Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Ειναι εικονοκλαστική πράξη η καύση του σώματος των νεκρών

Αποτέλεσμα εικόνας για φωτιά

Αγαπημένο 

και απογοητευμένο μου
από τη συμπεριφορά των οικείων σου 
που μου έλεγες τις προάλλες 
ότι θ' αφήσεις σε φουρκισμένο σημείωμα,
προθανάτιες εντολές,

να σε κάνουν όταν πεθάνεις, λέει, 
"στάχτη και...μπέρμπερυ..."

το κείμενο που ακολουθεί για το θέμα της καύσης των νεκρών
είναι γραμμένο από τον Μητροπολίτη Σεραφείμ 
της -νόμω κρατούσης- Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η γλώσσα λίγο με κουράζει (ντρέπομαι που το ομολογώ...)
αλλά δε βαριέσαι... 
αν το διαβάσω επιμελώς, ίσως,  φιλολογικώς,
κάπως να ...εμπλουτισθώ, η καλτάκα...

Το παραθέτω, ώστε να γίνει αφορμή προβληματισμού
ή και συζήτησης....


Ευανθία η Σαλογραία 
................................................................
......................................................................

Αποτέλεσμα εικόνας για Μητροπολίτης Πειραιώς

Μητροπολίτης ο Πειραιώς Σεραφείμ

Αγαπητοί Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,

Τυγχάνει γνωστόν ότι ένιοι εντόπιοι κύκλοι του διεθνιστικού περιπαίγματος μη κηδόμενοι της πατροπαραδότου Χριστιανικής παραδόσεως της αμωμήτου ημών πίστεως διεισδύουν εις παν μέσον επικοινωνιακής μορφής και δι’ αυτών εις τας συνειδήσεις του συγχρόνου ανθρώπου, δηλητηριάζουν αυτάς και κλονίζουν τας βάσεις της πίστεως.

Ωσαύτως η αδιαφορία περί την πίστιν και τας χριστιανικάς παραδόσεις, υπό την επίδρασιν των ανωτέρω αποκτά οσημέραι ρίζωμα εις τας ηθικώς ατόνους και θρησκευτικώς καχεκτικάς συνειδήσεις.

Η Αγία ημών Εκκλησία, ως μήτηρ φιλόστοργος αντιλαμβανομένη τα σημεία των καιρών και την συστροφήν των πονηρευομένων κατ’ Αυτής, προς διαφύλαξιν της Ορθοδόξου παραδόσεως σήμερον, που υλοποιείται πλήρως και ετοιμάζεται καταλλήλως η διαδικασία καύσεως και αποτεφρώσεως των νεκρών σωμάτων, οφείλει δια καταλλήλου ενημερώσεως να διαφωτίση το χριστεπώνυμον πλήρωμα Αυτής προς καταρτισμόν των Αγίων και οικοδομήν του σώματος του Χριστού κατά τους θεοπνεύστους λόγους του αποστόλου Παύλου (Εφεσ. Δ 12) και να τονίση τας πνευματικάς διαστάσεις και τας συνεπείας μιας τοιαύτης επιλογής εις την πνευματικήν ζωήν του πιστού απορρίπτουσα την καύσιν των νεκρών δια τα πιστά Της μέλη ως πράξιν απάδουσαν προς την παράδοσιν Αυτής, οριοθετούσα την πίστιν Αυτής και τον σεβασμόν εις το ανθρώπινον πρόσωπον και κατ’ επέκτασιν εις το σώμα του ανθρώπου, το οποίον αποτελεί ναόν και κατοικητήριον του Παναγίου Πνεύματος.

Το ανθρώπινον σώμα είναι εικόνισμα της αθανάτου ψυχής και προβολή της αιωνιότητος εις αυτόν τον κόσμον. Η καύσις του σώματος αποτελεί εικονοκλαστικήν πράξιν που προσβάλλει την πίστιν εις την αιωνιότητα της Εκκλησίας.

Η διαδικασία της φθοράς του σώματος πρέπει να είναι φυσική και ποτέ εξαναγκασμένη. 
Η φύσις αναλαμβάνει την φθορά του σώματος. Η καύσις είναι πράξις βίας επί του σώματος.

Η εμπειρία της Εκκλησίας προερχομένη εκ της τιμής των αγίων λειψάνων πείθει ότι τα λείψανα πνευματικώς ζουν, δι’ αυτό δια την Εκκλησίαν η ταφή αποτελεί αιωνία αξία και η καύσις δεν θεωρείται ως ατομικόν δικαίωμα δια τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, διότι είναι μία καθαρά μηδενιστική πράξις, που σηματοδοτεί το τέλος του ανθρώπου ενώ αντιθέτως η ταφή σηματοδοτεί την ελπίδα και την προσδοκίαν της Αναστάσεως.

Η καύσις των νεκρών εις οιαδήποτε επιχειρήματα και αν θεμελιούται κείται εκτός της Ορθοδόξου αληθείας που καθορίζεται από το Αποστολικόν λόγιον: «Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία• σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξη• σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει• σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν. ούτω και γέγραπται• εγένετο ο πρώτος άνθρωπος ᾽Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν• ο έσχατος ᾽Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν». (Α Κορ. 15, 42-45).

Η κοινωνία με την καύσιν των νεκρών προσυπογράφει τον μηδενισμόν της. Μία κοινωνία που δεν αποδέχεται τον άνθρωπον εις την ασθένειάν του, την αδυναμίαν του και τον θάνατόν του, μία κοινωνία που αποτεφρώνει τους νεκρούς της, μία κοινωνία που καταστρέφει και την ανάμνησι της ζωής και την ενθύμισι των μελών της, μία κοινωνία που θεωρεί την αρχή του ανθρώπου τεχνητή και επιλεκτική και το τέλος του οριστικό και αμετάκλητο, μία κοινωνία που αρνείται την πνοήν του αιωνίου και εγκλωβίζεται εις την ασφυξίαν του εφημέρου τι σχέσι δύναται να έχη αυτή η κοινωνία με τη ζωήν; 

Ακόμη και οι άθεοι υπεγράμμιζον την ανάμνησι των επιγείων θεών τους με ταριχεύσεις των σωμάτων τους όπως εις την περίπτωσιν του Λένιν.

Το αποτέλεσμα του ανθρωπισμού χωρίς Θεόν, του πολιτισμού χωρίς αξίες και του μηδενισμού χωρίς σκοπόν, το αποτέλεσμα της συγχύσεως της αθεΐας είναι η εξαφάνισις του ανθρώπου, η καύσις και του τελευταίου υπολείμματός του.

Η καύσις των νεκρών σωμάτων οδηγεί εις την καύσιν της ανθρωπίνης αξιοπρεπείας.


Εις την αναζωπύρωσιν του όλου θέματος με την υπογραφήν υπό της παρούσης Κυβερνήσεως της σχετικής κοινής Υπουργικής Αποφάσεως και την υλοποίησί του οδηγεί ασφαλώς και μία προσπάθειαν προκλήσεως της Εκκλησίας και σταδιακής νεκρώσεως του αισθητηρίου της πίστεως.

Η έννοια της αιωνιότητος απομακρύνεται από την εμπειρίαν της ζωής μας. Κάθε τι που την υπενθυμίζει και διακριτικώς την υπογραμμίζει βαθμιαίως γίνεται ανεπιθύμητον εις την αποδοχήν του και ενοχλητικόν εις την πρακτικήν του. 

Σύγχρονος διανοητής, υπεστήριξε εις άρθρον του αναφορικώς με το παρατηρούμενον αντιμεταφυσικόν μένος ότι όλη η δήθεν εκσυγχρονιστική νοοτροπία των τελευταίων ετών, αποτελεί «συμπλεγματικήν αντιμεταφυσικήν μονομανίαν», που εδράζεται εις μίαν «βασανιστικήν ψυχολογικήν ανασφάλειαν».

Η πρακτική και χρηστική αντίληψη έχουν επικρατήσει και έχουν ατονίσει την πνευματικήν και βιωματικήν διάστασι των γεγονότων. Το αληθές και το ωραίον έχουν υποταγεί εις την γυμνότητα και την σκληρότητα της ορθολογιστικής πρακτικής.

Η λεπτομερής αναφορά που γίνεται εις την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου μας και υπό των τεσσάρων Ευαγγελιστών, καταδεικνύει με αδιαμφισβήτητον τρόπον την μεγίστην σημασίαν της. Το ίδιο παρουσιάζεται εις την υμνογραφίαν και υμνολογίαν η κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Μ. Βασιλείου, του Οσ. Εφραίμ, των αγίων Μαρτύρων και φυσικά όλων των πιστών εις τας υπερόχους επικηδείους ακολουθίας.

Αι εορταί της ανακομιδής των τιμίων λειψάνων και η παράδοσις και εμπειρία της Εκκλησίας αποδεικνύουν αδιασείστως τον σεβασμόν του ανθρωπίνου σώματος που αποτελεί το ένα στοιχείον της υποστάσεως του ανθρώπου και επομένως η καύσις αυτού του σώματος υποκρύπτει την περιφρόνησιν προς αυτό, την απιστίαν εις την ανάστασιν των νεκρών σωμάτων, την εξωχριστιανικήν πίστιν εις την μετεμψύχωσιν η την άρνησιν της υπάρξεως της ψυχής. 

Συνεπώς η Αγία μας Εκκλησία δεδικαιολογημένως διακηρύσσει ότι η καύσις του νεκρού σώματος αποτελεί έργω άρνησιν της Αναστάσεως και προκλητικήν διακήρυξιν μηδενιστικής αποχρώσεως.

Η εξόδιος Ακολουθία συνδέεται αρρήκτως με όρασιν ανθρωπίνου σώματος και όχι τέφρας.

 Όλα τα τροπάρια κάμουν λόγον δια κεκοιμημένον και όχι αποτεφρωμένον, δια τελευταίον ασπασμόν και δι’ ενταφιασμόν του σώματος και όχι της τέφρας. 

Οπότε εξάγεται ευχερώς ότι δεν είναι δυνατόν να γίνη εξόδιος Ακολουθία προ της καύσεως, ούτε μετ’ αυτήν, εφ’ όσον εις την πρώτην περίπτωσιν δεν θα ακολουθήση ταφή και εις την δευτέραν δεν θα υπάρχει σώμα.

Η Εκκλησία ανεπηρέαστος εκ του κοσμικού πνεύματος θα εξακολουθή να κηδεύη και να ενταφιάζη τα σώματα των πιστών μελών Της, τα οποία είναι δυνατόν να αποτελούν και λείψανα διότι η αφθαρσία και η θαυματουργία των λειψάνων αποτελούν τεκμήριον θεώσεως του ανθρώπου εφ’ όσον η χάρις του Θεού διαπορθμεύεται και εις ολόκληρον το σώμα.


Η επιλογή της αποτεφρώσεως είναι αμαρτία και αποδεικνύει την λανθασμένην σχέσιν μας με την Εκκλησία. Κάθε απόκλισις από την διδασκαλία Της είναι αποξένωσις από την χάρι του ζώντος Θεού. 
Δι’ όσους θα επιλέξουν την καύσιν του νεκρού σώματός των, μάλιστα με δημοσία δήλωσι απιστίας εις την αιώνιον ζωήν η ασεβείας και περιφρονήσεως της Εκκλησίας ευλόγως φρονούμεν ότι δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος να τελεσθή εξόδιος Ακολουθία η επιμνημόσυνος δέησις διότι αυτό που πρέπει να σεβασθή η Εκκλησία είναι η απόρριψις της διδασκαλίας της από τον ίδιον τον μεταστάντα και όχι η ενδεχομένη επιθυμία των συγγενών, συνήθως δια κοινωνικούς λόγους, της τελέσεως επικηδείου η επιμνημοσύνου Ακολουθίας.

Αι Ακολουθίαι αυταί προϋποθέτουν την πίστιν και την ελπίδα του αποθανόντος εις την μετά θάνατον ζωήν και τον σεβασμόν του εις την Εκκλησίαν. Δεν τελούνται δια κοινωνικούς λόγους αλλά αποτελούν προσευχάς και εκτενείς δεήσεις της Εκκλησίας ενώπιον του Θεού, η οποία εκφράζει την αγάπην Της εις τον αποθανόντα ως πίστιν εις τον Κύριον, ελπίδα εις την σωτηρίαν, πόθον μετοχής εις την αιώνιον εξανάστασιν και αίτησιν συγχωρήσεως των αμαρτιών παρά του Κυρίου. 

Πως να ψάλωμεν «Μακαρία η οδός...» εις κάποιον που δηλώνει πίστιν εις την μετά θάνατον ανυπαρξίαν του;

Συνεπώς η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία δεν θα πρέπει να απομειώση τον απόλυτον χαρακτήρα αυτής της διδασκαλίας Της, διότι μία ενδεχομένη σχετική πράξις θα αποδυναμώση την σχέσιν αυτής με την αλήθειαν.

 Κατά ταύτα εν τη καθ’ ημάς θεοσώστω Μητροπόλει σεβόμενοι απολύτως την ελευθερίαν επιλογής των ελευθέρων ανθρώπων αλλά και τα θέσφατα και δόγματα της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, γνωρίζομεν εις πάντας, ότι δεν θα επιτρέψωμεν την τέλεσιν επικηδείου η επιμνημοσύνου Ακολουθίας εις οιονδήποτε θα επιλέξη συνειδητώς την αποτέφρωσιν του νεκρού σώματός του, αρνούμενος έργω την εκ νεκρών Ανάστασιν.

πηγή:http://www.romfea.gr-Πειραιώς-Σεραφείμ-
Η-καύσις-του-σώματος-αποτελεί-εικονοκλαστικήν-πράξιν

16 σχόλια:

  1. Καλά τα λες για τη γλώσσα...αυτός και το Πατριαρχείο συναγωνίζονται στο πιο στριφνο και δυσνοητο κειμενο και, αδιάφορο στην τελική.Ό τι εχεις να πεις πες το απλά, πώς θα αγγίξεις το ποιμνιό σου;Απλά μεν αλλ' ουχι απλοϊκά και άτεχνα και άνευρα. Πριν αγγίξεις τη γραφίδα (ή πριν ανοίξεις το στόμα) σκέψου ένα λεπτό: Σε ποιούς απευθύνεσαι;;(υπόψην η γράφουσα κατέχει την ελληνική άμα και την αρχαίαν και δη την αττικήν...Δεν είναι η εκκλησιαστικού τύπου καθαρεύουσα που ενοχλεί αλλά, μάλλον,μια βερμπαλιστική αίσθηση λαλούντος εν τω κενώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Unknown
    Υποθέτω οι ιερωμένοι επηρεάζονται από τη γλώσσα των λειτουργικών κειμένων και προσπαθούν να την μιμηθούν γράφοντας με αυτό το λόγο που θα χρειάζεται μετάφραση σύντομα...είναι κρίμα για τους νεότερους. Το κήρυγμα πρέπει να εκπέμπεται κατανοητό. Και ΚΥΡΙΩΣ βιωματικό. Ο καθένας μπορεί να πεί στο λαό αλήθειες ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ που τις έχει ως ένα βαθμό βιώσει...από κει και πέρα τα ΜΗ ΒΙΩΜΕΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ π.χ. περί αγάπης ακούγονται σαν ήχος από χτυπήματα σκουριασμένων ντενεκέδων στα αυτιά μας...
    Τι να κηρύξω εγώ ας πούμε για το Μυστήριο των Προσώπων της Αγίας Τριάδος; τι να αναλύσω γι αυτό, ούσα ψυχή εμπαθής και ακάθαρτη; Ή τί να πω για την αρετή της νηστείας άμα τρώω γενικώς τον άμπακο; Τίποτε δεν μπορώ να κηρύξω. Καλύτερη λοιπόν η σιωπή παρά η βεβήλωση και η κενοφωνία...(Θε μου συχώρα τους τους καλούς ανθρώπους...δεν καταλαβαίνουνε... )
    Με τα προηγούμενα μην πάρει κάποιος λάθος μήνυμα και φανταστεί ότι είμαι και υπέρ της μετάφρασης των λειτουργικών κειμένων στη δημοτική. Άπαγε της βλασφημίας!
    Ούτε κατά διάνοιαν δεν θα συναινούσα στο να γίνει τέτοιο ατόπημα...όπως δεν θα συναινούσα στο να αντικατασταθούν τα ιεροπρεπή λειτουργικά άμφια, με βερμούδες εντός των ναών, από την μεριά των παπάδων...Θα μου φαινόταν εντελώς γελοίο το θέαμα...εντελώς...άθλια η κατάσταση και ούτε κατά διάνοιαν πλέον ιεροπρεπής αλλά μαλλον..σουργελοποιημένη...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι πάει να πει επηρεάζονται από τη λειτουργική γλώσσα.Πρώτον η λειτουργική γλώσσα είναι πολύ πιο απλή από αυτή που λόγω επιδειξιομανίας χρησιμοποιούν διάφοροι κληρικοί.Δεύτερον,όταν απευθύνεσαι σε κάποιον,το λογικό είναι να θέλεις να σε καταλάβει.Αλλιώς γιατί του μιλάς;
      Η μετάφραση στη δημοτική,αν και δεν μου πολυξινίζει να πω την αλήθεια,είναι άχρηστη.Δεν θα έχει τίποτα φοβερά θετικά αποτελέσματα.Δεν τη ζητά η πλειοψηφία τους εκκλησιάσματος,οπότε γιατί να γίνει.Άλλωστε υπάρχουν μεταφράσεις,ας πάρει όποιος θέλει να διαβάσει.Υπάρχει και το θέμα της αποτύπωσης των νοημάτων φυσικά.
      Αλλά τα κηρύγματα,οι εγκύκλιοι κλπ τι νόημα έχει να είναι σε γλώσσα σχεδόν ακατάληπτη;

      Διαγραφή
  3. Παπά-Κώστα μου
    συμφωνούμε. Άν θέλει κάποιος να μάθει τι λένε τα λειτουργικά κείμενα δόξα τω Θεώ, υπάρχουν σε βιβλιαράκια παράλληλες ωραίες μεταφράσεις.
    Θα το γράψω για πολλοστή φορά ότι ηλικιωμένες γυναίκες με γραμματικές γνώσεις του δημοτικού, επειδή εκκλησιάζονταν ανελλιπώς, παιδιόθεν, μάθαιναν τα αρχαία ελληνικά σαν να ήταν περίπου η μητρική τους και δεν ήγειραν παράπονα μη κατανόησης. Σήμερα οι νεότεροι που βρίσκουν την εκκλησία ΛΙΓΟΤΕΡΟ θελκτική από θέατρα και σινεμάδες, (και δεν έχουν άδικο εκ πρώτης όψεως)
    αυτοί ψάχνουν για προφάσεις όμως δεν είναι αυτό το θέμα της ανάρτησης...
    ;-)
    Το θέμα μας θα μπορούσε επίσης να είναι; Μπορεί να γίνουμε από έναν Γ Παγκόσμιο πολεμο, προσεχώς, " στάχτη και μπέρμπερυ; "

    Εκεί την πάνε τη βαλίτσα, άραγε;
    Θα μωράνει ο Κύριος αυτούς που βούλεται να τους απολέσει;

    ;-)
    Θα δείξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κορίτσια και Πάπα-Κώστα, σας βρίσκω υπερβολικές/ους! Δεν είναι δα και τόσο ανοίκεια η γλώσσα του Σεβασμιωτάτου! Εντάξει, ίσως κάνει απότομο intro με εκείνους τους μη κηδομένους ἐνίους, αλλά στη συνέχεια, το κείμενο κυλάει στρωτά, με τις εξαιρέσεις των μη συνηθισμένων, πια(δυστυχώς), δοτικών και τριτοκλίτων, αλλά σε καμία περίπτωση ακαταλήπτων! Και να το πάρω αντιστρόφως, εκ προσωπικής πείρας ομιλών: τι κι αν κάποιος περίεργος νεανίας, από κείνους τους 1 στους 10 ή και 100, ενίοτε, προσπεράσει το αρχικό σοκ και αποφασίσει να ανατρέξει από περιέργεια(η μήτηρ της πραγματικής γνώσεως) σε κάποιο ετυμολογικό λεξικό ή, έστω, στο ευκολώτερο googlάρισμα και ανακαλύψει εκείνο το μυστικό συρμό που οδηγεί από τους κηδομένους στο κήδομαι και τα ομόρριζά του; Δεν θα σταθεί εκστατικός στο δημιουργικό εργαλείο της γλώσσας απολαμβάνοντας τα μικρά πυροτεχνηματάκια που η ατελείωτη σύνθεσή της πυροδοτεί στα κύτταρα παντός σκεπτομένου εγκεφάλου; Δεν θα οργιστεί, άραγε, εναντίον όλων εκείνων που του στέρησαν αυτή τη δημιουργική χαρά κάνοντας, με τις μαλλιαρές επεμβάσεις τους, στη γλωσσίτσα μάς μια πρώτης τάξεως κηδεία;(Να το πάλι το κήδομαι). Έτσι νομίζω, γιατί έτσι λειτούργησε στην περίπτωσή μου, όντας γαλουχηθείς σ' αυτό που λέμε "οικογένεια της εκκλησίας", όπου οι βίοι Aγίων και η Ιερά Σύνοψις βρισκόντουσαν σε ισόποση κατανομή με τον Αστερίξ και τον Μπλεκ(θα 'λεγα και τον Ταρατατά, αλλά Θου Κύριε..).
    Σαλογραία μου, ειδικά τα κομμάτια του κειμένου που έχεις κοκκινίσει δε μου φαίνονται καθόλου δύσκολα και δυσανάγνωστα για έναν απόφοιτο γενικού λυκείου και αν συμβαίνει το αντίθετο, θα πρέπει, δυστυχώς, ο επαγγελματικός κλάδος σου να σκεφτεί σοβαρά την τελευταία ορειβατική διαδρομή του καθηγητή Λιαντίνη..
    Σε ένα πράγμα θα συμφωνήσω με την unknown προλαλήσασα: Με εκείνη την αίσθηση βροντολαλιάς στο κενό που δημιουργούν εσχάτως όλες οι προσπάθειες κοινωνικών παρεμβάσεων της απομακρυσμένης στην κοσμάρα της Εκκλησίας. Αγαπητέ μου Δέσποτα της μονάκριβης πόλεώς μου, εσύ και οι όμοιοί σου έχετε καβαντζώσει τις καλλιμάρμαρες ταφάρες σας και την πολυπόθητη θέση στην αιωνιότητα εδώ και καιρό. Τον κακόμοιρο τον λαουτζίκο που σε χρονικό διάστημα τριών ετών θα των ξεθάψουν, λιωμένο-ξελιωμένο, και θα τον πάνε στο χωνευτήρι, πάλι σκόνη δεν θα τον κάνουν; Πού θα είναι το σώμα που θα περιμένει την έσχατη Σάλπιγγα, ώστε να τεντωθεί από το ραχάτι και να σηκωθεί;;; Τί, το Big Boss είναι παντοδύναμο; Βεβαίως και είναι, γι' αυτό και δεν ανησυχούμε για όσους ταλαίπωρους γίνονται κατά καιρούς αποκαϊδια! Και, φυσικά, Σεβασμιώτατε, και ΔΕΝ μας αρέσει αυτό! Θα προτιμούσαμε το μνήμα, με την πλήρη ετυμολογική του σημασία(να την πάλι η ΑΕ η άτιμη), να το επισκεπτόμαστε καθόλη τη διάρκεια της μάταιης ύπαρξης μας, να μας βοηθά στη διαρκή υπόμνησή της, να κάνουμε τα Ψυχοσάββατά μας αρχοντικά και όμορφα, με μπόλικη άχνη, φυσικά, τα κόλλυβα! Αλλά, δεν μας αφήνετε άλλη επιλογή(από την καύση, επιλογή αξιοπρεπείας! Δοκιμάστε να παραστείτε σε μια φρικώδη εκταφή και να πείτε στους εμβρόντητους οικείους, που νόμω υποχρεούνται να ζήσουν (και αυτό) το ψυχοβορικό καψόνι, όσα γράφετε παραπάνω! Γι' αυτό και από τα λόγια σας, όντως, μένει μόνο ο βερμπαλιστικός στόμφος και η ηχώ του κενού, καθώς καταπίπτουν!
    Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει κι άλλη επιλογή: Να γίνουμε όλοι Μουσουλμάνοι, τώρα που γυρίζει και είναι της μοδός. Πέντε μωβιά(€€€) δώρο με το καλημέρα από τους εμίρηδες του Κατάρ και το σουνέτι(μαμά!!) δώρο από τον μπαρμπέρη της γειτονιάς..
    Γιατί, πλάκα- πλάκα, κάφροι και βάρβαροι, αλλά δογματικά, και στο θέμα της Ταφής και του σεβασμού προς τον Νεκρό, άκαμπτοι(όπως και οι Εβραίοι, άλλωστε).
    Ενώ εσείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαφωνώ στο θέμα της γλώσσας,συμφωνώ απόλυτα στο θέμα της εκταφής.Αν και δεν με έχει αγγίξει άμεσα το θέμα,θαβόμαστε στο νεκροταφείο το χωριού μας,από φίλους και γνωστούς που το έχουν ζήσει αυτό το χάλι,είναι μια διαδικασία σαδιστική.

      Διαγραφή
  5. @HARVSPEX
    (βρε καλώς τα παιδιάααα!)
    ;-)
    Ευχαριστούμε για την τιμή της επίσκεψης και δια το ότι σχεδόν μας πέταξες τα ματάκια έξω (δεν μας συμβαίνει συχνά στο διαδίκτυο) με τα ανάγλυφες προτάσεις σου.
    (Καμία σχέση με την καθαρεύουσα του Σεβασμιώτατου!)

    Το θέμα μας είναι η καύση ή μή...(επιμένω στο ΜΗ!και ΔΕΝ θα αναπτύξω επιχειρηματολογίες, τυγχάνουν γνωστά...)

    Σχετικά με τη γλώσσα όμως θέλω να πω ότι έφαγα μια φρίκη όταν άκουσα από εναν 30χρονο, άριστο στα φιλολογικά μαθητή, που μπαίνει και διαβάζει αυτό το μπλοκάκι, να μου λέει με κάποια στενάχωρη διάθεση ότι οι φράσεις μου μου τον δυσκολεύουν διότι βρίσκει, λέει, πολλές ΆΓΝΩΣΤΕΣ λέξεις...!!!

    (Κόντεψα να πάθω ψυχολογικό τραλαλά, μεγαλύτερο από αυτό που με διακατέχει συνήθως. Άκου λέει, δεν καταλαβαίνει τα δικά μου ελληνικά και χρειάζομαι ...μετάφραση!
    ..........................................

    -Τόσο πολύ γέρασα και δεν το συνειδητοποίησα, μωρή Σαλογραία μου;
    -Τόσον, καλτάκα! Τόσον!
    ...............................

    Σκέψου τώρα, δηλαδή, τι πονοκέφαλος θα τον πιάνει με κηρυγματική γλώσσα του Σεβασμιώτατου!
    ;-(

    Τα ύστερα του κόσμου, Νικολάκη μου! Τα ύστερα του κόσμου!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. παπα-Κώστα μου
    τι γνώμη έχεις για τον παπα-Αδριανό το Σιναίτη; έχεις ακουστά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τέλος πάντων... αυτή την αναφορά στη φρίκη της εκταφής δεν θα περίμενα να την ακούσω από στόμα ενός ανθρώπου που δηλώνει ιερέας (συγνώμη για το "δηλώνει" αλλά...ΔΕΝ γνωρίζομαστε στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόσμο, ΟΥΤΕ ξέρω κάποιον που να σε ξέρει ώστε να μου δώσει ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ,
    τις ΟΠΟΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ
    (που ΔΕΝ θα αναλύσω εν προκειμένω),
    ΤΙΣ ΚΡΙΝΩ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΤΑΤΕΣ...

    Ισα-ίσα αυτη η εκταφή όπου και όποτε γίνεται σε μένα φαίνεται άκρως ωφέλιμη διότι με διδάσκει τη ματαιότητα πάσης εγκόσμιας λαμψης.

    Με διδάσκει να ΜΗΝ προσέχω τα ορώμενα αλλά να στοχεύω στα ΜΗ ορώμενα που ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ...

    Σου θυμίζω στο βίο του ΟΣΙΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΧΙΟΥ, το συγκλονισμό που έλαβε όταν ξέθαψε το πτώμα της αγαπημένης του μνηστής (πριν γίνει καλόγερος).
    Το θέαμα που είδε τον ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕ και ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΓΕΙΑ και έγινε μεγάλος ΑΣΚΗΤΗΣ για την Πίστη και την Αγάπη του Χριστού.

    Διάβασε αν θες τα παρακάτω σε περίπτωση που δεν τα θυμάσαι:

    Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από το χωριό Δαφνώνας. Σε νεαρή ηλικία αρραβωνιάσθηκε και ασχολήθηκε με το εμπόριο μεταξύ Χίου, Σμύρνης και Κωνσταντινούπολης. Ενώ ετοιμαζόταν για γάμο ειδοποιήθηκε ότι η μνηστή του αρρώστησε βαριά και μέχρις ότου επιστρέψει από το ταξίδι, είχε πεθάνει.

    Θέλοντας να δει την μνηστή του «ίδίοις ὄμμασι» νεκρή, πήγε στο τάφο νύκτα, την ξέθαψε και την πήρε στην αγκαλιά του. Φιλοσοφίσας το, εκ των Μακαρισμών της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, τροπάριο «ἐξέλθωμεν καί ἴδωμεν ἐν τοῖς τάφοις ὅτι γυμνά ὀστέα ὁ ἄνθρωπος σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία », χωρίς να πει τίποτε σέ κανένα, εγκατέλειψε τις φροντίδες του μάταιου κόσμου, έγινε μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου και επιδόθηκε σε ασκητικούς αγώνες.

    Με την ευλογία του γέροντός του ανέβαινε στην κορυφή του Πενθόδους όρους, άναβε την κανδήλα και γενικά φρόντιζε το εκεί ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου. Κάποια στιγμή, «θείᾳ βουλήσει», ανακάλυψε ένα σπήλαιο στην Ν.Α. πλευρά του όρους, όπου αποφάσισε να ασκητέψει. Εκεί έζησε νηστεύων, αγρυπνῶν και προσευχόμενος νύκτα και μέρα.

    Ο Κύριος, βλέποντας τους πνευματικούς του αγώνες, τον αντάμειψε με πολλά πνευματικά χαρίσματα μεταξύ των οποίων και το διορατικό. (Προείπε τον μεγάλο και φοβερό σεισμό της Χίου το 1881 μ.Χ.). Σύντομα η φήμη του εξαπλώθηκε και το ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Μάρκου εξελίχθηκε σε Σκήτη, όπου ο Παρθένιος με τους υποτακτικούς εξασκούσε τα μοναχικά του καθήκοντα.

    Όλος ο κόσμος συρρέει από τα διάφορα μέρη του νησιού για να ακούσει τα μελίρρυτα λόγια του και να ζητήσει την ευχή και την ευλογία του. Ο αείμνηστος Καθηγητής Λάζαρος Ζανάρας, κατέγραψε, χωρίς την θέληση του Οσίου, ότι ο Όσιος Παρθένιος επετέλεσε εν ζωή πολλά θαύματα.

    Εκοιμήθη εν ειρήνη την 8η Δεκεμβρίου 1883 μ.Χ.


    ( Υστερόγραφον: λόγω...στραβομάρας έσβησα και έγραψα το εν λόγω σχόλιο δυο φορές.."ου γαρ έρχεται το γήρας μόνον..."



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υ.Γ. Υ.Γ.

    Το βίο του Οσίου Παρθενίου, τον ξεπατίκωσα από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή, στη διεύθυνση εδω:

    http://www.saint.gr/4348/saint.aspx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ω ρε που@#$.. Είπα να ξεμουγγαθώ, χρόνια σιωπηλός αναγνώστης της Σαλογραίας και, ακολούθως, του Παπα-Κώστα και τώρα θα γίνετε από δυο χωριά.. Ειρήνη υμίν αδέλφια ή, όπως λέμε εμείς στο Harlem, Peace Brothaz!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @HARVSPEX
    Εγώ να μαλλιοτραβηχτώ με τον παπά-Κώστα;

    Σώπα, καλέ σύ, σιωπηλέ, παρακολουθητή μου!
    ;-)
    Μην ακούω υπερβολές!
    Δεν τσακώνομαι με ρασοφόρους κάτω των 60.
    Τους βρίσκω σχετικά ανώριμους ακόμη!
    ;-)

    Προσωπικά (θα το έχεις καταλάβει) μόνο με τον Πατριαρχούκο Βαρθολομαίο, γουστάρω μαλλιοτράβηγμα, ειδικά άμα μου πειράζει κάτι φτωχοκαλογεράκια εν Αγίω Όρει...!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κι επειδή έγινε αυτό στον όσιο Παρθένιο τι σημαίνει;Ούτε είναι όλοι ίδιοι ούτε έχουν το ίδιο βάθος.Και,πρόσεξε,το ζήτησε ο ίδιος να τη δει.Άλλο αυτό και άλλο να σε υποχρεώνουν,πιο νωρίς απ'όσο πρέπει λόγω και του κορεσμού του εδάφους,να κάνεις εκταφή.Και να σε προσβάλλουν κιόλας κάποιοι ξύπνιοι από το νεκροταφείο.Και ξέρω πολλούς περισσότερους από τον έναν άγιο που είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτή τη διαδικασία.
    Επίσης έχω και ένα θέμα με τα μνημεία που κάθε άλλο παρά ορθόδοξα είναι αλλά το αφήνω για την ώρα.
    Τον παπα-Αδριανό δεν τον έχω ακούσει καν.
    Παίρνεις καραβάκι,έρχεσαι Κύθηρα,με βλέπεις από κοντά,με τσιμπάς και πείθεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @παπα-Κώστα
    αυτή η προτροπή:" με βλέπεις από κοντά,με τσιμπάς και πείθεσαι!" εκείνο το "με τσιμπάς" χαχα!όλα τα λεφτά! γέλασα!

    .............................
    Σχετικά με κάποιον καλό άνθρωπο που με ρωτάει σε προσωπικό μέιλ, διάφορα εκκλησιολογικά και περί αγίων θα ξανασυστήσω να αποταθεί στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ στη Φυλή, ή να ψάξει στην ιστοσελίδα
    http://www.ecclesiagoc.gr/


    ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΝ ΣΧΕΤΙΚΗΝ...

    Σας ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και για να μην παρεξηγηθώ,ούτε γι'αστείο δεν συνηγορώ υπέρ της καύσης.Αλλά το θέμα της εκταφής,ειδικά στην Αθήνα,πρέπει να το δει η Εκκλησία κάποια στιγμή.Να ασχολούμαστε και μ'αυτά,όχι μόνο μη και χάσουμε τα κρατικά προνόμια,ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. παπα-Κώστα αφού δεν συνηγορείς υπέρ της καύσης, εντάξει! Θα κοιμηθώ ήσυχη απόψε! Παραλίγο να σε παρεξηγήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή