Ὁ Χριστιανὸς μέσα στὸν πόνο
Τὸ ἐπίκεντρο τοῦ Εὐαγγελίου δὲν εἶναι μιὰ Διδαχή,
ἀλλὰ ἕνα Πρόσωπο, ἕνα Ὂν ποὺ ὑποφέρει.
Ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν πλη-σίασε τὸν πόνο θεωρητικά, ἀφηρημένα, στοχαστικά.
Ὁ Χριστὸς ἔζησε.... συνάντησε ἀρρώστους καὶ τοὺς θεράπευσε, ὑπέφερε ὁ Ἴδιος.
Ὁ Χριστὸς δὲν ἄγγιξε τὸν ἄνθρωπο μόνο πνευματικά·
τὸν ἱκανοποίησε καὶ μέσα στὴν φυσικὴ πραγματικότητα τῶν προβλημάτων του.
Ἡ ὡριμότητα τῆς προσωπικότητος, ἡ φανέρωσις τῆς ὑπάρξεως,
δὲν μποροῦν νὰ ἀποκτηθοῦν χωρὶς πόνο,
ἢ τοὐλάχιστον, χωρὶς τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν πάσχοντα.
Ὁ πιστὸς Χριστιανὸς μέσα στὸν πόνο
βρίσκει τὸ πλησίασμα τοῦ Χριστοῦ
καὶ τὴν δυνατότητα νὰ ταυτιστῆ μαζί Του,
στὸν Θάνατό Του καὶ τὴν νικηφόρο Ἀνάστασί Του...
Γιὰ τὴν ἀντιγραφή:
† ὁ Μητροπολίτης Κυπριανὸς
25.1.2015 ἐκκλησιαστικού. ἡμερολογίου
† Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου
Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ Κ.Η.Ι.ΧΡΙΣΤΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΠΟΝΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΑΦΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΝΑ ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΚΟΝΙΣΤΕΙ.
ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΕΙΚΟΝΑ ΟΠΩΣ Ο ΕΥΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ.
ΤΖΙΜΑΝΙ
@..ΤΖΙΜΑΝΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή(έγινα και διαδικτυακή νονά σου σήμερα; )
;-)
προσυπογράφω...
Μια σειρά μόνο διότι ήρθα κουρασμένη απέξω
και πρέπει να τρέξω να προλάβω κάποιες δουλίτσες.
Τα λέμε...
Ο πόνος ως επιχείρημα... αυτό δεν το είχα σκεφτεί, ομολογώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@paracosmos- Eλένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα ξαναήρθα...
Μιλάμε για πολλές ώρες περπάτημα σήμερα!
;-)
Εξοντώθηκα η γραία!
.......Αυτό με τον πόνο ως επιχείρημα ενάντια στους Μονοφυσίτες το ΠΡΩΤΟδιάβασα εδώ και χρόνια στο βιβλίο του Σκοτ Πεκ με τίτλο " Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος συνεχίζεται" .
Τότε το πρωΤοδιάβασα και πολύ με ανάπαυσε ομολογώ...
ΣΚΟΤ ΠΕΚ.....Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΩ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΑΡΚΙΚΗ ΖΩΗ.
ΤΖΙΜΑΝΙ
;-) Εντάξει Τζιμάνι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο λέμε με άλλα λόγια..
Εξαιρετικό κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μία απορία όμως...
καταλαβαίνω ότι επικοινωνεί κανείς με το να συμπάσχει για τον πλησίον του αλλά πως βρίσκει το πλησίασμα του Χριστού;
Εννοώ άμεσα, καλά έμμεσα όπως λέει ο Κύριος για όσα κάνατε για τους ελαχίστους για μένα τα κάνατε.
Αλ.
Φιλ. Αλεξ.
Διαγραφήδεν έχω ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημά σου, νομίζω όμως ότι άμεσα πλησιάζει ο Χριστός τους φίλους Του, μόνον όποτε και όπως Εκείνος ορίζει...
Όταν θα σε πλησιάσει άμεσα ο Χριστός θα το καταλάβεις, μη με ρωτάς πώς.
Κάποτε, στη νεαρή σου ηλικία ρωτούσα και γω τα παρόμοια.
Αργότερα και εντελώς απροσδόκητα οι απαντήσεις ήρθαν και με βρήκαν και με γέμισαν Φως βεβαιότητας από μόνες τους!
;-)
Χωρίς να γνωρίζω τα πνευματικά, θα έλεγα ότι όταν ο άνθρωπος εργάζεται κρυφά και ταπεινά το να ανακουφίζει τον πόνο του αδελφού τότε Εκείνος που κυβερνάει τα Σύμπαντα, πλησιάζει και αιχμαλωτίζει την αγαθή ψυχή της αγάπης. Τούτο το πλησίασμα είναι Μυστήριο, και άρρητα ρήματα και πανευφροσυνες καταστάσεις πλημμυρίζουν την καρδιά. Ο άνθρωπος που ανακουφίζει τον πόνο του αδελφού, στην ουσία τον δικό του πόνο ανακουφίζει, όταν τον καλέσει ο Κύριος στο κρεβάτι του πόνου. Ο άνθρωπος αυτής της πνευματικής εργασίας αξιωνεται την απερίγραπτη χαρά, και τούτο είναι αποτέλεσμα Χάριτος. Απεναντίας η μόνιμη κατάθλιψη, η απογοήτευση, η απελπισία είναι απώλεια Χάριτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρίνο με τη φράση σου " Ο άνθρωπος που ανακουφίζει τον πόνο του αδελφού, στην ουσία τον δικό του πόνο ανακουφίζει" θα συμφωνήσω σε κάθε περίπτωση!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ που μου το θυμίζεις...
Αν μπορώ να εισφέρω , θα έλεγα πως ο Πόνος κάνει τους καλοπροαίρετους εύαλωτους , ευαίσθητους , ανοιχτούς τους συντονίζει στην συχνότητα του Πάσχοντος Κυρίου . Το Πάθος του συμπεριέλαβε όλον τον Πόνο απ αρχ´ης έως Εσχάτων . Ο ΚΥριος μας επί του Σταυρού πόνεσε για όλους , πάνω απ όλους , όσο κανείς ποτέ . Ο κατ' εξοχήν πονεμένος στεφανώνει ως μάρτυρες όσους στον πόνο δεν τον αποστρέφονται αλλά αναφωνούν " δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν " και κεί δε βρίσκει απλώς το πλησίασμα αλλά την Αγκαλιά του Χριστού !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι Τελωνικό φρόνημα και τη μετάνοια του Ασώτου .
Φώτιε σωστά το είπες νομίζω.
ΔιαγραφήΕυαίσθητους κάνει τους μόνον τους καλοπροαίρετους ανθρώπους, ο πόνος.
Τους μη έχοντας εμφανώς αγαθή προαίρεση μπορεί να τους μεταμορφώσει σε θηρία οργής και πικρόχολης διάθεσης.
Και εδώ ελλοχεύει μέγας κίνδυνος...
Νομίζω ότι το κέντρο στο κείμενο του π. Κυπριανού, εάν μου επιτρέπεται, είναι το σημείο που λέει : "Ἡ ὡριμότητα τῆς προσωπικότητος, ἡ φανέρωσις τῆς ὑπάρξεως,
ΑπάντησηΔιαγραφήδὲν μποροῦν νὰ ἀποκτηθοῦν χωρὶς πόνο..."
Θα πρέπει να διαβάσουμε, κατά τη γνώμη μου, ότι ο πόνος έτσι όπως τον προσδιορίζει η Εκκλησία δεν είναι μόνο μια σωματική ή μια ψυχική οδύνη, που μπορεί να προέρχεται από μια ασθένεια ή από μια αποτυχία στη ζωή. Είναι κάτι πιο καθοριστικό και βαθύ. Είναι όρος της ύπαρξης.
Με τα ζητήματα αυτά ασχολήθηκε με τρόπο αξιοθαύμαστο η αρχαία ελληνική τραγωδία, μέσα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που έθετε στο επίκεντρο τέτοιους προβληματισμούς.
@paracosmos
ΑπάντησηΔιαγραφή" ο πόνος έτσι όπως τον προσδιορίζει η Εκκλησία δεν είναι μόνο μια σωματική ή μια ψυχική οδύνη, που μπορεί να προέρχεται από μια ασθένεια ή από μια αποτυχία στη ζωή. Είναι κάτι πιο καθοριστικό και βαθύ. Είναι όρος της ύπαρξης." εγραψες Ελένη.
Συμφωνώ πως ό,τι και να κάνει ο άνθρωπος, ΑΔΥΝΑΤΟΝ
να αποφύγει τον πόνο.
Για μένα παραμένει ευχής έργο, ότι ο κατά Θεόν πόνος μπορεί να βρει παρηγορία, ενώ ο πόνος έξω από το Θεό, οδηγεί κατ' ευθείαν στο Στόμα της Κόλασης..
Θεωρώ ότι όλες οι απόψεις είναι απόλυτα εύστοχες. Θα έλεγα λοιπόν ότι ο πόνος είναι ένα με τη βιoτή μας, και αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας, προέκυψε και κληρονομήθηκε για εμάς, λόγω της παρακοής των Πρωτόπλαστων, και της εξορίας αυτών εκ του Παραδείσου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός κατά την έξοδο του Αδάμ και της Εύας τους παρέδωσε τον πόνο στη ζωή τους, όχι για τιμωρία, αλλά για την θεραπεία της πτώσεως και της παρακοής.
Είναι παιδαγωγικός ο πόνος και μακάριος όποιος το αισθανθεί στην καρδιά του. Όμως εκτός αυτών, ο Χριστός μας, πήρε πάνω στον Σταυρό όλο τον πόνο όλου του κόσμου, και αντί αυτού μας παρέδωσε την αιώνια και πανευφρόσυνη Χαρά. Γι αυτό είπε ο Χριστός μας, ότι στον κόσμο θλίψεις θα έχετε, όμως με Εμένα θα χαίρεστε.
Τούτο είναι το μέγα μήνυμα, που θα πρέπει να κρατήσουμε, εάν θέλουμε να αξιωθούμε κατά Χάριν να ζούμε τη μόνιμη βαθιά εσωτερική χαρά του Παραδείσου, και από τούτη τη ζωή. Αυτό είναι το μέγα μυστήριο του αιώνιου πόνου που μεταμορφώνεται σε πραγματική μόνιμη χαρά με την είσοδο Του Ιησού Χριστού στην ζωή μας, λόγω και έργω ανυπόκριτα και αληθινά, μέσα από την Αγίαν Του Εκκλησία.
Δανείζομαι τα αποστάγματα της καρδιάς ενός πολύ μεγάλου και πονεμένου.
"Είμαι ευχαριστημένος από την ζωή μου... Ήταν μεγάλη ευτυχία για μένα η Σιβηρία, το κάτεργο! Λένε ότι είναι φρίκη, ντροπή, κάνουν λόγο για δικαιολογημένη αντίδραση... ένα κάρο βλακείες! Μόνο εκεί άρχισα να κάνω μια σωστή, ευτυχισμένη ζωή, εκεί κατάλαβα τον εαυτό μου... εκεί ένιωσα τον Χριστό... Τότε μου ήρθαν οι καλύτερες σκέψεις, τώρα ξανάρχονται αλλά δεν είναι τόσο καθαρές! Ω, αν κατορθώνατε και σεις να σας στείλουν στο κάτεργο"!!!! Φιοντόρ Μ. Ντοστογιέφσκι