(Στη φωτό , εικονίζεται το χέρι της Ευανθίας Σαλογραίας κρατώντας το λατρεμένο περιστέρο της
το Χάρη.
Τοποθεσία Κρήνη Πατρών, σε εκδήλωση του πατρινού Βιβλιοπωλείου- Πολυχώρου Πολύεδρου )
Καλόν Αύγουστο μήνα, να έχουμε περιστεράκια μου!
...................................................................................
Αγαπημένα μου
διάβασα σε δυο μέρες- χτες και σήμερα απνευστί-το υπέροχο έργο με τίτλο "Μάξιμος" που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Αρμός"- της Αλέκας Ρίτσου- για τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή.
Το συνιστώ εκ καρδίας προς πάντα Ορθόδοξο αλλά και καλοπροαίρετο αναζητητή της Αλήθειας.
Η συγγραφέας με εξαιρετική γλώσσα, γνώση ιστορίας, εικόνες ομορφιάς, και ειλικρινή βιώματα πίστεως, παρουσιάζει γλαφυρά μπροστά μας
τη μορφή του Γίγαντα της Ορθόδοξης Ομολογίας.
Την ευχαριστώ και εύχομαι ο Θεός τον κόπο, πολλαπλασίως να της τον ανταποδώσει δι ευχών του μαρτυρικού Αγίου Μαξίμου.
Σαλογραία
...........................................................................................
.............................................................................................................................................................
(To αχτύπητο κείμενο εκκλησιολογικού ενδιαφέροντος με τους διαλόγους του Αγίου Μαξίμου και των διωκτών του, ακριβώς, στην προηγούμενη ανάρτηση της 29ης Μαίου.
Αν θες, ρίξε πρώτα ματιά στις παλιότερες αναρτήσεις, με τίτλο:
Γράμματα σε παπάδες, Πολυμορφισμός και θεραπευτική δραστικότητα-το ανάλογο της Ορθοδοξίας και επίσης στην ανάρτηση με τίτλο:1) νανοϋλικά και η τεράστια σημασία της λεπτομέρειας , 2)Η ψευδαίσθηση του ρομαντικού έρωτα, 3)Ντροπαλή εισαγωγή περί παρθενίας, παρθενορραφών και λοιπών δαιμονίων, 4)Δική μου είναι η εκδίκηση , 5) Ο εγκέφαλος , οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία , 6)Ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, οι υπεραγωγοί και η έλλειψη αντίστασης, 7)Ο Αϊστάιν, το Φ(φ)ως και η αναπλαστική του δύναμη 8) Η δυσκολία του Πάτερ Ημών και 9)Η φωνή του Θεού μέσα μας, η φωνή του εξαποδού...10)Διάχυση, ή αλλιώς έχει στεγανά η ψυχή;11)Η γεύση της Ελευθερίας 12)Μηδέν και Ένα υπαρξιακές καταστάσεις 13)Η μοναδικότητα της Επιλογής 14)Τα νήματα των σκέψεων -συναισθημάτων και η προσευχή
Σαλογραία
...........................................................................................
Και ένα κείμενο, σχετικά με τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή,
Και ένα κείμενο, σχετικά με τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή,
από το εξαιρετικό βιβλίο "Ο έρωτας του απολύτου" του παιδοψυχίατρου π. Βασιλείου Θερμού:
.....................................................................
Γράφει, λοιπόν, ανάμεσα στ'άλλα, ο π. Βασίλειος Θερμός, και τα ακόλουθα:
"Ο "Αρμός" εξέδωσε ένα βιβλιαράκι με τον διάλογο του αγίου Μαξίμου προς τον αιρετικό πατριάρχη Πύρρο , όπου με καταπληκτικά διαλεκτικό τρόπο και
θαυμάσια επιχειρηματολογία ο άγιος Μάξιμος,
του αποδεικνύει ότι ο Χριστός έχει δύο θελήσεις επειδή έχει δύο φύσεις.
"Μα", λέγανε οι μονοθελήτες, οι αιρετικοί , αιρετικοί, "τι σημασία έχει να έχει δύο θελήσεις, και ανθρώπινη θέληση, αφού η ανθρώπινη θέλει ό,τι θέλει και η θεϊκή;
Ό,τι θέλει το θεϊκό θέλημα το θέλει και το ανθρώπινο. Ένα θέλημα θέλει.
Τι θα βάλουμε δύο, να υπάρξει το ενδεχόμενο να διαφωνήσουν; "
"Όχι" λέει ο Άγιος Μάξιμος . "Έχει τεράστια σημασία, γιατί αλλιώς είναι σαν να λες ότι ο Χριστός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, χωρίς την ικανότητά της να θέλει. Ακρωτηριάζεις τον άνθρωπο.
Πρέπει να θέλει ο άνθρωπος, αλλιώς δεν μπορεί να αγιασθεί"
Να γιατί η αίρεση δεν μπορεί να οδηγήσει σε αγιασμό τον άνθρωπο.
Τι σημασία έχει για τον αγιασμό του ανθρώπου αν ο Χριστός έχει δυο θελήσεις, ή μία; Μπορούμε να εφαρμόσουμε τις εντολές του Θεού και να αγιαστούμε.
Έχουν σημασία τα δόγματα, όμως, ακριβώς διότι χωρίς αυτά αλλοιώνεται ό λ ο το έργο της σωτηρίας μας"
(Από το βιβλίο του, "Ο έρωτας του Απολύτου"σελ. 30-31)
..........................................................................................
Αγαπημένο μου,
επειδή με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση της 29ης Μαίου, για το θέμα της διακοπής μνημοσύνου του Πατριάρχη, από τον Άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, έχουν ακολουθήσει πάρα πολλά σχόλια, και στο θέμα του Παλαιοημερογιτικού, παραθέτω εδώ, ένα ακόμη σχόλιο, που έλαβα, από εντιμότατο αγωνιστή αδελφό, σήμερα, στις 14 Ιουλίου 2011, ως επιστέγασμα όλων των προηγούμενων σχολίων.
Το παραθέτω προς προβληματισμόν και ενημέρωση.
Σε ασπάζομαι με όλη την εν Κυρίω αγάπη, ευχόμενη καλή φώτιση
Σαλογραία
.....................................................
Πέμπτη, 1/14 Ιουλίου 2011, Των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού
Αξ. Κον Παν. Σημάτη
Θεολόγον
Αξιότιμε κ. Σημάτη
Μία καλή μου φίλη, ευσεβής ορθόδοξη χριστιανή, είχε την καλοσύνη να μου στείλη την ιστοσελίδα http://amethystosbooks.blogspot.com/2011/07/blog-post_6076.html της 9ης Ιουλίου 2011 όπου διάβασα το ερωτηματικό σας άρθρο : «Το σχίσμα των Παλαιοημερολογιτών έγινε με αφορμή την αφετηρία ή εξ αιτίας της ιδίας της αίρεσης του Οικουμενισμού;».
Κατά συνείδησιν αισθάνομαι υποχρεωμένος να απαντήσω και να καταθέσω την μαρτυρία μου. Καίτοι δεν είμαι θεολόγος και δεν μπορώ να συναγωνισθώ την εντιμότητά σας στις γνώσεις, πλην όμως, παρ’όλον τον σεβασμό που σας οφείλω, διακρίνω στην θεολογία σας τ’αχνάρια της πεπατημένης του δυτικού και ιησουϊτικού σχολαστικισμού και ορθολογισμού.
Διάβασα κι εγώ το βιβλίο του κ. Δελήμπαση καθώς και διάφορα άλλα βιβλία και από τις δυό πλευρές. Ομολογώ ότι πολλές φορές όσο περισσότερο διαβάζω τόσο λιγότερο καταλαβαίνω. Αλλά δεν πειράζει, διότι αν δεν καταλαβαίνω εγώ καταλαβαίνει όμως η Εκκλησία μου.
Εγώ δεν ξέρω, η Εκκλησία μου όμως ξέρει.
Εγώ μπορεί να πλανηθώ, η Εκκλησία μου όμως δεν μπορεί ούτε να πλανηθή ούτε να με πλανήση.
Καύχημά μου και παρρησία μου δεν είναι ούτε η υποτιθέμενη αρετή μου, ούτε οι γνώσεις μου ούτε τα έργα μου. Καύχημα και παρρησία μου είναι αποκλειστικά ο Σωτήρας και Δεσπότης Χριστός και η Αγία Αυτού Εκκλησία.
Πριν όμως απαντήσω στα επιχειρήματα της εντιμότητός σας αυτά καθ’ εαυτά είναι ανάγκη να διασαφηνισθούν δύο πράγματα τα οποία είναι ακόμη συγκεχυμένα στον νού και την συνείδηση πολλών ανθρώπων.
Πρώτον: η ονομασία μας και δεύτερον: το υποτιθέμενο «σχίσμα» μας.
Είναι αλήθεια ότι αισθάνομαι μεγάλη δυσφορία όταν με αποκαλούν «Παλαιοημερολογίτη» ή «Γ.Ο.Χ.» ή ότι δήποτε άλλο.
Εγώ είμαι απλά Ορθόδοξος Χριστιανός και τα επί πλέον επίθετα στην ουσία δεν με αφορούν.
Βέβαια είμαι υποχρεωμένος να τα υποστώ αφού ζω σε μια κοινωνία όπου επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου, πλήν όμως «ου συ με λοιδορείς αλλ' ο τόπος».
Όπως ο απόστολος Τιμόθεος είχε διδαχθή τα «ιερά γράμματα» απ' την γιαγιά του, έτσι κι εγώ από την δική μου γιαγιά, μαζί με όλα τ’ άλλα κληρονόμησα και το εορτολόγιο της Εκκλησίας για να επιτελώ τα θρησκευτικά μου καθήκοντα, όπως κι’ αυτή με την σειρά της το είχε κληρονομήσει από την δική της την γιαγιά.
Η μακαρίτισσα η συχωρεμένη η γιαγιά μου, ούτε «Γόχισα» ήταν ούτε «Παλαιοημερολογίτισσα» αλλά μια απλή ορθόδοξη χριστιανή.
Θυμάμαι όταν είχα μεγαλώσει αρκετά και άρχισα να μελετώ και να καταλαβαίνω, με έβαλε να καθίσω δίπλα της και μου είπε :
«Βλέπεις παιδάκι μου; Στον πλανήτη μας υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι διαφόρων θρησκευμάτων : Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Ινδουϊστές, Βουδδιστές, Μπαχάϊ, Ταοϊστές και άλλοι.
Όλοι αυτοί χρησιμοποιούν ένα κοινό συμβατικό πολιτικό ημερολόγιο για τις συναλλαγές μεταξύ τους, και αφήνουν το θρησκευτικό τους ημερολόγιο ανέπαφο.
Το ίδιο κάνουν και πολλοί ομόδοξοί μας στα Ιεροσόλυμα, το Άγιον Όρος, την Ρωσσία, την Σερβία και την Βουλγαρία.
Είναι ποτέ δυνατόν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια να είναι τόσο ανόητοι και ο Μεταξάκης και ο Παπαδόπουλος, που προσάρτησαν το εορτολόγιο της Εκκλησίας στο ημερολόγιο της Πολιτείας, να είναι τάχα πιο έξυπνοι»;
Εγώ από την γιαγιά μου την συχωρεμένη αυτά κληρονόμησα.
Και αφού δεν άλλαξα τίποτε από αυτά που κληρονόμησα, δεν βλέπω τον λόγο γιατί θα πρέπει ν’αλλάξω και όνομα προσθέτοντάς του, περισσά επίθετα.
Έτσι το «Ορθόδοξος Χριστιανός» μου αρκεί.
Εσείς όμως κ. Σημάτη, από την δική σας την γιαγιά τι πράγμα και ποιο εορτολόγιο κληρονομήσατε;
Δεν γίνεται κάθε φορά που εσείς εισαγάγετε μια καινοτομία να … «παλιώνουμε» εμείς!
Δεν είναι ούτε σωστό ούτε δίκαιο.
Εσείς π.χ. καινοτομήσατε και στον τύπο του Αγίου Βαπτίσματος.
Έτσι τώρα καθίζετε τα παιδιά σας μέσα στην κολυμβήθρα και τους ρίχνετε νερό στο κεφάλι βαπτίζοντάς τα «δι επιχύσεως», καθιστώντας έτσι το βάπτισμά σας άδεκτο και άκυρο όπως περιτράνως απέδειξε και ο πολύς μεταξύ υμών π. Γεώργιος Μεταλληνός.
Εμείς εξακολουθούμε να διατηρούμε τον τύπον, την πράξιν και παράδοσιν της Καθολικής Εκκλησίας βαπτίζοντες τα τέκνα μας δια τριτής καταδύσεως και αναδύσεως.
Μήπως θα έπρεπε σύμφωνα με την ίδια λογική να μας ονομάζουν επίσης … «Παλαιοβαπτιστές» γι’αυτό;
Τι να κάνουμε; Εν ανάγκη θα το υποστούμε κι αυτό, αφού εσείς κρατάτε το μαχαίρι από το μανίκι.
Η Παράδοσις της Εκκλησίας όμως είναι μεν Παλαιά, ως και ο Κύριος είναι «ο Παλαιός των ημερών» δεν παλιώνει όμως ποτέ και δεν γηράσκει καθ’ ότι «το παλαιούμενον και γηράσκον εγγύς αφανισμού» (Εβρ. η΄13).
Εμείς σύμφωνα με τον εκ Λειρήνης Άγιον Βικέντιον κρατούμε «παν ό,τι πάντοτε, παντού και υπό πάντων επιστεύθη» χωρίς καινοτομίες και νεωτερισμούς διότι ο νεωτερισμός θεωρείται «υπαγόρευμα του διαβόλου» και ο «δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ελλειπή την Ορθόδοξον Πίστιν και βλασφημεί εις το Πνεύμα το Αγιον, ως μη αρτίως λαλήσαν» εν τη Εκκλησία.
Και αυτό δεν είναι δική μας «παλαιοημερολογίτικη» άποψη και διατύπωση, είναι άποψη και διατύπωση της Πανορθοδόξου Συνόδου των Πατριαρχών της Ανατολής του 1848 η οποία ουδέποτε ημφισβητήθη υπό της Καθολικής Ορθοδοξίας.
Και περί μεν της ονομασίας ταύτα ειρήσθω(ας λεχθούν).
Ας δούμε τώρα και το πολυθρύλητο «σχίσμα των Παλαιοημερολογιτών», που μοιραίως μάς θυμίζει την λαϊκή παροιμία : «φωνάζει ο κλέφτης για να βγή ο νοικοκύρης».
Επιτρέψατέ μας κ. Σημάτη, παρά τον σεβασμό και την αγάπην μας, «να σας κρίνουμε εκ του στόματος υμών».
Εσείς ο ίδιος παραδέχεσθε στο παραπάνω άρθρο σας ότι η αλλαγή του εορτολογίου υπήρξε «ομολογουμένως αντικανονική».
Και ποιος μας υποχρεώνει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού να δεχόμεθα αντικανονικές πράξεις;
Μας συστήνετε να κάναμε «διαμαρτυρία»!
Μα δεν είμαστε «Διαμαρτυρόμενοι» κ. Σημάτη μας, Ορθόδοξοι είμαστε οι πτωχοί, και ως Ορθόδοξοι προσπαθούμε να μιμηθούμε τους Πατέρες μας.
Όταν παραβιάζεται η Παράδοσις της Εκκλησίας, πού είδατε εσείς μέσα στους Κανόνες της Εκκλησίας να προβλέπονται «διαμαρτυρίες» και «αντιδράσεις»;
Θα επανέλθουμε σε αυτό το σημείο παρακάτω.
Σύμφωνα λοιπόν με εσάς εάν κάποιος απορρίψη μια «ομολογουμένως αντικανονική» πράξη και διαχωρίσει τις ευθύνες τους με τους υπαιτίους γίνεται αυτόχρημα «σχισματικός»!
Αυτά διδάσκει η θεολογική επιστήμη;
Δηλαδή ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης που άπλά έναν παράνομον γάμο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ς΄ τον εκήρυξε «αίρεση ζευξιμοιχείας» και έκοψε κοινωνία με τον Πατριάρχη και τον Αυτοκράτορα, σύμφωνα με τα δικά σας κριτήρια πρέπει να ήταν κι εκείνος «σχισματικός»!
Ο Άγιος Θεόδωρος όμως δεν περιορίσθη σε «διαμαρτυρίες» και «αντιδράσεις» σύμφωνα με την δική σας νεώτερη συνταγή αλλά προέβη σε διαχωρισμό των ευθυνών του, και διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας καίτοι αυτό του κόστισε πολλούς ραβδισμούς, εξορίες και πολλές κακώσεις, διωγμούς και ταλαιπωρίες.
Και πολλοί συνεβούλευαν τότε τον Άγιο Θεόδωρο, να βάλη λίγο νερό στο κρασί του και να κάνη τα στραβά μάτια, διότι με τον αυτοκράτορα πάντα ελλόχευε ο κίνδυνος της επανόδου της εικονομαχίας.
Ο Άγιος Θεόδωρος όμως δεν σκεπτόταν υπολογιστικά, χρησιμοθηρικά και ωφελιμιστικά. Δεν κάθισε να σκεφθή όπως η υμετέρα εντιμότης, ποιό είναι το «πρωτεύον» και ποιό το «δευτερεύον» διότι δεν θεωρούσε τον εαυτόν του κριτή και εκτιμητή των Εκκλησιαστικών πραγμάτων.
Μπροστά στην συγκεκριμένη παρανομία, έλαβε την επιβαλλόμενη απόφαση, αφήνοντας το θέμα των συνεπειών και του αύριο στην κρίση του Αγίου Θεού ο οποίος στην πραγματικότητα «τους οίακας(το τιμόνι) έχων εν τή της Εκκλησίας κυβερνήσει πηδαλιουχεί δια των Αγίων Πατέρων» σύμφωνα με τον Ιεροσολύμων Δοσίθεον.
Εάν λοιπόν ο Άγιος Θεόδωρος δι έναν παράνομον γάμον ταύτα έπραξε και υπέστη, τι έπρεπε να κάνουμε εμείς το 1924 όταν είδαμε να έρχονται τα πάνω κάτω μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, και είδαμε το υπερώον της αενάου Αγίας Πεντηκοστής ένθα «καινουργείται η συμφωνία προς σωτηρίαν των ψυχών ημών» να επανέρχεται στο «γλώσσαι ποτε συνεχύθησαν δια την τόλμαν της πυργοποιΐας»;
Έπρεπε ν΄ακολουθήσουμε το παραλήρημα του Μελέτιου Μεταξάκη και του Χρυσόστομου Παπαδοπούλου για να μην μας πούν «σχισματικούς»;
Αλλά μπροστά σ’αυτό το παραλήρημα δεν θυμάμαι να κάναμε εμείς κάτι το συγκεκριμένο:
Απλά «εμείναμε εις ά εμάθαμε και επιστώθημεν» (Β’ Τιμ. γ΄ 14) και ότι ήμασταν πριν την αποφράδα ημέρα της καινοτομίας, παραμείναμε και μετά, μη αλλάξαντες «ιώτα έν ή μία κεραίαν» εξ ών παραλάβαμε.
Αφού λοιπόν δεν προβήκαμε σε καμία ενέργεια, δεν μετακινηθήκαμε και δεν αλλάξαμε απολύτως τίποτε, πώς είναι δυνατόν την μια μέρα να κοιμηθούμε Ορθόδοξοι και το άλλο πρωί να ξυπνήσουμε «σχισματικοί»;
Εάν μοιραίως επήλθε σχίσμα από την δική σας καινοτομία «τι προς ημάς»;
Όποιος έχει νούν και στοιχειώδες συναίσθημα δικαιοσύνης, αντιλαμβάνεται ποίον βαρύνει η ευθύνη ενός τέτοιου σχίσματος.
Και οι παπικοί όταν αρνηθήκαμε να ακολουθήσουμε τις καινοτομίες και αποστασίες τους άρχισαν κι εκείνοι σαν κι εσάς να αποκαλούν τους Ορθοδόξους «σχισματικούς».
Εμείς αυτό πού απαντήσαμε στους παπικούς δια στόματος του Πατριάρχου Γρηγορίου του ΣΤ το 1868, επαναλαμβάνουμε και προς υμάς σήμερον με μίαν ελαφράν παραλλαγήν ή μάλλον προσαρμογήν που επιβάλλει η περίπτωσις :
«Αναδράμωμεν εκάτεροι και ίδωμεν, οπότεροι προσέθεντο ή αφείλον ή εκαινοτόμησαν. Εκκοπτέσθω η καινοτομία, εάν υπάρχη και όπου υπάρχει, και τότε σύμπαντες ανεπαισθήτως ευρεθησόμεθα εις το αυτό σημείον της Καθολικής Ορθοδοξίας»!
(Ας σπεύσουμε και από τις δυο πλευρές και ας δούμε ποιοι απ'τους δύο πρόσθεσαν ή αφαίρεσαν ή εκαινοτόμησαν. Ας κοπεί η καινοτομία εάν υπάρχει και όπου υπάρχει και τότε όλοι χωρίς δυσκολία θα βρεθούμε εις το ίδιο σημείο της Καθολικής Ορθοδοξίας)
Και έρχομαι τώρα στο άρθρο σας, το οποίο αν κατάλαβα καλά πραγματεύεται την σχέση «πρωτεύοντος» και «δευτερεύοντος» ανάμεσα στην καινοτομία αυτήν καθ’ εαυτήν, και την αιρετικήν, σύμφωνα και με την δικήν σας ομολογίαν, εγκύκλιο του 1920.
Και θέλετε, αν κατάλαβα καλά, να δήτε σε ποιο από τα δύο οι «Παλαιοημερολογίτες» απέδωσαν την βαρύτητα του «πρωτεύοντος».
Ειλικρινά κ. Σημάτη, δεν αντιλαμβάνεσθε ότι έχετε εμπλακεί στο λούκι του δυτικού σχολαστικισμού, όπως αναφέρω και στην αρχή της παρούσης μου;
Οι άνθρωποι είτε «Παλαιοημερολογίτες» είναι είτε Νεοημερολογίτες, δεν είναι όλοι τους ούτε λόγιοι, ούτε ιστορικοί ούτε θεολόγοι.
Την όντως αιρετική Εγκύκλιο του 1920 εκτός από αυτούς που ασχολούνται επισταμένως με αυτά τα θέματα, ακόμη και σήμερα πόσοι γνωρίζουν την ύπαρξή της και πόσοι την έχουν διαβάσει;
Μια καινοτομία όμως που αναστατώνει την ζωήν της Εκκλησίας και φέρνει τα πάνω κάτω είναι σε όλους ορατή.
Η προαναφερθείσα Πανορθόδοξος Σύνοδος των Πατριαρχών της Ανατολής του 1848 αναφέρει συν τοις άλλοις :
«Παρ’ ημίν ούτε Πατριάρχαι, ούτε Σύνοδοι ηδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της Θρησκείας εστίν αυτό το Σώμα της Εκκλησίας, ήτοι, αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τώ των Πατέρων αυτού».
Ο δε Ιεροσολύμων Δοσίθεος στον «Τόμο Καταλαγής» του αναφέρει :
«Πατριάρχης ή Μητροπολίτης ή Επίσκοπος ή κληρικός, ή μοναχός, ή λαϊκός, έκαστος και ομού πάντες, ο τολμήσας αφελείν(να αφαιρέσει) μίαν γούν συλλαβήν και παρασαλεύσαι, υπεύθυνος μεν ταις των Αγίων Πατέρων ποιναίς, αποσυνάγωγος δε και ακήρυκτος της των Ορθοδόξων Κοινωνίας
ως σεσηπός μέλος(σαν σάπιο μέλος) αποκοπτόμενος του καθόλου Σώματος της Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας»!
Δεν ήταν λοιπόν δύσκολο, και δεν απαιτούντο ιδιαίτερες θεολογικές γνώσεις ούτε από τον λαό ούτε από τους κληρικούς, να συνειδητοποιήσουν ότι δια της νεοημερολογιτικής καινοτομίας έπαυε πλέον το θρήσκευμα αυτών να παραμένη «αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τώ(θρησκεύματι)
των Πατέρων αυτών».
Δεν απαιτούντο ιδιαίτερες θεολογικές γνώσεις, από την μια να ακούν τον ιερέα να εκφωνή: «και δός ημίν, εν ενί στόματι και μια καρδία, δοξάζει και ανυμνείν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου» και από την άλλην να ακούν την ίδια μέρα τους μισούς Ορθοδόξους να ψέλνουν : «Ετοιμάζου, Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν ή Εδεμ» και ταυτόχρονα τους άλλους μισούς να αντιφωνούν :
«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε», για να καταλάβουν ότι η νεοημερολογιτική καινοτομία είχε σκοπό να μπαχαλοποιήση την Εκκλησία.
Δεν χρειαζόντουσαν τον μπαμπούλα του Οικουμενισμού που θεμελίωνε η αιρετική Εγκύκλιος του 1920 για να καταλάβουν το του Μ. Κωνσταντίνου ότι εν τη Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία :
«Δεινόν εστι και απρεπές, κατά τας αυτάς ημέρας, ετέρους μεν ταις νηστείαις σχολάζειν, ετέρους δε συμπόσια συντελείν».
Απλούστατα όταν αργότερα οι λόγιοι μεταξύ αυτών ανεκάλυψαν συν τοις άλλοις και την αιρετική Εγκύκλιο, ευχαρίστησαν τον Θεόν αναλογιζόμενοι από ποιο βάραθρο και από ποιόν κρημνόν η Χάρις του, τους είχε προστατεύσει.
Και αυτό διότι εις «ολίγα ήσαν πιστοί» (Ματθ. κε΄ 21).
Αν δεν είχαν φανεί πιστοί εις τα «ολίγα», τότε ούτε απ’ τά «πολλά» θα τους προστάτευε ο Θεός.
Και παράδειγμα ο εαυτός σας, αγαπητέ μας κ. Σημάτη!
Εσείς γνωρίζετε την αιρετική Εγκύκλιο του 1920, που ακόμη χιλιάδες από τους «Παλαιοημερολογίτες» αγνοούν.
Εσείς γνωρίζετε από πρώτο χέρι ότι ο Νεοημερολογιτισμός είναι μεθόδευσις και προθάλαμος του Οικουμενισμού και της αποστασίας.
Πολλοί από τους «Παλαιοημερολογίτες» διανοητικά ίσως δεν το έχουν καταλάβει ακόμη όπως το έχει κατανοήσει η δική σας αγχίνεια και πολυμάθεια.
Σε τι σας έχει όμως ωφελήσει αυτός ο πλεονασμός της γνώσης, αφού δεν έχετε απεγκλωβισθή από την αποστασία;
Αφού στα «ολίγα» δεν φανήκατε δόκιμος, τα «πολλά» σε τι σας ωφέλησαν;
Απλά αδολεσχείτε(φλυαρείτε) περί «ελάσσονος» και «μείζονος», περί «πρωτευόντων» και «δευτερευόντων» και δεν τηρείτε ούτε τα μεν ούτε τα δε αλλά κατά τον Αδελφόθεον «ουκ ει ποιητής νόμου αλλά κριτής» (Ιακ. δ΄ 11).
Και τούτο διότι δεν εγκύψατε φαίνεται αρκετά εις το του ιερού Χρυσοστόμου : «Πανταχού τη Εκκλησία μετ’ακριβείας επώμεθα. Παράδοσίς έστι, μη πλέον ζήτει»!
Μη βιάζεσθε λοιπόν να καταλήξετε σε συμπεράσματα ότι τάχα «εστιάσαμε την προσοχή μας στις 13 μέρες» και παραπλανητικά να μας παρουσιάσετε ως ημερολάτρας.
Εμεις όπως λέγει και ο Απόστολος δεν είμεθα εκ των παρατηρούντων «ημέρας και μήνας και καιρούς» (Γαλ. δ΄ 10).
Απλά παρατηρούμε την Παράδοσιν της Εκκλησίας χωρίς να την μετατρέψουμε σε αντικείμενο δικών μας εκτιμήσεων.
Η παράδοσις της Εκκλησίας είναι η κόρη του οφθαλμού μας και κανείς δεν την εγγίζει επιπολαίως και ατιμωρητί.
Δεν συγχωρείται στην πολυμάθειά σας να λέτε ως επιχείρημα ότι «καμία Οικουμενική Σύνοδος δεν δογματοποίησε το Ημερολόγιο».
Μήπως γνωρίζετε εσείς καμία Οικουμενική Σύνοδο που να δογματοποίησε το σημείον του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού;
«Τις ο διά γράμματος διδάξας»; όπως λεγει και ο Μ. Βασίλειος στον 91ο Κανόνα του. Μήπως αυτό μας εξουσιοδοτεί να τον καταργήσουμε ως «δευτερεύοντα»; Και διευκρινίζει ο Μ. Βασίλειος στη συνέχεια :
«Ει γαρ επιχειρήσαιμεν τα άγραφα των εθών, ως μη μεγάλην έχοντα την δύναμιν, παραιτείσθαι, λάθοιμεν αν εις αυτά τα καίρια ζημιούντες το Ευαγγέλιον»!
Αλλά και το Πασχάλιον που είναι κατοχυρωμένον από την Οικουμενικήν Σύνοδον, μήπως αυτό σας εμποδίζει από του να εκχωρείτε το Δυτικόν Πασχάλιον(το Πασχάλιο του πάπα δηλαδή)
σε Ορθόδοξες λεγόμενες Εκκλησίες της Ευρώπης που εξαρτώνται από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως;
Ας ήμαστε λοιπόν έντιμοι και ας μην προφασιζόμαστε προφάσεις εν αμαρτίαις.
Δεν συγχωρείται στην πολυμάθειά σας να επικαλείσθε την διαφωνίαν του πάπα Ανικήτου μετά του Αγίου Πολυκάρπου περί του εορτασμού του Πάσχα για να καταλήξετε στο τραβηγμένο από τα μαλλιά συμπέρασμα ότι «το Ημερολόγιο δεν αποτελεί αιτία διασπάσεως της Εκκλησίας».
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι πριν η Εκκλησία αποκρυσταλλώσει γνώμη και απόφασιν είναι δυνατόν να υπάρξουν διαφωνίες.
Όταν όμως η Εκκλησία αποφανθή τότε οι διαφωνίες παύουν.
Γι’αυτό και η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος κατεδίκασε τους Τεσσαρεσκαιδεκατίτας που δεν συνεμορφώθησαν με την απόφασιν της Εκκλησίας περί του εορτασμού του Αγίου Πάσχα.
Αντίθετα δε με τον παραπάνω ισχυρισμό σας ο Θεοδώρητος Κύρου λέγει : «Επειδή δε το νοερόν φώς την αχλύν εκείνην εσκέδασε(διέλυσε) πανταχού γής και θαλάσσης, ηπειρώται και νησιώται, κοινή του Θεού και Σωτήρος επιτελούσιν τας εορτάς και ένθα αν τις αποδημήσαι θελήση, κάν προς ήλιον ανίσχοντα, κάν προς δυόμενον, πανταχού την αυτήν ευρήσει κατά τον αυτόν χρόνον επιτελουμένην πανήγυριν»!
Αλλά και ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου εις το «Κατά Αιρέσεων» γράφει :
«Επειδή δε προ του Κωνσταντίνου τα σχίσματα ήν, και ήν χλεύη, Ελλήνων λεγόντων και χλευαζόντων την εν τη Εκκλησία διαφωνίαν, επί Κωνσταντίνου δε δια της των επισκόπων σπουδής συνηνώθη μάλλον το σχίσμα εις μίαν ομόνοιαν. Τι ούν τούτου εστί προυργιαίτερον και χαριέστερον, από γής περάτων εν μια ημέρα απαλλάττειν λαόν Θεώ, συμφωνείν τε και αγρυπνείν, και τας αυτάς ημέρας ίσας φέρειν εν τε αγρυπνίαις και δεήσεσι, και ομονοία και λατρεία, νηστεία τε και ξηροφαγία αγνεία, και ταις άλλαις ταις κατά την πανσεβάσμιον ταύτην ημέραν ημέραν αγαθαίς Θεώ ευαρεστήσεσιν»;
Ο δε ιερός Χρυσόστομος τονίζοντας το εν τη Εκκλησία ομόχρονον των νηστειών και των πανηγύρεων λέγει : «Αλλ᾽ έν μόνον ζητώ όπως εν ειρήνη και ομονοία άπαντα ποιώμεν όπως μη, νηστευόντων ημών και του δήμου παντός και των Ιερέων τας κοινάς ποιουμένων υπέρ της Οικουμένης ικετηρίας, συ μένης μεθύων επί της οικίας. Εννόησον πως διαβολικής τούτό εστιν ενεργείας και ως ουχ᾽ εν μόνον ουδέ δύο ουδέ τρία εστίν τα αμαρτήματα αλλά πολλώ πλείω. ... ουδέ γαρ η Εκκλησία χρόνου ακρίβειαν οίδεν· αλλ᾽ επειδή παρά την αρχήν πάσιν έδοξε τοις πατράσι διηρημένοις, ομού συνελθείν και τούτων ορισάντων ημέραν την συμφωνίαν πανταχού τιμώσα και την ομόνοιαν αγαπώσα κατεδέξατο το επιταχθέν».
Το να εορτάζει κανείς όποτε θέλει ποτέ δεν αποτέλεσε θέσιν και παράδοσιν της Καθολικής Εκκλησίας αλλά μόνον των αιρετικών και αλλοθρήσκων όπως π.χ. οι Εσσηνοί για τους οποίους ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει ότι : «τοις δε παρατυγχάνουσιν συνεορτάζοντες αδιαφόρως» και οι Ναυατιανοί πού σύμφωνα με τον Σωζόμενο στην εν Αγγάρω της Βιθυνίας σύνοδόν τους απεφάσισαν «μη αξιόλογον είναι αιτίαν προς χωρισμόν της Εκκλησίας την διαφωνίαν της εορτής», πράγμα που στην ουσία επανέλαβε και η Σύνοδος της Μόσχας του 1948.
Θα μπορούσα να παραθέσω και άλλα πολλά, αλλά νομίζω πώς αυτά αρκούν για να καταδειχθή ότι ο ισχυρισμός σας ότι «το ημερολόγιο δεν αποτελεί αιτία διασπάσεως της Εκκλησίας» είναι προσωπικός και αυθαίρετος και πατερικώς πάνυ αμάρτυρος, έτι δε και αιρετικός.
Όντας Ορθόδοξος κ. Σημάτη, παρακαλώ μην προτεσταντίζετε!
Επαναλαμβάνετε το γνωστό νεοημερολογιτικό επιχείρημα ότι οι άλλες Εκκλησίες, δεν διέκοψαν κοινωνία με τις καινοτομήσασες Εκκλησίες Ελλάδος και Κων/πόλεως, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η καινοτομία δεν μπορεί να είναι αιτία σχίσματος.
Μην ξεχνάτε ότι και στην περίπτωση του Μονοθελητισμού όλες οι Εκκλησίες της Ανατολής είχαν προσχωρήσει στην αίρεση εξ αιτίας των διαφόρων κοσμικών επιδιώξεων των ιεραρχών.
Ελάχιστοι μόνον ομολογούσαν την Ορθόδοξον Πίστιν που παρέμενε στην συνείδηση του πιστού λαού του Θεού.
Η αποστασία είχε τόσο γενικευθή πού οι διώκτες του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού τον λοιδορούσαν και τον ειρωνεύοντο ερωτώντας τον : «Πες μας επιτέλους σε ποιαν Εκκλησία ανήκεις εσύ, Κων/πόλεως, Αντιοχείας»;
Αυτό δε σημαίνει ότι ο Μονοθελητισμός δεν ήταν αίρεσις ή ότι ο Άγιος Μάξιμος δεν ήταν Ορθόδοξος και ήταν σχισματικός ή εκτός Εκκλησίας.
Το ότι οι διάφορες σημερινές ιεραρχίες θυσιάζουν την Παράδοσιν της Εκκλησίας στον βωμό των διαφόρων κοσμικών τους σκοπιμοτήτων δεν είναι πρωτοφανές, ούτε σημαίνει ότι όσοι τηρούν τυπικά το ορθόδοξο εορτολόγιο είναι απαραιτήτως Ορθόδοξοι.
Ας μη λησμονούμε του Παύλου λέγοντος : «Ου γαρ πάντες οι εξ Ισραήλ, ούτοι Ισραήλ, ουδ’ ότι εισί σπέρμα Αβραάμ, πάντες τέκνα»! (Ρωμ. ς΄ 9). Όταν χωρίζει ο τύπος από την ουσία δεν σημαίνει ότι παραμένουμε Ορθόδοξοι.
Υπάρχουν στον κόσμο εκατομμύρια παπικών που για τις δικές τους σκοπιμότητες τηρούν το ορθόδοξο εορτολόγιο και το βυζαντινό τυπικό. Μήπως αυτό τους μετατρέπει σε Ορθοδόξους;
Παλαιοημερολογίτες είναι και οι Ρώσσοι που ανεγνώρισαν τα μυστήρια των παπικών. Παλαιοημερολογίτες είναι και οι Σέρβοι που φίμωσαν τον Μητροπολίτη Αρτέμιο Ραντοσάβλιεβιτς για να μπορούν πιο άνετα και ανεξέλεγκτα να συμπροσεύχονται με τους παπικούς.
Αυτοί όντως είναι παλαιοημερολογίτες διότι ενώ κηρύσσουν ότι δεν έχει σημασία το ποιο ημερολόγιο ακολουθεί κάποιος εξακολουθούν να ακολουθούν το θεωρούμενο παληό, δηλαδή είναι στην ουσία παρελθοντολόγοι.
Εμείς όμως δεν είμαστε Παλαιοημερολογίτες.
Εμείς σύμφωνα με το Συνοδικόν της Ορθοδοξίας προσπαθούμε απλά με την Χάριν του Χριστού να είμαστε οι «την δια των Αποστόλων και εις Πατέρας διήκουσαν έγγραφόν τε και άγραφον παράδοσιν κρατύνοντες».
Και εις το θέμα της Ιεράς Παραδόσεως δεν είμαστε επιλεκτικοί αλλά εννοούμε «πάσαν παράδοσιν», όπως και εις τα Πρακτικά των Συνόδων αναφέρεται : «ει τις πάσαν παράδοσιν εκκλησιαστικήν έγγραφον ή άγραφον αθετεί, ανάθεμα».
Μέσα στην Παράδοσιν της Εκκλησίας ανάμεσα σε όλα τ’άλλα συμπεριλαμβάνεται και το εορτολόγιο, αυτό πού είναι, και εμάς αυτό μας «αρκεί» όπως λέγει και ο Αγ. Γρηγόριος Νύσσης :
«Αρκεί γαρ εις απόδειξιν του ημετέρου λόγου το έχειν πατρόθεν ήκουσαν προς ημάς την παράδοσιν, οίον τινα κλήρον δι’ ακολουθίας εκ των αποστόλων δια των εφεξής αγίων παραπεμφθέντα».
Το αν δίνουμε σήμερα κάποια ιδιαίτερη έμφαση στο εορτολόγιο είναι διότι μας αναγκάσατε εσείς διασαλεύσαντες την Παράδοσιν.
Δυστυχώς κ. Σημάτη, τόσον εσείς όσον και προγενέστεροι υμών όπως ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος, ή ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος επελέξατε μίαν στάσιν όλως αντιφατικήν και προσπαθείτε να βάλλετε τον λύκο, την κατσίκα και το λάχανο μέσα στην ίδια βάρκα ισχυριζόμενοι ότι και τα τρία θα περάσουν αλώβητα στην απέναντι όχθη.
Λησμονείτε του Παύλου λέγοντος : «εάν άδηλον σάλπιγξ φωνήν δώ, τις παρασκευάσεται εις πόλεμον»; (Α΄ Κορ. ιδ΄ 8).
Εσείς ονομάζετε την εορτολογικήν καινοτομίαν «ομολογουμένως αντικανονικήν», αν δείτε μέσα στα γραπτά του π. Επιφανίου θα δείτε ότι την ονομάζει «ανόητον», «ανώφελον», «άστοχον», «κάκιστον», «σφάλμα» κλπ.
Και ενώ από την μια μεριά λέτε αυτά, από την άλλη προσπαθείτε να την ελαχιστοποιήσετε και να την παρουσιάσετε ως κάτι το «δευτερεύον», «έλασσον», «αδιάφορον» κλπ.
Αλλά αυτά δεν πάνε μαζί. Ή το ένα είναι ή το άλλο. Δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και αντικανονική και αδιάφορος.
Γι’ αυτό έρχεται ύστερα ως καταπέλτης και μακάριος Μελέτιος ο Πηγάς και σας λέει : «Τι δε ουχ ευσεβέστερον και ευαπολογώτερον εστιν εν αδιαφόροις πράγμασι συμφέρεσθαι τοις πατράσι και πρεσβυτέροις … ουδέ γαρ μικρά, ουδέ τα μικρά κατά Βασίλειον, όταν βλάβην εισφέρει μεγάλην, αλλ’ ουδέ μικρόν σοι το ταράττειν την Εκκλησίαν και ανακυκάν»!
Μας μέμφεσθε κ. Σημάτη και πολλοί άλλοι μαζί σας ότι δίνουμε έμφαση στο εορτολόγιο πού είναι «δευτερεύον» και όχι στον οικουμενισμό που είναι … «πρωτεύον»!
Φαίνεται ότι δεν αντιληφθήκατε ότι ο Οικουμενισμός είναι προϊόν και απόρροια της δικής σας εκκλησιολογίας και πρακτικής και όχι της δικής μας.
Ο Οικουμενισμός εκδηλώνεται στο δικό σας βίωμα και όχι στο δικό μας.
Εμείς με την Χάριν του Θεού ούτε συμπροσευχόμεθα με αιρετικούς, ούτε σε οικουμενιστικές εκδηλώσεις συμμετάσχουμε, ούτε άρσεις αναθεμάτων κάνουμε, ούτε αιρετικών μυστήρια αναγνωρίζουμε και επικυροποιούμε, ούτε από οικουμενικές οργανώσεις χρηματοδοτούμαστε, ούτε είμαστε μέλη αιρετικών οργανώσεων.
Όλα αυτά συμβαίνουν αποκλειστικά στον δικό σας τον χώρο και όχι στον δικό μας. Αφού δεν κάνουμε τίποτε από όλα αυτά πώς είναι δυνατόν να μας αγγίξη ο Οικουμενισμός;
Δεκαετίες ολόκληρες σας παρακολουθώ τώρα και βλέπω ότι από την μία φωνάζετε και ορύεσθε κατά του Οικουμενισμού, αρθρογραφείτε, εκδίδετε βιβλία, κάνετε διαλέξεις, οργανώνετε αντιοικουμενιστικές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις, και αυτό επαναλαμβάνω επί δεκαετίες ολόκληρες.
Από την άλλη οι ιεράρχες σας συμπροσεύχονται μετά πάσης φύσεως αιρετικούς και αλλοθρήσκους, ακόμη και με Βουντού, Νεοπαγανιστές και λάτρεις της Ίσιδος, αίρετε τα αναθέματα της Εκκλησίας που από την φύση τους είναι αιώνια, προβαίνετε σε αναγνωρίσεις μυστηρίων των αιρετικών κ.λ.π.
Και αφού γίνουν όλα αυτά εσείς πηγαίνετε την επομένη Κυριακή στην Εκκλησία και τους μνημονεύετε ως «ορθοτομούντας τον Λόγον της Αληθείας», κι έτσι όλοι βρίσκετε τον λογαριασμό σας και είστε όλοι ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι, και αυτοί που ανοσιουργούν και εσείς που φωνασκείτε και διαμαρτύρεσθε κατά των ανοσιουργιών τους!
Και ύστερα απ’ όλα αυτά περιμένετε από εμάς να κάνουμε σταυροφορία κατά του Οικουμενισμού; Δόξα τώ Θεώ, δεν τρελλαθήκαμε ακόμη!
Δεν θα διαμαρτυρηθούμε εμείς για προβλήματα που εσείς οι ίδιοι δημιουργείτε.
Όπως στρώνετε να κοιμηθήτε!
Και όλα αυτά εσείς τα δικαιολογείτε λέγοντας ότι είναι «σποραδικά» και δεν αποτελούν «καθεστώς»!
Δεν νομίζετε ότι αυτό πιά είναι υποκρισία και ότι «Θεός ου μυκτηρίζεται»; (Γαλ. ς΄ 7).
Εάν π.χ. η «άρσις των αναθεμάτων» το 1965 δεν είναι «καθεστώς» τότε τι είναι «καθεστώς»;
Εάν η επίσημος χορηγία των Μυστηρίων προς τους παπικούς το 1969 από το Πατριαρχείο της Μόσχας δεν είναι «καθεστώς» τότε τι είναι «καθεστώς»;
Εάν η συμμετοχή σας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) δεν είναι «καθεστώς» τότε τι είναι «καθεστώς»;
Εάν εσείς δεν ήσασταν «Ιδρυτικά μέλη» του ΠΣΕ τι θα ήταν σήμερα το ΠΣΕ, εκτός από μία συνάθροιση Διαμαρτυρομένων χωρίς καμία διάσταση παγκοσμιότητος ή οικουμενικότητος;
Ούτε οι Παπικοί δεν καταδέχτηκαν ποτέ να γίνουν μέλη του ΠΣΕ στην ίδρυση του οποίου εσείς πρωτοστατήσατε από το 1948 με το Πατριαρχείο Κων/πόλεως, την Εκκλησία της Ελλάδος και την Εκκλησία της Κύπρου, και με το οποίο θα συνεργασθεί στενά όλη η πλειάς των θεολόγων σας : Αγουρίδης, Αλιβιζάτος, Βέλλας, Ιωαννίδης, Καλογήρου, Καρμίρης, Κονιδάρης, Μπρατσιώτης, Νησιώτης, Σιώτης, Τρεμπέλας κλπ.
Αλλά όλα αυτά για σας είναι … «σποραδικά»!!!
Όταν στάζη το ταβάνι του σπιτιού μας από την βροχή, δεν περιοριζόμαστε στο να βάλουμε γύψο στο μέρος που στάζει, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι σε λίγο θα στάξη από άλλο μέρος.
Βγαίνουμε έξω στην βροχή, τον άνεμο και την καταιγίδα, σκαρφαλώνουμε στην οροφή του σπιτιού και προσπαθούμε να βρούμε το σπασμένο κεραμίδι και να το αντικαταστήσουμε. Θεραπεύουμε την αιτία και όχι τα συμπτώματα.
Πολλοί μας μέμφονται και πολύ δικαίως ότι εμείς οι «Παλαιοημερολογίτες» είμαστε κατακερματισμένοι «σε σαράντα κομμάτια»!
Εμείς οι «Παλαιοημερολογίτες» δεν είμαστε καλύτεροι από τους άλλους ανθρώπους. Ο διάβολος μας πολεμεί με τα ίδια πάθη, τους ίδιους πειρασμούς και τις ίδιες αμαρτίες με όλους τους άλλους, αν μη και περισσότερο όπως είναι φυσικό.
Γι’ αυτό και δεν προβάλουμε ούτε την υποτιθέμενη αρετή μας και τα έργα μας στους άλλους, αλλά την τάξη και την Παράδοση της Εκκλησίας.
Εμείς όπως λέει και ο Αββάς Αγάθων, έχουμε επάνω μας όλες τις αμαρτίες του κόσμου. Αλλά αιρετικοί και σχισματικοί δεν είμαστε!
Εμείς είμαστε αμαρτωλοί, αλλά η Εκκλησία μας είναι Αγία και το θυσιαστήριό μας αμόλυντο.
Αλλά από εκκλησιαστικής πλευράς ποιος ευθύνεται για τις παρατάξεις αυτές και διαιρέσεις των «Παλαιοημερολογιτών»;
Εάν εσείς δεν είχατε εισαγάγει την «καινοτομία», πόσοι «Παλαιοημερολογίτες» και πόσες «Παρατάξεις» θα υπήρχαν σήμερα;
Και τι είναι άρα γε προτιμότερο σήμερα;
Να μείνουμε «σαράντα κομμάτια» όπως είμαστε ή να ενωθούμε κάτω από την ομπρέλα της αποστασίας απλά και μόνον για να λέμε ότι είμαστε «ενωμένοι»;
Αλλά και ένα άλλο σημείο.
Εμείς οι «Παλαιοημερολογίτες» δεν έχουμε την πολυτέλεια του «ενιαίου μισθολογίου» και του «συνταξιοδοτικού ταμείου» του κρατικού κορβανά.
Ας περιμένουμε να δούμε την ημέρα που οι κληρικοί σας θα πάψουν να πληρώνονται από το Κράτος και τότε θα κάνουμε την καταμέτρηση πόσες είναι οι δικές μας παρατάξεις και πόσες οι δικές σας.
Εμείς ακόμη έχουμε Επισκόπους και κληρικούς που είναι με την τσάπα στο χέρι, για να θρέψουν τον εαυτό τους, να συντηρήσουν την Εκκλησία και να δώσουν ελεημοσύνη στους αναξιοπαθούντες, όπως λένε οι Πατέρες.
Πολλοί μας λένε να ασχοληθούμε με την στάση πού τήρησαν για το εορτολόγιο ο παπα-Πλανάς, ο Γέρων Πορφύριος, ο Γέρων Παΐσιος, ο Μακαριστός Ιωάννης Μαξιμόβιτς και άλλοι.
Όπως λέει και ο λαός «τους καλούς τους καλογέρους ο Θεός τους ξέρει».
Ο Θεός θα κρίνη το έργο των σεβασμίων τούτων Γερόντων και όχι εμείς.
Εμείς δεν είμαστε οπαδοί ανθρώπων αλλά του Δεσπότου και Σωτήρος Χριστού.
Όσα είπαν και έπραξαν οι σεβάσμιοι τούτοι Γέροντες και είναι σύμφωνα με την Εκκλησία εμείς τα δεχόμεθα ως φωνήν της Εκκλησίας.
Αν τώρα ως άνθρωποι «σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες» έτυχε να πουν ή να κάνουν πράγματα που δεν είναι σύμφωνα με την Εκκλησία, εμείς ακολουθούμε την Εκκλησία.
Κριτήριον της Εκκλησίας δεν είναι κανείς άλλος παρά μόνον η ίδια η Εκκλησία!
Πολλοί λένε ότι εάν η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. ήταν καλύτερα δομημένη θα προσχωρούσαν σ’αυτήν.
Σε όλους μας αρέσει όταν φύγουμε από κάπου να πάμε κάπου που θα είναι πιο ζεστά και πιο μαλακά.
Σε όλους μας αρέσει η άνεση, η ασφάλεια και η σιγουριά. Αλλά αυτό δεν είναι πίστις! Πίστις είναι «ελπιζομένων υπόστασις» (Εβρ. ια΄ 1).
Όταν ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κιτίου των Γ.Ο.Χ. Επιφάνιος στο τέλος της δεκαετίας του 1930 ήταν ακόμη δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, έτυχε να μελετήση το θέμα του εορτολογίου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο νεοημερολογιτισμός είναι καινοτομία.
Καίτοι δεν ήξερε τότε ότι ήδη υπάρχουν άλλοι «Παλαιοημερολογίτες» στον κόσμο απεφάσισε να κόψη την μυστηριακή κοινωνία με το Μοναστήρι του και κατά συνέπεια με όλη την Εκκλησία της Κύπρου.
Ο πειρασμός ήταν τρομερός. Ένας νεαρός δόκιμος που πριν απ’ όλα φοβάται την πλάνην, πώς να είναι σίγουρος ότι επιλέγοντας να μείνη μόνος του δεν ήταν πλανεμένος.
Με δάκρυα στα μάτια ζητούσε μέρα νύκτα από τον Θεό να τον προστατέψη από την πλάνη.
Από την άλλη ήξερε από τις Κατηχήσεις του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου ότι «Κρείσον είς ποιών το θέλημα του Θεού ή μυριάδες παραβαίνοντες».
Το πρωταρχικό είναι να πιστεύη ο άνθρωπος ότι στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά ο Θεός και η συνείδησίς του και ανάλογα να πορεύεται.
Δεν θα διηγηθώ εδώ την ζωή του Μακαριστού Μητροπολίτου Επιφανίου.
Θα πώ μόνον ότι αναδιοργάνωσε εκ του μηδενός την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. Κύπρου, και όταν εκοιμήθη το 2005 άφησε πίσω του χιλιάδες πιστών που ακολουθούσαν το ορθόδοξο εορτολόγιο και την όλη παράδοση της Ορθοδοξίας.
Όπως ο προφήτης Ηλίας πίστευε ότι απέμεινε μόνος. Χωρίς ανθρώπινο στήριγμα, βοήθεια και ασφάλεια. Μόνος με τον Θεόν του.
Όπως όμως και στην περίπτωση του προφήτου ο Θεός είχε χιλιάδες που δεν είχαν κλίνει γόνυ «τη Βάαλ» της καινοτομίας και της αποστασίας.
Περί το 1972 αν θυμάμαι καλά η μακαρίας μνήμη Γερόντισσα Ευγενία ευρίσκετο στο Κορωπί όπου είχε οργανώσει και κτίσει το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος.
Έτυχε κι εκείνη να εξετάση το θέμα του εορτολογίου και κατέληξε στην πεποίθηση ότι ο νεοημερολογιτισμός αποτελούσε καινοτομία.
Ήξερε ότι υπήρχαν «Παλαιοημερολογίτες» και γνώριζε τις διαμάχες των παρατάξεών τους.
Αυτό δεν την εμπόδισε να σηκωθή μια μέρα και να εγκαταλείψη το Μοναστήρι της με τα ράσα που φορούσε καθώς και οι Αδελφές που την ακολούθησαν, και όπως ο Αβραάμ «εξήλθε μη επισταμένη πού έρχεται» (Εβρ. ια’ 8).
Άφηνε πίσω της τους κόπους μιάς ζωής, έναν χώρο που της εξασφάλιζε άνεση και ασφάλεια και τα εγκατέλειψε μη γνωρίζουσα που υπάγει.
Καίτοι δεν επήρε από το Μοναστήρι που η ίδια ίδρυσε ούτε μια βελόνα ο τότε Μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος Γκατζιρούλης, έχοντας για συνείδηση τον χωροφύλακα, της εκίνησε διωγμό και δεν την άφηνε σε χλωρό κλαρί.
Ζήτησε τουλάχιστον νομική προστασία από τους «Γ.Ο.Χ.» και εκείνοι απλά εδήλωσαν αδυναμία.
Ύστερα από πολλούς κόπους ίδρυσε στα Κιούρκα κοντά ένα νέο Μοναστήρι της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης.
Μια μέρα την επισκέφθηκε ένας θεολόγος που ήταν κατ΄ αρχάς με το «παλαιό» και κατόπιν γύρισε με το νέο. Ελπίζοντας να δικαιωθή ως προς το διάβημά του της υπέβαλλε την εξής ερώτηση:
- Βρήκατε Γερόντισσα στους Παλαιοημερολογίτες αυτό που ζητούσατε;
Αυθόρμητα τότε η μακαρία εκείνη ευγενής όχι μόνον κατά το όνομα αλλά και κατά την ψυχή του απήντησε :
- Όχι! Αλλά και ποτέ δεν το μετάνιωσα!
Όταν κανείς εμπιστεύεται τον Θεόν περιμένει άνεση, ασφάλεια και σιγουριά μόνον από Αυτόν.
Και η άνεσις θα έλθη από τον Θεόν όποτε και όπως Εκείνος ξέρει.
Ούτε από συνόδους, ούτε από ιεραρχίες, ούτε από εκκλησιαστικές δομές, ούτε από τίποτε άλλο αλλά από τον ειπόντα : «Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματ. ια΄ 28) Δια να είναι η πίστις μας «ουκ απ’ ανθρώπων, ουδέ δι’ ανθρώπου αλλά δια Ιησού Χριστού» (Γαλ. α΄ 1).
Δεν γνωρίζω κ. Σημάτη, εάν με την χειμαρώδη φλυαρία μου σας έδωσα να καταλάβετε κάπως καλύτερα τον τρόπο της σκέψης μας, αλλά εύχομαι στον Κύριο όπως δια πρεσβειών της Αγίας Μητρός αυτού μας φωτίση όλους μας, μας δώση μετάνοιαν και μας οδηγήση εις την επουράνιον αυτού βασιλείαν και δόξαν. Γένοιτο!
Με αγάπην Χριστού,
Ενας αχρείος δούλος.
.............................................................
Y.Γ.
Περιστεράκι μου
Από το ίδιο αγαπητό και σεβαστό πρόσωπο έλαβα -σήμερα 15 Ιουλίου 2011- και το παρακάτω μήνυμα σε προσωπικό μέιλ. Αν θες, διάβασέ το.
Σαλογραία
.......................................................
.......................................................
Αγαπητή Σαλογραία
Από αύριο αρχίζω μιά νέα σειρά εξετάσεων και επισκέψεων στους γιατρούς μου,
που θα μου πάρουν δυό βδομάδες τουλάχιστον και δεν θα μπορέσω να ασχοληθώ με το κομπιούτερ ούτε με μελέτες.
Όποιος ενδιαφέρεται ας γράψει εις τον :
Πανιερ. Μητροπολίτην Κιτίου Γ.Ο.Χ.
και Έξαρχον πάσης Κύπρου
κ. κ. Σ Ε Β Α Σ Τ Ι Α Ν Ο Ν
Ιερόν Ησυχαστήριον
ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ
CY 7501 ΑΒΔΕΛΛΕΡΟ-ΛΑΡΝΑΚΑ
και ας του ζητήσει τα βιβλία :
- Ολίγα τινά περί του Εκκλησιαστικού Εορτολογίου - Λάρναξ 1998
- Ο Πάπας η αιτία των κακών - Λάρναξ 2010
πρόκειται για δυό σοβαρές μελέτες της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Κύπρου περί του εορτολογίου και του οικουμενισμού, στις οποίες εγώ δεν έχω να προσθέσω τίποτε.
Ξέρετε αυτά τα πράγματα δεν τελειώνουν ποτέ.
Τα αισθάνεται κάποιος ή δεν τα αισθάνεται.
Εάν με όσα εγράφησαν μέχρι τώρα κάποιος δεν πείθεται, δεν πρόκειται να πεισθή με ότι και να του πούμε παραπάνω.
Εγώ ενδιαφέρθηκα για το θέμα του εορτολογίου και πήρα την απόφασή μου ενώπιον του Θεού, μόνον από το βιβλίο του Σταύρου Καραμήτσου : "Η Αγωνία εν τω κήπω της Γεθσημανή".
Ο λόγος πάντα φέρνει αντίλογο χωρίς αποτέλεσμα.
Βλέπετε πόσα έγραψα περί ενότητος και Παραδόσεως της Εκκλησίας και η αντίδραση είναι :
"Εμένα είτε το νέο ημερολόγιο έχουμε είτε το παληό δεν με πειράζει.
Το βλέπω καθαρά πρακτικό θέμα".
-Τι κάνεις Γιάννη(Θανάση);
- Κουκιά σπέρνω!
Καί ύστερα θέλουν εξηγήσεις για τους πρώτους Επισκόπους, τις χειροτονίες κλπ, λες και αυτό μας μάρανε.
Γράφεις για να κρούσης τον κώδωνα του κινδύνου, και οι άλλοι ενδιαφέρονται για την αχίλλειο πτέρνα και τις ατέλειες του γραπτού σου, και όχι για την ουσία του πράγματος.
Εστιάζουν την προσοχή τους στο δοχείο και όχι το περιεχόμενο.
Την αγάπη μου σε όλη την οικογένεια και Καλό Καλοκαίρι
Με αγάπη
Β.
...................................................................................
...................................................................................
Αγαπημένο μου
αναδημοσιεύω εδώ μερικά τελευταία σχόλια από την ανάρτηση της 29ης Μαΐου τη σχετική με τη διακοπή μνημοσύνου του Πατριάρχη Κωσταντινουπόλεως, επειδή μου το ζήτησαν κάποιοι αναγνώστες.
Σαλογραία
...........................................................................................................
.................................................................................................................
Ερώτηση από ανωνυμο:
ΕΚΑΝΕ(ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας) ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟ;ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ.ΠΟΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ;ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΒΕΒΑΙΑ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.
16 Ιουλίου 2011 9:56 π.μ.
Σαλογραια είπε...
@Ανων. 16 Ιουλίου 9:56
ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΑ ΒΑΡΥ "ΛΑΘΟΣ"
ΗΤΑΝ Η ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΠΟΥ ΕΤΟΛΜΗΣΕ
Ο ΑΡΧΙΜΑΣΩΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ "ΚΑΤΑ ΕΝΩΤΙΚΩΝ"(θα το βρεις στις εκδόσεις ΖΕΦΥΡΟΣ) ΤΟΥ ΑΛΕΞ. ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΥ, γιατί και γω μέχρι τότε, -ως κοπέλα- γνώριζα ΜΟΝΟ το σκεπτικό των οργανωσιακών που τους απασχολούσε ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ η ηθική(κυρίως η ηθική απο τη μέση και κάτω) και όχι τα ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ της αίρεσης και του δόγματος.
Αυτά ήταν...ψιλά γράμματα μόνο για τους "ειδικούς" -λέει- τον Τρεμπέλα, τον Κολιτσάρα κλπ...εμείς-ξαναλέει-η απλή πλέμπα, δεν έπρεπει να σπαζοκεφαλιάζουμε με δαύτα.
Εμείς, ειδικά και τα κορίτσια, έπρεπε μόνο να χασκογελάμε μέσα στα φρουφρου και αρώματα και να αφήνουμε τα λοιπά στους παπάδες των αδελφοτήτων- "ξέραν"αυτοί-- χαχα,-ευθυμήσαμε, δε γελάτε κότες;.
ΟΜΩΣ..."ΕΤΥΧΕ" ΝΑ ΣΚΟΝΤΑΨΩ ΠΑΝΩ ΣΤΟ "ΚΑΤΑ ΕΝΩΤΙΚΩΝ " ΤΟΥ ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΥ, ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΓΝΩΣΗ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Π Ο Ν Ο ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ.
ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΔΙΑΝΟΙΧΤΗΚΑΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΑ, πολύ συνειδητά, ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕς.
Στο "ΚΑΤΑ ΕΝΩΤΙΚΩΝ" ΕΞΗΓΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΑΡΣΗ αναθεμάτων
(ΒΛΑΣΦΗΜΗ, ΔΙΟΤΙ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΛΑΝΗΜΕΝΗ ΕΠΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΑΝ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ)
ΑΥΤΗ Η ΑΡΣΗ ΞΑΝΑΛΕΩ, ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ
Σ Υ Ν Ε Ι Δ Η Σ Η Σ και Μ Ο Ν Ο Ν, ΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
(διότι υπήρξε ένας πάνυ ευκατάστατος και εντιμότατος ορθοπεδικος γιατρός σπουδαγμένος στην Ελβετία στη δεκαετία του 1950 και ΔΕΝ είχε ανάγκη να γλείφει ΚΑΝΕΝΑΝ μεγαλόσχημο κερατά ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να ΚΕΡΔΙΖΕΙ τα προς το ΖΗΝ.
Ο Καλόμοιρος θεία χάριτι, υπήρξε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΣ, και "έλεγε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη",ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ γι αυτο τον ΣΕΒΟΜΑΙ.
Πάντα όταν γνωρίζω κάποιον κοιτάω ΠΡΩΤΑ ΠΡΩΤΑ
ΠΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟ ΨΩΜΑΚΙ(παντεσπάνι) ΤΟΥ,
ΑΝ ΤΟ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΩΝ ΧΕΡΙΏΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΚΗΦΗΝΑΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ που σωρεύει λίπος επάνω στο λίπος και αφήνει ΆΔΙΑΦΟΡΟΣ τα πρόβατα του ποιμνίου του, να τα κατασπαράζουν οι προβατόσχημοι Λύκοι των διαφόρων αιρέσεων)
ΕΚΟΨΕ,Ο ΑΛΕΞ. ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΣ, ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΟ 1965.
ΑΥΤΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ.
Ο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΓΝΟΕΙ ΤΗΝ ΒΑΡΥΤΑΤΑ ΤΗΣ.
ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥΣ,
ΚΑΘΕΝΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΕΙ Δ Η Μ Ο Σ Ι Α ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΑ, ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΑ ΜΕ ΜΙΣΗΣΟΥΝ ΜΕ " ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΤΑΤΟ" ΜΙΣΟΣ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΠΛΗΝ...ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ.
ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ
Ο Μ Ο Λ Ο Γ Η Σ Ω ΑΥΤΟ ΠΟΥ
Η Σ Υ Ν Ε Ι Δ Η Σ Η
ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ.
Η ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ
(ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ) ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΕΙΡΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ.
ΜΙΛΑΝΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ.
Τ Ι Π Ο Τ Α ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ Ε Μ Π Ρ Ο Σ ΣΤΟ ΜΟΛΥΣΜΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ.
ΛΟΙΠΟΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ, ΕΠΙΘΥΜΩ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ
Ξ Ε Κ Α Θ Α Ρ Η.
Ναι, είμαστε αμαρτωλοί άνθρωποι, αλλά...
- ΚΥΡΙΕ, ΔΕΝ ΚΛΊΝΑΜΕ ΓΟΝΥ ΤΩ ΒΑΑΛ ΟΥΔΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΜΕΝ ΘΕΩ ΑΛΛΟΤΡΙΩ,
ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΥ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΛΕΗΣΕΣ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΗΡΕΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΣΟΥ...
16 Ιουλίου 2011 11:11 π.μ.
...........................................................
Σαλογραια είπε...
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΝ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΡΧΙΚΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ:
Προς ανων. 16 Ιουλίου των 9:56
ΛΑΘΟΣ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ.
Δ Ε Ν ΕΓΙΝΕ Η ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΜΕ ΑΠΛΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ, ΟΥΤΕ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ, ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ.
ΤΑ ΕΧΕΙΣ Μ Α Λ Λ Ο Ν ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΜΕ ΤΗΝ
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο ΤΟΥ 1920, ΠΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ(οσονούπω) ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΠΑΔΙΝΕΣ -ΑΝΔΡΙΔΕΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΕΡΦΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ.
ΤΟ 1965 ΥΠΗΡΞΕ Σ Υ Ν Ο Δ Ι Κ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΙΑΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
ΟΙ Μ Ο Ν Ο Ι ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ-ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΡΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΉΤΑΝ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ πρόεδρος τότε, της Συνόδου των ΡΏΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ
(ΣΤΗΝ ΕΚΤΑΦΗ ΤΟΥ, ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΕΥΡΕΘΗ ΑΚΕΡΑΙΟ ΤΟ ΣΕΠΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ ΕΠΙΣΗΜΩΣ Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ).
ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ(που σιχαινόταν και τις φωτογραφήσεις και τις ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ ΕΝΤΟΣ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ, ΕΝ ΩΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ)
ΤΟ 1969, ΕΤΥΠΩΣΕ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΩΝ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΡΩΣΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, ΤΙΣ ΦΗΜΙΣΜΕΝΕΣ "ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΝΟΥ"ΌΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΤΟΥ 1965
Η ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΑΠΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΚΑΙ Ο Λ Η ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
(ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΡΑΠΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ, ΤΑ ΒΡΗΚΑΜΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ)
ΕΓΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ Η ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΤΩΝ, Η ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ, ΕΝ ΣΥΝΟΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΙΑ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΝ Α Π Ε Δ Ε Χ Θ Η Π Λ Η Ρ Ω Σ
Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
(ΕΚΦΡΑΖΟΥΣΑ ΚΙΟΛΑΣ Γ Ρ Α Π Τ Α ΤΗΝ ΕΥΑΡΕΣΚΕΙΑ ΤΗΣ)
Την απεδέχθη ασμένως(ευχαρίστως)
ΕΝ Σ Υ Ν Ο Δ Ω Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΚΟΤΣΩΝΗ
( ΟΛΑ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ).
ΔΗΛΑΔΗ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ
ΤΟΥ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΕΤΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΠΛΑΝΗ, ΕΠΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ,
Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΩΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ...ΒΛΑΜΜΕΝΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ,ΑΥΤΗ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΛΕΓΩ,
ΕΠΙΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ΜΕ Π Λ Η Ρ Η ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΓΝΩΣΗ, από τους "οσίους πατέρες"του ΠΡΟΔΟΤΗ καιρού μας.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΙΑΡΩΤΑΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩς ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ Ε Κ Τ Ο Τ Ε
Μ Ν Η Μ Ο Ν Ε Υ Ε Τ Α Ι το όνομα του εκάστοτε πάπα( του λόγω αίρεσης ΑΚΑΘΑΡΤΟΥ, ΩΣ Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ )
ΣΕ Κ Α Θ Ε ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ.
ΜΝΗΜΟΝΕΎΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΠΑΠΑ,
Μ Ο Λ Υ Ν Ο Υ Ν ΤΟ ΑΓΙΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΣΕΙ:" Ο κοινωνών ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩ(ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΔΗΛΑΔΗ), ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ ΕΣΤΩ" να μένει και αυτός μακριά από τη ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΒΑΡΙΑ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΑΛΛΆ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο Λ Ο Ι ΣΧΕΔΟΝ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΝΤΕΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ,
ΠΟΙΟΣ,ΕΧΕΙ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΝΑ ΤΑ ΕΠΙΒΆΛΛΕΙ;
ΑΥΤΟΙ(οι "ιερές κεφαλές") ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΤΟ ΠΕΠΟΝΙ, ΑΥΤΟΙ ΚΡΑΤΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΜΑΧΑΙΡΙ.
ΚΑΝΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ, Τ Α ΟΡΓΙΑ.
ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ, ΚΑΙ ΑΠΟΒΛΑΚΩΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ, ΟΣΟΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΕΙ.
ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΒΡΟΜΟΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ,
Δ Ε Ν ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΟΥΜΕ, ΦΙΛΕ.
Ο Π Ο Ι Ο ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Τ Ι Μ Η Μ Α.
ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΑΓΙΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΑΡΕΛΑΒΟΜΕΝ.
ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΑΦΟΤΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΑΣ.
ΔΙΟΤΙ ΤΟΤΕ Μ Ο Ν Ο Ν , ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
ΠΑΖΑΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ, ΕΓΚΟΣΜΙΑΣ ΖΩΗΣ,
Ο Λ Η
Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
ΑΥΤΟ, Ε Λ Α Χ Ι Σ Τ Ο Ι ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ, ΠΛΗΝ...ΜΕΙΖΩΝ Ο ΕΝ ΗΜΙΝ, Ή Ο ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ, ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ.
ΘΆΡΡΟΣ ΤΕΚΝΟΝ...
ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ...
ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ...ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ!
16 Ιουλίου 2011 11:55 π.μ.
.................................................................................................
Ανώνυμος είπε...
Γιατί, Σαλογραία μου;
Σάματις
Την αλλαγή του ημερολογίου το 1924 στην Ελλάδα την κάνανε με ΝΟΜΙΜΗ σύνοδο;
ΧΟΥΝΤΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑ-ΓΟΝΑΤΑ, ΚΑΙ Η Β Ι Α Ι Α
ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ, ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΜΙΑ "ΑΡΙΣΤΗΝΔΗΝ"ΣΥΝΟΔΟ ΜΟΝΟ ΠΕΝΤΕ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ, ΕΓΙΝΕ ΜΕ Π Α Ρ Α Ν Ο Μ Η ΣΥΝΟΔΟ, ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.
Ομως για αυτή τη σύνοδο που θα νομιμοποίηση όλες τους τις πομπές, τις παρανομίες και ανωμαλίες (ημερολόγιο, αναθέματα, σχίσμα, απαλοιφή του όρου αίρεση (αφού όλοι θα είναι "αδελφές") ) την ετοιμάζουν προσεκτικά εδώ και χρόνια περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή που δε φαίνεται να είναι μακριά.
Δουλεύουν πυρετωδώς και ΜΥΣΤΙΚΑ ώστε έχοντας προετοιμάσει το έδαφος, η σύνοδος θα έχει την πολύ εύκολη δουλειά να νομιμοποιήσει την υπάρχουσα κατάσταση.
Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Ο ύπουλος τρόπος που δουλεύουνε ενώ ταυτοχρόνως αποκοιμίζουνε το λαό.
Δεστε το αντίστοιχο στην πολιτική ζωή.
Τι μας λέγανε τόσα χρόνια οι προδότες;
Και πώς φτάσαμε ώς εδώ; Δεν το ξέραμε όλοι ότι μας λέγανε ψέματα; Βεβαίως το ξεραμε.
Οι περισσότεροι. Αλλα μας άρεσε η καλοπέραση. Ελα, μωρέ, σιγά. Κάτι θα γίνει και θα τη βολέψουμε. Ξερουμε, οι Ελληνες από τέτοια.
Και όταν κανεις τολμούσε να προειδοποιήσει ότι έρχεται συμφορά, πέφτανε απάνω του να τον φάνε τον σκοταδιστή, τον εθνικόφρονα, το συνωμοσιολάγνο, τον έτσι, τον αλλιώς, τον ξεφτίλα.
Αν είχανε κάνει σύνοδο για το ημερολόγιο τότε, θα τους είχε πάρει και θα τους ειχε σηκώσει.
ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ. Οχι δογματικά και εκκλησιολογικά. ΟΥΤΕ ΛΟΓΙΚΑ.
Και βεβαίως το ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟ πέρασε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ, η δέ ΑΡΣΗ των ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΜΟΥΛΩΧΤΑ.
Και γιατι απορεί ο φίλος μας και νομίζει ότι δεν έγινε η άρση συνοδικώς αλλά μέσω εγκυκλίων;
Ακόμα χειρότερα.
Δεν είχαν τα κότσια να συγκαλέσουν σύνοδο παρόλο που είχαν όλη την εξουσία.
Είχαν το βασιλιά και τη... λουρίδα.
Ο,τι θέλανε θα κάνανε.
Αλλά .... τα αναθέματα, άπαξ και τέθηκαν ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ, ΔΕΝ αίρονται.
Πώς θα τα σήκωναν αυτοί συνοδικώς;
Το ανάθεμα σε αίρεση φανερώνει ότι η διδασκαλία αυτή είναι λανθασμένη, επικίνδυνη, θανατηφόρα για την ψυχή και η Εκκλησία ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ για να ΓΛΙΤΩΣΕΙ τους πιστους από δηλητηριώδεις θεωρίες - διδασκαλίες .
Εδώ, δεν ξέρω αν επιτρέπεται να γίνει άρση των αναθεμάτων σε πρόσωπα, που μπορείς να πείς ότι ο αιρετικός μετενόησε, αναγνώρισε την πλάνη του, ζήτησε συγγνώμη, αλλα και πάλι νομίζω ότι, άν είναι ειλικρινής η επιστροφή του, η Εκκλησία τον ξαναβαφτίζει διότι το ανάθεμα του "σήκωσε" το βάπτισμα.
Ομως με την αίρεση πως θα γίνει;
Θα έρθει η αίρεση να ζητήσει συγγνώμη;
Κύριε ελέησον. Τι άλλο θ' ακούσουμε.
Η αίρεση ως διαπιστωμένη και αποδεδειγμένη πλάνη και πονηρή διδασκαλία καταγιγνώσκεται, ορίζεται επακριβώς και αναθεματίζεται.
Πάει και τέλος.
Δηλαδή το ανάθεμα στην αίρεση λέει με δυό λογια : Ακούστε χριστιανοί, παρουσιάστηκε αυτή η διδάσκαλία, που λέει αυτό και τούτο, που είναι λάθος για αυτό και γι' αυτό το λογο, την καταδικάζουμε και ΠΡΟΣΕΧΤΕ.
Μακριά από δαύτη.
ΑΝ γίνει άρση του αναθέματος αυτό ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ Σύνοδος ήταν σε ΠΛΑΝΗ.
Αρα η Εκκλησία εδώ και 1.200 χρόνια πλανάται.
Για ΠΟΙΑ ορθοδοξία μιλάμε τότε;
Μιλάμε, δηλαδή, για την ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ.
Και αναρωτιέται ο φίλος αν έγινε συνοδικώς ή δια εγκυκλίου;
Μας ΒΙΑΖΟΥΝΕ τη ΜΑΝΑ μας, την πίστη μας, μας ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ τα όσια και τα ιερά μας και ρωτάμε ΑΝ ο βιαστής το έκανε ΕΠΙΣΗΜΩΣ ή ατύπως;
Αν ήταν πιστοποιημένος και ιατρικώς ηλεγμένος για αφροδίσια; Εκεί καταντήσαμε;
(Συνεχίζεται)
16 Ιουλίου 2011 6:55 μ.μ.
........................................................................................................
Ανώνυμος είπε...
(συνέχεια από προηγούμενο)
Είμαστε ακριβώς στο μύθο του χταποδιού και του κρασιού.
Αλλά, ήτανε κι ο λαός. Ο λαός, που με τη δημοσιότητα που θά 'παιρνε η σύνοδος, θα το μάθαινε.
Ενώ έτσι προχώρησε ύπουλα. Κατέσκαψε τα θεμέλια. Φέρανε και τον πάπα στην Ελλάδα.
Πέρα δώθε οι δεσποτάδες μας με τους καρδιαλίους, αγκαλιες, φιλιά, ΣΙΧΑΜΑΤΑ και προσκύνημα στην παντόφλα του θρησκευτικού πλανητάχη, του θηρίου της αποκαλύψεως, του Αντιχρίστου που 'χει πεί και ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός - αλλά, ΚΑΝΟΥΝΕ πως δεν ακούνε.
Και το χειροτερο είναι πως ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι θεολόγοι δεν ξερουνε περί άρσεως των αναθεμάτων.
Θεολόγοι, Τί θεολόγοι; Τέλος πάντων, τροπος του λεγειν, όπως την κατάντησαν τη θεολογία.
Η κολοβη αλεπού όμως, έχει κόψει, από τότε, πολλές ουρές και κατάφερε να έχει κάνει το κόψιμο της ουράς μόδα, όπως κάθε νεωτερισμό και καινοτομία.
Και κόσμος που ζεί στη μοδα ή γεννήθηκε και μεγάλωσε σ' αυτό το περιβάλλον, δεν ενοχλείται, διότι έτσι το γνώρισε, έτσι το βρήκε.
Η συντριπτική πλειοψηφία, μάλιστα, θεωρεί ότι αυτό είναι το σωστό, αυτή είναι η σειρά, έτσι ήταν πάντα.
Αντε να βγάλεις άκρη. Παγιώθηκε και στερεώθηκε το λάθος. Αυτό θέλανε. Το πετύχανε.
Και τώρα βλέπεις πολύ αξιόλογους ανθρώπους, όπως οι καλεσμένοι εδώ στο μπλογκάκι της Σαλογραίας και σου λένε.
Τί σου λένε;
Διαβάστε ρε παιδιά τους πατέρες, κι αν βρείτε τίποτα κοινό με τουτους τους σημερινούς, να μου πείτε και μένα.
Μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, μισθωτοί ποιμένες, ........
ΔΙΟΝΥΣΗΣ
............................................................................................................................
Ἀπάντησιν εἰς τά ψεύδη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, συμφώνως πρός τά
ὁποῖα ἡ πολιορκημένη καί κανονική Ἀδελφότης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου
προσεχώρησεν εἰς παλαιοημερολογιτικήν Σύνοδον καί μνημονεύει τήν φήμην Ἐπισκόπου τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ἔδωσαν
μέ γραπτήν των δήλωσιν πρός τόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος καί οἱ
Μοναχοί της. «Ὅλα εἶναι ψέμματα» τονίζουν, ἐνῶ ἐπισημαίνουν ὅτι ἀναγνωρίζουν
τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἀλλά δέν ἐκφωνοῦν τήν φήμην τοῦ αἱρετικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Ὁλόκληρος ἡ γραπτή δήλωσις πρός τόν «Ο.Τ.» ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Ἐξ᾽ἀφορμῆςτῶν διαδόσεων εἰς τὸ διαδίκτυο καὶ ἀλλαχοῦ περὶ τῆς δῆθεν ὑπαγωγῆς τῆς Ἱστορικῆς καὶ Παραδοσιακῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου εἰς τὴν Σύνοδο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Καλλινίκου, δηλοῦμεν εὐθαρσῶς καὶ πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι οὐδέποτε ὑπήχθημεν εἰς παλαιοημερολογιτικήν τινὰ Σύνοδον. Διεκόψαμεν δὲ τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, καταγγέλλοντες τοῦτον ὡς αἱρετικὸν καὶ ἀπετειχίσθημεν ἀπὸ αὐτοῦ συμφώνως πρὸς τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας (15οςΑ' καὶΒ' Συνόδου καὶ31οςτῶν Ἁγίων Ἀποστόλων–κανόνες.
Ἀναγνωρίζομεν τὸν θεσμὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ καταγγέλλουμε τὸν νῦν
Πατριάρχην ὡς αἱρετικὸν καὶ ὡς μὴ βαδίζοντα συμφώνως μὲ τὰς Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Νόμου τοῦ Ἁγίου Ὄρους (Κ.Χ.Α.Ο) καὶ τῶν διεθνῶν συνθηκῶν. Δηλοῦμεν δὲ μετὰ παρρησίας πρὸς πάντα ἀμφισβητοῦντα ὅτι οὐδέποτε
ἐμνημονεύσαμεν ἐκφώνως ἄλλον τινὰ Πατριάρχην ἢ Ἐπίσκοπον καὶ ἐξακολουθοῦμε χάριτι Θεοῦ τὸν καλὸν αὐτὸν ἀγῶνα τῆς Πίστεως μέ
χρι πλήρουςδικαιώσεως τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς Δὲν θὰ παρεκκλίνωμεν τὸ παραμικρὸν ἀπὸ τὴν γραμμὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Προκατόχων ἡμῶν Ἀθανασίου καὶ Εὐθυμίου τῶν
Μακαριστῶν. Θὰ ἀναμένωμεν τὴν πλήρη δικαίωσιν ἀπὸτὴν Ἔφορον τοῦἉγίου Ὄρους Κυρίαν Θεοτόκον ἢ μὲ τὴν βοήθεια αὐτῆς εἴμεθα
ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμεν - ἂν τὸ καλέση ὁ καιρὸς γιὰ αὐτὰ τὰ ὁποῖα πιστεύομεν καὶ δὲν θὰ γίνωμεν εἰς καμμία περίπτωσιν προδόται τῆς Πίστεώς μας καὶ τῆς Πνευματικῆς μας Πατρίδος τοῦἉγίου Ὄρους, μὲ ὁποιοδήποτε κόστος ἢ τίμημα.
Μετ᾽ εὐχῶν καί ἀγάπης,
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου
Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί».
Ἐπισημαίνεται ὅτι ὁ Οἰκουμενιστής Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψίν του εἰς τό
Ἅγιον Ὄρος ἐζήτησεν ἐδῶ καί τώρα «ἐκδίωξιν» τῆς κανονικῆς Ἀδελφότητος ἀπό τήν Ἱεράν Μονήν, διά νά ἐγκατασταθῆ ἡ “στημένη” ὑπό τοῦ ἰδίου Ἀδελφότης, τήν ὁποίαν χαρακτηρίζει ὡς «κανονικήν».
.................................................................................................................................
To τραγούδι που ακολουθεί, αφιερώνεται στη Μάνα Πατρίδα.
........................................................................................................................
To τραγούδι που ακολουθεί αφιερώνεται στα παιδιά αυτής της Πατρίδας
....................................................................................................
Mέχρι πού να φτάνει η βοήθεια του πλησίον.
Να δίνουμε στον πλησίον το "ραβδί"και όχι το "χέρι" μας
Είπε γέρων:
Εάν ίδης τινά εμπεσόντα, και δύνασαι αυτώ βοηθήσαι, χάλασον αυτώ την ράβδον σου, και έλκυσον αυτόν.
Ει δε ου δυνηθής, ελκύσαι αυτόν, κατάλιπε αυτώ την ράβδον σου, ίνα μη συν αυτώ και συ απόλλη.
Ει δε δώσεις αυτώ την χείρα σου, και μη δυνηθής ελκύσαι αυτόν, έλξει σε αυτός κάτω, και αμφότεροι
αποθανείσθε.
Τούτο δε έλεγε προς τους εμβάλλοντας εαυτούς,
βοηθήσαι τινί
υπέρ το μέτρο αυτών.
Μετάφραση:
Ένας Γέρων είπε:
Εάν ιδής κάποιον που έπεσεν (εις περιοχήν βαλτώδη ή τελματώδη)και ημπορής να τον βοηθήσης, πρόσφερέ του το ραβδί σου και τράβηξέ τον.
Εάν, όμως, δεν ημπορής να τον τραβήξης,
άφησέ του, το ραβδί σου, δια να μη χαθείς και συ
μαζί με αυτόν.
Εάν δε επιχειρήσης να του δώσης την χείρα σου και δεν ημπορέσης να τον τραβήξης , είναι κίνδυνος να σε παρασύρη αυτός προς τα κάτω και να αποθάνετε και οι δύο.
Αυτό το έλεγε δι εκείνους που επιζητούν να βοηθήσουν άλλους,
περισσότερον από το μέτρον
των ιδικών των δυνάμεων.
(Εν τω Γεροντικώ, Ευεργετινού Δ τόμος, σελ.568 και σελ. 571, εκδ.οίκος Ι.Μ.Μεταμορφώσεως, Κουβαρά Αττικής)
.....................................................................................................................
.............................................................................................................
Και πάλι
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ, Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ-ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ
ΤΟΥ ΚΥΡΊΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Περιστεράκι μου...
Η μνήμη του εικονιζόμενου Επισκόπου Αγίου Ιωάννη Μαξιμόβιτς(+1966) κάθε χρόνο τελείται στις 2 Ιουλίου με το νέο ημερολόγιο.
Το άφθορο σκήνωμά του, αναπαύεται στον Ιερό Ναό των Ρώσων της Διασποράς, τον αφιερωμένο στην Παναγία -την "Πάντων Θλιβομένων Χαρά"- στο Σαν Φρανσίσκο της Αμερικής.
Τον ευγνωμονώ, εκ βάθους καρδίας, διότι-παρότι αρχικά δεν πίστευα στην αγιότητά του, εκείνος- ο άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς-
δεν μου κράτησε "μούτρα"( χαχα) ούτε με μίσησε που τον αμφισβήτησα
( Δόξα τω Θεώ δεν έχουν ανάγκη τη δική μας χωματένια και αμαρτωλή εκτίμηση οι Άγιοι).
Βλέποντας τη θλίψη μου, την μετά πολλών δακρύων προσευχή μου- λίγα χρόνια πριν- ενήργησε θαυματουργικά, εν μια νυκτί, και θεράπευσε ο ταπεινότατος Επίσκοπος του Κυρίου Ιησού Χριστού, Ιωάννης, τους φριχτούς, αβάσταχτους,
ασταμάτητους πόνους, που δημιουργούσε ο καρκίνος,
στα κόκκαλα της ηλικιωμένης μητέρας μου.
Ας έχουμε τις πρεσβείες του.
Οι άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ζ ω ν τ α ν ο ί -και μετά θάνατον- μας ακούν, και
όταν είναι για το πνευματικό μας συμφέρον, τρέχουν και μας βοηθούνε!
Περισσότερα, μπορείτε να δείς και στην ανάρτηση με τίτλο:
Η φανέρωση του Αγίου Ιωάννη Μαξιμόβιτς στη ζωή μου
Σαλογραία
............................................................................................