Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ο άντρας αγαπάει τη γυναίκα, το παιδί, το φίλο του λόγω ισότητας;


Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Θεός δεν είναι Θεός ισότητας, αλλά Θεός αγάπης.
Η ισότητα θα απέκλειε όλο το δίκαιο και όλη την αγάπη, 

θα απέκλειε όλο το ήθος.

Ο άνδρας αγαπά την γυναίκα του λόγω ισότητας; 

Και η μάνα αγαπά το παιδί της λόγω ισότητας; 
Και ο φίλος αγαπά τον φίλο λόγω ισότητας;

Η ανισότητα είναι η βάση του δικαίου και υποκινητής της αγάπης.


Όσο διαρκεί η αγάπη, κανένας δεν ξέρει για την ισότητα.


Όσο βασιλεύει το δίκαιο, κανείς δεν μιλάει για την ισότητα.


Όταν χάνεται η αγάπη, οι άνθρωποι μιλούν περί δικαίου και εννοούν την ισότητα.


Όταν μαζί με την αγάπη εξαφανίζεται και το δίκαιο, οι άνθρωποι μιλούν περί ισότητας και εννοούν την ανηθικότητα.


Δηλαδή, όταν εξαφανίζεται το ήθος το αντικαθιστά η ανηθικότητα.


Από τον τάφο της αγάπης ξεφυτρώνει το δίκαιο, 

από τον τάφο του δικαίου ξεφυτρώνει ισότητα.

πηγή

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Την Ωραιότητα της Παρθενίας Σου...


(η εικόνα άνω, από:  Τρελογιάννη )
.............................................................................................................................

Γιατί "Το κακό δεν τελειώνει ποτέ" -Δημήτρης Νόλλας προς Μπασκόζο Γιάννη



Ο δημοσιογράφος Γιάννης Μπασκόζος, 
 ρωτάει:

"Διαβάζοντας την ιστορία που αφηγείστε
διαβλέπει κανείς ότι υπάρχει μια μοίρα, 
ένα πεπρωμένο, ένα «κακό» 
από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς".
....................................................
Απάντηση του συγγραφέα Δημ. Νόλλα:



«Το Κακό δεν τελειώνει ποτέ
 και δεν μπορούμε να του ξεφύγουμε
 παρά μόνον επιλέγοντας το Καλό

Είναι ψευδαίσθηση το ότι μπορούμε να το αφανίσουμε 
και συνήθως η εξάλειψή του χρησιμοποιείται ως άλλοθι
προκειμένου το Εγώ να φουσκώνει πνίγοντας το Σύμπαν. 

Μόνον όταν ο άνθρωπος μάχεται το Κακό αενάως
γίνεται άνθρωπος».

  Πηγή:Δημήτρης Νόλλας (συγγραφέας)

.................................................................................................
.......................................................................................................

ΣΧOΛΙΟ: 

Διάβασα στο ΒΗΜΑ όλη τη συνέντευξη αγαπημένο μου...

Και θυμήθηκα εσένα που απορείς, 
με τον φαρμακωμένο  φίλο  και αναρωτιέσαι:

-Μα...εκείνος... ακόμα θυμάται
το αντίΧριστό μου  το φέρσιμο
τις  οργίλες ύβρεις,
τη συκοφαντία, 
το κακό που του έκανα; 

-Πώς είναι δυνατόν, ακόμη να το θυμάται
 ότι μέσα σε γκρεμό κακίας τον πέταξα;  

Έχει  περάσει   καιρός.
Θα όφειλε να το έχει ξεχάσει!
Εγώ, εξάλλου, είμαι τόσο...καλός και... πνευματικός άνθρωπος, 
όλο ...προσεύχομαι γι αυτόν
και  το ξέχασα κιόλας όλο το κακό
που του έκανα -ναι μα την Παναγία, το ξέχασα 
και όλο ...προσεύχομαι γι αυτόν,

αλλά... αρνούμαι  να του μιλήσω, 
σε ζωντανό τόπο και χρόνο
ώστε  
να του αναλύσω
γιατί τον πέταξα στο γκρεμό, 
η εξήγηση σε ζωντανό τόπο και χρόνο,
κατά τη γνώμη του πνευματικού μου (!)
είπα πως 
περιττεύει!

Του μουρμούρισα εξάλλου, του  αδελφού, 
κάποια φευγαλέα στιγμή
και μια σφιγμένη μέσα στα δόντια , "συγνώμη"
χωρίς να δώσω καμιά παραπέρα
  
απολογία-όπως θα όφειλα.

-Δεν με συνέφερε, βλέπεις, να ταπεινωθώ, περισσότερο. 
Μα...τόσο μνησίκακος  
παραμένει  κι αυτός, 
ο θιγμένος- επιτέλους; 

Πώς μπορεί το κακό, που του έκανα
ακόμη να μνημονεύει;
απόρησες, τους ώμους αδιάφορα σηκώνοντας.

-Α χαχα!
 Μα είσαι τόσο βούρλο όσο φαίνεσαι;  πράγματι;

Απαιτείς,
 την πνευματική του  θανάτωση ...

(έργο δικό σου, όλότελα)

...απαιτείς- σοβαρολογείς, 
να την έχει ξεχάσει; 

Πραγματικά- αυτή η λήθη που τόσο επιθυμείς- 
στις φ ι λ ι κ έ ς σχέσεις, 
χωρίς τίμια και ε κ τ ε ν ή συνεξήγηση
μεταξύ 
εσού και του βλαφθέντος φίλου- μόνου, 
αποκλείεται να προκύψει, όσα χρόνια και να περάσουν.

Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι το γνωρίζαν.

Αυτή η σχεδόν αναγκαστική λήθη του κακού, 
ί σ ω ς να επισυμβαίνει 
στις στενές και εξ αίματος οικογενειακές σχέσεις, 
εκεί δηλαδή που   ε π ι β ά λ λ ε τ α ι    η συμβίωση
από οικονομικές ή βιολογικές ανάγκες ποικίλες.

Εκεί, ίσως, οι άνθρωποι, βιάζουν τον εαυτόν τους 
να ξ ε χ ν ά ε ι , ακόμη και χ ω ρ ί ς  την εκτενή  απολογία
και συνεξήγηση 
του άθλιου  θ ύ τ η. 

Βιάζουν τον εαυτόν τους να ξεχνάει, 
προκειμένου  να αντέξουν 
να παραμείνουν στην οικογένεια, 
να μ η ν τρελαθούν. 

Εκεί ναι. 
Συμβαίνει πιο εύκολα.

Στις χαλαρότερες, όμως, φιλικές 
και συγγενικές και  αδερφικές,
επαγγελματικές
και  κοινωνικές σχέσεις
που τέτοιου είδους  εξαναγκασμοί
δεν υπάρχουν
αυτή η λήθη, τόσο εύκολα, 
όσο θα ήθελες- δεν προκύπτει.

Όταν φαντάζεσαι ότι ενώ θα φερθείς 
επιθετικά, δαιμονικά και  ύπουλα 
στο φίλο, στο συνεργάτη, στο συγγενή,   
ότι ο φίλος ή συνεργάτης, ή ο συγγενής 
θα στο συχωρέσει επειδή είναι φίλος κ.λπ.
α χαχα...τότε...

Πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου, σε βρίσκω, 
ω  νεαντερταλάκι μου.

Λοιπόν, επίτρεψέ μου να σου εξηγήσω 

διατί  το κακό(ως πρόθεση, λόγο, ή πράξη)
με το οποίο  κατάστηθα λαβώθηκε  από σένα,
ο σύντροφος,
ο φίλος, ο  αδερφός, 
ο γείτονας, ο συν-εργάτης σου
διατί
το θυμάται "ακόμη!"

Το θυμάται  
διότι,
όταν ξεκινήσει ένα όποιο  κακό 

( αναίτιας ή και δικαιολογημένης  οργής, 
αδικίας, συκοφαντίας, κλεψιάς, ψυχρού λόγου, 
παράλειψης οφειλόμενου  έργου,   διαζυγίου κλπ) 

τότε...

οργανώνουν  τα υπαρκτά κακά  δαιμόνια των λογισμών,
το  φαύλο κύκλο της δίψας για εκδίκηση,
για δικαίωση,

που με μόνη την ανθρώπινη θέληση, 
ποτέ   δεν τελειώνει !

Λόγω του νεαρού της ηλικίας σου, λατρεμένο μου, 
λόγω έλλειψης αρνητικών, τραυματικών εμπειριών,
ξεχνάς   ανεπίτρεπτα επίσης  και  

ότι:
αυτός που εξαπολύει π ρ ώ τ ο ς, το χτύπημα, 
δεν πονάει.

Πονάει κυριότατα αυτός, 
που εισπράττει  στα ψυχικά του  μούτρα,
το απροσδόκητο βρόμικο πατσαβούρι,
πονάει αυτός που εισπράττει 
το χτύπημα!

Αυτός πονάει.

Και γι αυτό, αιώνια, μπορεί το κακό,
που του έκανες,
να  θυμάται.

Όποιος λαβαίνει τον καυτό πόνο 
και στην καρδιά  σημαδεύεται , 
εκείνος
τον   ψυχικό και σωματικό  τον πόνο 
θα τον θυμάται
α ν θ ρ ω π ί ν ω ς,

- ως να πεθάνει...


Πάντα θα  τον κουβαλάει τον πόνο.

Αγιάτρευτο. 

Αρχικά στην ψυχή.

Μετά ο πόνος, με τη μορφή κάποιας αρρώστιας
θα υλοποιηθεί, θα μονιμοποιηθεί  και στο σώμα του.

Θα μένει εκεί ο πόνος θαμμένος, για χρόνια.

Πλην...απόλυτα ενεργός.

Παρά την αφάνειά του.
Θα παραμένει ο πόνος...

ειδικά όταν αυτός, ο "χριστιανός"  που έδωσε πρώτος το χτύπημα
δεν κουνάει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι

ώστε με μια στοιχειώδη  χριστιανική κίνηση 
λόγου μετανοίας,  ή έργου επανόρθωσης... 

-θυμάσαι το Ζακχαίο αλήθεια τι έπραξε, όταν είδε τον Κύριο;

( απόμεινε  άραγε, κάποιος αληθινός χριστιανός μέχρι  σήμερα;)

 ...ώστε να βοηθήσει στη θεραπεία σου.

Θα πονάει, λοιπόν, αυτός που νιώθει  αδικημένος 
μέχρι την άλλη ζωή.

Το αίμα του, θα σε καταδιώκει.

Και με  κάθε, παραμικρή  αφορμή, 
ο σφαγμένος, ο με μίσος  πυροβολημένος,
τον εσωτερικό του πόνο,
στο χώρο και στο πνευματικό του περιβάλλον   
θα  τον επεκτείνει.

Θα τον επεκτείνει τον πόνο του, 
διότι  στεγανά, πουθενά δεν υπάρχουν . 
Όλα επικοινωνούν. 
Όλα σχετίζονται.
Όλα συνδέονται. 

 Είτε θέλεις δε θέλεις.

Αυτοί είναι αναλλοίωτοι  νόμοι του σύμπαντος.

"Και ό,τι κακό κάνετε στους άλλους 
σε μένα το κάνατε" είπε ο Σωτήρας μας.

Στο έγραφα και σε κείνη την παλιότερη ανάρτηση
για τη διάχυση των συναισθημάτων, όπου  ρωτούσα :  

Διάχυση, ή αλλιώς:έχει στεγανά η ψυχή;

 Θυμάσαι;  

Όπως διαχέονται τα συναισθήματα 
εντός της ιδίας, εκάστου  ψυχής, 

έτσι ακριβώς και διαχέεται 
το όποιο  συγκεκριμένο κακό 
που εισπράττει ο καθένας μας,
στον ευρύτερο κόσμο.

Το κακό πάντα απλώνεται. 
Ταξιδεύει σαν το σκοτάδι . 

Μαυρίζει τα πάντα.

-Να το θυμάσαι:

-Αυτός που επιτέθηκε, που πυροβόλησε  πρώτος
με την όποια μικρή ή μεγάλη κακία του, 
συνήθως, μετά το πέρασμα λίγου καιρού,  
αποξεχνιέται. 

-Όλοι οι πρώτοι επιτιθέμενοι, ξεχνούν. 

-Όλοι οι δήμιοι, οι Κάιν,  ξεχνιούν.

-Κακό της  μωρής κεφαλής τους.

Ο Δημήτρης Νόλλας, στην εν λόγω συνέντευξη, στο ΒΗΜΑ,
 τόνισε ωμή, τη μεγάλη  αλήθεια.

Το κακό, (έτσι και ξεκινήσει) 
ανθρωπίνως
δεν τελειώνει ποτέ.

Μονάχα, εάν και εφόσον
ο Θεός επέμβη και δώσει
τη Χάρη, 

μονάχα τότε, 

μπορεί το κακό 
κάπως να τελειώσει, 
δηλαδή,

να μην επεκταθεί,  στους τριγύρω, 
να μη βασανίσει τα παιδιά σου,
τα εγγόνια σου
τις γενιές που επέρχονται...

Να θυμάσαι, λοιπόν, μέρα και νύχτα, αδιάλειπτα
τούτη  την φρικαλέα πραγματικότητα, που οδηγεί 
στον αιώνιο τον Άδη.

Την κάτεχαν όλοι  οι φωτισμένοι άνθρωποι 
που ονομάστηκαν " άγιοι" , 
και τρέμαν 
την αμαρτία 
(την  λανθασμένη, δηλαδή, υπαρξιακή στάση και πράξη)

σε  κάθε  
της ζωής τους
φανέρωση.

Και απ' άδικη, αντιχριστιανική συμπεριφορά, 
σαν από πυρ, οι γνήσιοι οπαδοί του Εσφαγμένου  Αρνίου,
μέρα και νύχτα φυλάγονταν.

Γι αυτό, ανύστακτα,  και συ να περιφρουρείς
-με νήψη και προσευχή- την ψυχή σου,
απ' το φαινομενικά  μικρό η μεγάλο κακό, 
να προστατεύεις την ψυχή με άκρα περίσκεψη
όπως περιφρουρείς το σώμα σου 
από τσίμπημα ιοβόλου όφεως, 
από δήγμα(δάγκωμα)
που μπορεί να σου  επιφέρει- τελεσίδικο θάνατο.

Ναι είναι αλήθεια: 

Ο Θεός, είναι Αγάπη και ο Θεός  Συγχωρεί. 

Οι άνθρωποι, όμως,
ως χαλασμένα υλικά
αρνούνται να συν-χωρήσουν.

Αρνούνται στους πλησίον  
και τη γ ν ή σ ι α  συγνώμη.

Γι αυτό...

Η συνέπεια μεσ' στο χωροχρόνο  
και  της παραμικρότερης  αμαρτίας μας,
σαν θανατηφόρο έλκος, 
στο δέρμα της ψυχής 
παρα μ έ ν ε ι.

Και αυτές οι συνέπειες, όσο θα ζούμε,
θα μας καταπονούν -κι ας μας συγχωρεί ο Θεός
θα συνθλίβουν 
και εμάς 
και όλους τους οικείους 
είτε θα το γνωρίζουμε είτε όχι
και  
θα χαλκεύουν  την επίγεια μας Κόλαση.

-Μάχαιραν εδώσαμε; 

- Μάχαιραν θα λάβουμε και μεις, αδερφέ μου.

Ας ετοιμαζόμαστε.



Οἱ ἄνθρωποι τιμωροῦνται ΟΧΙ ΓΙΑ τὶς ἁμαρτίες τους...




....ἀλλά ΑΠΟ ΤΙΣ  ἁμαρτίες τους

καὶ αὐτή εἶναι Η ΠΙΟ βαριά καὶ σωστή τιμωρία.

Λ. Τολστόι

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Καθαρή Δευτέρα σήμερα, ηρεμήσαμε και στην Πάτρα, επιτέλους!



(επανάληψη όλα τα παρακάτω , από το 2012,  
με μικρές  διορθώσεις φράσεων
ώστε να ταιριάζουν στο σήμερα.)
......................................................................................


Λοιπόν,  ευλογημένο  μου
μετά τον χτεσινό  εσπερινό

( αχ και πόσο δύσκολη  η εφαρμογή του Πάτερ ημών και το Φως της Συγνώμης)
από σήμερα  θα αρχίσουμε να νηστεύουμε εμείς, οι Ορθόδοξοι-βοηθειά μας.


(Τη διαφορά δίαιτας-νηστείας, θυμάσαι, την κουβεντιάσαμε παλιότερα).


Τέρμα, οι χοροί(που δεν πάτησα) τέρμα τα ξεσαλώματα (που δεν έκανα) τέρμα τα όργια με τα γαλακτομπούρικα και τις τυρόπιτες (ω ναι, ω ναι αυτά τα έκανα...εδώ...ενέχομαι τα μάλααα!, τουτέστιν κατηγορούμαι πολύ  από την άγρυπνη  -και με  τρομακτικά μούτρα  Μέδουσας-  χριστιανική μου συνείδηση!)



Τέρμα όλα αυτά, τα τερψιλαρύγγια  από αύριο και μέχρι το Πάσχααα!



Από σήμερα, " νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών" που αναφέρει  και το ψαλτικόν.



Από σήμερα  κομμένα με το μαχαίρι γαλατόπιτες, μπουγάτσες, τυρόπιττες, γάλατα, αβγά, βουτύρατα, κρέατα, ψάρια, ωιμέ!



-Εις το πυρ το εξώτερον  ακόμα και το αγνό ελαιόλαδο κατά τας καθημερινάς!



 Ελαιόλαδον, υπέροχον( ιδίας παραγωγής)  αγνόν, με γεώμηλα(πατάτες είν' τα γεώμηλα, αγαπημένο μου), ρύζι, λαχανικά, όσπρια,  γαρίδες, χταπόδια, σουπιές,  καλαμάριαεπιτρέπονται  μόνον Σαββατοκύριακον!



Μάλιστα!


-Αύτη η νηστεία των Ορθοδόξων.



(Για τη νηστεία των ΔουΝουΤούδων 
 δεν θα ομιλήσω εις το παρόν...αυτό είναι...αλλουνού παπά ευαγγέλιον, τα κατέχεις..)



Αύτη η νηστεία των Ορθοδόξων.



Φαιδρύνει τους αγγέλους, λεπτύνει την μέσην, κατεβάζει χοληστερίνη, αφανίζει τριγλυκερίδια, απομακρύνει τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που γερνούν την επιδερμίδα, απομακρύνει την άνοια, χολέρα, χλαπάτσα και άλλα λυμαινόμενα την υγεία, βακτήρια.



Εντολή του Θεού η νηστεία.



Αυτός μας κατασκεύασε, αυτός γνωρίζει.



-Τον έξυπνο εμείς θα του κάνουμε;


Είπαμε:


Μας έφτιαξε-ας μιλήσω με τη γλώσσα της επιστημονικής φαντασίας που τόσο  σ' αρέσει- ένα είδος ψυχοβιολογικών οντοτήτων  και είπε περίπου: 

-Αν επιθυμείτε  να μην παθαίνετε τις μύριες αρρώστιες, ψυχικές και σωματικές, το καλό που σας θέλω,  βόδια, νηστέψτε!



-Δεν θες εσυ να νηστέψεις στο Όνομα του Κυρίου;


Δεν θα έρθει να σε πιάσει από το αυτί ο Παντεπόπτης.

Όχι φίλε μου. Ο Παντεπόπτης και Παντοδύναμος και Τρισάγιος  Θεός, εκπέμπει μόνο προσκλήσεις. 

Σου δείχνει το δρόμο της Σωτηρίας δια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Αγίων Του.

 -Θες να πας από κει; 
Καλώς. 
Ευλογία για σένα μεγάλη! 

-Δεν θες, και κάνεις του κεφαλιού σου; 

Εσένα,  θα βαρύνει μετά, όλη η ευθύνη, για ό,τι ήθελε προκύψει, ακόμη και πρόωρη τριχόπτωση- έως και μέχρι  φαλάκρααα!



(τα ακούν μερικοί ροκάδες που ξέρω; Ακούστε και πάρτε τα μέτρα σας..)



Εντολή νηστείας λοιπόν από σήμερα, Καθαρή Δευτέρα του 2015.



-Και όποιος αντέξει!



Βέβαια, για να πω την αλήθεια με το γνωστό ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος,  προσωπικώς, δεν υπομένω  να  νηστεύω με τον καλογερικό,  αυστηρότατο τρόπο.



Η σωστή νηστεία είναι , λέει,  να φάμε μετά τις 3 το απόγευμα, μ ί α φορά μόνο και τροφή - δυο χούφτες το πολύ-  αμαγείρευτη- αν είναι δυνατόν Παναγία μου!



-Είσαι με τα καλά σου; 
"Θες να με κιόσεις;" που θ' αναφωνούσε κι  ο μακαρίτης  πατέρας μου. 



-Είμαι μανδάμ και παραείμαι με τα καλά μου, και θα σε εκπλήξω επιπλέον, τονίζοντας πως  διάβασα τις προάλλες ότι: νηστεύοντας, τουτέστιν μη τρώγοντας  τίποτε απολύτως,  για μια μέρα τη βδομάδα, προστατευόμαστε  -λέει-  κι  από το φοβερό το  Αλτσχάιμερ!

Μη φεύγω όμως από το θέμα μου.
Ξηροφαγία την ονομάζουν   την πρακτική, του εσθίειν άπαξ, και μετά τις 3 το απόγευμα- τα καλογερικά τα  βιβλία.



Ξηροφαγία ακόμη δεν απετόλμησα.


Όμως  γνωρίζω και  λαικούς που την κάνουν.

-Τέλος πάντων, μανδάμ, μη μακρηγορείς  ό,τι μπορεί έκαστος με το θέμα της άσκησής του  να πράττει, ας πράττει, δεν θα την  κάνουμε βούκινο τη νηστεία μας, έλεοςςςς! 

Σε συνεννόηση καθείς  με τον πνευματικό του, με διάκριση πάντα, ανάλογα και με τη σύνολη κατάσταση της υγείας του.

Δεν θα μας πιάσει κιόλας από τα λαιμά ο Χριστούλης- το νιώθεις.


-Το νιώθω.



-Όμως  ξέρω και κάτι ακόμη.


-Τι ξέρεις δηλαδή;



-Ξέρω ότι ο Χριστούλης δε νοιάζεται τόσο για τη νηστεία της τροφής όσο για τη νηστεία από το φάγωμα της σάρκας των αδερφών δια  της κατακρίσεως.



-Α! το προχωράς βλέπω το ζήτημα.


-Εμ! Αλλιώς πώς  θα δούμε Θεού πρόσωπο;

 Σκοπός και της νηστείας, όπως και κάθε σωματικού  ή πνευματικού κόπου  είναι η απόκτηση της Χάρης του Αγίου Πνεύματος.
Πώς θα αποκτήσουμε τη  Χάρη, 
πώς θα κρατήσουμε  τη  Χάρη
 χωρίς αγαπητική  φροντίδα για την ψυχή του πλησίον μας; 

Ευλογημένη η νηστεία των τροφών  που ξεκινάει από αύριο, για την Ορθόδοξη Εκκλησία,
  αρκεί να κρατήσουμε στο νου μας τα παρακάτω φωτισμένα λόγια:

" Αληθής νηστεία η του κακού αλλοτρίωσις, 
εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, 
επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, επιορκίας. 

Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν αληθής"


Μακάριος όποιος θα λάβει δύναμη εξ ύψους και θα μπορέσει να την τηρήσει!

Συχώρα με και μένα για ό,τι σε λύπησα και ο Θεός θα σε συχωρέσει...

Ευανθία η Σαλογραία
.................................................................



Γράφει η βροχή τραγούδια 
για σένα που ξέρεις να αφουγκράζεσαι.

πηγή: Τρελογιάννης


Kαλή Σαρακοστή...


Την πατρίδα μ’ έχασα - 1999 

Στίχοι:  
Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική:  
Κώστας Σιαμίδης

Την πατρίδα μ’ έχασα, 
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.

Ρεφραίν:
Μίαν κι άλλο `σην ζωή μ’ 
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα. 

Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και `ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.

Ρεφραίν...

Εκκλησίας έρημα, 
μοναστήρα ακάντηλα, 
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακρόνυχτα.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Μια ερμηνεία της μοναξιάς


(Η φωτό από τον Τρελογιάννη)

Μια ερμηνεία της μοναξιάς

Αναρωτιέται πώς μπόρεσε κ' έμεινε
τόσο μόνος στον κόσμο. Σηκώνεται έπειτα
κι ανοίγει ένα -ένα τα παράθυρα. 

(Βλέπει προς όλα τα σημεία το σπίτι): 

Σύννεφα

              Σύννεφα
                            Σύννεφα -

Ίσως, λέει, να κατάλαβα τι θα ειπεί 
μόνος. Σε μια γης που όλη,
απ' τη μια άκρη ως την άλλη της
λασπωμένη, εσύ να διστάζεις 
να ενδώσεις. Να μη θέλεις εσύ
να λερώσεις την Ύπαρξη.

Νικηφόρος Βρεττάκος 
............................................................................................





"Γλωσσάριο" Τριωδίου

 ΤΡΙΩΔΙΟ: Εκκλησιαστική περίοδος που εκτείνεται από την Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου έως την Κυριακή του Πάσχα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της, από το οποίο παίρνει και το όνομά της, είναι ότι κατά την περίοδο αυτή οι Κανόνες που απαρτίζουν τις καθημερινές ακολουθίες αποτελούνται από τρεις ωδές και όχι εννιά, όπως συμβαίνει με όλους τους υπόλοιπους Κανόνες. Είναι πλήρης ακολουθιών, προσφέροντας στους πιστούς πολλές ευκαιρίες λειτουργικής εμπειρίας. Είναι περίοδος κατάνυξης και προετοιμασίας για το άγιο Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου. Δεν εκτείνεται πάντα στην ίδια περίοδο του έτους μια και εξαρτάται από το Πάσχα.
 ΚΥΡΙΑΚΕΣ: Όλες οι Κυριακές του Τριωδίου έχουν μία συγκεκριμένη ονομασία και αποτελούν μία αλληλουχία μεστή νοημάτων και μηνυμάτων. 
Με τη σειρά, οι Κυριακές του Τριωδίου είναι:
  • Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου
  • Κυριακή του Ασώτου
  • Κυριακή της Απόκρεω
  • Κυριακή της Τυροφάγου
  • Α' Νηστειών: Κυριακή της Ορθοδοξίας
  • Β' Νηστειών: Γρηγορίου του Παλαμά
  • Γ' Νηστειών: Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως
  • Δ' Νηστειών: Ιωάννου της Κλίμακος
  • Ε' Νηστειών: Μαρίας της Αιγυπτίας
  • Κυριακή των Βαϊων
 ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: Η "Σαρακοστή", όπως απλά λέγεται, είναι η 40νθήμερη περίοδος από την Α' Κυριακή των Νηστειών μέχρι και την Κυριακή των Βαϊων. Είναι περίοδος αυστηροτάτης νηστείας και πνευματικού αγώνα.
 ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ: Κάθε Κυριακή των Νηστειών απόγευμα τελείται εσπερινός. Λέγεται "κατανυκτικός" γιατί περιέχει τροπάρια και ύμνους μετανοίας, ενώ το ψαλτικό ύφος είναι λιτό χωρίς εξάρσεις. Ο πρώτος, μάλιστα (ο οποίος τελείται την Κυριακή της Τυροφάγου το Απόγευμα), λέγεται "εσπερινός της συγχώρησης" γιατί τότε οι πιστοί ζητούν συγχώρεση ο ένας από τον άλλο για πιθανά παραπτώματά τους, ώστε να εισέλθουν ελεύθεροι στην περίοδο της Σαρακοστής.
 ΜΕΓΑ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ: Η ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου τελείται καθημερινά από τον καθένα μας, στο χώρο που επιθυμούμε, σαν προσωπική μας προσευχή. Για την περίοδο της Σαρακοστής, όμως, η Εκκλησία έχει θεσπίσει να τελείται στους Ορθόδοξους Ναούς κάθε απόγευμα το "Μέγα Απόδειπνο", το οποίο είναι επαύξηση του Μικρού με όμορφους και κατανυκτικούς Κανόνες (ύμνους). Εκεί ψάλλεται ο υπέροχος ύμνος: "Κύριε των δυνάμεων μεθ'ημών γενού. άλλον γαρ εκτός Σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν. Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς".
 Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΔΩΡΩΝ: Κάθε Θ.Λειτουργία είναι γεγονός χαρμόσυνο, αναστάσιμο. Την περίοδο της Σαρακοστής η Εκκλησία τελεί την Θ.Λειτουργία του Μ.Βασιλείου μόνο τις Κυριακές, για να επιτείνει την ατμόσφαιρα κατάνυξης και μετανοίας που υπάρχει αυτή την περίοδο. Επειδή, όμως, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι η τροφή του χριστιανού, η μητέρα Εκκλησία φρόντισε να του την παρέχει με μία "ειδική" Θ.Λειτουργία, τη Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, στην οποία δεν γίνεται καθαγιασμός άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα Κυρίου, αλλά χρησιμοποιείται για τη Θ.Κοινωνία Σώμα και Αίμα καθαγιασμένο κατά την Θ.Λειτουργία της προηγούμενης Κυριακής.
 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: Είναι μία ακολουθία που τελείται κάθε Παρασκευή απόγευμα και είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο. Συνήθως τελείται μαζί με μικρό απόδειπνο ή εσπερινό. Στους χαιρετισμούς ψάλλεται ο εξαίσιος Κανόνας του Ιωσήφ "Ανοίξω το στόμα μου...", ενώ απαγγέλλονται οι 24 (6 κάθε φορά επί 4 εβδομάδες) κατ' αλφάβητο οίκοι της Θεοτόκου ("Αγγελος πρωτοστάτης..., Βλέπουσα η αγία...,Γνώσιν άγνωστον... κτλ), έργο του Ρωμανού του μελωδού.
 ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: Την Τετάρτη μετά την Δ' Κυριακή των Νηστειών τελείται η ακολουθία του Μεγάλου Κανόνα. Ο Μ.Κανόνας είναι ένα αριστούργημα θεολογίας και ποίησης που αποτελείται από 300 περίπου τροπάρια.
 ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ: Την πέμπτη Παρασκευή των Νηστειών τελείται η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου (στις τέσσερις προηγούμενες έχει τελεστεί η ακολουθία των "Χαιρετισμών"). Στην ακολουθία αυτή απαγγέλονται και οι 24 οίκοι της Θεοτόκου (βλ. "Χαιρετισμοί"), ενώ η συχνή επανάληψη του "Τη υπερμάχω" μας υπενθυμίζει τη δια της Θεοτόκου θαυματουργική διάσωση της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους το 626μ.Χ. Τότε οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης είχαν συνθέσει και ψάλει όρθιοι τον υπέροχο αυτό ύμνο, για να ευχαριστήσουν την προστάτιδα του Έθνους μας, την Υπεραγία Θεοτόκο. 

πηγήπηγή