Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

H Θεραπεία από την αρρώστια του Φαρισαϊσμού-Λεμεσού Αθανάσιος

 
..........................
"Γι αυτό οι θρήσκοι άνθρωποι 
είναι το πιο δύσκολο είδος μεσ' την εκκλησία. 

Γιατί ξέρετε κάτι .
Αυτοί οι άνθρωποι καμιά φορά δεν θα θεραπευθούν. 

Γιατί νομίζουν ότι είναι κοντά στον Θεό. 
Ενώ οι αμαρτωλοί, ξέρω ΄γω, οι χαμένοι ας πούμε, έτσι, αυτοί ξέρουν ότι είναι αμαρτωλοί. 

Για αυτό ο Χριστός είπε ότι οι τελώνες και οι πόρνες
 θα παν στην Βασιλεία του Θεού, ενώ είπε στους Φαρισαίους: 
Εσείς, εσείς που είσαστε θρήσκοι δεν θα πάτε ποτέ στην Βασιλεία του Θεού. 
Γιατί ουδέποτε ο λόγος του Θεού άλλαξε την καρδιά τους.
 Απλώς αρκούνταν στην τήρηση των θρησκευτικών τύπων.

Έτσι λοιπόν εμείς ας προσέξουμε τον εαυτόν μας
 να καταλάβομε ότι 
  και η αγάπη του Χριστού είναι μια φλόγα που ανάβει μεσ' την καρδιά μας
 και να εξετάζομε τον εαυτό μας 
εάν βρισκόμαστε στην αγάπη του Θεού. 

Εάν βλέπομε μέσα μας όλες αυτές τις κακίες 
και τις ιδιοτέλειες και τις πονηρίες τότε πρέπει να ανησυχούμε.  

Γιατί δεν είναι δυνατό ο Χριστός να είναι μέσα στην καρδιά μας και να 'μαστε γεμάτοι ξύδι.

Πως είναι δυνατό να προσεύχεσαι και να είσαι γεμάτος χολή εναντίον του άλλου ανθρώπου.

 Πως είναι δυνατό να διαβάζεις το ευαγγέλιο και να μην δέχεσαι τον αδερφό σου.

 Πως είναι δυνατό να λες έχω τόσα χρόνια στην εκκλησία, έχω τόσα χρόνια που 'μαι μοναχός κληρικός η οτιδήποτε και όμως το άλφα της πνευματικής ζωής που 'ναι η αγάπη. 

Που 'ναι το να  υπομένεις τον αδερφό σου, 
να κάνεις λίγο υπομονή

 με το να μην το δέχεσαι σημαίνει τίποτα δεν έκαμες. 

Τίποτα απολύτως τίποτα. 

Τίποτα απολύτως. 

 Εδώ ο Χριστός έφτασε στο σημείο να πει για τις παρθένες εκείνες
 ότι δεν είχε καμιά σχέση μαζί τους. 

Τους πέταξε έξω από τον νυμφώνα παρ' όλα που 'χαν όλες τις αρετές
 γιατί δεν είχαν την αγάπη. 

Διότι ήθελε να τους πει ότι μπορεί να έχετε αρετές εξωτερικές ,
 μπορεί να μείνατε παρθένες, 
μπορεί να κάματε χίλια πράματα 
αλλά δεν κατορθώσατε την ουσία αυτού που είχε σημασία απ' όλα. 

Εάν αυτό δεν το καταφέρεις τι τα θέλεις τα άλλα όλα; 

Τι τα θέλω εγώ τώρα αν τρώω λάδι σήμερα και δεν τρώω λάδι. 

Μπορεί να μην τρώω λάδι ,ας πούμε και να τρώω τον αδερφό μου από το πρωί ως τη νύχτα. 

Έλεγαν εις το Άγιο Όρος λέει μην ρωτάς αν τρώω ψάρι. 

Τον ψαρά να μην φαείς και ψάρι φάε.

Ή τον λαδά να μην φαείς και φάε μια σταξιά λάδι. 

Το να φάεις τον άλλον από την γλώσσα
 είναι πολύ χειρότερο από το να φας μια κουταλιά λάδι.
Και όμως στέκομεν εκεί . 

Τρώμε λάδι, δεν τρώμε λάδι, τρώμε ψάρι, δεν τρώμε ψάρι. 

Ξέρω ‘γω βούτηξε το κουτάλι στο άλλο φαγί και μπορεί να τσακωθούμε εκεί, να σκοτωθούμε με τον άλλον άνθρωπο γιατί εβούτηξε το κουτάλι προηγουμένως σε έναν άλλο φαΐ. 

Καταλαβαίνετε πόσο γελοία είναι ετούτα τα πράγματα και μας κοροϊδεύουν και οι δαίμονες αλλά και οι άνθρωποι που είναι εκτός εκκλησίας. 

Και όταν μπαίνουν κοντά μας αντί να βλέπουν τους ανθρώπους της εκκλησίας μεταμορφωμένους σε Χριστό Ιησού, να 'ναι γλυκύς άνθρωποι και να'ναι ώριμοι άνθρωποι, ισορροπημένοι, ολοκληρωμένοι άνθρωποι, άνθρωποι γεμάτοι αρμονίας ας πούμε μέσα τους μας βλέπουν δυστυχώς με όλα αυτά τα πάθη μας
 και όλες εκείνες τις ξινίλες μας και λένε:  

E, να γίνω έτσι;  

Καλύτερα να μου λείπει.
..................................................................................

Εσύ που πας στην εκκλησία τι σε ωφέλησε η εκκλησία; 

Όπως λέγαμε χτες πήγες στα προσκυνήματα,  είδες τους πατέρες, είδες τα άγια λείψανα, 
είδες το Άγιον Όρος, την Παναγία της Τήνου όλα αυτά πήγαμε, ήρθαμε. 

Ποιο το όφελος τελικά από όλα αυτά τα πράγματα; 

Μεταμορφώθηκε η καρδιά μας;  

Γίναμε πιο ταπεινοί άνθρωποι; 

Γίναμε πιο γλυκείς άνθρωποι; 

Γίναμε πιο πραείς άνθρωποι εις το σπίτι μας, εις την οικογένειά μας, στο μοναστήρι μας; 

Ξέρω ‘γω εκεί που εργαζόμαστε. 

Αυτό έχει σημασία. 

Εάν δεν τα καταφέραμε αυτά τα πράγματα τουλάχιστον ας γίνομεν ταπεινοί.  

Μέσα από την μετάνοια. 

Ας γίνομαι ταπεινοί. 

Εάν ούτε και αυτό το καταφέραμε τότε είμαστε άξιοι πολλών δακρύων, έτσι. 

Είμαστε για κλάματα. 

Διότι δυστυχώς ο χρόνος περνά και χάνεται και εμείς μετρούμε χρόνια.

....................................
Λοιπόν λέμε πολλές φορές εγώ έχω σαράντα χρόνια
 και το λέμε εμείς οι παπάδες και οι καλόγεροι αυτά τα πράγματα. 

Έχω σαράντα χρόνια στο μοναστήρι. 

Μα τα χρόνια είναι εις βάρος σου. 

Ο Θεός θα σου πει: 

Σαράντα χρόνια και ακόμα δεν κατάφερες να γίνεις τίποτα; 

Έχεις σαράντα χρόνια ακόμα θυμώνεις, 
ακόμα κατακρίνεις, ακόμα αντιλογείς, 
ακόμα αντίστασαι, ακόμα δεν υποτάσσεσαι;  

Έχεις σαράντα χρόνια και δεν έμαθες το άλφα, 
το πρώτο πράγματα της μοναχικής ζωής της χριστιανικής ζωής; 

Τι να κάμω τα χρόνια σου; 
Τι να σε κάμω αν έχεις πενήντα χρόνια μ' ξωμολογήσαι  
και δεν μπορείς να απαντήσεις στον άλλον με έναν καλό του λόγο. 

Τι να κάμω όλα αυτά τα πράγματα.

Όλα αυτά είναι εις βάρος μας. 

Όλα αυτά τα λέω πρώτα από όλα για τον εαυτό μου. 

Γιατί ισχύουν για τον εαυτό μου πρώτα 

και επειδή τα ξέρω από τον εαυτό μου 

για αυτό σας τα λέω. 

Και νομίζετε ότι τα λέω για τον καθένα από εσάς. 

Λένε για μένα τα είπες. 

Δεν είναι για σένα που τα είπα. 

Για μένα που τα είπα. Για μένα πρώτα".

...............................................




(Λεμεσού Αθανάσιος, απόσπασμα, απομαγνητοφωνημένης ομιλίας)

...................................................


Ανώνυμος είπε...
Πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτό το κείμενο!!!

Οι σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό, 
οι σχέσεις των χριστιανών μεταξύ τους είναι συνδεμένες άρρηκτα με τον χρόνο.

 Για τους περισσότερους αυτός ο δεσμός αποτελεί και την σφραγίδα γνησιότητας.

Να γελαει κάθε πικραμένος. 


Μα και τα χρόνια του μαθουσάλα να είχαν αυτοί οι δεσμοί, 
γνήσιοι δεν θα είναι ποτέ, εις τον αιώνα τον άπαντα.

Ας καμαρώνουν, ας παίρνουν μικρόφωνα και πένες

 και ας το διαλαλούν παντού ,ας καμαρώνουν τα έργα τους που και αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον χρόνο,και όπως πολύ καλά λέει και στο κείμενο, 
εις βάρος τους είναι ο χρόνος. 

Αυτοί οι δεσμοί, γνήσιοι δεν θα είναι ποτέ, 
ούτε τα έργα τους, εις τον αιώνα τον άπαντα.


6 σχόλια:

  1. Καταπληκτικη αναρτηση αγαπητη σαλογραια!

    Το θεμα νομιζω και συγχωρΉστε με,ειναι οτι τα λογια των ανδρων αυτων μιλουν για τελειοτητα.

    Δηλαδη,η πνευματικη ζωη και η γνωση Του θειου θεληματος ειναι σταδιακη,ανΟδικη,διακριτικη''αλλους να τους ελεειτε με διακριση και αλλους με προσοχη αρπαζοντας τους μεσα απο τη φωτια αποφευγοντας ακομη και να αγγιξετε τα ρουχα τους τα λερωμενα απο την αμαρτια. (Ιουδ...επιστολή)

    Εκεινο που μενει κατ εμε ,ειναι η ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΗ ΑΜΑΡΤΙΑ,ΗΑΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ,ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ[αυτης που θελει Κυριος!).

    Οι μακαριοτητες ειναι πολλες*
    Θυμησου!
    Δικαιοι/μαρτυρες/μεγαλομαρτυρες/ιερομαρτυρες/οσιομαρτυρες/νεομαρτυρες/ομολογητες/οσιοι/οσιοπαρθενομαρτυρες/ισαποστολοι/Πατερες της Εκκλησιας/απολογητες[υπερασπιστες του χριστιανισμου] και ...και..αλλες μορφες μακαριοτητας.

    Διαλλεχτε!

    Οι αρετες[ας με διορθωσει καποιος αδελφος]εχουν βαθμους τελειοτητας.

    Ο Κυριος ομως θελει αυτο που μπορεις ...
    Τον αγωνιστη

    (μας λεγει ο γερ.Ιωσηφ θα τον βαλει μαζι με τους μαρτρες Ο Κυριος).

    Ποιον αγωνιστη ...τον βουδιστη που ζει χωρις επικοινωνια πιστευοντας οτι τα επιπεδα θα τον κανουν να παει περα στη διασταση του χρονου ,οπως συγγενης μου βουδιστης μου εχει πει;;;η τον στυλιτη που ανηκε στους Νεστωριανους...

    Οχι!Τον αγωνιστη της Του Χριστου Εκκλησιας.

    Ο αγ.Νικοδημος ο αγιορειτης στο ''συμβουλευτικον εγχειριδιον''αναφερει πως και στους αγιους ο Κυριος αφηνει καποια παθη ως το τελος ωστε να μην υπεραιρωνται.

    Εκεινο ομως το παθος που εξαλείφει [λογω του πνευματικου αγωνα να γινει ασωματος] ειναι το σαρκικο.ετσι ευνουχιζονται πνευματικως [με τη βοηθεια τη Θειας Χαρης και τον αγωνα τους ]...γινονται οι ιδιοι αγαπη ...ενωμενοι με ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!και οταν γινεις ο ιδιος αγαπη...αγαπας ολους και ολα.

    Μακαρι να φτασουμε σε αυτη τη ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ.

    ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟ..που πηγαινε καποιος σε γεροντα και ρωτουσε:αββα πες μου λογο πως να σωθω;;;ελεγε ο ενας''η ταπεινοφροσυνη ειναι πανω απο ολες τις αρετες και ο φοβος του Θεου''...καποιος αλλος πηγαινε παλι σε αλλον αββα:''γεροντα πες μου πως να σωθω;;;''και εκεινος του ελεγε ''πηγαινε και μαθε απ'εξω ψαλτηρι και Γραφη και θα βρεις σωτηρια''..αυτο ,γινεται συνεχεια στα μερη εκεινα στο σινα,στη Ραιθω και αλλου.

    Και ο Μεγας Βασιλειος ελεγε πως ειναι παρακινδυνευμενο να συσσωρευσεις ολες τις γνωσεις μαζι και να τις πεις μονοκοματα σε καποιον διοτι θα του φανουν βουνο.

    Αν δηλαδη του αραδιασεις ολες τις αρετες που πρεπει να δουλεψει ,αυτη η ψυχη θα πελαγωσει,θα αγχωθει και θα τα παρατησει.
    Οσον αφορα τις σχεσεις.

    Οι δεσμοι φιλιας χτιζονται με την παροδο του χρονου,οταν τους συνδεει Το αγ.Πνευμα,οι αρετες,ο σταθερος στοχος για την Βασιλεια των ουρανων,η Πιστη και Αγαπη της αληθειας,η αγαπη της αρετης και η αγαπη της αληθειας,ο σεβασμος στο Θεο και ο σεβασμος της σωτηριας[κατι που δεν ισχυει σημερα με τα του Οικουμενισμου],η αγαπη της αγνοτητας,της τελειοτητας,η ελευθερια απο τα παθη,η ελευθερια πως το κατα θεον θελημα ειναι πανω απο ολα,

    Η τελεια Γνωση που οδηγει και αυτη στην αγαπη[ελπιζω να την βρω] και η ελευθερια της προσωπικοτητας μεταξυ των χριστιανων .

    Αν θελετε προσθεσατε και κατι αλλο που μου διαφευγει.
    Η δηθεν τελειοτητα δεν βοηθαει.

    Διοτι Εκεινος συναρμολογει και συνδεει με αρθρωσεις ολο το σωμα αναλογα το χαρισμα που του χαριστηκε ωστε να συμβαλλει στην Οικοδομη. (προς Εφεσ...)

    Οι δεσμοι αυτοι δεν ειναι γνησιοι ποτε(ειπε ο φιλος στο σχολιο).

    Αν περιμεναμε απο τον χρονο φεξε μου,θα ελεγε κανεις.

    Αν λοιπον δε θελουμε να περιμενουμε τον χρονο,ας ξεκινουσαμε πνευματικη ζωη απο την βρεφικη ηλικια με ευχη και...και...και ειστε σιγουροι πως Ο Κυριος δεν θα 'δινε την αγιοτητα ενωριτερα;;;η μηπως το πληθος μαρτυρων και αγιων δεν το πιστοποιει απο την ηλικια των 9 και μετα;;;οταν ομως η ζωη μας απο την παιδικη ηλικια εχει ξεφυγει τελειως,πως θελουμε

    Ο Κυριος να ενεργησει και να φερει το ποθουμενο χωρις εργαλειο του εκτος των αλλων και τον χρονο;;;
    π
    Μια απλη τοποθετηση,τιποτε αλλο.
    Οποιος θελει μπορει να τον αναιρεσει.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πηνελοπάκι

    ;-)

    Ο Αθανάσιος Λεμεσού μου φαίνεται ότι εφαρμόζει αυτά που κηρύττει.
    Γι αυτό τον συμπαθώ.

    Έκαστος ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΕΙ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ.

    Είναι ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ,ο σεβ. Αθανάσιος και αναζητεί την ΟΥΣΙΑ.

    Δεν έχει τον κρυφό ναρκισσισμό, του να επιθυμεί να παραστήσει τον άγιο ή το Θεολόγο στα μάτια των ακροατών του και αυτό ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

    Αυτό φαίνεται, γι αυτό όταν συναντήσω ομιλία του, κάπου, κάθομαι και τον προσέχω για να πάρω και γω κάποια ωφέλεια από τις ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ συμβουλές του, σε θέματα καθημερινού βίου και σχέσεων ανθρώπων μεταξύ τους.

    Τα λόγια ωραία μοιάζουν, αλλά ΑΝ αυτός που μου τα λέει ξέρω ότι ΔΕΝ τα εφαρμόζει, μάλλον ενοχλούμαι.

    Ειδικά από ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ ΙΕΡΕΙΣ, επιζητώ ΠΡΩΤΑ την ΕΦΑΡΜΟΓΗ.

    Είμαι απαιτητική, το γνωρίζω...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να προσθεσω ακομα ,πως σε ολα αυτα χωρις τα Μυστηρια ,τρεχει εις κενον.Και κατι ακομα.Πως η προαιρεση της καθε ψυχης,κανει τη θεια χαρη λογω του σεβασμου της προσωπικοτητας,να ενεργει αναλογως.ο βαθμος της τελειοτητας ομως ερχεται απο την εργασια και τον καλον αγωνα ,απο το ζηλο,την ταπεινωση ,τα καλα εργα της πιστεως και αγαπης.Συνεπως ο καθενας εχει τον χρονον του στην πνευματικη του πορεια,τον οποιον Ο θεος σεβεται-απολυτα...παρ' ολο που διδασκει και νουθετει καθημερινα με την κτιση,τα προβληματα ,τις εκτροπες των αλλων,με τις διδαχες των ποιμενων[ανεξαρτητως των δικων τους τυχον εκτροπων]και με τις θλιψεις και τα βασανα που ολα ειναι για την σωτηρια μας.Αμην!π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν οι προθέσεις είναι ειλικρινείς και θέλουμε να γευτούμε την παρουσία Του, τότε ο Αναστάς Κύριος, που πρώτος μας αγάπησε, θα μας συναντήσει στην καρδιά, μυστικά και αληθινά, και θα αρχίσουμε νιώθουμε την χαρά, την γλυκύτητα της παρουσίας Του.

    Αυτή η εμπειρία θα ενεργοποιήσει τις δυνάμεις της θελήσεως και της επιθυμίας ώστε να εντείνουμε την προσπάθειά μας γιά να την νιώθουμε συνεχώς.
    Η τροφή των αγωνιζομένων είναι η χαρά της παρουσίας Του, η οποία τρέφει την ψυχή, το σώμα, το νού, ώστε να μπορούν να δίνονται όλο και παραπάνω στον Κύριο.

    Τα αιτία που κάποιοι δεν τα βιώνουν αυτά, είναι γιατί η πίστη τους δεν είναι θερμή, η εμπιστοσύνη τους στο Χριστό είναι χαλαρή κι ελπίδα τους απομακρυσμένη και δωσμένη ή μοιρασμένη κι αλλού, όπως η ζωή τους και ο εαυτός τους.

    Όλα τα άνωθεν προέρχονται απο την υπερηφάνεια. Ο Κύριος αποκαλύπτεται μόνο στις ταπεινές ψυχές.

    Σ αυτές που δεν απωθούν τον πραγματικό τους εαυτό, που δεν ψεύδονται στον εαυτό τους και συνεπώς στον Θεό, αλλά βλέποντας τα χάλια τους κράζουν με παρρησία στόν Κύριο:

    "Χριστέ μου αυτός είμαι, σώσε με!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνω και δε συμφωνω στο σχολιο που εκανες αγαπητη σαλογραια!

      Ο καθε πιστος λαικος η ιερεας ,εχει την ευχερεια να ακουσει οποιον θελει και τον αναπαυει.

      Υπαρχουν ιερεις που δεν τους καταλαβαινει ευκολα κανεις.αυτοι εχουν ενα προσωπικο σστυλ που αντι να ξεδιαλυνει...μπερδευει

      .νομιζω και στον κληρο υπαρχουν διαφορων ειδων προαιρεσεις.ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΕΛΙ,ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ ΜΟΝΟΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΗΝ κηρηθρα.

      Τωρα το αν φαινεται αν θελεις να κανεις το θεολογο...εγω δεν εχω τη διακριση να το δω

      .Παιρνω απο ολους και δινω αυτο που εχω διαβασει,αυτο που εχω κατανοησει απολυτως καλα ,αυτο που εζησα και που ζω και αυτο που κατα την ατελη μου παντα γνωμη μπορει να ισχυει.

      Και ουτε με ενδιαφερει τι θα πει ο καθενας.

      Αλοιμονο,αν δεν γνωριζει ο καθε ενας χριστιανος τα της πιστης του.

      Μα και το ευαγγελιο μιλα και λεγει ''ο λογος του θεου να ειναι μονιμως στο στομα σας''.

      Την κριση,την αφηνουμε για τον Θεο.

      Αλλα για ποιο λογο να κωλυωμαι εαν ο ταδε ζει η δεν ζει αυτα που λεει και να μην κωλυομαι εαν τα ζω η δεν τα ζω εγω.

      Γιατι να κοπτωμαι εαν τις εφαρμόζει τωρα και μπορει αυριο να μην τις εφαρμόσει η να γινει πολυ καλυτερος απο οτι τωρα.

      Υπαρχει ελευθερια του αυτεξουσιου και ο θεος το σεβεται...

      οταν δεν ορθοτομει

      ...παμε στη συνεχεια γιατι δεν ορθοπρακτει...

      τοτε τον απορριπτουμε!

      Αλλα το ξαναλεω...σε μια κοινωνια χριστιανικη ο λογος του Θεου ειναι και θα ειναι το μελημα ολων.αλλιως η σιωπη,θα οδηγησει εκει που οδηγησε τη χωρα μας.


      Και παλι συγνωμη,απλα παιδια ειμαστε και απλα ομιλουμε.π

      Διαγραφή
  5. Πηνελόπη

    κρατώ τη φράση σου

    :"Και ουτε με ενδιαφερει τι θα πει ο καθενας.
    Αλοιμονο,αν δεν γνωριζει ο καθε ενας χριστιανος τα της πιστης του"

    Σ' ευχαριστώ.

    Όσο μεγαλώνει κανείς συνειδητοποιεί ότι ΑΡΚΕΙ ένα μικρό ΛΑΘΟΣ ΣΚΕΨΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΘΕΙ με ταχύτητα νευροδιαβιβαστών, που λέγαμε και αλλού, ΟΛΗ ΤΟΥ η προσωπικότητα.

    Γι αυτό είπε ο Κύριος ότι "ο πταίσας εν ενί, γέγονεν πάντων ένοχος" δηλαδή εκείνος που έφταιξε σοβαρά σε ΕΝΑ πράγμα, έγινε ένοχος για ΠΟΛΛΑ ατοπήματα που ακολούθησαν ή θα ακολουθήσουν.

    Παράδειγμα, η καινοτομία της ΒίαΙας αλλαγής του Εκκλησιαστικού Εορτολογίου αιώνων, που έγινε με τη βοήθεια των Αστυνομικών με ΣΚΛΗΡΟΤΑΤΟ ΤΟΤΕ ΔΙΩΓΜΟ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ και ΓΚΡΕΜΙΣΜΑΤΑ ΝΑΩΝ, με την προτροπή και την ΠΡΟΔΟΣΙΑ ελάχιστης παπαδικής ηγεσίας το 1924.

    Οι μεγάλοι ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ηγέτες ΤΟΤΕ, εκμεταλλευόμενοι τον ΠΟΝΟ από τη Μικρασιατικη Καταστροφή του 1922, ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ του Ελληνικου Εθνους και εισήγαγαν την Καινοτομία του Νέου Ημερολογίου.

    ΔΕΝ είμαστε ημερολάτρες Πηνελόπη, ο Θεός είναι ΥΠΕΡΑΝΩ ΧΡΌΝΟΥ, γι αυτό ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ συνέτρεχε για την αλλαγή του εορτολογίου.

    ΠΡΟΦΑΣΗ του ΧΕΙΡΙΣΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, υπήρξε η προφαση του "διορθώματος" του Ιουλιανού, και η αντικατάστασή του από το Γρηγοριανό.

    Πίσω από την παμπόνηρη και φιδίσια, Εωσφορική αυτή δικαιολογία παραμένει στους αιώνες, η Κατάπτυστη Εγκύκλιος του 1920 που εξέδωσε ΤΟΤΕ το Οικουμενικό Πατριαρχείο (Πατριάρχης τότε ο ΑΡχιμασώνος Μελέτιος Μεταξάκης ) και η οποία έγραφε ότι χρειάζεται ένα Ενιαίο ημερολόγιο για να γιορτάζουν όλες οι Χριστιανικές ομολογίες μαζί!

    Εμείς οι Ορθόδοξοι ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να γιορτάζουν όλες οι χριστιανικές ομολογίες μαζί (παπικοί, προτεστάντες δηλαδή)
    για να ΜΗΝ αναμειγνύεται η Αλήθεια των Ορθοδόξων με το Ψεύδος των παπικών και προτεσταντών.

    Αλλά...δε βαριέσαι ΠΗνελοπακι μου...άμα τα λεφτά είναι πολλάααα , άμα πίπτει το αργύριον και στις...άγιες ποδιές των ηγουμένων και των επισκόπων, όλοι τουμπεκιάζονται και το ρίχνουν μόνο στην ξερή αγαπολογία, παραμελώντας τα της Παραδοσεως και του Δόγματος...

    Τεράστια κουβέντα, δεν θα την συνεχίσω.

    Θα θυμίσω μόνο τους ανθρώπους που ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ για το τί είπαν ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ηγέτες και ακούγοντας τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ, πορεύτηκαν ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ πού πηραν από γονείς και παππουδες, φωνάζοντες :" Μας εφράγκεψαν!"

    Πράγμα που είναι ΑΛΉΘΕΙΑ και τα αποτελέσματα του Φραγκέματος σήμερα ακομη ΚΑΙ στον πολιτικό βίο τα βλέπουμε.

    Εμείς που ακολουθούμε τα Πάτρια, χλευαζόμαστε και συκοφαντούμεθα ως "δαιμονισμένοι" και σχισματικοί, ενώ αυτοί που ΕΣΧΙΣΑΝ ΟΝΤΩΣ την Εκκλησία το 1924, αποκοιμίζουν τον λαό με ΚΕΝΕΣ αγαπολογίες, διοτι η αγαπολογία χωρίς Αλήθεια και Ορθοδοξη Παράδοση, στην καρδιά της Νέας Εποχής, και της Πανθρησκείας, ολοταχώς μας οδηγεί, Πηνελόπη μου.

    Δεν θα συνεχισω την κουβέντα.

    Παράδειγμα έφερα την καινοτομία και με παρακίνησαν οι σκέψεις σου σ' αυτό...

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή