Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Για τον ηλίθιο...


"Ηλίθιος ονομάζεται το άτομο 
που οι πράξεις του
προκαλούν ζημιές σε ένα άλλο άτομο
ή σε μια ομάδα ατόμων, 
χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη
ενώ πιθανά να υφίσταται 
ακόμη και ζημίες"
......................................................

Ήταν ορισμός απ' το πανέξυπνο βιβλιαράκι :

"Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας" του Carlo M. Cipolla 
των εκδόσεων "Κέδρος", πραγματικά, 
αξίζει να το διαβάσεις, παραζαλισμένο μου!
;-)
Θα διασκεδάσεις αφάνταστα  και θα σου  λυθούν απορίες 
σχετικά με την ανερμήνευτη και σχιζοφρενική συμπεριφορά, ανθρώπων
του κοινωνικού  περιβάλλοντός  σου!

;-)

Σε ασπάζομαι  ειρηνικώς 

 Σαλογραία  

Προσέξτε ποιητές-Αργύρης Χιόνης






Προσέξτε ποιητές ,
μην πλανάσθε στον αέρα,

μην παριστάνετε τα πετεινά!

Προσγειωθείτε ή,
καλύτερα ακόμα 

υπο- γειωθείτε!

Κανείς δεν κυνηγάει τα σκουλήκια.



Αργύρης Χιόνης 

(Απ' τη συλλογή:"Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2010)) 

"Αλεξία"-Σαράντος Καργάκος


"Σήμερα οι νέοι αδυνατούν
να καταλάβουν κείμενο, 

που δεν είναι γραμμένο
στη γλώσσα

της φετινής χρονιάς".

Σαράντος Καργάκος

( "Αλεξία "(1991) -  εκδόσεις GUTENBERG)

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Χωρίς θυσία δε γίνεται τίποτα. Ποιος θα δώσει πρώτος το καλό παράδειγμα;


Αγαπημένο μου 
η πανάξια σε όλα της και ευγενική  πεθερά μου, μιλούσε συνέχεια για την αναγκαιότητα 
της θυσίας, ειδικά  απ'  τη μεριά των μητέρων και συζύγων, 
στα έχω γράψει  σε παλιότερη αναρτήση με τίτλο:η πεθερά μου και η έλλειψη αντίστασης
Τότε που τα  τόνιζε  η πεθερά κυρα-Βούλα, αναρωτιόμουν νοερά, μήπως το παράκανε στο... κήρυγμα.

Τώρα πια  συνειδητοποιώ ότι και λίγα έλεγε, 

"Στα  άγια, η ψυχούλα της!  
- όπως επαναλαμβάνει με κατάνυξη- κι η λατρεμένη  πρωτοξαδερφή - το Μικάκι μου.
Σήμερα, ψάρεψα το παρακάτω ανέκδοτο, το σχετικό με την έννοια της θυσίας,
απ' το Ζωντανό Ιστολόγιο και το παραθέτω.
Ένα χαμόγελο, σε μέρες κρίσης, 
πάντα αυξάνει το φως μέσα μας, 
μην το ξεχνάμε!
Σαλογραία 
......................................................................................
......................................................................................
......................................................................................
Από το Ζωντανό Ιστολόγιο

Ανέκδοτο για έξυπνες γυναίκες και …άνδρες που μπορούν να καταλάβουν…!!
Έντεκα άνθρωποι κρατούνταν από το ίδιο σκοινί που κρεμόταν
από ένα ελικόπτερο,
δέκα ήταν άντρες και μία γυναίκα.
Το σκοινί δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει και τους έντεκα,
γι ‘ αυτό και αποφάσισαν ότι ένας άνθρωπος θα έπρεπε να πέσει.
Διαφορετικά θα έπεφταν όλοι.
Δεν κατάφερναν να διαλέξουν τον άνθρωπο,
αλλά ξαφνικά η γυναίκα, με δυνατή φωνή,
ανακοίνωσε ότι προσφερόταν από μόνη της να πέσει.
Στο κάτω κάτω , είπε , ήταν συνηθισμένη να θυσιάζει τα συμφέροντά της, μιας και :
1.- Σαν μητέρα πάντα έδινε προτεραιότητα στα παιδιά
2.- Σαν σύζυγος, παραμέριζε τα συμφέροντά της για αυτά του συζύγου της
3.- Σαν κόρη υποτασσόταν στον πατέρα της
4.- Σαν επαγγελματίας άφηνε τα αφεντικά της να παίρνουν τη δόξα για τις
δικές της επιτυχίες
5.- Σαν γυναίκα, κοιτάζοντας ψηλά στο άπειρο και βάζοντας το χέρι στην
καρδιά, η αποστολή της ζωής της ήταν να θυσιάζεται για τους άλλους, χωρίς να
περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα!
Συγκινημένοι οι άντρες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

 Και φυσικά έπεσαν.
Ευχαριστίες στον Κωνσταντίνο Π.
ΑΠΌ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.



Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Οι κεραυνοί που υπάρχουνε μες στη φωνή μου, θ' ακουστούνε αργότερα.-Νικηφ. Βρεττάκος



Από αέρηδες κακών λογισμών, ανεμοδαρμένο  μου

αν θες, πήγαινε μια τρεχαλίτσα στις -εδώ μέσα- παλιότερες αναρτήσεις μου:
http://salograia.blogspot.gr/2010_07_01_archive.html

τις οποίες  ξεκίνησα να γράφω  απ' τον Ιούλιο του  2008
-"για τα μάτια σου μόνο"-
και...ρίξε ένα βλέφαρο  από πάνω ως κάτω.

Νομίζω, κάτι θα βρεις που -ίσως- σ' ενδιαφέρει.

Σε ασπάζομαι εν Κυρίω
και σου εύχομαι ένα υπέροχο απόγευμα 
συννεφιασμένης Κυριακής
που...

- Ναι, ναι,  μοιάζει με την καρδιά σου!
;-)


Ευαν. η Σαλογραία

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Για τον αναίσθητο...οι άγιοι: Ιωάννης της Κλίμακος και Συμεών ο Νέος Θεολόγος


[...]
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας μιλάει για τον αναίσθητο άνθρωπο.

"Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού  στους άλλους προς ιδική του κατάκριση....

αυτός που είναι τυφλός και διδάσκει τους άλλους πώς να βλέπουν. 

Ομιλεί στους άλλους για τη θεραπεία του τραύματός των, 

ενώ ερεθίζει και χειροτερεύει το δικό του.

Ομιλεί εναντίον του πάθους και τρέφεται με όσα το προσκαλούν...

Μακαρίζει την υπακοή και αυτός πρώτος, παρακούει...

Διαβάζει για την Κρίση
και αρχίζει να χαμογελά. 

Διαβάζει για την κενοδοξία και κενοδοξεί την ώρα της αναγνώσεως....
όσοι κυριεύονται από  το φοβερό αυτό  πάθος "ενώ παρίστανται στην προσευχή, 
είναι εξ ολοκλήρου πετρώδεις και σκληροί  και σκοτεινοί.

Ενώ αντικρύζουν την Αγία Τράπεζα μένουν αναίσθητοι.

Ενώ μεταλαμβάνουν από τα άγια Δώρα, σαν να εγεύθησαν απλώς ψωμί". 

Σχετική με την πνευματική αναισθησία είναι και η εξής πρόφαση που ακούγεται συχνά:

"Στην εποχή μας¨ λένε, "έχουν αλλάξει τα πράγματα. Αυτό που σε παλαιότερα χρόνια εθεωρείτο αμαρτία , σήμερα είναι φυσιολογικό να γίνεται. Σήμερα ζούμε σε άλλα χρόνια, δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως οι παλαιοί".

Όμως  οι εντολές του Θεού είναι διαχρονικές , και μπορούμε να τις εφαρμόσουμε , εάν θέλουμε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Ζωντανή απόδειξη σ' αυτό είναι οι Άγιοι, οι οποίοι υπάρχουν σε κάθε εποχή. 

Τέτοιους αγίους γνωρίσαμε πολλούς  και στη δική μας εποχή.

Κατ'εξοχήν εμείς οι κληρικοί πρέπει να προσπαθούμε να εφαρμόζουμε τις θείες εντολές  όπως μας τις παρέδωσε ο Χριστός."
[...]


(Από το βιβλίο  του Ιερομονάχου Γρηγορίου: "Η θεραπεία των θεραπευτών" -ο κληρικός εξομολογούμενος-Ιερόν Κουτλουμουσιανόν κελλίον Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Άγιον Όρος)
......................................................................................................

"Ο άγιος  Συμεών ο  Νέος Θεολογος, απευθυνόμενος προς πνευματικούς πατέρας, γράφει:

" Πρέπει, ω πάτερ πνευματικέ, πρώτον να γένης μαθητής του Χριστού και να διδαχθής από τας εντολάς Του και τα μυστήρια, και τοιουτοτρόπως να επιχειρίζεσαι να διδάσκης άλλους.

Πρέπει πρώτον να υποταχθής και να ακολουθήσης  εις πνευματικόν πατέρα, οπού να σε οδηγή την στράταν οπού πηγαίνει εις τον Χριστόν,  και να φθάσης τον Χριστόν, ή να ειπώ καλλίτερα  να σε εύρη ο Χριστός, και να σημαδεύσης  τους τρόπους και τα σημεία της στράτας οπού σε πηγαίνει εκεί, και να ιδής τον Χριστόν με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, χωρίς να πλανεθής,

και τότε να οδηγής τους άλλους εις τον Χριστόν.

Πρέπει να φωτισθής  π ρ ώ τ ο ν από το αληθινόν φως και μ ε τ ά ταύτα να φέρης  και άλλους εις αυτό το φως.

Πρέπει να ελευθερωθής π ρ ώ τ ο ν εσύ και μ ε τ ά , να επιχειρίζεσαι  δια να ελευθερώσεις άλλους."

Οι θεοφόροι Πατέρες  με το λόγο τους και με τη ζωή τους μας πείθουν  ότι, η διακονία  του λόγου του Θεού, απαιτεί  από τον Λειτουργό όχι μόνον την καθαρότητα  της ψυχής που προσφέρει  η ιερά Εξομολόγηση, αλλά και την απόκτηση  των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος"

(Από το βιβλίο:"Η θεραπεία των θεραπευτών- ο κληρικός εξομολογούμενος")


Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Μόνο ο θάνατος μπορεί να μετατρέψει όσα φαίνονται μικρά και ασήμαντα σε σημεία μεγάλα και σημαντικά-Αντονυ Μπλουμ


 Μητροπολίτου  Αντωνίου Μπλουμ

Πηγή:http://ahdoni.blogspot.gr/2011/05/blog-post_9233.html
.......................................................................................................
.......................................................................................................

"Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο που τη βασάνισε για μια περίοδο περισσότερο από τρία χρόνια. Εγχειρίστηκε, αλλά ανεπιτυχώς. 
Ο γιατρός μου μίλησε γι' αυτό και κατόπιν πρόσθεσε: 

«Φυσικά, δεν θα πεις τίποτε στη μητέρα σου».
Toυ είπα: «Θα το πω». Και το είπα.

Θυμάμαι πως την πλησίασα και της είπα ότι είχε τηλεφωνήσει ο γιατρός και μου είχε πει ότι η εγχείρηση δεν είχε πετύχει.

Σιωπήσαμε για ένα λεπτό και κατόπιν η μητέρα μου είπε:
«Και έτσι θα πεθάνω».
Της είπα: «Ναί».

Κατόπιν έμεινα κοντά της, εντελώς σιωπηλός, επικοινωνώντας μαζί της δίχως λέξεις.
 Δεν νομίζω ότι κάναμε τίποτε σκέψεις. 

Είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάτι που είχε εισβάλει στη ζωή μας και την είχε αλλάξει τελείως. 
Αυτό δεν ήταν κάποια σκιά, ένα κακό, κάποιος τρόμος. 
Ήταν το έσχατο. 
Και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αυτό το έσχατο χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε πώς θα εκτυλισσόταν. Μείναμε μαζί όσο αισθανθήκαμε ότι έπρεπε να μείνουμε.

 Και μετά η ζωή συνεχίστηκε.

Το αποτέλεσμα ήταν να μην κλειστούμε ούτε για μια στιγμή, η μητέρα μου κι εγώ, σ' ένα ψέμα, να μην οδηγηθούμε σε μια κωμωδία, στερημένοι από οποιαδήποτε βοήθεια.

 Δεν υπήρξε στιγμή που να μπήκα στο δωμάτιο της μητέρας μου μ' ένα ψεύτικο χαμόγελο, ή λέγοντας κάτι το ψεύτικο. 

Δεν υπήρξε καμία στιγμή που να παίξαμε την κωμωδία μιας ζωής που κατακτά το θάνατο, ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι η αρρώστια θα φύγει, όταν και οι δυο γνωρίζαμε ότι αυτό δεν θα συμβεί. 

Δεν υπήρξε καμιά στιγμή που να στερήθηκε ο ένας τη βοήθεια του άλλου. 

Υπήρξαν στιγμές που η μητέρα μου αισθάνθηκε να χρειάζεται βοήθεια. 
Θα κτυπούσε τότε το κουδούνι καί θα ερχόμουν, και θα μιλούσαμε για τον επερχόμενο θάνατο και το αίσθημα απώλειας που είχα.

Αγαπούσε τη ζωή. Την αγαπούσε βαθιά. 
Λίγες μέρες πριν πεθάνει έλεγε ότι θα προτιμούσε να ζήσει 150 χρόνια υποφέροντας, αντί να πεθάνει. 
Μας αγαπούσε. 
Θλιβόταν για τον χωρισμό: 
«Ω! Για το άγγιγμα ενός χαμένου χεριού και τον ήχο μιας φωνής που ακόμη υπάρχει».

Κατόπιν, υπήρξαν άλλες στιγμές που αισθάνθηκα τον πόνο, και πήγαινα τότε και μιλούσα γι' αυτόν στη μητέρα μου.
 Με στήριζε και με βοηθούσε να αντικρίσω τον θάνατο. 
Αυτή υπήρξε μια βαθιά και αληθινή σχέση, δίχως κανένα ψέμα μέσα της. 
Σ' αυτήν τη σχέση είχε βρει θέση οτιδήποτε ειναι αληθινό.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά, που την ανέφερα προηγουμένως. 

Επειδή ο θάνατος μπορεί να επέλθει ανά πάσα στιγμή, καί τότε θα είναι πολύ αργά να διορθωθεί κάτι που ήταν στραβό, όλη η ζωή πρέπει κάθε στιγμή να γίνεται μια έκφραση, όσο το δυνατόν τελειότερη και πιο ολοκληρωμένη, σχέσης σεβασμού και αγάπης.

Μόνο ο θάνατος μπορεί να μετατρέψει όσα πράγματα φαίνονται μικρά και ασήμαντα σε σημεία μεγάλα και σημαντικά. 

Ο τρόπος που προετοιμάζεις ένα φλιτζάνι τσάι πάνω σ' ένα δίσκο, που τοποθετείς τα μαξιλάρια κάτω από έναν άρρωστο, ο τρόπος που ηχεί η φωνή σου, ο τρόπος που κινείσαι - τα πάντα μπορούν να γίνονν έκφραση όλων όσων υπάρχουν σε μία σχέση.

Αν υπάρχει μια λανθασμένη παρατήρηση, αν υπάρχει ένα ρήγμα, αν κάτι έχει στραβώσει, πρέπει να διορθωθεί αμέσως, επειδή υπάρχει η αναπόφευκτη βεβαιότητα ότι αργότερα
 θα είναι πολύ αργά. 

Ο θάνατος μας κάνει να αντιμετωπίζουμε την αλήθεια της ζωής, με μια αδρότητα και σαφήνεια που τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας τη μεταδώσει.

Είναι σημαντικό, είτε αντικρίζοντας το θάνατό μας είτε αντιμετωπίζοντας το θάνατο κάποιου άλλου, να συνειδητοποιούμε την αιωνιότητα. 

Πριν από τριάντα περίπον χρόνια, ένας άνθρωπος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, με μια φαινομενικά συνηθισμένη αρρώστια. 
Μετά τις εξετάσεις βρέθηκε ότι έπασχε από καρκίνο που δεν μπορούσε να χειρουργηθεί.

 Το πληροφορήθηκε η αδελφή του καθώς και εγώ, αλλά όχι αυτός. 

Αισθανόταν ακμαίος, δυνατός και πάρα πολύ ζωντανός.

Μου είπε: «Έχω τόσα να κάνω και βρίσκομαι εδώ, καθηλωμένος στο κρεβάτι, για πόσο ακόμη;»

Του είπα: «Πόσο συχνά δεν μου έχεις πει ότι ονειρεύεσαι τη στιγμή που θα μπορούσες να σταματήσεις το χρόνο ώστε να μπορείς να είσαι αντί να φτιάχνεις; Ποτέ δεν το έκανες. Ο Θεός το κάνει τώρα για σένα. Τώρα είναι καιρός για να είσαι».

Αντιμετωπίζοντας την ανάγκη του να «είναι», σε μια κατάσταση που θα την αποκαλούσαμε εντελώς θεωρητική, έμεινε έκπληκτος και είπε: «Τι πρέπει να κάνω;»

Του είπα ότι η αρρώστια και ο θάνατος δεν καθορίζονται μόνο από φυσιολογικές αλλαγές -από τα μικρόβια και την παθολογία-αλλά και από όλα εκείνα τα στοιχεία που καταστρέφουν την εσωτερική μας ενέργεια. 

Αυτά είναι όλα όσα θα μπορούσε κάποιος να αποκαλέσει αρνητικές σκέψεις και αισθήματα, το καθετί που εξασθενίζει τη ζωή μέσα μας, το καθετί που εμποδίζει τη ζωή από το να ξεχυθεί σαν ποτάμι, καθαρό και ελεύθερο. 

Του πρότεινα λοιπόν να τακτοποιήσει όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και μέσα του όλα όσα υπήρξαν λανθασμένα στη σχέση του με τους ανθρώπους, με τον ίδιο, σε όλες τις περιστάσεις της ζωής του, και να αρχίσει από εκείνη τη στιγμή. 

Όταν μάλιστα το κάνει αυτό για, το τώρα, ας προχωρήσει πίσω στο παρελθόν για να το καθαρίσει, για να κάνει ειρήνη με τους πάντες, λύνοντας τους κόμβους, για να αντιμετωπίσει κάθε κακό, για να μετανοήσει, για να δεχθεί και να ευγνωμονήσει με όλη του τη ζωή - πράγματι, η ζωή του είχε σταθεί σκληρή.

Έτσι, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, περάσαμε από όλη αυτήν τη διαδικασία.

Έκανε ειρήνη με ολόκληρη τη ζωή. 

Και τον θυμάμαι στο τέλος, ξαπλωμένο στο κρεβάτι του, τόσο αδύνατο που να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει το κουτάλι, να μου λέει με μάτια που έλαμπαν: «Το σώμα μου έχει, κιόλας πεθάνει, και όμως ποτέ δεν ένιωσα τόσο πολύ ζωντανός, όπως νιώθω τώρα». 

Είχε ανακαλύψει ότι η ζωή δεν ήταν μόνο το σώμα του, αν και ο ίδιος ήταν το σώμα του, και ότι διέθετε μια πραγματικότητα που ο θάνατος του σώματός του δεν μπορούσε να καταστρέψει.

Αυτή είναι μια πολύ σπουδαία εμπειρία. 

Είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε σ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας, σε κάθε στιγμή, αν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της αιώνιας ζωής μέσα μας 
και συνεπώς να αποβάλουμε το φόβο για οτιδήποτε συμβεί στην πρόσκαιρη αυτή ζωή, που επίσης μας ανήκει".

Μητροπολίτης Σουρόζ(+) π.Αντώνιος Μπλούμ .

http://misha.pblogs.gr

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Η υπομονετική γάτα, το τρυφερό νήπιο- φιλαράκια αχτύπητα...

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

" Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου..."(Βίντεο)

Για την καθέδρα δεξιά του Πατρός-Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνού



Για την καθέδρα δεξιά του Πατέρα

Λέμε ότι ο Χριστός κάθησε δεξιά του Θεού και Πατέρα, 
δεν εννοούμε  όμως δεξιά του Πατέρα τοπικά.

Γιατί πώς ο απερίγραπτος έχει δεξιά με τοπική έννοια;

Δεξιά και αριστερά είναι γνωρίσματα αυτών που περιγράφονται.

Δεξιά του Πατέρα λέμε τη δόξα και την τιμή της Θεότητος, όπου 
ο Υιός του Θεού πριν από τους αιώνες υπάρχοντας, 
ως Θεός και ομοούσιοςμε τον Πατέρα, 
τελευταία επειδή σαρκώθηκε, κάθεται και σωματικά, 
αφού δοξάστηκε μαζί του και η σάρκα.
γιατί προσκυνείται με τη σάρκα του
με  μια προσκύνηση από όλη την κτίση.

Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού

( "Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως"
Πουρνάρας, Θεσσαλονίκη, σελ.329-331)
.................................................................................

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Ευχές γονέων στηρίζουν τα θεμέλια των οίκων


"Ο Κύριος  ανοίγει για μάς δρόμο. 
Μας αποκαλύπτει το θέλημά Του.

Το θέλημά Του, μας αποκαλύπτεται συχνά μέσα από τους γονείς μας.

Αν υπακούμε τους γονείς μας, όλα θα πάνε καλά και θα είναι ευλογημένα,
αλλά αν τους εναντιωνόμαστε, τα πράγματα δεν θα είναι καλά για μας.

Η ζωή θα συνεχίζεται αλλά τον περισσότερο καιρό πισωπατώντας...

..Μέσα από τους γονείς μας είναι που ο Θεός μάς έδωσε το δώρο της ζωής.

Εκείνοι είναι που θα δώσουν λόγο για τη συμπεριφορά τους .

Δεν θα δώσουμε εμείς γι αυτούς. 

Αυτό για το οποίο θα δώσουμε εμείς λόγο είναι
αν τους σεβαστήκαμε ή όχι. 

Η κατάσταση στις οικογένειές μας σήμερα είναι πολύ κακή
επειδή ακόμα και τα μικρά παιδιά εναντιώνονται στους γονείς τους
 και τους βγάζουν γλώσσα.

Να γιατί τα πράγματα πηγαίνουν τόσο άσχημα για μας
-οι νέοι δεν σέβονται τους γονείς τους 
πλέον. 
Και η κατάσταση είναι παντού ίδια σε όλο τον κόσμο".

(Απ' το βιβλίο:" Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας",
Διδαχές Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, εκδόσεις "Εν πλω" )

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Keep smiling!




Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Καλό σου ταξίδι, Νίκο Σπανέ. Θα ζεις πάντα μέσ' στις καρδιές όλων μας


Χτες, τo πρωί,  στην πόλη των Πατρών,

ο άξιος  Πανεπιστημιακός Δάσκαλος, Νίκος Σπανός, άφησε την τελευταία του πνοή,  
"εκοιμήθη εν τη αμερίστω αγάπη" -για να θυμηθώ τον Καβάφη.

Καλό σου ταξίδι αξέχαστε, ηρωικέ, Νίκο.

Αναπαύτηκες.

Στις καρδιές  των φίλων και  αγαπημένων, θα ζει
- όσο αναπνέουν- 
το γλυκό σου χαμόγελο,
χαμόγελο άσβεστο- ως την τελευταία στιγμή σου.

Σε ευχαριστούμε   για τα μαθήματα αδαμάντινου ήθους. 

Σε ευχαριστούμε που μας τίμησες με την αγνή  φιλία σου.

Ο Θεός είθε να  δυναμώσει παρηγορητικά, την εκλεκτή σύζυγό  
 και τα υπέροχα  παιδιά σου.

Σαλογραία 





Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Eν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί...Απόστολος Παύλος


Τέκνον Τιμόθεε...

...Τούτο δε γίνωσκε, ότι 
εν εσχάταις ημέραις
ενστήσονται καιροί χαλεποί
έσονται γαρ οι άνθρωποι 

φίλαυτοι
φιλάργυροι
αλαζόνες
υπερήφανοι
βλάσφημοι
γονεύσιν απειθείς
αχάριστοι
ανόσιοι 
άστοργοι
άσπονδοι
διάβολοι
ακρατείς
ανήμεροι
αφιλάγαθοι
προδόται
προπετείς
τετυφωμένοι
φιλήδονοι μάλλον 
ή φιλόθεοι

έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας

την δε δύναμι αυτής
ηρνημένοι. 

Και τούτους αποτρέπου(φύγε μακριά από αυτούς)
..........................
και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού
διωχθήσονται
πονηροί δε άνθρωποι και γόητες
προκόψουσιν επί το χείρον,

πλανώντες και πλανώμενοι.

Σύ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης
ειδώς παρά τίνος 
έμαθες..
..............
Σπούδασον ελθείν  
προς με ταχέως

Δημάς γαρ με εγκατέλιπεν 
αγαπήσας τον νυν αιώνα
και επορεύθη εις Θεσσαλονίκην
...................
Αλέξανδρος ο χαλκεύς 
πολλά μοι κακά ενεδείξατο.

Αποδώη αυτώ ο Κύριος 
κατά τα έργα αυτού
.................
Εν τη πρώτη μου απολογία 
ουδείς μοι συμπαρεγένετο,

αλλά πάντες με εγκατέλιπον

μη αυτοίς λογισθείη.

Ο δε Κύριός μοι
παρέστη και ενεδυνάμωσέ με
.............................
και ερρύσθην (και γλύτωσα)
εκ στόματος λέοντος.....

( Καινή Διαθήκη,β επιστολή Αποστόλου Παύλου, προς Τιμόθεον, κεφ. γ και δ)

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Η κατά Θεόν μοναχικότητα του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα



"Όταν κατάλαβα ότι τόσο οι γονείς μου
όσο και η οικογένειά μου, 
οι φίλοι μου, 
αλλά και όλοι οι άνθρωποι, 

δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν
τίποτε άλλο 

παρά πόνο, 
προσβολές
και πληγές,

αποφάσισα να σταματήσω να ζω για τον κόσμο, 

και να αφιερώσω στον Κύριο

τις λιγοστές μέρες 
που μου απέμειναν να ζήσω.

Κατάλαβα ότι δεν είχα κανέναν στον κόσμο, 
εκτός απ' τον Θεό".


(Γέροντας Θαδδαίος (1914-2003) της Βιτόβνιτσα,
απ' το βιβλίο:
"Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας "
των εκδόσεων "Εν Πλώ" )

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Εν γη αλμυρά-Βύρων Λεοντάρης



[...]

'Ήξεραν οι παληοί και προνοούσαν 
να 'ναι ελαφρύ το χώμα τους

φύλαγαν πάντα ένα λευκό σεντόνι στο σεντούκι
συγύριζαν το μέσα τους , στόλιζαν τις ψυχές τους

ήξεραν να μοιρολογούν

εξοικειώνονταν με τους νεκρούς τά 'λεγαν μεταξύ τους
στ' όνειρό τους

κ' έπαιρναν απ' το χέρι τους το αντίδωρο του αγνώστου
κάθε που τους ξεπροβοδίζανε στου ξύπνου το κατώφλι

Κι εμείς τώρα δεν ξέρουμε ούτε πού 'ναι πεταμένα τα κόκκαλα 
της μάνας μας...

Έχουμε αποκοπεί από τους πεθαμένους

δεν ακούγεται πια η φωνή τους μέσα στη φωνή μας

δεν ξέρουμε να κλάψουμε 
πώς να φερθούμε μπρος στο θάνατο και τι να πούμε

Στα ουράνια βάραθρα γκρεμοτσακίζονται τα λόγια μας
άδεια χελωνοκαύκαλα.

(Βύρων Λεοντάρης -από τη συλλογή "Εν γη αλμυρά" )

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

"Έναστρη Νύχτα" -Βαν Γκογκ - εικαστική παρέμβαση Πέτρου Βρέλλη




Εσύ, περιστέρι μου, 
που αποθεώνεις τη στενή, "χριστιανική" λογική σου, 
δες, αυτό το βίντεο που ψάρεψα από Τρελογιάννη

Κοίτα το βίντεο για να καταλάβεις αναλογικά, 
την αέναη κίνηση του συναισθήματος εντός εκάστης καρδίας
και για να καταλάβεις ότι "η μόνη ασφαλής πίεση στην ψυχή
είναι εκείνη που η ίδια η ψυχή φιλοτιμείται να εφαρμόσει,
επάνω στον εαυτόν της".

Κοίτα το βίντεο για να θαυμάσεις.
Κοίτα το βίντεο για να τρομάξεις.

Κοίτα το βίντεο για  να οπλιστείς με ους ευήκοον, με προσοχή, και με σέβας.

Το τόνισε  άλλωστε και ο μέγας αρχαίος Ηράκλειτος:

"Τα πάντα ρει, τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει"

Η αέναη κίνηση των ανθρώπινων.

Η σκόνη των αστεριών.

Το εκκωφαντικό μήνυμα της Σιωπής του Θεού.

Το δυσερμήνευτο -από μύωπες- μεγαλείο, της Έναστρης Νύχτας της Αγάπης.

Σαλογραία

Ορθογραφία-Ζήνων

Ορθογραφία

Στα χρόνια μου τη λέξη καλωσύνη
με ω μέγα τηνε γράφανε
τραβώντας τη γραμμή του κι άλλο
σαν να πρεπε μες στη διπλή αγκαλιά του
ολόκληρη την έννοια να χωρέσει.

Ο νόμος της ορθογραφίας τώρα
με ο μικρόν ζητά να γράφεται η λέξη.

Τι θα μπορέσει πια σ' ένα τείχος
περίκλειστο ως το γράμμα να εισέλθει;

Απ΄ την ορθογραφία νιώθω ήδη
η καλοσύνη σου πως μ’ έκλεισε απόξω.

Ζήνων

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Χρόνης Αϊδονίδης-Πόψι Χριστός γιννήθηκι...

Στη Ζωή που σήμερα γέννησε την Αγάπη!