα.
Περιμένει να ακούσει την ομολογιακή μαρτυρία της πιστότητας και της προσηλώσεως στην Ορθόδοξη παράδοσή μας τουλάχιστον από Ιεράρχες, οι οποίοι μέχρι τώρα έδωσαν δείγματα γραφής, ότι είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν εδραίοι και αμετακίνητοι προς όσα οι άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη.
Η Ορθόδοξη σώζουσα πίστη και Παράδοσή μας δεν είναι «διαχειρίσιμο» μέγεθος, ούτε μπορεί να μπει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων από κανέναν.
Γραφείο επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών Ι.Μ. Πειραιώςπηγή
Σάββατο 27 Ιουνίου 2015
Yβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις...
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κάνουμε λάθη.
Ἄλλοι μικρά, ἄλλοι μεγάλα. Ἄλλοτε μεγαλύτερα, ἄλλοτε μικρότερα.
Ἄλλοι μικρά, ἄλλοι μεγάλα. Ἄλλοτε μεγαλύτερα, ἄλλοτε μικρότερα.
Στὰ ἁρμόδια Δικαστήρια ἐκδικάζονται ὡς πταίσματα, πλημμελήματα ἢ κακουργήματα.
Εἶναι ὅμως ἕνα λάθος γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει ἀντίστοιχο Δικαστήριο νὰ τὸ ἐκδικάσει.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τὸ ὀνόμαζαν «ὕβριν».
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τὸ ὀνόμαζαν «ὕβριν».
«Ὕβρις» εἶναι τὸ νὰ ξεπεράσει ὁ ἄνθρωπος τὰ ὅριά του καὶ νὰ αὐθαδιάσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Νὰ ὑψώσει τὸ ἀνάστημά του καὶ νὰ παραβιάσει ὄχι ἀνθρώπινους νόμους ἀλλὰ τοὺς θεϊκοὺς νόμους. Τότε ἡ θεϊκὴ δικαιοσύνη τὸν παραδίδει στὴν «Ἄτην», τὴ θόλωση τοῦ νοῦ, τὴ σύγχυση τῆς σκέψεως, ὥστε νὰ πράξει ἀκόμη χειρότερα καὶ ἔτσι νὰ ἐπισύρει εἰς βάρος του
τὴν «Νέμεσιν», τὴ θεϊκὴ τιμωρία ποὺ θὰ ἐπιφέρει τελικὰ τὴν «Τίσιν», τὴν καταστροφή.
τὴν «Νέμεσιν», τὴ θεϊκὴ τιμωρία ποὺ θὰ ἐπιφέρει τελικὰ τὴν «Τίσιν», τὴν καταστροφή.
Αὐτὸ ἀποφάσισε νὰ κάνει ἡ παρούσα κυβέρνηση.
Ἐπέλεξε νὰ προσχωρήσει στὸ χῶρο τῆς «ὕβρεως».
Αὐτὸ ποὺ δὲν τόλμησαν ἢ δὲν πρόφθασαν οἱ προηγούμενες κυβερνήσεις, οἱ ὁποῖες κατερείπωσαν μὲ τοὺς νόμους τους τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, σπεύδει τώρα ἡ σημερινὴ κυβέρνηση νὰ τὸ νομοθετήσει:
Στὶς 10 τοῦ μηνὸς Ἰουνίου ὁ Ὑπουργὸς τῆς Δικαιοσύνης κατέθεσε σχέδιο νόμου μὲ τὸ ὁποῖο τὸ περιβόητο, καταλυτικὸ τοῦ γάμου, «σύμφωνο συμβίωσης» ἐπεκτείνεται καὶ θὰ ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, γιὰ ἄνδρα μὲ ἄνδρα καὶ γιὰ γυναίκα μὲ γυναίκα.
Ἐπέλεξε νὰ προσχωρήσει στὸ χῶρο τῆς «ὕβρεως».
Αὐτὸ ποὺ δὲν τόλμησαν ἢ δὲν πρόφθασαν οἱ προηγούμενες κυβερνήσεις, οἱ ὁποῖες κατερείπωσαν μὲ τοὺς νόμους τους τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, σπεύδει τώρα ἡ σημερινὴ κυβέρνηση νὰ τὸ νομοθετήσει:
Στὶς 10 τοῦ μηνὸς Ἰουνίου ὁ Ὑπουργὸς τῆς Δικαιοσύνης κατέθεσε σχέδιο νόμου μὲ τὸ ὁποῖο τὸ περιβόητο, καταλυτικὸ τοῦ γάμου, «σύμφωνο συμβίωσης» ἐπεκτείνεται καὶ θὰ ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, γιὰ ἄνδρα μὲ ἄνδρα καὶ γιὰ γυναίκα μὲ γυναίκα.
«Ἀνατροπὴ ὅλων τῶν ἀξιῶν», εἶχε κραυγάσει παλαιότερα ὁ Νίτσε.
Ἀνατροπή! Νομιμοποιεῖται τὸ ἀφύσικο, ἡ ἀνωμαλία, ἡ διαστροφή! Ὕβρις!!
Ἀνατροπή! Νομιμοποιεῖται τὸ ἀφύσικο, ἡ ἀνωμαλία, ἡ διαστροφή! Ὕβρις!!
Καὶ ἤδη ἄρχισε νὰ ἐκδηλώνεται ἡ «Ἄτη», ἡ σύγχυση τῶν φρενῶν. Τρεῖς μόλις μέρες μετὰ τὴν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου, στὴν προκλητικὴ «παρέλαση ὑπερηφάνειας» (Pride) τῶν ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ὁμοφυλόφιλοι, Ἀμφιφυλόφιλοι, Τρανσέξουαλ) στὴν Ἀθήνα, ἡ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Ζωὴ Κωνσταντοπούλου ὄχι μόνο παραβρέθηκε, ἀλλὰ καὶ μίλησε καὶ ἐπήνεσε τὴ διαστροφικὴ ἐκδήλωση, καί, στὸ ἀποκορύφωμα τῆς συγχύσεως, ζήτησε ὥστε κατὰ τὸ ἑπόμενο ἔτος ἡ βρωμερὴ παρέλαση νὰ περάσει καί... μέσα ἀπὸ τὴ Βουλή!!
Ἂν θελήσει κανεὶς νὰ ἀναμετρήσει τὸ μέγεθος τῆς «ὕβρεως», θὰ φρίξει.
Ὁ προφήτης Ἡσαΐας (κδ΄ [24] 5-6) τὸ εἶχε προφητεύσει αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ: Κατάρα θὰ καταφάει τὴ γῆ καὶ «πτωχοὶ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντες ἐν τῇ γῇ», διότι «παρήλθοσαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον»· ἄλλαξαν αὐτὰ ποὺ ἦταν ἀκατάλυτη ἀλήθεια, νόμος αἰώνιος. Αὐτὰ τώρα καταπατοῦνται καὶ περιφρονοῦνται. Παραπάνω ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἴδιους τοὺς νόμους τῆς φύσεως, σεβαστοὺς ἐπὶ τόσες χιλιετίες ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅλους τοὺς λαούς, τοποθετοῦνται οἱ βαβελικές, θρασεῖες καὶ ὑβριστικὲς ἀποφάσεις τῶν μικρῶν ἀνθρώπων, τῶν νάνων τούτης τῆς ἀποστατημένης ἐποχῆς.
Κάποια στιγμὴ καὶ τοῦτοι οἱ κυβερνῆτες μας, ὅπως καὶ οἱ προηγούμενοι, θὰ σταθοῦν μπροστὰ στὴν Ἱστορία. Τὸ βλέμμα της θὰ τοὺς διαπεράσει ἐταστικό. Τότε τὸ σήμερα ὑπερήφανο πρόσωπό τους, τὸ θρασύτατα ὑψωμένο κεφάλι τους, τὸ γεμάτο αὐθάδεια ὕφος τους τί θὰ κάνει; Τί θὰ τραυλίσει ἡ ἀσύστολη γλώσσα τους;
Τὸ πρῶτο βῆμα τῆς προκλητικῆς «ὕβρεως» ἔγινε. Ὅμως ἡ φοβερὰ ὀργανωμένη καὶ ἔντεχνα δικτυωμένη ὁμάδα τῶν λεγόμενων ΛΟΑΤ δὲν θὰ σταματήσει στὸ «σύμφωνο συμβίωσης». Θὰ συνεχίσει. Θὰ ἀπαιτήσει καὶ ἐνδεχομένως θὰ ἐπιβάλει τὴ νομοθέτηση καὶ πολιτικοῦ γάμου γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, ἀργότερα δὲ θὰ ἐπιχειρήσει ἐπιβολὴ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ.
Τὸ πρῶτο βῆμα τῆς προκλητικῆς «ὕβρεως» ἔγινε. Ὅμως ἡ φοβερὰ ὀργανωμένη καὶ ἔντεχνα δικτυωμένη ὁμάδα τῶν λεγόμενων ΛΟΑΤ δὲν θὰ σταματήσει στὸ «σύμφωνο συμβίωσης». Θὰ συνεχίσει. Θὰ ἀπαιτήσει καὶ ἐνδεχομένως θὰ ἐπιβάλει τὴ νομοθέτηση καὶ πολιτικοῦ γάμου γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, ἀργότερα δὲ θὰ ἐπιχειρήσει ἐπιβολὴ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ.
Τὸ ξέρασμα τῆς κολάσεως θὰ ἐπεκταθεῖ. Τὸ ἀδίστακτο συνδικάτο τῶν ὑποδουλωμένων στὸ βδελυρὸ πάθος σὰν μανιασμένη κόμπρα ἔχει καταληφθεῖ ἀπὸ λύσσα νὰ ἐκτοξεύσει τὸ θανατηφόρο δηλητήριό του σ᾿ ὅλη τὴ γῆ. «Θυμὸς αὐτοῖς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεως» (Ψαλμ. νζ΄ [57] 5). Πιέζουν, ἀπειλοῦν, προκαλοῦν μὲ τὶς «παρελάσεις ὑπερηφάνειας» (pride), συκοφαντοῦν καὶ διασύρουν καθέναν ποὺ θὰ τολμήσει νὰ ὀνομάσει τὸ πάθος τους μὲ τὸ πραγματικό του ὄνομα· ὡς ἀνωμαλία καὶ διαστροφὴ τῆς φύσεως.
Ἤδη τὸ βδελυρὸ πάθος σαρώνει ἀπ᾿ ἄκρου σ᾿ ἄκρο τὸν πλανήτη. Στὴν Εὐρώπη οἱ χῶρες: Ἀγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ἱσπανία, Πορτογαλία, Ὀλλανδία, Ἰρλανδία, Ἰσλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Ἐσθονία, Δανία καὶ Λουξεμβοῦργο ἔχουν νομοθετήσει τὸν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων. Ἄλλες: Ἑλβετία, Γερμανία, Τσεχία, Οὐγγαρία, Κροατία, Αὐστρία, Σλοβενία, τὸ «σύμφωνο συμβίωσης». Εἶναι καὶ 16 ποὺ δὲν ἔχουν δεχτεῖ οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο: Ἰταλία, Σερβία, Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Οὐκρανία, Σλοβακία, Ἀλβανία, ΠΓΔΜ, Μολδαβία, Λευκορωσία, Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία, Ἀρμενία, Γεωργία. (Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου, «Ἡ ἅλωση τῆς οἰκογένειας καὶ στὴν Ἑλλάδα», Ἱστολόγιο «Ἀκτῖνες», 12 Ἰουνίου 2015).
Ἡ Ἑλλάδα μὲ τὸ νομοθέτημα αὐτὸ γίνεται, δυστυχῶς, ἡ πρώτη Ὀρθόδοξη χώρα ποὺ βυθίζεται στὸ βόθρο τῆς σοδομοποιημένης Εὐρώπης.
Εἶναι φανερὸ ὅτι δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἀνθρώπινη ἁπλῶς ἐπιχείρηση. Ἐδῶ βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ φαινόμενο ὑπερφυσικό, σὲ ἔκρηξη τῆς κολάσεως! Ὁ ἴδιος ὁ σατανᾶς ἔχει ἐξαπολύσει μανιώδη ἐπίθεση ἐφ᾿ ὅλου τοῦ μετώπου.
Αὐτὸ τὸ πρωτοφανὲς φαινόμενο οἱ πιστοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι φανερὸ ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε μὲ ἀνθρώπινα ὅπλα. Πρὶν ὁ τόπος παραδοθεῖ στὴν «Ἄτην» καὶ ἐπέλθει ἡ «Νέμεσις» καὶ ἀκολουθήσει ἡ «Τίσις», δηλαδὴ πρὶν ὁ ἐν Τριάδι Θεὸς μᾶς ἐγκαταλείψει καὶ καταστραφοῦμε, πρέπει νὰ συνέλθουμε.
Ἀπαιτεῖται πρωτίστως προσευχή. Προσευχὴ νὰ φωτίσει ὁ Θεὸς τοὺς κυβερνῆτες μας νὰ σταματήσουν, νὰ μὴν ἁπλώσουν τὸ πόδι τους στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Μὴν παρασύρουν τὴν Ἑλλάδα στὸ χάος τῆς Σοδομιτικῆς κολάσεως.
–Κύριε Ὑπουργὲ τῆς Δικαιοσύνης, βγάλτε τοὺς παραμορφωτικοὺς φακοὺς τῶν Σοδομιτῶν ἀπὸ τὰ μάτια σας καὶ ρίξτε μιὰ ματιὰ στὸ διάτρητο νομοσχέδιό σας. Ἂν κάτι ἄλλο δὲν κατανοήσετε, τουλάχιστον δεῖτε τὰ ἄρθρα 9, 10 καὶ 11. Μιλᾶτε ἐκεῖ γιὰ ἀπόκτηση τέκνου. Ἀπόκτηση τέκνου πῶς, κύριε Ὑπουργέ; Ἀσφαλῶς δὲν τὸ ἀγνοεῖτε. Γνωρίζετε ὅτι οἱ εὐνοούμενοι τοῦ νομοθετήματός σας θὰ πληρώσουν μὲ λίγα σάπια εὐρωδολάρια τὰ δυστυχισμένα πλάσματα τοῦ Νεπάλ, γιὰ νὰ «ἀποκτήσουν» τέκνα. Μπροστὰ σ᾿ αὐτὸ τὸ κραυγαλέο ἔγκλημα γιατί κλείνετε τὰ μάτια σας; Τὸ περίφημο Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, τοῦ ὁποίου τὴν καταδικαστικὴ τῆς χώρας μας ἀπόφαση ἐπικαλεῖσθε, δὲν τὰ γνωρίζει αὐτά; Αὐτὲς οἱ ταλαίπωρες γυναῖκες τοῦ Νεπάλ, ἢ ὅποιας ἄλλης χώρας, δὲν ἔχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα; Τί εἶναι; Δὲν εἶναι ἄνθρωποι;
Ἀπευθύνουμε ἔκκληση πρὸς τὸν κύριο Πρωθυπουργὸ νὰ μὴν ἐπιτρέψει νὰ συντελεσθεῖ τὸ κυοφορούμενο ἔγκλημα.
Ἡ κυβέρνησή του, ποὺ ἐπὶ μῆνες διαπραγματεύεται μὲ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς θεσμοὺς καὶ ἀρνεῖται νὰ παραδοθεῖ ἀμαχητὶ στὶς ἐντολές τους γιὰ τὴν οἰκονομία, γιατί σπεύδει στὸ ζήτημα αὐτό, ποὺ πλήττει καίρια τὴν Παράδοσή μας, νὰ ἐφαρμόσει τὶς ἐπιταγὲς τῆς Εὐρώπης;
Ἡ κυβέρνησή του, ποὺ ἐπὶ μῆνες διαπραγματεύεται μὲ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς θεσμοὺς καὶ ἀρνεῖται νὰ παραδοθεῖ ἀμαχητὶ στὶς ἐντολές τους γιὰ τὴν οἰκονομία, γιατί σπεύδει στὸ ζήτημα αὐτό, ποὺ πλήττει καίρια τὴν Παράδοσή μας, νὰ ἐφαρμόσει τὶς ἐπιταγὲς τῆς Εὐρώπης;
Χρειάζεται ὅμως καὶ κινητοποίηση καὶ εἰρηνικὴ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Στὰ δικά του χέρια βρίσκεται ἡ ὑπόθεση. Ὁ καθένας ἂς ἀναλάβει πλέον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὶς εὐθύνες του.Ὥστε νὰ ὑψωθεῖ τεῖχος ἀπόρθητο στὴν κατὰ τοῦ τόπου μας καταστροφικὴ ἐπέλαση.
........................................................................................................................
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015
Για τα γένεια και τα ράσα των κληρικών- Του Φώτη Κοντογλου
Tου Φώτη Κόντογλου
Πολλά έχουν γραφή για τα ράσα και τα γένια των κληρικών.
Οι περισσότεροι απ' εκείνους που δεν τα χωνεύουνε, είναι κάποιοι που θέλουνε να φαίνουνται ελεύθεροι και νεωτεριστικά πνεύματα.
Αυτοί όλοι είναι πάντα ''πρακτικοί'' άνθρωποι, που κρίνουνε τα της θρησκείας με το πρακτικό και πεζό μυαλό τους, ενώ η χριστιανική θρησκεία δεν έχει καμιά σχέση με τα πρακτικά μυαλά, γιατί είναι η βαθύτερη ποίηση, η άβυσσο της ποίησης.
Η κακοδαιμονία της Εκκλησίας μας έχει την αιτία της, κατά την γνώμη μου, στο ότι λείψανε απ' αυτήν οι ποιητικές ψυχές, με την πραγματική σημαία της ποίησης, και γέμισε από '' πρακτικούς ανθρώπους, ήγουν από ξεραΐλα και το μέγα έλεος.
Να βάλη κανείς με τον νου του και ν' απορήση τι σχέση έχουν αυτοί οι ''θετικοί και πρακτικοί'' άνθρωποι, οι λεγόμενοι φρόνιμοι και έξυπνοι, με τον Χριστό, που είπε τα παρακάτω λόγια:
''Αν δεν γυρίσετε πίσω και γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών.
-Μην φροντίζετε τι θα φάτε και τι θα πιήτε και τι ρούχο θα φορέσετε.
- Εγώ σας λέγω μην αντισταθείτε στον πονηρό, αλλά όποιος σε χτυπήσει από το δεξί μάγουλο σου, στρέψε και τ' άλλο.
- Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για μένα. - Αγαπάτε τους εχθρούς σας.
- Μη θησαυρίζετε θησαυρούς απάνω στη γη.
- Εμπάτε από την στενή πύλη, γιατί είναι στενός και θλιμμένος, ο δρόμος που πηγαίνει στη ζωή, κ' είναι λίγοι που τον βρίσκουνε.
- Αφήστε του νεκρούς να θάψουν τους πεθαμένους τους.- Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα
.- Η βασιλεία του Θεού παίρνεται με τη βία κ' οι βιαστές την αρπάζουνε''.
http://imverias.blogspot.gr
Πολλά έχουν γραφή για τα ράσα και τα γένια των κληρικών.
Οι περισσότεροι απ' εκείνους που δεν τα χωνεύουνε, είναι κάποιοι που θέλουνε να φαίνουνται ελεύθεροι και νεωτεριστικά πνεύματα.
Αυτοί όλοι είναι πάντα ''πρακτικοί'' άνθρωποι, που κρίνουνε τα της θρησκείας με το πρακτικό και πεζό μυαλό τους, ενώ η χριστιανική θρησκεία δεν έχει καμιά σχέση με τα πρακτικά μυαλά, γιατί είναι η βαθύτερη ποίηση, η άβυσσο της ποίησης.
Η κακοδαιμονία της Εκκλησίας μας έχει την αιτία της, κατά την γνώμη μου, στο ότι λείψανε απ' αυτήν οι ποιητικές ψυχές, με την πραγματική σημαία της ποίησης, και γέμισε από '' πρακτικούς ανθρώπους, ήγουν από ξεραΐλα και το μέγα έλεος.
Να βάλη κανείς με τον νου του και ν' απορήση τι σχέση έχουν αυτοί οι ''θετικοί και πρακτικοί'' άνθρωποι, οι λεγόμενοι φρόνιμοι και έξυπνοι, με τον Χριστό, που είπε τα παρακάτω λόγια:
''Αν δεν γυρίσετε πίσω και γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών.
-Μην φροντίζετε τι θα φάτε και τι θα πιήτε και τι ρούχο θα φορέσετε.
- Εγώ σας λέγω μην αντισταθείτε στον πονηρό, αλλά όποιος σε χτυπήσει από το δεξί μάγουλο σου, στρέψε και τ' άλλο.
- Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για μένα. - Αγαπάτε τους εχθρούς σας.
- Μη θησαυρίζετε θησαυρούς απάνω στη γη.
- Εμπάτε από την στενή πύλη, γιατί είναι στενός και θλιμμένος, ο δρόμος που πηγαίνει στη ζωή, κ' είναι λίγοι που τον βρίσκουνε.
- Αφήστε του νεκρούς να θάψουν τους πεθαμένους τους.- Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα
.- Η βασιλεία του Θεού παίρνεται με τη βία κ' οι βιαστές την αρπάζουνε''.
Ποια σχέση μπορούνε να έχουνε αυτά τα πράγματα κι' άλλα πολλά που είπε ο Χριστός, με το πρακτικό μυαλό; Το πρακτικό μυαλό κοιτάζει ποιο είναι το συμφέρον και το ωφέλιμο για την υλική ζωή και για την ασφάλειά της. δε μπορεί να πετάξει ελεύθερο εκεί που το καλεί ο Χριστός.
Μια θρησκεία που παραγγέλνει κάποια πράγματα που είναι ολότελα ανάποδα από ό,τι νοιώθει το πρακτικό μυαλό, μπορεί να είναι για πρακτικούς ανθρώπους; Πώς να παραδεχθή ο πρακτικός άνθρωπος πώς δεν ωφελείται σε τίποτα αν κερδίσει τον κόσμον όλον; Πώς, αυτός ο θετικός άνθρωπος να θυσιάσει όλα τα χεροπιαστά τούτου του κόσμου, κυνηγώντας τους ίσκιου της μέλλουσας ζωής; ''Οι βιαστές αρπάζουνε τη βασιλεία του Θεού'', λέγει ο Χριστός. Μπορεί να είναι βιαστής ο πρακτικός άνθρωπος, που τα μετρά όλα και δεν ριψοκινδυνεύει ποτέ; Πρακτικοί ήτανε οι Φαρισαίοι, οι Ρωμαίοι, ο ίδιος ο Ιούδας, που φρόντιζε τόσο πολύ για το γλωσσοκόμο. Ο πρακτικός άνθρωπος δε μπορεί να μην είναι καχύποπτος, πονηρός, κι' ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους: ''Πώς μπορείτε να μιλάτε αγαθά, αφού είστε πονηροί''; Η Σαμαρείτιδα δε καταλάβαινε τι της έλεγε ο Χριστός, επειδή το μυαλό της ήτανε πρακτικό, και σε καιρό που της μιλούσε για ''το ύδωρ το ζων το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον'', αυτή μιλούσε για το φυσικό νερό, '' για να μη διψά, και να πηγαίνη στο πηγάδι να τ' ανεβάζη με τον κουβά'', '' ίνα μη διψώ, μηδέ έρχομαι ενθάδε αντλείν''.
Μια θρησκεία που παραγγέλνει κάποια πράγματα που είναι ολότελα ανάποδα από ό,τι νοιώθει το πρακτικό μυαλό, μπορεί να είναι για πρακτικούς ανθρώπους; Πώς να παραδεχθή ο πρακτικός άνθρωπος πώς δεν ωφελείται σε τίποτα αν κερδίσει τον κόσμον όλον; Πώς, αυτός ο θετικός άνθρωπος να θυσιάσει όλα τα χεροπιαστά τούτου του κόσμου, κυνηγώντας τους ίσκιου της μέλλουσας ζωής; ''Οι βιαστές αρπάζουνε τη βασιλεία του Θεού'', λέγει ο Χριστός. Μπορεί να είναι βιαστής ο πρακτικός άνθρωπος, που τα μετρά όλα και δεν ριψοκινδυνεύει ποτέ; Πρακτικοί ήτανε οι Φαρισαίοι, οι Ρωμαίοι, ο ίδιος ο Ιούδας, που φρόντιζε τόσο πολύ για το γλωσσοκόμο. Ο πρακτικός άνθρωπος δε μπορεί να μην είναι καχύποπτος, πονηρός, κι' ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους: ''Πώς μπορείτε να μιλάτε αγαθά, αφού είστε πονηροί''; Η Σαμαρείτιδα δε καταλάβαινε τι της έλεγε ο Χριστός, επειδή το μυαλό της ήτανε πρακτικό, και σε καιρό που της μιλούσε για ''το ύδωρ το ζων το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον'', αυτή μιλούσε για το φυσικό νερό, '' για να μη διψά, και να πηγαίνη στο πηγάδι να τ' ανεβάζη με τον κουβά'', '' ίνα μη διψώ, μηδέ έρχομαι ενθάδε αντλείν''.
Πρακτικοί ήτανε οι Εβραίοι της Παλαιάς Διαθήκης, κολλημένοι στο επίγειο συμφέρον, και γι' αυτό, όσα τους υποσχέθηκε ο Θεός, τις ''επαγγελίες'', τις καταλαβαίνανε για υλικές με το υλικό φρόνημα τους. ''...
Λοιπόν, οι πρακτικοί άνθρωποι, που είναι και μικρολόγοι, τα ζητήματα της θρησκείας τα βλέπουνε και τα κρίνουνε με τον ωφελιμιστικόν τρόπο που δουλεύει το μυαλό τους. Αυτοί είναι που αγαπάνε τις καινοτομίες στη λατρεία και σε όλα τα εκκλησιαστικά πράγματα. Αυτοί θέλουνε τη συντόμεψη των ακολουθιών, αυτοί δείχνουνε υπερβολική φροντίδα για τα αναπαυτικά καθίσματα του ναού, για την εξωτερική τάξη και καθαριότητα, για τον συγχρονισμό της λατρεία με ευρωπαϊκή μουσική, με φυσική σαρκική εικονογράφηση, με την αλλαγή του κάθε τι που βαστά από την παράδοση, με την κατάργηση τελετουργικών διατάξεων, και τέλος, με την αλλαγή της εξωτερικής μορφής των κληρικών: Κατά την γνώμη τους το ράσο πρέπει να καταργηθή, κι' ο παπάς να φορά πανταλόνι και σακκάκι όπως όλοι οι άνδρες, πρέπει οι ιερείς να κόψουν τα μαλλιά και τα γένεια τους, να ξουρίσουνε το μουστάκι τους, ''για να είναι καθαροί''. Βλέπετε πως οι πρακτικοί άνθρωποι προσέχουνε πολύ, 'όπως είπα και πριν, ''το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος''.
Λοιπόν, με τις σοφές και βαθυστόχαστες υποδείξεις τους δεν θα είναι παραμελημένοι και λεροί σαν τον άγιο Γιάννη, σαν τον άγιο Αντώνιο, σαν τον άγιο Χρυσόστομο, σαν τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με την γιδότριχα, αλλά θα κάνουνε ταχτικά το μπάνιο τους, θα συχνοξουρίζονται, και θα μοσκοβολούνε, όπως όλοι οι σημερινοί πολιτισμένοι, ακόμα κ' οι γκάγκστερς, οι μεγάλοι απατεώνες, οι άνθρωποι των πάρτυ, των ιπποδρομίων, των πλαζ, κλπ.
Λοιπόν, με τις σοφές και βαθυστόχαστες υποδείξεις τους δεν θα είναι παραμελημένοι και λεροί σαν τον άγιο Γιάννη, σαν τον άγιο Αντώνιο, σαν τον άγιο Χρυσόστομο, σαν τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με την γιδότριχα, αλλά θα κάνουνε ταχτικά το μπάνιο τους, θα συχνοξουρίζονται, και θα μοσκοβολούνε, όπως όλοι οι σημερινοί πολιτισμένοι, ακόμα κ' οι γκάγκστερς, οι μεγάλοι απατεώνες, οι άνθρωποι των πάρτυ, των ιπποδρομίων, των πλαζ, κλπ.
Έγραψα πολλές φορές για την περιβολή των ιερωμένων και για την εξωτερική όψη τους, απ' αφορμή κάποιων ''πρακτικών'' νεωτεριστών που κόπτονται για ''την αναχρονιστική και βάρβαρη αμφίεσή τους και για την ασχήμια (πόση ευαισθησία και καιλαισθησία!) των μαλλιών και των γενιών των''. Δεν θα ξαναγράψω όσα έγραψα άλλη φορά, περασπίζοντας την εξωτερική μορφή των κληρικών μας από την άποψη της παράδοσης. Τούτο μονάχα θα πω τώρα σχετικά με την παράδοση στο ντύσιμο του κλήρου μας: Ας φαντασθή όποιος θέλει, αν μπορή να σταθή πια τίποτε ελληνικό, από τη μέρα που θα εμφανισθή ο παπάς στο χωριό με σακκάκι και με πανταλόνι, με γραβάτα και με ρεπούμπλικα, ξουρισμένος και μαδημένος, όπως είναι μερικοί που έρχουνται από το εξωτερικό, και αηδιάζει κανένας να βλέπη ξουρισμένους σβέρκους, μάγουλα σαν καθαρισμένα αυγά, προγούλια, έκφραση τραπεζίτη ή οπερατέρ του κινηματογράφου, χειρονομίες και φωνές της πιάτσας, κλπ.
Σήμερα θα πω λίγα λόγια μονάχα για το ράσο και για τα γένεια, ''από αισθητικής απόψεως'', όπως λένε κ' οι αισθητικοί, επειδή οι νεωτεριστές που φωνάζουνε πως πρέπει να καταργηθούνε, λένε πως αηδιάζουνε από την ασχήμια του ράσου και των γενείων, και πως όσα λένε τα λένε εν ονόματι ''της καλαισθησίας''
Και πρώτα - πρώτα ποια είναι η καλαισθησία στα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά πράγματα; Σ' αυτά δεν υπάρχει ''καλαισθησία'' κατά τα γούστα του κόσμου, αλλά είναι καλό και έμορφο ό,τι είναι ευπρεπές και σεμνό, ό,τι είναι πρέπον στο πνευματικό αξίωμα του ιερέως. Όπως η μορφή που έχουνε τόσα αντικείμενα είναι σχετικά με την εκκλησία, κτίρια, εικόνες, ψαλμός, σκεύη, βιβλία, άμφια, που είναι τέτοια, ώστε να ανεβάζουν τον νουν και την καρδιά του πιστού στον πνευματικό κόσμο, σαν να είναι σύμβολα ιερά και υπομνήματα στον λόγο του Θεού, ''αναγωγικά'' από τον υλικό στον φθαρτό κόσμο στον πνευματικό και άφθαρτον της βασιλείας των ουρανών, έτσι και η αμφίεση κ' η όψη των κληρικών, πρέπει να δείχνη το πνευματικό αξίωμά τους.
Από τους αρχαίους που ζούσαν προ Χριστού, οι ιερείς, οι μάντεις, οι πυθίες, είχανε ιδιαίτερη στολή κ' οι άντρες είχανε και γένεια και μαλλιά, ώστε να δυναμώνη με τη μορφή και το πνευματικό επιβάλλον τους. Οι Έλληνες που εκτιμήσανε τη μορφή μέχρι λατρείας, δίνανε μεγάλη προσοχή σ' αυτά που τα νομίζουνε ''άνευ σημασίας και πάρεργα'' οι ευρύνοες και ελευθερόφρονες πρακτικοί χριστιανοί με το θετικό μυαλό τους. Τουλάχιστον δεν φαντάζονται πως κ' ένα λιοντάρι στη φυσική του κατάσταση του, που το στόλισε ο Θεός με τη μεγαλοπρέπεια της χαίτης του, θα γίνη σαν ένα ψωρόσκυλο, αν το κουρέψουνε; Μήτε ένα τόσο πρακτικό πράγμα δεν βάζουνε στον νου τους αυτοί οι ''πρακτικοί'' κύριοι; Μα τέτοια κεφάλια δεν γεμίζουνε μήτε με χίλια πράγματα που μπορεί να πη κανένας απάνω σ' αυτό το θέμα.
Από τους αρχαίους που ζούσαν προ Χριστού, οι ιερείς, οι μάντεις, οι πυθίες, είχανε ιδιαίτερη στολή κ' οι άντρες είχανε και γένεια και μαλλιά, ώστε να δυναμώνη με τη μορφή και το πνευματικό επιβάλλον τους. Οι Έλληνες που εκτιμήσανε τη μορφή μέχρι λατρείας, δίνανε μεγάλη προσοχή σ' αυτά που τα νομίζουνε ''άνευ σημασίας και πάρεργα'' οι ευρύνοες και ελευθερόφρονες πρακτικοί χριστιανοί με το θετικό μυαλό τους. Τουλάχιστον δεν φαντάζονται πως κ' ένα λιοντάρι στη φυσική του κατάσταση του, που το στόλισε ο Θεός με τη μεγαλοπρέπεια της χαίτης του, θα γίνη σαν ένα ψωρόσκυλο, αν το κουρέψουνε; Μήτε ένα τόσο πρακτικό πράγμα δεν βάζουνε στον νου τους αυτοί οι ''πρακτικοί'' κύριοι; Μα τέτοια κεφάλια δεν γεμίζουνε μήτε με χίλια πράγματα που μπορεί να πη κανένας απάνω σ' αυτό το θέμα.
Αλλά όπως είπα και παραπάνω, ας πάρουμε το πράγμα κι' από τη μεριά ''της καλαισθησίας'', γιατί τώρα τελευταία οι πρακτικοί νεωτεριστές γυρίσανε το τραγούδι του ράσου και των γενειών στην αισθητική, ίσως επειδή η εποχή μας που είναι η πιο ακαλαίσθητη, δίνει μεγάλη σημασία στην ''αισθητική'' και στο ''στο καλό γούστο''.
Θά' θελα να γράψω ένα φυλλάδιο ολόκληρο που νάχη για τίτλο ''Η ακαλαισθησία ομιλούσα περί αισθητκής''. Να το γράψω μάλιστα στην καθαρεύουσα, ώστε να είναι σύμφωνο με κείνους που μου δώσανε αφορμή για να γράψω.
Λοιπόν, ποιοι είναι αυτοί που αποτροπιάζονται το ράσο και τους γενειοφόρους ιερείς, στ’ όνομα της καλαισθησίας; Απάντηση; Κατά κανόνα είναι οι πιο ακαλαίσθητοι, οι άνθρωποι του ''κακού γούστου'', που δεν έχουνε καμία σχέση με την τέχνη, και μήτε καν με τη συνηθισμένη καλαισθησία. Μπήτε στα σπίτια τους και στα γραφεία του και θα φρίξετε.
Αρχιτεκτονική, έπιπλα, εικόνες, βιβλία, βάζα, πολύφωτα, όλα σε σπρώχνουνε να βγης έξω. Εκείνο που θα σου κάνη τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι κανένα ελεεινό κάντρο με ελεεινότερη κορνίζα, κρεμασμένο απάνω από το γραφείο ή από το κρεβάτι, που θα παριστάνη κενέναν ''γλυκύν Ιησούν'' γεμάτον ζαχαρίνη, μ' εκείνο το μειδίαμα που παραγγέλνουν οι φωτογράφοι στους πελάτες μπροστά στο φακό, με ρεφλεδάκια στο πρόσωπο, με μαλλιά που έχουνε γίνει μπούκλες στο κομμωτήριο, με κινηματογραφικές χειρονομίες κλπ.
Το ιδεώδες τους είναι μία λιθογραφία της πεντάρας, που της έχουνε δώσει μεγάλη διάδοση, και που παριστάνει τον Χριστόν σαν ''αστέρα'' του Χόλλυγουντ, ή ένα άλλο ζωγραφικό μπακλαβούργημα, που παρουσιάζει ''τον Χριστό με παιδιά'', άξιο για γούστο παραμάνας, καθώς κι' άλλα τέτοια που βρίσκονται κρεμασμένα στα κορνιζοπωλεία.
Ύστερ' από τέτοιο χάλι αξιοδάκρυτο, έχουνε το κουράγιο να κάνουνε τον προφέσσορα της αισθητικής, και να οδύρονται για την ασχήμια των γενειών, εν ονόματι της υψηλής καλαισθησίας.
Αρχιτεκτονική, έπιπλα, εικόνες, βιβλία, βάζα, πολύφωτα, όλα σε σπρώχνουνε να βγης έξω. Εκείνο που θα σου κάνη τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι κανένα ελεεινό κάντρο με ελεεινότερη κορνίζα, κρεμασμένο απάνω από το γραφείο ή από το κρεβάτι, που θα παριστάνη κενέναν ''γλυκύν Ιησούν'' γεμάτον ζαχαρίνη, μ' εκείνο το μειδίαμα που παραγγέλνουν οι φωτογράφοι στους πελάτες μπροστά στο φακό, με ρεφλεδάκια στο πρόσωπο, με μαλλιά που έχουνε γίνει μπούκλες στο κομμωτήριο, με κινηματογραφικές χειρονομίες κλπ.
Το ιδεώδες τους είναι μία λιθογραφία της πεντάρας, που της έχουνε δώσει μεγάλη διάδοση, και που παριστάνει τον Χριστόν σαν ''αστέρα'' του Χόλλυγουντ, ή ένα άλλο ζωγραφικό μπακλαβούργημα, που παρουσιάζει ''τον Χριστό με παιδιά'', άξιο για γούστο παραμάνας, καθώς κι' άλλα τέτοια που βρίσκονται κρεμασμένα στα κορνιζοπωλεία.
Ύστερ' από τέτοιο χάλι αξιοδάκρυτο, έχουνε το κουράγιο να κάνουνε τον προφέσσορα της αισθητικής, και να οδύρονται για την ασχήμια των γενειών, εν ονόματι της υψηλής καλαισθησίας.
Όποτε τυχαίνει να συναπαντήσω κανέναν παπά, και προ πάντων αν τύχη να είναι ευμορφάνθρωπος, στέκουμαι και τον θαυμάζω για την μεγαλοπρέπεια του, για το επιβάλλον και μαζί για την σεμνότητα που έχει η όψη του, και για την εμπιστοσύνη που έχει το παρουσιαστικό και η αμφίεσή του. Ιερό πρόσωπο!
Αλλά και τι γραφικότητα έχει όλο το παράστημά του. Είμαι ζωγράφος, το μάτι μου είναι ακονισμένο στο τι είναι γενικά το έμορφο, κι' όχι μοναχά δεν βρίσκω κανένα ψεγάδι απάνω του, αλλά και τον θαυμάζω.
Και να συλλογίζεσαι πως υπάρχουν κάποιοι Έλληνες, και θεολόγοι μάλιστα, που ξυνίζουνε τα μούτρα τους, που τον βρίσκουνε ''αντιαισθητικόν''! Αντιαισθητικόν βρίσκουνε τον Όμηρο, τον μάντη Τειρεσία, τον Μέντορα, τον Αχιλλέα με τα μαύρα στριφτά γένια, τον Θεμιστοκλή, τον άγιο Βασίλειο, τον άγιο Λουκιανό που τον είδε και τάχασε ο σκληρός Διοκλητιανός, τον άγιο Νικόλαο, τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο, τον Θανάση Διάκο, τον Παπαφλέσσα, τον Ησαΐα Σαλώνων, τέλος βρίσκουνε άσχημο τον πνευματικό λέοντα με την φυσική χαίτη του, και έχουνε για όμορφον εκείνον τον μαδημένον, που είναι σαν το κριάρι που το κουρέψανε και γίνηκε αγνώριστο, με τα στραβά ποδάρια του, με το λαιμό της γαλοπούλας και με το κωμικό μούσι! Μη χειρότερα! Πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος από ξιπασιά για να φανή ευρωπαϊσμένος! Εμείς που κάτι νογάμε από τέχνη, νοιώθουμε αυτά τα αισθήματα, κ' οι απελέκητοι και κακόγουστοι ''αχαλούν για την άκομψον και βάρβαρον εμφάνισιν των κληρικών''! Ποιοί; εκείνοι που το μάτι τους θέλει να βλέπει τριμμένα κι' ανέκφραστα σχήματα.
Αλλά και τι γραφικότητα έχει όλο το παράστημά του. Είμαι ζωγράφος, το μάτι μου είναι ακονισμένο στο τι είναι γενικά το έμορφο, κι' όχι μοναχά δεν βρίσκω κανένα ψεγάδι απάνω του, αλλά και τον θαυμάζω.
Και να συλλογίζεσαι πως υπάρχουν κάποιοι Έλληνες, και θεολόγοι μάλιστα, που ξυνίζουνε τα μούτρα τους, που τον βρίσκουνε ''αντιαισθητικόν''! Αντιαισθητικόν βρίσκουνε τον Όμηρο, τον μάντη Τειρεσία, τον Μέντορα, τον Αχιλλέα με τα μαύρα στριφτά γένια, τον Θεμιστοκλή, τον άγιο Βασίλειο, τον άγιο Λουκιανό που τον είδε και τάχασε ο σκληρός Διοκλητιανός, τον άγιο Νικόλαο, τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο, τον Θανάση Διάκο, τον Παπαφλέσσα, τον Ησαΐα Σαλώνων, τέλος βρίσκουνε άσχημο τον πνευματικό λέοντα με την φυσική χαίτη του, και έχουνε για όμορφον εκείνον τον μαδημένον, που είναι σαν το κριάρι που το κουρέψανε και γίνηκε αγνώριστο, με τα στραβά ποδάρια του, με το λαιμό της γαλοπούλας και με το κωμικό μούσι! Μη χειρότερα! Πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος από ξιπασιά για να φανή ευρωπαϊσμένος! Εμείς που κάτι νογάμε από τέχνη, νοιώθουμε αυτά τα αισθήματα, κ' οι απελέκητοι και κακόγουστοι ''αχαλούν για την άκομψον και βάρβαρον εμφάνισιν των κληρικών''! Ποιοί; εκείνοι που το μάτι τους θέλει να βλέπει τριμμένα κι' ανέκφραστα σχήματα.
Αλλά και κακοφτιαγμένος να είναι ο παπάς, με το ντύσιμό του παρουσιάζεται ευπρεπισμένος, παρά αν φορούσε σακκάκια και πανταλόνια: με τα γένια και τα μαλλιά κρύβονται οι ασχήμιες του κεφαλιού, τα προγούλια, οι σβέρκοι, τα πλατειά χείλια, τα παχειά μάγουλα. Βάλε και το καλυμαύχι, που είναι ένα θαυμάσιο κάλυμμα, και που γίνεται πιο θαυμάσιο με το επανωκαλύμαυχο. Τα κουσούρια (ελαττώματα) πάλι που έχει τυχόν το σώμα ενός κληρικού κρύβουνται και μετασχηματίζονται από τα ράσα, οι κοιλιές, τα στραβά πόδια, τα μακρυά χέρια, η καμπούρα, κ.ο. Όλα ντύνουνται με ευπρέπεια και πνευματική αρχοντιά, μπροστά στα στενά και στα μεσάτα των καθολικών, τα κλος και τα μοδιστράδικα πλισσέ.
Οι παπάδες μας είναι σαν πνευματικοί άρχοντες. Δόξα σοι ο Θεός που βλέπουμε ακόμα τέτοιες βιβλικές μορφές στον αιώνα της μονοτονίας, της ανέκφραστης ομοιομορφίας και της αντιπνευματικής πεζότητας!
Ωστόσο, κ' εκείνοι που δεν χωνεύουν τα μαλλιά και τα ράσα, μιλούμε συχνά με γεροντοκοριτσίστικη έκσταση για κάποιες ''βιβλικές μορφές''. Θέλεις μήλον έπαρε, θέλεις κυδώνι λάβε, που λέγει και η παροιμία.
Οι παπάδες μας είναι σαν πνευματικοί άρχοντες. Δόξα σοι ο Θεός που βλέπουμε ακόμα τέτοιες βιβλικές μορφές στον αιώνα της μονοτονίας, της ανέκφραστης ομοιομορφίας και της αντιπνευματικής πεζότητας!
Ωστόσο, κ' εκείνοι που δεν χωνεύουν τα μαλλιά και τα ράσα, μιλούμε συχνά με γεροντοκοριτσίστικη έκσταση για κάποιες ''βιβλικές μορφές''. Θέλεις μήλον έπαρε, θέλεις κυδώνι λάβε, που λέγει και η παροιμία.
Το πόσο στολίζουν τα γένεια ένα ιερό πρόσωπο και του δίνουνε ευπρέπεια και πνευματικό αξίωμα, το δείχνει ανάμεσα σε άλλα και το άγαλμα του Μωϋσή από τον Μιχαήλ Άγγελο. (Το γράφω αυτό για τους δυτικόπληκτους). Ενώ κατά την αρχαία παράδοση ο Μωϋσής παριστάνεται σπανός με λίγες αραιές τρίχες στο πηγούνι, ο Μιχαήλ Άγγελος. δηλ. ένας τεχνίτης κατόλικος, που έβλεπε γύρω του ξουρισμένους κληρικούς, τον έκανε με μακρυά και μπλεγμένα γένεια και με πολλά σγουρά μαλλιά, για να δώση χαρακτήρα υπερανθρώπου και ιερατικόν, όπως στον Σαβαώθ, στους Πατριάρχες και στ' άλλα σεβάσμια πρόσωπα της Αγίας Γραφής.
Κάποιος γνωστός μου κληρικός που ταξίδεψε πριν από λίγα χρόνια στη Συρία και στο Λίβανο, μού 'λεγε πως του είπε ένας αρχιμανδρίτης Σύρος πως ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αβδουλλάχ, έλεγε στον μακαρίτη Πατριάρχη Αντιοχείας: ''Εσείς οι Ορθόδοξοι έχετε στο παρουσιαστικό σας κάποιο πράγμα που μας κάνει, εμάς τους μουσουλμάνους, να νοιώθουμε σεβασμό. Ενώ εκείνοι οι φραγκοπαπάδες μας φαίνουνται σαν πράκτορες υπόπτων υποθέσεων''.
Αλλά και κάποιοι ιερείς μας που πήγανε σε ξένες χώρες χριστιανικές της Ευρώπης και της Αμερικής, με τα ράσα και τα γένεια, όπως κάνουνε ο Ρώσοι, ήτανε σεβάσμιοι για τους ντόπιους, ενώ στους κουρεμένους φραγκοφορεμένους δικούς μας δεν δείχνανε κανένα σεβασμό σαν σε θρησκευτικούς ανθρώπους.
Πολλοί ξένοι μου το τονίσανε αυτό, και γι' αυτό η Εκκλησία μας που στέλνει στις παροικίες παπάδες, έχει ξεπέσει στην συνείδηση των ξένων. Εξ άλλου, το κοστούμι κ' η γραβάτα έχει μεγάλη επίδραση στο ήθος των κληρικών μας που τα φοράνε.
Αλλά και κάποιοι ιερείς μας που πήγανε σε ξένες χώρες χριστιανικές της Ευρώπης και της Αμερικής, με τα ράσα και τα γένεια, όπως κάνουνε ο Ρώσοι, ήτανε σεβάσμιοι για τους ντόπιους, ενώ στους κουρεμένους φραγκοφορεμένους δικούς μας δεν δείχνανε κανένα σεβασμό σαν σε θρησκευτικούς ανθρώπους.
Πολλοί ξένοι μου το τονίσανε αυτό, και γι' αυτό η Εκκλησία μας που στέλνει στις παροικίες παπάδες, έχει ξεπέσει στην συνείδηση των ξένων. Εξ άλλου, το κοστούμι κ' η γραβάτα έχει μεγάλη επίδραση στο ήθος των κληρικών μας που τα φοράνε.
Ένας ευλαβής ιερεύς, γνωστός μου, μου έλεγε πώς όταν το βράδυ βγάλη τα ράσα για να κοιμηθή, δεν γνωρίζει τον εαυτό του, και θαρρεί πως η θεία χάρη που νοιώθει όταν τα φορή, φεύγει από πάνω του.
Όπως ο αξιωματικός ή ο αστυνόμος που υπηρετεί την επίγεια εξουσία, φορεί τη στολή του για να γνωρίζεται, έτσι κι' ο ιερωμένος, και πολύ περισσότερο, γιατί υπηρετεί την ουράνια εξουσία πρέπει να φορεί την στολή του, κι' όχι να ντρέπεται, όπως κάνουνε εκείνοι που δεν θέλουν το ράσο. Αν βγάζανε την ιερατική περιβολή τους οι παπάδες και βάζανε πολιτικά, θα βλέπανε τι περίπαιγμα θα παθαίνανε από τους άθρησκους, προπάντων στην επαρχία. Γιατί το ράσο είναι ασπίδα.
Για τούτο, πως αλλοίμονο αν παρουσιασθή ο παπάς στο χωριό με πανταλόνια και με γραβάτα, και το καλοκαίρι με κοντά μανίκια! Ώ τι δυστυχία! Ώ διάλυση των πάντων!
Τι Ελλάδα μπορεί να σταθή πια; Όλα θα διαλυθούνε. Ο παπάς στο χωριό είναι σύμβολο. Σύμβολο θρησκευτικό και εθνικό, ας είναι και αγράμματος, ο πιο απελέκητος.
Το ράσο θυμίζει στον λαό την ιστορία του, τις θυσίες του, τους πόνους του, τις χαρές του, και γι' αυτό το ράσο τον ζεσταίνει, του δίνει φρόνημα, πίστη, πεποίθηση, εμπιστοσύνη κι' αγάπη στη φυλή του.
Τι Ελλάδα μπορεί να σταθή πια; Όλα θα διαλυθούνε. Ο παπάς στο χωριό είναι σύμβολο. Σύμβολο θρησκευτικό και εθνικό, ας είναι και αγράμματος, ο πιο απελέκητος.
Το ράσο θυμίζει στον λαό την ιστορία του, τις θυσίες του, τους πόνους του, τις χαρές του, και γι' αυτό το ράσο τον ζεσταίνει, του δίνει φρόνημα, πίστη, πεποίθηση, εμπιστοσύνη κι' αγάπη στη φυλή του.
Αυτοί που θέλουνε να καταργήσουνε το ράσο και να μοντερνίσουνε την αρχαία όψη του παπά, συλλογιστήκανε καλά τι ζητάνε; Ας ρωτήσουν τους ξενητεμένους Έλληνες τι χαρά και τι κατάνυξη νοιώθουν όταν αντικρύσουν, στις χώρες που ζουν, κάποιον ιερέα μας με γένεια και με ράσο. Είδα κάπου να γράφει ένας διάκος ευσεβής ότι σε ένα γράμμα που έλαβε από έναν γνωστό του νέον, αλλά έγγαμον ιερέα, που υπηρετεί στην Τασμανία της Αυστραλίας, έγραφε τα παρακάτω λόγια: '' το ευχάριστο είναι ότι κατώρθωσα να διατηρώ τα ράσα και τα γένεια μου, και ούτω απολαμβάνω σεβασμού και πολλής εκτιμήσεως από τους ομογενείς της Τασμανίας''.
Αλλά ας γυρίσουμε για λίγο ακόμα σε εκείνους που δε μπορούνε να χωνέψουνε το ράσο και τα γένεια των ιερέων από τη μεγάλη ''αισθητική'' καλλιέργεια που έχουνε.
Ένας απ' αυτούς, που είναι τώρα μακαρίτης κ' ήτανε τότε που ζούσε καθηγητής σπουδαίος της Θεολογίας, με προσκάλεσε στο σπίτι του για να μου δείξη τα ''καλλιτεχνήματα'' που είχε... Δεν έβλεπα την ώρα και την στιγμή να φύγω από κει μέσα και σαν βγήκα, έκανα τον σταυρό μου, ανασαίνοντας βαθειά, και ευχαρίστησα τον Κύριο που δεν με αξίωσε να γίνω σοφός καθηγητής.
Λοιπόν, εκείνος ο φτωχός άνθρωπος, εκείνος ο ψυχικός ξέρακας που περνούσε για σοφός, δεν χώνευε μήτε τα ράσα, μήτε τη βυζαντινή εικονογραφία, μήτε ''την βάρβαρον βυζαντινήν μουσικήν, ηνάλωσε δε τας δυνάμεις αυτού μέχρι του θανάτου του, μοχθήσας δια την συγχρόνισιν των εκκλησιαστικών ημών τεχνών''! Θεός συχωρέστον.
Φώτης Κόντογλου- πηγή: http://www.oodegr.com/Λοιπόν, εκείνος ο φτωχός άνθρωπος, εκείνος ο ψυχικός ξέρακας που περνούσε για σοφός, δεν χώνευε μήτε τα ράσα, μήτε τη βυζαντινή εικονογραφία, μήτε ''την βάρβαρον βυζαντινήν μουσικήν, ηνάλωσε δε τας δυνάμεις αυτού μέχρι του θανάτου του, μοχθήσας δια την συγχρόνισιν των εκκλησιαστικών ημών τεχνών''! Θεός συχωρέστον.
http://imverias.blogspot.gr
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015
Προς αυτούς που νομίζουν ότι είναι πνευματοφόροι Θεολόγοι-του Πέτρου Γ. Κουτσούκου
Πήγαινε μια τρεχαλίτσα αγαπημένο μου
στο Κρυφό Σχολειό προκειμένου να διαβάσεις
τις σκέψεις του Πέτρου Κουτσούκου
πάνω σε θέμα Πίστεως.
Ρίξε ματιά επίσης και σε ανάρτηση με τίτλο:
Άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς εν Ορθοδοξία και Ορθοπραξία.
Ειρήνη και χαρά στην καρδιά σου, μέρα και νύχτα.
Ευανθία η Σαλογραία
..............................................................................................................
...............................................................................................................
Ὁσίου Νήφωνος Κωνστιαντανῆς
πηγή:
http://hellasorthodoxy-kmyst.
...................................................................................................................
..................................................................................................................