Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Yπάρχει φιλία στο διαδίκτυο;



Γράφει ο Πέτρος Χασάπης 

Προχθές, μεταξύ των ερωτημάτων που τέθηκαν στις πανελλήνιες εξετάσεις, ήταν και ένα ερώτημα για τη φιλία στο διαδίκτυο. 

Όλοι μας έχουμε χιλιάδες διαδικτυακούς φίλους και λαμβάνουμε με ικανοποίηση εκατοντάδες likes καθημερινά. Μάλιστα, πολλοί από εμάς, κάνουμε τα πάντα για να δούμε να γράφονται όσο το δυνατόν πιο πολλά likes, κάτω από αυτό που ανεβάζουμε. 

Όμως είστε όλοι εσείς που δηλώνετε φίλοι μου στο διαδίκτυο, πραγματικοί μου φίλοι; Θα σπεύσετε άραγε να με βοηθήσετε όταν θα αντιμετωπίσω κάποια ανάγκη; Θα λυπηθείτε άραγε πραγματικά αν πάθω κάτι; Πόσοι από εσάς πιστεύετε πραγματικά στις ιδέες μου και είστε έτοιμοι να τις ακολουθήσετε με πάθος; 

Πόσοι από εσάς θέλετε να κοντράρετε μία άποψη οποιουδήποτε, όχι για να γίνει πραγματική παραγωγική συζήτηση, αλλά γιατί αισθάνεστε ότι θίγεται ο προσωπικός εγωισμός σας; 

Ήδη με αυτά που διαβάζετε μπορεί να σας έχω εκνευρίσει, αλλά γιατί όμως; Μήπως γιατί είναι αλήθεια; 

Εξάλλου, οι δημόσιες γραπτές αντιπαραθέσεις μέσα στο διαδίκτυο οδηγούν πάντα σε παρεξηγήσεις και σε διάλυση ακόμα και αυτών των φαντασιακών σχέσεων. 

Υπάρχουν λοιπόν πραγματικοί φίλοι στο διαδίκτυο ή όλοι μαζί ζούμε μια ψευδαίσθηση, μια αυτοϊκανοποίηση; 

Δεν υπάρχει πραγματική φιλία στο διαδίκτυο. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει το διαδίκτυο είναι κάποιες γνωριμίες, οι οποίες πολλές φορές αποδεικνύονται λαθεμένες ή και καταστροφικές. 

Δεν μπορεί ακόμα το διαδίκτυο να δημιουργήσει τέτοιου είδους διαπροσωπικές σχέσεις, ικανές για να δημιουργήσουν πολιτικά κινήματα. 

Εξάλλου, αν το διαδίκτυο μπορούσε να δημιουργήσει τέτοια πολιτικά κινήματα, να είστε σίγουροι ότι θα το είχαν ήδη απαγορεύσει.

πηγή -Θάνος




9 σχόλια:

  1. Αγαπητή Ευανθία κάνοντας χρήση του κειμένου τού Παπανούτσου περί φιλίας, αποδεχόμενος τού Αριστοτέλη τά είδη φιλίας περί το χρήσιμο και τη διά ηδονή, τά δύο πρώτα, θεωρώ ότι η διαδικτυακή φιλία είναι μία νέα ιδιαίτερη κατηγορία φιλίας της οποίας θα μπορούσε να περιγράφονται τα χαρακτηριστικά της, πάνω σε αυτές τις δύο κατηγορίες φιλίας.

    Η τέλεια φιλία δέν δύναται νά είναι η διαδικτυακή, διότι λείπει το πρόσωπο.

    Οι άλλες φιλίες έχουν κεντρική σκοπιμότητα το συμφέρον πού απορρέει από το πρόσωπο, καί όχι το πρόσωπο ως εικόνα τών δοκιμασιών και τών αρετών, πού είναι το κέντρο στήν τέλεια φιλία.

    Θά συμφωνούσα λοιπόν περισσότερο στην κατάληξη ότι υπάρχει διαδικτυακή φιλία, η οποία μπορεί νά καλλιεργηθεί καί νά προσδώσει άλλα χαρακτηριστικά, πού να προσεγγίζουν τήν τέλεια φιλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρίνο
    αν και εκνευρίζομαι τα μάλα με αυτή την χρόνια καταφυγή στον Παπανούτσο κάθε που ψάχνονται θέματα εξετάσεων στην έκθεση (έλεος, κύριοι της εκπαίδευσης, έλεος! λες και δεν υπάρχουν άλλοι αξιόλογοι συγγραφείς προκειμένου να ανατρέξετε...)
    καλά το λες ότι η διαδικτυακή είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία φιλίας. Αξιόλογη εκ πρώτης όψεως. Εκ δευτέρας όψεως... τρομακτικά εύθραυστη επειδή δίνει πολλά περιθώρια σε εκμετάλλευση του φίλου και σε ποικίλες απάτες...όσοι απο μας έχουμε μια ηλικία αυτές τις διαδικτυακές απάτες "φιλίας' τις έχουμε ήδη γευτεί. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι φιλίες στον πραγματικό κόσμο ωστόσο. Αυτές, εξακολουθούν να μας δίνουν ελπίδες!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εδώ δεν έχουμε λύσει το θέμα τη φιλίας πρόσωπο με πρόσωπο,πιάσαμε και τη διαδικτυακή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστίες για τους προβληματισμούς αγαπητή Σαλογραία...
    Αισθάνομαι πως η διαδικτυακή είναι μεν μια νέα και ιδιαίτερη κατηγορία, όπως λέει ο Μαρίνος, αλλά όχι φιλίας. Μια νέα κατηγορία "επικοινωνίας" (εντός εισαγωγικών γιατί η κοινωνία ενέχει τη σχέση του προσώπου με το άλλο πρόσωπο), αλλά όχι φιλίας... Μπορεί αυτή η επικοινωνία να εξελιχθεί σε φιλία... ΑΝ καλλιεργηθεί, όπως λέει, αλλά εκτός διαδικτύου, και μόνο, όταν αποκτήσει τη ζωτικότητα, τη δυναμική και τα χαρακτηριστικά της πρόσωπο με πρόσωπο φιλίας... Χαίρεσαι και λυπάσαι με τον άλλο αζήλευτα, μπορείς να του ανοίγεις το σπίτι σου και την καρδιά σου, διακρίνοντας τα όρια της δικής του ψυχής ακόμη και στον θυμό... και όμως να σε αντέχει...και τα χαρακτηριστικά δεν έχουν τέλος...

    Φιλικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρυσανθάκι μου
    κρατώ την αισιόδοξη φράση σου ότι "ΜΠΟΡΕΙ αυτή η διαδικτυακή επικοινωνία να ΕΞΕΛΙΧΤΕΙ σε φιλιά...ΑΝ καλλιεργηθεί ...αλλά...ΕΚΤΟΣ διαδικτύου και μόνο, ΟΤΑΝ αποκτήσει τη ζωτικότητα τη δυναμικη, και τα χαρακτηριστικά, της πρόσωπο με πρόσωπο φιλίας..."

    Συμφωνώ απολύτως με την τοποθέτησή σου και εκ καρδίας σ'ευχαριστώ..
    Στο διαδίκτυο χάνεται το 90 τοις εκατό της επικοινωνίας νομίζω...Μένει μόνο το λεκτικό εκφώνημα, που αντιστοιχεί μόνο στο δέκα τοις εκατό της επικοινωνίας, μένει μόνο ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ κείμενο, το οποίο είναι ΚΑΤΙ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ, ΜΠΡΟΣΤΑ στο σύνολο της ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ όπως αυτή εκδηλώνεται ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ΧΏΡΟ ΚΑΙ ΧΩΡΟ (παρακαλώ ούτε κάν βίρτουαλ ριάλιτι με κάσκες, καλώδια στο κεφάλι, σκάϊπ ή προγράμματα oculus)

    Και αυτό το δέκα τοις εκατό το ΓΡΑΠΤΟ που βλέπουμε αυτή τη στιγμή υπόκειται σε ΜΥΡΙΕΣ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ και παρεξηγήσεις...

    Και πάλι θα πω ότι οι μεγάλες φιλίες και οι μεγάλοι έρωτες φτιάχνονται τα πρώτα τριάντα χρόνια της ανθρώπινης ζωής.

    Μετά...ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ...
    ;-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιατί μόνο μέχρι τα τριάντα πρώτα χρόνια; Το λέτε επειδή, όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, γίνεται όλο και πιο δύσκαμπτος σχεσιακά; Ή για κάποιους άλλους λόγους; Νομίζω είναι λίγο απόλυτο... Σκέφτομαι πως για τον έρωτα ίσως ισχύει, αλλά για τη φιλία... Σίγουρα δυσκολεύει, αλλά μπορεί να υπάρξει... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρυσανθάκι μου
    όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, προστίθενται χτυπήματα πάνω στα χτυπήματα πάνω στην ψυχή του. Το σχολιάζει και ο αρχαίος Αριστοτέλης.Επομένως, όσο σωρεύονται τα χτυπήματα, τόσο λιγοστεύει η εμπιστοσύνη. Ως γνωστόν η εμπιστοσύνη, είναι το άλφα και το ωμέγα σε κάθε καλή σχέση. Χωρίς εμπιστοσύνη, καμία φιλία και κανένας έρωτας δεν είναι δυνατόν να στεριώσει...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συμφωνώ με το σχόλιό σου για τα τριάντα χρόνια (υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις), και, κυρίως, με την αηδία πια με κείνον τον Παπανούτσο! Και εμάς μας είχαν πρήξει οι ξύλινες απεραντολογίες του όταν μας τον κότσαραν για "πρότυπο" για τα ανόητα στεγανά της έκθεσης των Πανελληνίων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή