Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Οικειότητα...





"Σε νιώθω"είπε ο υπολογιστής και συνέχισε τις εργασίες του.

 Πηγή: Kαθημερινή


«Σε νιώθω», είπε ο υπολογιστής και συνέχισε τις εργασίες του

Αυτά που μέχρι πριν από λίγα χρόνια φάνταζαν ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας γίνονται πραγματικότητα, καθώς οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορούν πλέον να αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα.



Σήμερα, ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να «αντιληφθεί» το άγχος από την εφίδρωση του δέρματος, τη διάθεση από τον τρόπο που δακτυλογραφεί κανείς, τη φυσική κατάσταση του ανθρώπου από τον τρόπο που κινείται μέσα σε έναν χώρο, ενώ υπάρχει ακόμη και φωτογραφική μηχανή που «αρνείται» να φωτογραφίσει, αν ο φωτογραφιζόμενος δεν χαμογελάσει!


Η συναισθηματική υπολογιστική είναι το πεδίο της επιστήμης των υπολογιστών που είτε αφορά τον συναισθηματικό μας κόσμο είτε προκύπτει από αυτόν ή τον επηρεάζει σκόπιμα. 

Η συναισθηματική υπολογιστική αποτελεί αντικείμενο της ερευνητικής ομάδας του έργου «Σθένος», με εταίρους το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο και την Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ. 

Το έργο αποσκοπεί στην ανάπτυξη ανθρωποκεντρικών υπολογιστών, οι οποίοι μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση του ανθρώπου, χρησιμοποιώντας οπτικοακουστικά και βιολογικά σήματα και να αλληλεπιδράσουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας κυρίως συνθετική οπτικοακουστική πληροφορία.

«Απώτερος στόχος είναι να κάνουμε τους υπολογιστές πιο ανθρωποκεντρικούς, δηλαδή να καταλαβαίνουν το ανθρώπινο συναίσθημα είτε αυτό προέρχεται από τις εκδηλώσεις του βαδίσματός μας είτε προέρχεται από τις εκδηλώσεις του εγκεφάλου μας ή τις συναισθηματικές εκφράσεις του προσώπου μας και να λειτουργούν καταλλήλως

Τρεις διαφορετικές ομάδες στο έργο αυτό εστιάζουν
 σε αυτά τα τρία διαφορετικά πράγματα. 

Η συμβολή μας στο πρόγραμμα από την πλευρά του ΑΠΘ 
είναι η κατανόηση 
του πώς ο εγκέφαλος εκδηλώνει τα συναισθήματα. 

Προσπαθούμε να δούμε με ποιες μεθόδους μπορούμε να μελετήσουμε τον εγκέφαλο και να διαπιστώσουμε, αν αυτός έχει εκδηλώσεις συναισθημάτων, 
αν αυτά τα συναισθήματα παίζουν κάποιον άλλον ρόλο στην κατανόηση και τη νόηση» εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ Παναγιώτης Μπαμίδης, με αφορμή τη σημερινή ημερίδα ανάλυσης νευροεπιστημονικών δεδομένων, που διοργάνωσε η ερευνητική ομάδα του έργου «Σθένος» του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Βιοϊατρικής Τεχνολογίας.

Όπως επισημαίνει ο κ. Μπαμίδης, 
αυτά που πριν από 15 χρόνια φαίνονταν σαν επιστημονική φαντασία έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και ευρέως.

«Πολλές εφαρμογές που νομίζαμε ότι πριν από 15 χρόνια είναι τρελές, σήμερα τις έχουμε στην πραγματικότητα, είτε με συσκευές που συνδέουν το χέρι μας με τον υπολογιστή και ανιχνεύουν μέσω της εφίδρωσης του δέρματος, αν είμαστε αγχωμένοι είτε μέσω της αντίδρασης μας - από το πώς δακτυλογραφούμε και τι είδους πράγματα γράφουμε στον υπολογιστή βλέπουμε να εμφανίζεται την οθόνη ένα ανθρωπάκι, που είτε χαμογελάει είτε είναι στεναχωρημένο, δείχνοντας έτσι τη συναισθηματική μας κατάσταση. 

Αυτό το οποίο βλέπουμε σε ευρείες εφαρμογές της καθημερινότητας είναι οι κάμερες που αν δεν ανιχνεύσουν χαμόγελο όταν πατάς το κουμπί, δεν βγαίνει η φωτογραφία» επισημαίνει ο κ. Μπαμίδης.


Η ερευνητική ομάδα του ΑΠΘ που μετέχει στο έργο «Σθένος» έχει ανακαλύψει κάποιες ανατομικές δομές του εγκεφάλου, που ευθύνονται για το ανθρώπινο συναίσθημα και οι οποίες δεν ήταν γνωστές τα προηγούμενα χρόνια.


«Ανακαλύψαμε ότι μια δομή, η παρεγκεφαλίδα, παίζει ρόλο και στην έκφραση των συναισθημάτων, ενώ μέχρι πρόσφατα όλοι θεωρούσαμε ότι παίζει ρόλο στην ισορροπία ή σε κάποια άλλης φύσεως θέματα. 

Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρουμε γιατί οι βλάβες στην παρεγκεφαλίδα μπορούν να οδηγήσουν και αλλού ή χάρη σε αυτή τη γνώση να προλάβουμε τη δημιουργία αυτών των βλαβών. 

Η άλλη ερευνητική ομάδα έχει ήδη προσπαθήσει να κατανοήσει, με κάμερες που τοποθετεί στην οροφή, ανίχνευση την κίνησης του ανθρώπου μέσα στο χώρο και άρα του βαδίσματος και να αντιληφθεί, αν είναι αγχωμένος ή αν είναι σε καλή φυσική κατάσταση

Δεν πρόκειται για ένα μόνιτορ που λειτουργεί ως 'μεγάλος αδελφός' διότι δεν λαμβάνονται φωτογραφίες του ανθρώπου, αλλά ανιχνεύεται τι ακριβώς κάνει ο σκελετός» προσθέτει ο κ. Μπαμίδης.

Πηγή: AMΠE

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Τι είναι το Άγιο Πνεύμα και τι δίνει στον άνθρωπο



γιος ννοκέντιος (Βενιαμίνωφ, 1707-1879), εναι μία λαμπρ εραποστολικ κα ρχιερατικ μορφ τς ρωσικς κκλησιαστικς στορίας.
φο φιέρωσε σαράντα πέντε λόκληρα χρόνια τς πίγειας ζως του στν εαγγελισμ τν εδωλολατρικν θνοτήτων τς πω νατολς, τ δεκαεπτ ς ερέας (1823-1840) κα τ εκοσι κτ ς πίσκοπος Καμτσάτκας, Κουρίλων κα λεουτίων Νήσων (1840-1868), νλθε στν μητροπολιτικ θρόνο τς Μόσχας (1868), που παρέμεινε ς τν σιακ κοίμησή του, τ 1879, πιτελώντας να μεγαλόπνοο κα ντυπωσιακ ποιμαντικ ργο. Τ 1077 νακηρύχθηκε πίσημα γιος π τν ερ Σύνοδο το Πατριαρχείου Μόσχας.
νάμεσα στ συγγραφικ πονήματα το γίου ννοκεντίου περιλαμβάνεται κα τ μικρ λλ περίφημο ργο του «πόδειξη το δρόμου πρς τ βασιλεία τν ορανν». Τ βιβλίο ατό, μία συνοπτικ ρθόδοξη κατήχηση, γνώρισε καταπληκτικ πιτυχία. Στ Ρωσία, ς τ 1917, φτασε τς 47 κδόσεις. Στ λληνικ χουν γίνει, π τ 1843 μέχρι σήμερα, τουλάχιστον πέντε διαφορετικς μεταφράσεις του, ρισμένες π' ατς μ πανειλημμένες κδόσεις.

Στ
τεχος τοτο τς «Φωνς τν Πατέρων» κδίδουμε, σ νεοελληνικ πόδοση, τ τέταρτο μέρος το βιβλίου, πο ναφέρεται στ γιο Πνεμα. Βασισμένος στ διδασκαλία τς κκλησίας μας, θεόσοφος εράρχης, παντάει σ τρία βασικ ρωτήματα: 

α) Τί εναι τ γιο Πνεμα• 
β) πότε κα ποιο Τ ποκτον• 
γ) πς μπορομε ν Τ ποκτήσουμε κι μες.

ερ Μον Παρακλήτου ρωπο ττικς

Πηγή: Orthodoxfathers.com

πνο το γίου Πνεύματος  α'. Τί εναι τ γιο Πνεμα κα τί δίνει στν νθρωπο.

Τ
γιο Πνεμα εναι Θεός, τ τρίτο πρόσωπο τς γίας Τριάδος, παντοδύναμο πως Πατέρας κα Υός. Τ γιο Πνεμα ζωογονε, μψυχώνει κα νδυναμώνει τ πλάσματα.
Ατ δίνει στ ζα τ ζωή, στος νθρώπους τ νο κα στος χριστιανος τν
νώτερη ζωή, τν πνευματική.
Ατ φωτίζει τν νθρωπο κα τν βοηθάει ν μπε στ βασιλεία τν ορανν.

Τ
γιο Πνεμα δίνεται στν καθένα μας χι σύμφωνα μ τν ξία τν καλν ργων του, λλ δωρεάν, σύμφωνα μ τ λεος το Θεο, γι τ σωτηρία του.

Στ
συνέχεια θ δομε τί χαρίζει στν νθρωπο τ γιο Πνεμα.

1. ταν κατοικήσει μέσα στν νθρωπο τ γιο Πνεμα, το δίνει πίστη κα φωτισμό.Χωρς Ατό, κανες δν μπορε ν χει ληθιν κα ζωνταν πίστη.
Χωρς τ φωτισμό Του, κα πι σοφς κα μορφωμένος νθρωπος εναι λότελα τυφλς ς πρς τ ργα το Θεο κα τν κτίση Του.
πεναντίας, τ γιο Πνεμα μπορε ν φωτίσει σωτερικ κα τν πι μόρφωτο κα πλοϊκ νθρωπο, ν το ποκαλύψει μεσα τ ργα το Θεο κα ν το προσφέρει τ γλυκει γεύση τς βασιλείας Του.
νθρωπος πο χει μέσα του τ γιο Πνεμα, ασθάνεται στν ψυχή του να συνήθιστο φς, πο το ταν λότελα γνωστο μέχρι τότε.

2. Τ γιο Πνεμα γεννάει στν καρδι το νθρώπου τν ληθιν γάπη.
ληθιν γάπη εναι σν μία καθαρ φωτιά, μία πηγ θερμότητας, πο ζεσταίνει τν καρδιά.
Εναι μία ρίζα, πο βλαστάνει μέσα στν καρδι λα τ καλ ργα.
Γι τν νθρωπο πο χει ζωογονηθε π τν ληθιν γάπη, τίποτα δν εναι δύσκολο, φοβερ δύνατο.
Γι' ατν κανένας νόμος δν εναι βαρύς, καμι ντολ δν εναι νεφάρμοστη.
λα του εναι εκολα.

πίστη κα γάπη, πο χαρίζει στν νθρωπο τ γιο Πνεμα, εναι τόσο μεγάλα κα δυνατ πλα στ χέρια του, πού, ν τ χει, μπορε εκολα, νετα, μ χαρ κα γαλήνη ν βαδίσει τ δρόμο πο βάδισε Χριστός.

3. Τ γιο Πνεμα δίνει κόμα στν νθρωπο δύναμη, γι ν' ντιστέκεται στος πειρασμος το κόσμου.
τσι, χρησιμοποιε βέβαια τ πίγεια γαθά, λλ σν περαστικς ταξιδιώτης, χωρς ν κολλάει σ' ατ τν καρδιά του.
ντίθετα, νθρωπος πο δν χει μέσα του τ γιο Πνεμα, σο μορφωμένος κα ξυπνος κι ν εναι, μένει πάντα δολος κα αχμάλωτος το κόσμου.

4. Τ γιο Πνεμα δίνει στν νθρωπο κα σοφία. Ατ τ βλέπουμε κατεξοχν στος γίους ποστόλους, πού, πρν λάβουν τ γιο Πνεμα, ταν γράμματοι κα πλοϊκο νθρωποι, στερα μως κανες δν μποροσε ν' ντισταθε στ σοφία κα τ δύναμη το λόγου τους.

Τ
γιο Πνεμα χαρίζει σοφία χι μόνο στ λόγια το νθρώπου, λλ κα στς πράξεις του. τσι, λ.χ., κενος πο χει μέσα του τ Πνεμα, πάντα θ βρε τ χρόνο κα τν τρόπο ν φροντίσει γι τ σωτηρία του, κόμα κα μέσα στ θόρυβο το κόσμου.

5. Τ γιο Πνεμα χαρίζει τν ληθιν χαρά, τν καρδιακ ετυχία κα τν σάλευτη ερήνη.
νθρωπος πο δν χει μέσα του τ γιο Πνεμα, ποτ δν μπορε ν χαρε ληθινά, ν εχαριστηθε καθαρά, ν νιώσει τν ερήνη πο γλυκαίνει τν ψυχή. Εναι λήθεια τι κάπου κάπου χαίρεται.
Μ χαρά του εναι στιγμιαία κα χι καθαρή.
Κάπου-κάπου διασκεδάζει.
Μ ο διασκεδάσεις του εναι πάντα κενές, νούσιες, κα μετ π' ατς τν κυριεύει μία κόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. Κάπου-κάπου εναι ρεμος.
Μ ρεμία του δν εναι πνευματικ ερήνη, εναι νάρκη τς ψυχς.
Κα λίμονο σ' κενον πο δν προσπαθε κα δν θέλει ν ξυπνήσει π' ατ τ νάρκη!

6. Τ γιο Πνεμα δίνει κα τν ληθιν ταπείνωση.
νθρωπος, κόμα κα πι γνωστικός, δν μπορε ν γνωρίσει τν αυτό του σο πρέπει, ν δν χει μέσα του τ γιο Πνεμα.
Γιατί χωρς τ θεία βοήθεια, δν μπορε ν δε τν πραγματικ κατάσταση τς ψυχς του. ν εναι τίμιος κα κάνει κανένα καλ στος συνανθρώπους του, νομίζει πς εναι δίκαιος καί, σ σύγκριση μ τος λλους,
τέλειος κα πς δν το χρειάζεται τίποτ' λλο!

Τ
γιο Πνεμα, ταν κατοικήσει μέσα μας, μς ποκαλύπτει λη τν σωτερική μας φτώχια κα δυναμία. Κα νάμεσα στς ρετές μας, προβάλλει λες τς μαρτίες μας, τν μέλειά μας, τν διαφορία μας γι τ σωτηρία τν λλων, τν διοτέλειά μας κόμα κα κε πο φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, τν παχυλ φιλαυτία μας κόμα κα κε πο ποτ δν τν ποπτευόμασταν. Κοντολογίς, τ γιο Πνεμα μας τ δείχνει λα, πως πραγματικ εναι. Κα τότε ρχίζουμε ν' ποκτμε τν ληθιν ταπείνωση. Τότε ρχίζουμε ν χάνουμε τν μπιστοσύνη μας στς δικές μας δυνάμεις κα ρετές. Τότε ρχίζουμε ν θεωρομε τν αυτό μας χειρότερο π τος λλους νθρώπους. Κα ταπεινωμένοι μπροστ στν ησο Χριστό, ρχίζουμε ν μετανοομε ελικριν κα ν λπίζουμε μόνο σ' κενον.

7. Τ γιο Πνεμα μς διδάσκει, τέλος, τν ληθιν προσευχή. Κανένας δν μπορε ν κάνει προσευχ πραγματικ εάρεστη στ Θεό, πρν λάβει τ γιο Πνεμα. Γιατί ν ρχίσει ν προσεύχεται, χωρς ν χει μέσα του τ γιο Πνεμα, θ δε τ νο του ν μν μπορε ν συγκεντρωθε. πιπλέον, δν γνωρίζει, πως πρέπει, οτε τν αυτό του οτε τς νάγκες του οτε τί ν ζητήσει οτε πς ν τ ζητήσει π τ Θεό. Καλ-καλ δν ξέρει οτε τί εναι Θεός. ποιος, μως, χει μέσα του τ γιο Πνεμα, γνωρίζει τ Θεό, βλέπει τι Ατς εναι Πατέρας του κα ξέρει πς ν Τν πλησιάσει, πς ν Τν παρακαλέσει κα τί ν Το ζητήσει. Ο σκέψεις του στν προσευχ εναι ετακτες, καθαρές, προσηλωμένες μόνο στν Κύριο. νας τέτοιος νθρωπος μπορε μ τν προσευχή του ν πετύχει τ πάντα, κόμα κα βουν ν μετακινήσει.

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τ
γιο Πνεμα σ' κενον πο Τ χει λάβει. Βλέπετε τι, χωρς τ βοήθεια κα τ συνέργεια το γίου Πνεύματος, εναι δύνατον χι μόνο ν μπομε στν οράνια βασιλεία, λλ κι να βμα ν κάνουμε στ δρόμο πο δηγε κε. Γι' ατ εναι παραίτητο ν ποθομε κα ν ζητμε τ γιο Πνεμα• εναι παραίτητο ν Τ ποκτήσουμε κα ν Τ χουμε πάντα μέσα μας, πως Τ εχαν ο γιοι πόστολοι.
 

β'. Πότε κα ποιο ποκτον τ γιο Πνεμα.

ησος Χριστς επε: « νεμος πνέει που θέλει• κος τ βοή του, λλ δν ξέρεις π πο ρχεται κα πο πηγαίνει. τσι συμβαίνει κα μ καθέναν πο γεννιέται π τ Πνεμα» (ω. 3:8). Τ λόγια ατ σημαίνουν, τι τν παρουσία το γίου Πνεύματος στν καρδιά μας μπορομε ν τν κούσουμε, ν τν ασθανθομε κα ν τν ντιληφτομε, λλ δν μπορομε ποτ ν προσδιορίσουμε π πρν τν περίσταση κα τν ρα πο θ μς πισκεφθε. Βλέπουμε πς ο πόστολοι λαβαν τ γιο Πνεμα σ στιγμς πο δν τ περίμεναν. 

Μόνο πίσημη κατάβαση το γίου Πνεύματος τν μέρα τς Πεντηκοστς τος εχε προαναγγελθε, κα πραγματοποιήθηκε τν προκαθορισμένη μέρα στν προκαθορισμένο τόπο• κα τότε, μως, δν λαβαν τ Πνεμα σν νταμοιβ γι προσωπικά τους κατορθώματα, λλ δωρεάν, χάρη στν πίστη κα τν λπίδα τους. μόψυχη προσευχή, στν ποία ταν φοσιωμένοι π τν νάληψη το Κυρίου ς τν πιφοίτηση το γίου Πνεύματος, δν ταν τόσο τ μέσο, γι ν πάρουν τ Πνεμα, σο μία προετοιμασία γι' ατ τ γεγονός.

Κανένας,
πομένως, δν μπορε ν ξέρει ποι στιγμ κα μ ποι τρόπο θ λάβει τ δρα το γίου Πνεύματος, γιατί τ δρα δίνονται προσδόκητα, ποτε κα σ' ποιον θέλει δωρητής. Γι' ατ κάνουν μεγάλο λάθος, σοι περιμένουν ν λάβουν τ γιο Πνεμα μ συγκεκριμένο τρόπο κα σ συγκεκριμένη ρα. 

σοι, μάλιστα, πινοον δικά τους μέσα γι τ σκοπ ατό, χι μόνο δν πρόκειται ν λάβουν τ γιο Πνεμα, λλ παίρνουν πάνω τους κα μία φοβερ μαρτία.

Πρ
ν μιλήσουμε γι τ πς μπορομε ν' ποκτήσουμε τ γιο Πνεμα, πρέπει ν τονίσουμε τι Ατ δίνεται μόνο στος ληθιν πιστούς. Κα ληθιν πιστς εναι κενος πο μολογε σωστ τν γία ρθόδοξη πίστη, χωρς καμι πρόσθεση φαίρεση λλοίωση, πως μς τν παρέδωσαν ο γιοι πόστολοι κα πως τ διατύπωσαν κα τν πικύρωσαν ο γιοι πατέρες στς Οκουμενικς Συνόδους. Κάθε μφιβολία σόφισμα σ θέματα πίστεως εναι νυπακοή. Κα νυπάκουος δν μπορε ποτ ν γίνει νας κα κατοικητήριο το γίου Πνεύματος.


γ'. Πς μπορομε ν' ποκτήσουμε τ γιο Πνεμα.

Τ
γνωστ κα ποτελεσματικ μέσα γι τν πόκτηση το γίου Πνεύματος, σύμφωνα μ τ διδασκαλία τν ερν Γραφν κα τν πείρα τν μεγάλων γιων, εναι τ ξς:

καθαρ καρδι κα τ γν σμα.
ταπεινοφροσύνη.
πακο στ φων το Θεο.
προσευχή.
καθημεριν αταπάρνηση.
νάγνωση κα κρόαση τς γίας Γραφς.
Τ
μυστήρια της κκλησίας μας κα κατεξοχν θεία κοινωνία.

Κάθε πιστ
ψυχ μπορε ν γεμίσει μ γιο Πνεμα, ν καθαριστε π τν μαρτία, παλλαγε π τ φιλαυτία κα λευθερωθε π τν περηφάνεια. 

Τ γιο Πνεμα εναι πάντα λόγυρά μας κα πιθυμε ν μπε μέσα μας. λλ ο κακές μας πράξεις μας περιβάλλουν σν σχυρ πέτρινο τεχος κα τ' μαρτήματά μας σν γριοι φρουρο Τ διώχνουν μακριά μας κα δν Τ φήνουν ν μς πλησιάσει.

Κάθε
μαρτία διώχνει τ γιο Πνεμα. Πι μισητές, μως, Το εναι π τς σωματικς πορνεία κα π τς ψυχικς περηφάνεια. Τ γιο Πνεμα, τέλεια καθαρότητα, δν μπορε ποτ ν κατοικήσει σ νθρωπο μολυσμένο μ μαρτίες. Πς ν μείνει στν καρδιά μας, ταν ατ εναι γεμάτη μ μέριμνες, πιθυμίες κα πάθη;

ς δομε, λοιπόν, πι ναλυτικ τ μέσα γι τν πόκτηση το γίου Πνεύματος.

1. ν θέλουμε ν μ χάσουμε τ γιο Πνεμα, πο πήραμε στ βάπτισμα, , ν τ χάσαμε, ν Τ ποκτήσουμε πάλι, φείλουμε ν χουμε καρδι καθαρ κα σμα γνό, μόλυντο δηλαδ π κάθε σαρκικ μαρτία.

Καρδι
κα σμα πρέπει ν εναι νας το γίου Πνεύματος. 
Κα σ' ποιον χει καθαρ καρδι κα μόλυντο σμα, τ γιο Πνεμα θ μπε κα θ κυριέψει τν ψυχή του. Φτάνει ν μν χει ποθέσει νθρωπος ατς τν λπίδα του στ καλά του ργα κα ν μν καυχιέται γι' ατά, ν μ νομίζει δηλαδ τι δικαιωματικ πρέπει ν λάβει τ δρα το γίου Πνεύματος, σν μοιβ πο το χρωστάει Θεός.

ν σ εχες τν τυχία ν κηλιδώσεις τν καρδιά σου κα ν φθείρεις τ σμα σου μ τν μαρτία, γωνίσου ν καθαριστες μ τ μετάνοια. Πάψε ν' μαρτάνεις, μετανόησε μ συντριβ κα ρχισε ν ζες μ περισσότερη προσοχή. τσι θ' ξιωθες ν' πολαύσεις τ γιο Πνεμα.

2. να π τ πι σίγουρα μέσα γι τν πόκτηση το γιου Πνεύματος εναι ταπεινοφροσύνη.

στω κι ν εσαι νθρωπος τίμιος, καλός, δίκαιος κα σπλαχνικός, στω κι ν τηρες λες τς ντολς το Θεο, ν θεωρες παντοτιν τν αυτό σου σν ναν νάξιο δολο Του, σν να ργαλεο στ χέρια Του, ργαλεο μ τ ποιο κενος νεργε. λλωστε, φτάνει μία πι προσεκτικ ματι στ καλά μας ργα, κόμα κα στς μεγαλύτερες ρετές μας, γι ν δομε πόσο λίγο ξίζουν ν λέγονται χριστιανικς ρετές. Πόσες φορές, λ.χ., δίνουμε λεημοσύνη, ν χι π ματαιοδοξία κα φιλαυτία, πωσδήποτε μως π διοτέλεια, σν τοκογλύφοι, λπίζοντας δηλαδ τι γι να νόμισμα πο δώσαμε στν φτωχό, θ πάρουμε π τ Θε κατ χίλια;

Ταπεινοφροσύνη ε
ναι κα κάτι λλο, τ ν πομένεις καρτερικ κα γόγγυστα λες τς θλίψεις, λύπες κα δυστυχίες, θεωρώντάς τες σν τιμωρία γι τς μαρτίες σου. Ν μ λές, λίμονο στ συμφορά μου!", λλ «Κα λίγα εναι τοτα γι τς μαρτίες μου!». Κα ν ζητς π τ Θεό, χι τόσο ν σ παλλάξει π τς δοκιμασίες, σο ν σο δώσει δύναμη γι ν τς πομένεις.

3. Τ γιο Πνεμα μπορομε ν Τ ποκτήσουμε πίσης μ τν πακο στ φων το Θεο.

Θες μιλάει πολ καθαρά, μ τρόπο σαφ κα κατανοητό. τσι μπορομε ν' κομε τ φωνή του σ κάθε τόπο κα χρόνο κα περίσταση. Φτάνει μόνο ν χουμε ατι γι ν' κομε. Εσαι λ.χ., δυστυχισμένος; Σ δίκησε κάποιος; Πέθανε νας συγγενής σου; Εσαι ρρωστος, λυπημένος μελαγχολικς χωρς καμι φανερ ατία, πως συμβαίνει συχν σ λους μας; Σ' λες ατς τς περιπτώσεις μπορες ν' κούσεις τ φων το Θεο, πο σο λέει ν συνέλθεις καί, ντ ν στηρίζεσαι στος νθρώπους ν ζητς παρηγορι στς διασκεδάσεις κα τ ξεφαντώματα, ν γυρίσεις μετανοημένος σ' Ατόν, ν ζητήσεις παρηγορι κα βοήθεια μόνο π' Ατόν.

ν πάλι καλοπερνς, ν χεις φθονα γαθ κα καμιν νάγκη, ν ο ποθέσεις σου λες ξελίσσονται θετικά, ν δν γνωρίζεις πόνο κα θλίψη, λλ μόνο χαρά, κα μάλιστα χαρ πνευματική, λα τοτα εναι το Θεο φωνή, πο σ παρακινε ν' γαπς μ' λη σου τν καρδι τν Εεργέτη σου, ν Τν εχαριστες μ' λη σου τ δύναμη κα ν μν ξεχνς, ταν πολαμβάνεις τ' γαθ ατο το κόσμου, ν βοηθς κα τος δικούς Του σημους δελφούς, δηλαδ τος φτωχούς. Ν μν ξεχνς κόμα, πς τ ληθιν γαθ κα αώνια χαρ βρίσκονται στν οραν κα προέρχονται π' Ατν πο εναι πηγ κάθε γαθο κα κάθε χαρς.

ν εναι παρανομία περιφρόνηση νς πίγειου ρχοντα, πόσο μεγαλύτερη μαρτία εναι περιφρόνηση το οράνιου Βασιλι! ν δν προσέξουμε, μπορε Θεός, μετ τς ναρίθμητες χλήσεις κα τς πανειλημμένες προσκλήσεις Του, ν μς γκαταλείψει σν πεισματάρικα παιδιά. Θ μς φήσει τότε ν κάνουμε ,τι θέλουμε. λλ μετ π' ατ νος μας λίγο-λίγο θ σκοτιστε τόσο πολύ, στε κα ο φοβερότερες κόμη μαρτίες δν θ μς φαίνονται παρ ναπόφευκτες δυναμίες τς νθρώπινης φύσεώς μας. σο, λοιπόν, φέλιμο κα σωτήριο εναι τ ν' κομε τ φων το Θεο, τόσο πικίνδυνο κα καταστροφικ εναι τ ν μν τς δίνουμε σημασία.

4. Τ γιο Πνεμα Τ παίρνουμε κόμα μ τν προσευχή. Εναι πι πλς κα ποτελεσματικς τρόπος, πο μπορε ν τν χρησιμοποιε καθένας μας ποιαδήποτε ρα.

πως γνωρίζουμε, προσευχ εναι ξωτερικ κα σωτερική. ποιος προσεύχεται κάνοντας γονυκλισίες, κάνει ξωτερικ προσευχή. Κα ποιος μ τ νο κα τν καρδιά του πευθύνεται στ Θε πασχίζοντας ν Τν χει κατάπαυστα στ λογισμό του, κάνει σωτερικ προσευχή.

λοι ξέρετε ποις π τος δυ ατος τρόπους προσευχς εναι πι καλός, πι καρποφόρος, πι εάρεστος στν Κύριο. Ξέρετε, πίσης, τι μπορομε ν προσευχόμαστε παντο κα πάντοτε, κόμα κα τότε πο μς καταβάλλει μαρτία. Μπορομε ν προσευχόμαστε κα ταν δουλεύουμε κα ταν ξεκουραζόμαστε, τς γιορτς κα τς καθημερινές, ρθιοι, καθιστο ξαπλωμένοι.

δ χρειάζεται ν σς π μόνο, τι, μολονότι σωτερικ προσευχ εναι τ πι σχυρ μέσο γι τν πόκτηση τς θείας χάριτος, δν πρέπει ν' φήνουμε κα τν ξωτερικ προσευχή, κα μάλιστα τν κοιν θεία λατρεία. Πολλο λένε: "Γιατί ν πάω στν κκλησία; Μπορ κα στ σπίτι ν προσευχηθ. κε περισσότερο μαρτάνεις παρ προσεύχεσαι". λλ τί τος κάνει, νομίζετε, ν μιλον τσι; καλή τους γνώση ρθή τους κρίση; Καθόλου! πεναντίας, τεμπελι κα γωισμός τους. Εναι λήθεια, βέβαια, τι μερικς φορς συμβαίνει, δυστυχς, ν εμαστε μέσα στν κκλησία κα ν' μαρτάνουμε. Ατό, μως, δν γίνεται πειδ ρθαμε στν κκλησία, μ πειδ ρθαμε μ διάθεση κατάλληλη, χι γι ν προσευχηθομε, μ γι λλα! Κα γι ν πεισθετε, κοιτάξτε κείνους πού, μ τς παραπάνω προφάσεις, δν ρχονται στν κκλησία. Μήπως προσεύχονται στ σπίτι τους; Κάθε λλο!

Ε
παμε πρίν, τι νθρωπος πο δν χει μέσα του τ γιο Πνεμα, δν μπορε ν προσευχηθε ληθινά. Πράγματι, γι ν προσευχηθε κανες πως πρέπει, χρειάζεται πολς κόπος, μεγάλος γώνας. Δν εναι δυνατν μέσως στω σ σύντομο χρονικ διάστημα ν κατευθύνει τ νο κα τν καρδιά του στ Θεό. λλά, μως, τί ποκτιέται στν κόσμο τοτο εκολα, γρήγορα κα κοπα; Ποι τέχνη, ποι πιστήμη, ποι πνευματικ παρηγοριά; Γι' ατ ν προσεύχεσαι. κόμα κι ν στν προσευχή σου βλέπεις πολ κόπο κα καμι εχαρίστηση, ν προσεύχεσαι μ πιμέλεια κα ζλο. Ν συνηθίζεις τν αυτό σου στν προσευχ κα τ συνομιλία μ τ Θεό. Ν προσπαθες, σο μπορες, ν συμμαζεύεις κα ν λέγχεις τς σκορπισμένες σου σκέψεις. τσι, σιγ σιγά, προσευχή σου θ γίνεται λο κα πι εκολη. Θ' ρχίσεις κι σ ν ασθάνεσαι μία γλυκει παρηγοριά. Κα ν κάνεις ελικριν προσπάθεια, τ γιο Πνεμα, βλέποντας τν γωνιστικότητά σου κα τ γνησιότητα το πόθου σου, γρήγορα θ σ βοηθήσει. Κα φο μπε μέσα σου, θ σο διδάξει τν ληθιν προσευχή.

Θες μς ζητάει ν προσευχόμαστε διάκοπα (Α' Θεσσ. 5:17). Πολλο λένε: "Πς εναι δυνατ ν προσευχόμαστε διάκοπα, φο ζομε στν κόσμο; ν σχοληθομε μόνο μ τν προσευχή, πότε θ κπληρώσουμε τς ποχρεώσεις μας κα θ' σχοληθομε μ τς δουλειές μας;".

Δ
ν μπορομε, βέβαια, ν κάνουμε διάλειπτη προσευχ ξωτερικά, ν στεκόμαστε δηλαδ πάντοτε σ στάση προσευχς, γιατί πρέπει κα ν δουλέψουμε κα πολλς λλες νάγκες μας ν κανοποιήσουμε. ποιος, μως, συναισθάνεται τν σωτερική του φτώχεια, δν θ πάψει ν προσεύχεται, ,τι κι ν κάνει. ποιος θερμ ποθε ν μπε στ βασιλεία τν ορανν, θ βρε τν εκαιρία κα τ χρόνο ν προσεύχεται, τόσο σωτερικ σο κα ξωτερικά. κόμα κι ταν ργάζεται βαρι κα κατάπαυστα, θ βρε καιρ ν μιλήσει στ Θεό. Δν βρίσκει καιρ ν προσευχηθε μόνο κενος πο δν θέλει ν προσευχηθε.

Μερικο
πιστεύουν τι προσευχ μπορε ν γίνεται μόνο π βιβλία. Καλ εναι, βέβαια, ν μπορες, ν κετεύεις κα ν δοξολογες τ Θε μ τ λόγια τν ψαλμν κα τν κκλησιαστικν μνων. ν, μως, εσαι γράμματος, τότε φτάνει ν μάθεις τς κυριότερες προσευχές, μ πρώτη τν Κυριακ προσευχή, δηλαδ τ «Πάτερ μν». Σ' ατ τν προσευχή, πο μς τν παρέδωσε διος Κύριος, ναφέρονται λες ο νάγκες μας. ν, πάλι, ο περιστάσεις δν πιτρέπουν ν προσευχηθες γι ρκετ ρα, τότε λέγε μερικς πλς κα σύντομες προσευχές, πως, «Κύριε, λέησον», «Θεέ μου, βοήθησέ με», «Κύριε, συγχώρεσέ με», «Κύριε ησο Χριστέ, Υἱὲ το Θεο, λέησόν με τν μαρτωλόν».

5. νας π τος γιους πατέρες επε: «ν θέλεις προσευχή σου ν' νεβε κατευθείαν στ Θεό, δσε της δυ φτερά, τ νηστεία κα τν λεημοσύνη». Κυρίως μ' ατς τς δυ πρακτικς ρετς πραγματοποιεται καθημεριν αταπάρνηση.

Νηστεία γενικ
κα γι κάθε νθρωπο εναι γκράτεια κα αστηρς μετριασμς στ χρήση τς τροφς.

Σκοπ
ς τς νηστείας εναι ν ταπεινώσει κα ν λαφρύνει τ σμα, κάνοντάς το τσι πι πάκουο στν ψυχή.

Γιατί
να χορτάτο κα παχύσαρκο σμα ζητάει εκολίες κα νέσεις, μς κάνει ράθυμους κα δν μς φήνει ν συλλογιζόμαστε τ Θεό. Δένει τν ψυχή, τν πνίγει, τν κάνει ,τι θέλει.

λλ νηστεύοντας σωματικά, πρέπει συνάμα ν νηστεύεις κα ψυχικά: Ν φυλς τ γλώσσα σου π κάθε κακ νώφελο λόγο. Ν κυριαρχες στς πιθυμίες σου. Ν ξεριζώνεις τ πάθη σου.

σο γι τν λεημοσύνη, μες συνήθως νομάζουμε τσι τ βοήθεια πο δίνουμε στος φτωχούς. Δν εναι, μως, μόνο ατή. λεημοσύνη εναι κάθε πράξη γάπης κα εσπλαχνίας: Ν δώσει κανες τροφ στν πεινασμένο, ν δώσει νερ στν διψασμένο, ν ντύσει τν γυμνό, ν πισκεφθε τν ρρωστο κα τν φυλακισμένο, ν φιλοξενήσει τν στεγο, ν περιθάλψει τ ρφαν κ.λπ.

λλ γι ν εναι λεημοσύνη σου ληθινή, λα ατ πρέπει ν τ κάνεις χωρς ν καυχιέσαι, χωρς ν ζητς τν παινο τν νθρωπων κα τν εγνωμοσύνη κείνων πο εεργετες.

6. νας λλος τρόπος, μ τν ποιο μπορομε ν πάρουμε τ γιο Πνεμα, εναι, πως επαμε, νάγνωση κα κρόαση τς γίας Γραφς.

για Γραφ εναι γι τν νθρωπο να θησαυροφυλάκιο, π' που μπορε ν ντλήσει φς κα ζωή• φς, πο φωτίζει κα σοφίζει, κα ζωή, πο ζωογονε κα παρηγορε κα εφραίνει. γία Γραφ εναι να π τ πολυτιμότερα δρα το Θεο στν νθρωπο, μία μεγάλη εεργεσία, π τν ποία καθένας μπορε ν φεληθε, φτάνει μόνο ν τ θελήσει. γία Γραφ εναι θεία σοφία, μία σοφία τόσο θαυμαστ κα ξαιρετική, πο μπορε ν τν κατανοήσει πι πλς κι γράμματος νθρωπος. Γι' ατ κριβς πολλο πλο νθρωποι, διαβάζοντας κούγοντας τν γία Γραφή, γιναν εσεβες κα λαβαν τ γιο Πνεμα, ν πεναντίας λλοι, κα μάλιστα μορφωμένοι, μελετώντάς την, πλανήθηκαν κα χάθηκαν. Ατ γινε, γιατί ο πρτοι τ διάβαζαν μ πλότητα καρδις, χωρς ρθολογιστικ ψιλολογήματα, πιδιώκοντας ν πλουτίσουν χι σ γνώση νθρώπινη, λλ σ χάρη κα δύναμη κα Πνεμα Θεο, ν ο δεύτεροι, νομίζοντας πς εναι σοφο κα πς τ ξέρουν λα, ζητοσαν στ Γραφ χι τ δύναμη κα τ Πνεμα το Θεο, λλ τ σοφία το κόσμου.



7. Τ γιο Πνεμα Τ ποκτομε, τέλος, μ τ συμμετοχ στ ερ μυστήρια τς κκλησίας μας κα κατεξοχν μ τ θεία κοινωνία.

ησος Χριστς επε: «ποιος τρώει τ σάρκα μου κα πίνει τ αμα μου, εναι νωμένος μαζί μου κι γ μαζί του. Ατς χει ζω παντοτινή. Κα γ θ τν ναστήσω τν σχατη μέρα» (πρβλ. ω. 6:56-54). ποιος, δηλαδή, ξια κοινωνε τ για μυστήρια, νώνεται μ τν Κύριο. Κα ποιος μ ληθιν μετάνοια, καθαρ καρδιά, θεο φόβο κα κράδαντη πίστη παίρνει τ Σμα κα τ Αμα το Κυρίου, παίρνει συνάμα κα τ γιο Πνεμα, πού, μπαίνοντας στν νθρωπο, τν τοιμάζει ν δεχτε κα τν ησο Χριστ κα τ Θε Πατέρα, ν γίνει δηλαδ νας κα κατοικητήριο το ληθινο Τριαδικο Θεο. πεναντίας, ποιος κοινωνε τ Σμα κα τ Αμα το Κυρίου νάξια, μ ψυχ κάθαρτη, μ καρδι γεμάτη κακία, κδικητικότητα κα μίσος, χι μόνο δν παίρνει τ γιο Πνεμα, λλ γίνεται προδότης, πως ούδας, κα σταυρώνει τ Χριστ γι' λλη μία φορά.

Τ
Σμα κα τ Αμα το Χριστο, γι' ατος πο ξια τ μεταλαβαίνουν, εναι τ φάρμακο πο θεραπεύει κάθε σθένεια κα κάθε δυναμία. Κα ποις π μς εναι σ κατάσταση τέλειας γείας; Ποις δν χρειάζεται θεραπεία, νακούφιση κα παρηγοριά;

Τ
Σμα κα τ Αμα το Χριστο εναι τροφή μας στ δρόμο πρς τ βασιλεία τν ορανν. Μπορε ποτ ν ξεκινήσει κανες γι μεγάλη κα κοπιαστικ πορεία χωρς τροφή;

Τ
Σμα κα τ Αμα το Χριστο εναι ρατ γιαστικ μέσο, πο μς τ κληροδότησε διος Κύριος κα μς τ φησε γι τν γιασμό μας. Ποις δν θ θελε ν γίνει μέτοχος σ μία τέτοια κληρονομι κα ν' γιαστε;

Μ
ν μελετε, λοιπόν, ν πλησιάζετε στ Ποτήριο τς ζως. λλ ν πλησιάζετε μ φόβο Θεο κα πίστη. ποιος ρνεται μελε ν κοινωνήσει, δν γαπάει τ Χριστό, γι' ατ οτε τ γιο Πνεμα θ λάβει οτε στν οράνια βασιλεία θ μπε.

Ατά, λοιπόν, εναι τ μέσα, μ τ ποια μπορομε ν' ποκτήσουμε τ γιο Πνεμα: καθαρ καρδι κα γν ζωή, ταπεινοφροσύνη, πακο στ φων το Θεο, προσευχή, αταπάρνηση, μελέτη τν ερν βιβλίων, θεία κοινωνία.

Τ
καθένα π' ατ τ μέσα ρκε, βέβαια, κα μόνο του γι ν μς χαρίσει τ γιο Πνεμα. Μ εναι πι καλ κα πι ποτελεσματικ ν τ χρησιμοποιομε λα μαζί. Τότε, χωρς καμιν μφιβολία, θ λάβουμε τ γιο Πνεμα. Κα θ γίνουμε γιοι!

Τελειώνοντας, πρέπει ν
πομε, τι, ν κάποιος ξιωθε ν λάβει τ γιο Πνεμα κα στ συνέχεια πέσει σ μαρτία, Τ διώχνει π μέσα του. Κα τότε, μως, ς μν πελπιστε, ς μ νομίσει τι χάθηκαν λα. σο πι γρήγορα μπορε, ς προσπέσει στ Θε μ θέρμη, μ μετάνοια, μ προσευχή. Κα τ γιο Πνεμα θ πιστρέψει μέσα του.

Άγιου Ιννοκέντιου Βενιαμίνωφ από το βιβλίο 
«πόδειξη το δρόμου πρς τ βασιλεία τν ορανν».