Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Το πρώτο μου τσιγάρο στην Πέμπτη Δημοτικού


Περιστεράκι μου

Υπάρχει Θεός και ακούει ό λ ε ς τις προσευχές μου, έστω και με μια καθυστέρηση χρόνων.
Πάντως α κ ο ύ ε ι σου λέω!
Και έχω μεγάλη χαρά στην καρδιά μου!

Γιατί τα γράφω αυτά;
Να σου εξηγήσω να καταλάβεις.

Ξέχασα να το εξομολογηθώ, πώς το πρώτο μου τσιγάρο το κάπνισα στην Πέμπτη Δημοτικού, μάλιστα μάλιστα και σε παρακαλώ να μη με κοιτάς με τα μάτια γουρλωμένα σαν αποσβολωμένος διευθυντής σχολείου, που θέλει να παλουκώσει το μαθητή -παραβάτη.

-Γιατί, μωρή, Σαλογραία, κατρακύλησες έτσι στο βούρκο της ηλιθιότητας;
-Είναι απλό, λατρεμένο μου.
Διότι το ανεγκέφαλον παράδειγμα του καπνίσματος, μου το έδινε η καλή η μανούλα μου, Θεός σχωρέσ'την ψυχούλα της.

Ξέρεις δα, την τεράστια δύναμη την εκ της εικόνας του όποιου απέναντι, απορρέουσα.

Αυτό που βλέπει ο καθένας μας να κάνει ο απέναντι- όποιος και αν είναι ο απέναντι, άνθρωπος, πόστερ, ή τυφλεόραση, ακόμη και ονειρική φαντασίωση- ενέχει ισχύν υποβολής και παρόρμησης προς μίμησιν και εκτέλεσιν πράξεως, το αποδεικνύουν και οι νευροβιολόγοι- ισχύει- το βεβαίωνε και η ταινία Ιnception που κυκλοφόρησε πρόσφατα- μην πας να τη δεις, κουραστικότατη, δε λέει τίποτα ιδιαίτερο πέραν της διατύπωσης αυτής της ήδη γνωστότατης θέσης.

Έβλεπα, λοιπόν-το βλήμα- τη μαμά που κάπνιζε για να σκάει τον πατέρα μου που την ταπείνωνε με τις ...λεγάμενες - τα ξέρεις- και μια μέρα της σούφρωσα απ'το πακέτο, ένα τσιγάρο.

Όταν έφυγε από το σπίτι, μπήκα σ' ένα δωμάτιο, το κλείδωσα κιόλας δια πάν ενδεχόμενον, και άναψα το τσιγάρο όπως έβλεπα ότι έκανε η καλή μου μητέρα, μετά- πάλι όπως έκανε η καλή μου μητέρα, τράβηξα μια ρουφηξιά...κράτησα τον καπνό μέσα στο στόμα και αμέσως τον έφτυσα προς τα έξω μετά βδελυγμίας, χωρίς να τον κατεβάσω στα πνευμόνια- δεν κάτεχα την πρακτική του ζητήματος-άργησα να το καταλάβω- το όρνιο.

-Α μωρέ! Αυτή η αηδία, είναι το κάπνισμα;!
Τι χαζοί είναι όσοι καπνίζουνε! αποφάνθηκα.

Και η απορία μου τέλειωσε.

Και συνέχισα αδιάφορη πια για το ζήτημα, να ζω ειρηνικά, στη μικρή μου την πόλη.

Ασήμαντο, το σκηνικό θα μου πεις.

Και όμως δεν ήτανε.

Όπως έγραφα σε παλιότερες αναρτήσεις, αυτή η μία η μοναδική εμπειρία ενός υποτυπώδους καπνίσματος, άνοιξε στο σώμα μου, ένα νευρολογικό μονοπάτι ΜΝΗΜΗΣ , που ΠΡΙΝ δεν υπήρχε.

Έκτοτε, όποτε βρίσκομαι σε παρέα με καπνίζοντες,παρά την απέχθειά μου για τον καπνό, ιδιαίτερα σε χώρους κλειστούς, έχω μια κρυφή μυστική παρόρμηση να τους ζητήσω τσιγάρο.

-Πάρε και συ ένα τσιγαράκι , μπορείς! μουρμουρίζει στο κεφάλι μου μια φωνούλα που μόλις ακούγεται.

-Βρε άει πάγαινε από δω πέρα, χαμένο!
της αντιλέγω, πάντα νοερά, και τη φωνή τη φιμώνω στου υποσυνειδήτου τα Τάρταρα...και έτσι γλιτώνω του εθισμού την παγίδα.

Και αυτό το σκηνικό, δεκαετίες μέσα μου, στήνεται και ξεστήνεται και όλο το ακυρώνω δια της βουλήσεως, και κυρίως, χάριτι θεία, αγαπημένο μου...

Ευτυχώς στην όλη οικογένεια μετά τη μαμά, άλλος δεν κάπνιζε.

Ήταν πιο εύκολος ο μικρός μου αγώνας.

Αργότερα δούλεψα.

Τους συναδέλφους στη δουλειά, ευγενικά τους ανεχόμουν, παρά τα διχασμένα μου συναισθήματα.

Η διάσταση ανάμεσα στο δέον γενέσθαι και στο άθλιο γίγνεσθαι, ενίοτε μου δημιουργούσε μια σύγχυση.
Δεν είχα διανοηθεί ότι ήταν δυνατόν να ζητήσω από φίλο και από συνάδελφο να μην καπνίζει μπροστά μου.

Το θεωρούσα αγριαίνουσα συμπεριφορά και δεν ήθελα- α πα πα, καλύτερα να πεθάνω παρά να σταμπαριστώ στη συνείδησή τους, σαν φασιστόμουτρο που δίωκε τις μικρές απολαύσεις των άλλων...

Ούτε και όταν ήμουν έγκυος, διανοήθηκα από συναδέλφους στο χώρο της εργασίας, να παρακαλέσω την αποφυγή του καπνίσματος.

Καπνίζαν αναίσθητα - τα γομάρια- εγώ, η ντροπαλή κόρη, έβγαινα έξω στο κρύο-η γκαστρωμένη- και αυτοί μεσ'στα γραφεία, ζεστοί και ήσυχοι απολαμβάνανε τα φουγάρα τους...

Τέτοια υπομονή, η χαζή η δικιά σου...

(Μερικές φορές η πολλή δημοκρατία, για τριφασική βλακεία μου φαίνεται...)
....................................................................................

Εντέλει οι άνθρωποι είμαστε τέτοιοι δαίμονες άφατης έπαρσης, τέτοια κτήνη εγωκεντρισμού απερίγραπτα, που μονάχα αν υποστούμε δυσάρεστη εμπειρία στο πετσί μας, υπάρχει ελπίδα μικρή πως κάπως θα καταλάβουμε...
Γι αυτό ο Κύριος επιτρέπει τις ασθένειες, τα γεράματα, τις φτώχειες, τους διάφορους πειρασμούς και τις προδοσίες ώστε κάπως να συνερχόμαστε και να ξεκαβαλικεύουμε απ'τα μεγάλα καλάμια...
................................................................
Ας επανέλθω στο θέμα της καταπίεσής μου από τα τσιγάρα των συναδέλφων, ωστόσο.
Αφού επί χρόνια ανέχτηκα και ανέχτηκα και με ευγενικούς και πλάγιους τρόπους διαμαρτυρήθηκα, σε κάποια φάση, αποφάσισα πως έφτασε η ώρα για ριζοσπαστικότερες λύσεις.

-Εντάξει, λοιπόν!αγρίεψα.
Αφού επιμένετε να ανασαίνω το δικό σας καπνό- θέλω δε θέλω- θα σας επιβάλω και γω να ανασάνετε το δικό μου καπνό- θέλετε δε θέλετε- να δούμε αν θα σας αρέσει, σκέφτηκα.

-Και τι έκανες, Σαλογραία, καλή μου;
-Απλά πράγματα.

Πήρα ένα θυμιατό στη δουλειά, σπίρτα και καρβουνάκιααα!

Και σβἐλτα, την ώρα που οι άλλοι άναβαν το τσιγάρο τους, άναψα εγώ το καρβουνό μου!

Και έριξα πάνω στο αναμμένο καρβουνάκι μου, υπέροχο αγιορείτικο θυμίαμα!

Και ευωδίασε ο τόπος!

Α! Τι θεία εικόνα και έμπνευση ήτο εκείνη!

Ω! Έπρεπε, ω λατρεμένο μου, να ήσουν σε κάποια άκρη να έβλεπες!

Τέτοιο χαμό στο ίσωμα, δεν τον φανταζόμουν, αλήθεια στο λέω!

Κυρίες συναδέλφισσες, καλοντυμένες και καθωσπρέπει, ξαφνικά αφηνίασαν, και άρχισαν λες και τις καταδίωκε δράκουλας να φεύγουν κατά την έξοδο του γραφείου, φωνάζοντας με στριγκλιές υστερίας:

-Σβήστοοοοο!
-Δεν αντέχουμε το λιβάνιιιι!
-Να ξεράσω μου έρχεται!
-Θα λιποθυμήσωωωω!
-Δεν μπορώ να ανασάνω!
-Σβήστοοοο!
-Σβήστο σου λέμεεεε!

-Αχάααα!
ΕΣΕΙΣ το δικό μου ΘΥΜΙΑΜΑ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΕΦΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΞΑΤΕ, τρελοπουλακίδες μου!

Εγώ τον καπνό του τσιγάρου ΣΑΣ, πρέπει ΧΡΟΝΙΑ , με βουλωμένο στόμα να το ανέχομαι έ;

Εμ δε σφάξανε!

-Εφόσον συνεχίζετε να ανάβετε τα τσιγάρα σας σε ώρα εργασίας, εγώ θα φέρνω τα λιβανιστήρια μου και θα καίω τα λιβάνια μου!

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ!

δήλωσα με βλέμμα Νικηταρά του Τουρκοφάγου.

Με κοίταξαν, οι καπνιστές παραλογιασμένοι.

Πανικόβλητοι.

Τέτοια ρουά ματ κίνηση δεν την είχαν διαβάσει ούτε σε μυθιστόρημα.

Ούτε και γω την είχα διαβάσει.

Με ξέρανε πλακατζού αλλά...τώρα...

Άραγε σάλταρα άξαφνα- απ'το πολύ το θυμίαμα- ή έκανα αστείο κακόγουστο;

Η Σαλογραία απτόητη.
-Γιούργιαααα!
-Ζήτωσαν τα θυμιατά, οι νικοτίνες ερρέτωσαν!

Ξανάφερα τα θυμιατά και την επόμενη μέρα, και την παράλλη...

Μόλις ανάβανε τα τσιγάρα, άναβα εγώ το θυμίαμα.

ΧΑΜΟΣ!!!

Και οι σκηνές με τα ουρλιαχτά, τις υστερίες, τις απειλές επαναλαμβάνονταν και οι αγαπημένοι συνάδελφοι, άντρες, γυναίκες, βγαίνανε τρέχοντας απ'την αίθουσα, προκειμένου να ανασάνουν αέρα δίχως λιβάνι.

Τι γέλια Παναγία μου, έκανα! Αξέχαστα θα μου μείνουνε!

Μέχρι που την τρίτη μέρα μπήκε ο διευθυντής, με ύφος μούμιας αγέλαστος.

-Κυρία Σαχλαμαροπούλου (το επίθετο σε ελεύθερη μετάφραση ντε...)

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΞΕ!

Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονταν.
Εκείνο το παγωμένο μάτι, η φωνή, το υφάκι του Διευθυντή, ό λ α τα έλεγε.

Δεν το ξανάφερα το θυμίαμα.
Με πόνο ψυχής δεν το ξανάφερα.

Οι συνάδελφοι όμως, τότε, κάτι κατάλαβαν.
Κάποια ευαισθητοποίηση έλαβε χώραν.

Μετά άρχισαν να ρωτούν αν μπορούν να ανάψουν τσιγάρο, να βγαίνουν στο διάδρομο όταν αποφάσιζαν να φουμάρουνε.

Τους έκανα και γω παρέα στο διάδρομο( συμπάθειες ήταν αυτές κατά τα άλλα) ως ακούσια καπνίστρια, για να μη νιώθουνε μόνοι.

Αυτό ήταν το στόρυ.
Και το ανέφερα με αφορμή το αυριανό νέο ξεκίνημα, που εγκαινιάζει η κυβέρνηση.

Δεν μπορείς να φανταστείς τι χαρά έχω λατρεμένο μου, που από αύριο,
με την απαγόρευση την καθολική του  καπνίσματος σε δημόσιους χώρους
δεν θα ξαναχρειαστεί με τα θυμιατά μου
να τους απειλήσω εκ νέου!

Υπάρχει Θεός, δεν θα κουραστώ να το λέω, και ό λ ε ς οι προσευχές μου, ακούγονται!

Προσευχήσου και συ, λατρεμένο μου να το κόψεις το κάπνισμα.

Αν το ζητήσεις με θέρμη από τον Κύριο, Εκείνος θα σε βοηθήσει...

Δεν τη βαρέθηκες τόσα χρόνια αυτή τη γελοία, την κίνηση;

Ήρθε η ώρα για μια νέα αρχή, για ένα νέο τρόπο ζωής, για μια νέα συνήθεια...

Στο κάτω κάτω όσοι κόβουνε το τσιγάρο είναι και ερωτικότεροι...

Νομίζω πως σ'ενδιαφέρει...

Σαλογραία

64 σχόλια:

  1. Παναγιώτη Τελεβάντε
    χαίρομαι πάλι που συμφωνούμε και που δεν φρικάρισες ιδιαιτερα!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το θέμα είναι τι κάνουμε μέχρι ν'ακούσει ο Κύριος αυτές τις έρμες τις προσευχές μας! Πώς κρατιόμαστε να μη σαλτάρουμε;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο! Διαβάζεται πολύ ευχάριστα!!
    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. H επιστήμη μπροστά σε σένα σηκώνει ψηλα τα χέρια. Ακου, λιβάνιζε τους ανθρώπους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε αγαπημένο μου
    κρατιόμαστε από το παλαμάρι της ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗΣ προσευχής και από τη ΣΥΝΕΧΗ Θεία Μετάληψη, αποφεύγοντας παράλληλα κάθε τι που διώχνει την Ειρήνη της Χάρης από την ψυχή μας...
    ο ΥΠΟΜΕΙΝΑΣ τον πόλεμο των κακών πνευμάτων ΕΙΣ ΤΕΛΟΣ, ούτος και σωθήσεται, και όταν λέμε εις τέλος, εννοούμε εις τέλος, δεν εννοούμε ούτε πέντε λεπτά πριν το τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. cummulus λατρεμένο μου
    Τέλειο το σχόλιο, γεμάτο εγγλέζικο φλέγμα!
    Πολύ γέλασα πρωινιάτικα!
    Με τόσα δαιμόνια που πολιορκούν τους ανθρώπους, εσύ τι ήθελες δηλαδή, να μην τους θυμιάσω μπας και καταλάβουνε πού βρίσκονται; σε τι πλάνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Α.Κ.
    Εμένα μου αρέσε η φάτσα που πλένει με μανία τα δόντια της, μετά το τσιγάρο!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητή φίλη
    καλή αρχή
    και τσι πρωινοί
    και τσι απογιοματινοί
    Καλή δύναμη
    κι ο Θεός βοηθός!
    ΥΓ. Τέλεια (διαβάστε το αλά Σημίτη ε συνήζιση) η ανάρτηση!
    γ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γρηγόρης Ζαγοραίος1 Σεπτεμβρίου 2010 στις 8:18 π.μ.

    κι εγώ χρυσαφένια μου καπνίζω...και δεν θέλω να το κόψω!
    Μ`αρέσει...μου φαίνεται ότι μου διασκεδάζει τους λογισμούς...ξέρεις εσύ από λογισμούς!
    Το κόβω συχνά και πάλι το αρχίζω!
    Πιο πολύ μ`ενοχλεί στην συνείδηση που κάποιοι δεν έχουν να φάνε κι εγώ καπνίζω...
    Άντε βάζε με και μένα στην προσευχή σου να το κόψω μιά και καλή!
    Ένα πάθος μού μεινε... ας πάει κι αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εμπνευσμένη αντίδραση Σαλογραία μου, πάω να βγάλω από το συρτάρι τα καρβουνάκια και τα λιβάνια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. καλη σου μέρα σαλή μου γραία! πολύ μ' αρέσει όταν οι άνθρωποι παραδέχομαστε ενώπιον του εαυτού μας και τρίτων τις αδυναμίες μας... εκεί είναι όλη η δύναμή μας ... στην παραδοχή, την ταπείνωση... και την αγάπη που μας λούζει μέσα στα μάτια του αδελφού μας και του Πατέρα μας, όταν μας δίνουν το χέρι για να σηκωστούμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα... 10 φορές πέφτεις... 11 να σηκώνεσαι λένε στα μοναστήρια! καλή μέρα. καλό μήνα και πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα αγαπημένοι μου
    Να είστε όλοι καλά, εν υγεία και εν ευλογίαις.
    Σας ευχαριστώ για το χαμόγελο.

    Γρηγόρη Ζαγοραίε,
    αν σου έμεινε μόνο ένα πάθος καλά είσαι.
    Εμένα Λερναία Ύδρα παθών με πολεμάει.
    Ένα κεφάλι κόβω από δω, δέκα πετάγονται από κει και όσο γερνάω τόσο και πιο δύσκολος γίνεται ο πολεμος, γιατί...βλέπω καλύτερα!
    Κουράγιο με το τσιγάρο και το κοψες!
    Έχω και γω τον ίδιο αγώνα, αλλά είναι εσωτερικός και δε φαίνεται. Τα γραψα...
    Φιλιάαα!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρίνα μου
    αυτό το δέκα αν πέφτεις, ένδεκα να σηκώνεσαι το λές εύκολα όταν δεν έχει βγει ΜΕΓΑΑΑΑΛΟ νούμερο στο άθροισμα των...πεφτοσηκωμάτων...
    Όταν το νούμερο είναι ΜΕΓΑΑΑΛΟ, τότε καιροφυλακτεί το ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ, ο Κύριος ας μας φυλάξει..
    Φιλιάααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιώργο Π.
    αν θυμιάζαμε τους καπνιστές, όποτε αυτοι μας κάπνιζαν, πού ξέρεις; μπορεί να το είχαμε λύσει το προβλημα όλων,νωρίτερα!
    :-)
    Φιλησέ μου, τα αστέρια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. θαυμάζω για μιά φορά ακόμη την ταπείνωσή σου...
    ............................................
    όσο δε γιά τις πτώσεις, τι να πώ αδελφούλες μου;
    Αφού σηκώνεστε και λίγο είστε παραπάνω από καλά...
    Να δοξολογείτε το Θεό που μας ανέχεται και που μας σώζει από την άμετρη Αγάπη και Φιλανθρωπία Του...
    Ευτυχώς για μάς, που στα έργα μας, είτε τα καλά είτε τα κακά...δεν δίνει και πολλή σημασία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γρηγόρη μου
    μπορείς να θαυμάζεις όσον αέρα κοπανιστό επιθυμείς, εγώ λατρεμένο μου, δε θα σε εμποδίσω.
    Και ναι, δεν σωζόμαστε δια των έργων αλλά δια Χάριτος, πλην...και τα έργα φανερώνουν είδος ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ ημετέρας και κατά τούτο είναι απαραιτητόταταααα! Το λέει και η Γραφή ότι Πίστις άνευ έργων νεκρά εστι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Διάβασε λίγο τον Πνευματικό Νόμο του Αγίου Μάρκου του ασκητού στην Φιλοκαλία, γιά τα έργα και την προαίρεση...
    όμως αδελφούλα μου ταπεινώσου κι άλλο!!! και παραδέξου, ότι και γιά το κάθε "καλό" μας έργο όσο παραμικρό και να είναι, εμείς σαν άνθρωποι δεν βάζουμε σχεδόν τίποτε όσο ευτελιστικό κι αν ακούγεται αυτό γιά τον Άνθρωπο....
    Σε μας νομίζω απόκειται μόνον η ΕΠΙΓΝΩΣΗ της Πηγής παντός Αγαθού! Κι αυτό ακόμη το μαθαίνει κανείς με τα χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γρηγοράκη μου

    τόσα χρόνια που είμαι υπ-ανδρος, έχω φάει την ταπείνωση της αρκούδας

    (με την έννοια της εκκοπής του θελήματος χάριν της ενότητος της οικογένειας)...

    :-) μια ταπείνωση ακόμα σε σένα δε βλάφτει!

    Από νέα, θυμάμαι κάτι που μου είχε πει ο Σεβ. Γρηγόριος Παπουτσόπουλος κάποτε.
    -Παιδί μου, ό λ α είναι του Θεού. Ο άνθρωπος βάζει μόνο το ΘΕΛΩ.
    Αυτό είπε εκείνος τότε που ήταν ιερομόναχος και τον είχα ένα φεγγάρι πνευματικό μου

    (και ήταν πνευματικός που με συμβούλευε και να γράφω κάποιες σκέψεις μου κάθε μέρα, εν είδει ημερολογίου)

    Με τα χρόνια κατάλαβα ότι από το ΘΕΛΩ, μόνο το Θ ήταν δικο μου.

    Με μερικά χρόνια ακόμη, κατάλαβα ότι ούτε καν το Θ, αλλά ένα πολύ μικρό κομματάκι του Θ.

    Με άλλα χρόνια ακόμη, κατάλαβα ότι ένα απειρα μικρό κομματάκι του Θ είναι το δικό μου-αόρατο δια γυμνού οφθαλμού πλέον- και ουδέν έτερον.

    ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΟ ΕΛΕΟΣ,ΑΜΗΗΗΗΝ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλό μήνα αγαπητή Σαλ.γέλασα πολύ με την εφευρετικότητά σου και γελάσαμε και οι υπόλοιποι συνάδελφοι......αρκετά.....ως μη καπνίστρια ποτέ μα ποτέ δεν το είχα σκεφθεί.....ο Θεός να φωτίσει το γιό μου,Στυλιανό,να το κόψει....΄΄εχω χρησιμοποιήσει διάφορους μεθόδους χωρίς αποτέλεσμα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανων. φίλτατη
    σ'ευχαριστώ για την αγάπη και τα γελάκια.

    Γελάτε εν Κυρίω, αλλιώς τρελαθήκαμε!

    Κάπου εκεί στην Κάνιγγος στην Αθήνα, ήταν πέρσι ένα κέντρο που πήγαινες, άκουγες κάποια πράγματα για δυο τρεις μέρες και μετά...σιχαινόσουν το τσιγάρο.

    Πήγε μια φίλη συναδέλφου που ήταν μεγάλη τσιμινιέρα, πήγε για πλάκα, δοκιμαστικά, και ΤΟ ΚΟΨΕ και δεν ΠΙΣΤΕΥΕ στα μάτια της.

    Το κοψε και το ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ πλέον.

    Έχουν βρει βοήθεια από εκεί και πολλοί δημοσιογράφοι από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ.

    Λόγω της επιτυχίας του εν λόγω σεμιναρίου, είχαν κάνει και σχετική δημοσίευση.

    Αν πάρεις τηλέφωνο στα ΝΕΑ πιστεύω θα σου πούνε, θα ξέρουν οπωσδήποτε.

    Σε περίπτωση που δε μάθεις, πες μου να ρωτήσω τη συνάδελφο για την αδερφή της, αν κρατάει ακόμα κάποιο τηλέφωνο...
    ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στο Στυλιανό.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Υ.Γ. προς Ανων.
    πήγε και φίλη και η αδερφή της συναδέλφου.

    Και οι δυο αποθεραπεύτηκαν πλήρως και τάχιστα.

    Η αδελφή είναι και κυρία ιατρού και ψάχνανε με το σύζυγο γιατρό τι στον κόρακα...κόλπο κάναν οι τύποι του σεμιναρίου και πετύχαιναν αυτό το αποτέλεσμα...

    Είχαν και συμφωνία με τους πελάτες, να σου γυρίσουν τα χρήματα πίσω, αν ξανακάπνιζες, παρά ταύτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Η τελευταία σου ανάλυση με "πληροφόρησε" ευχαριστώ!!!!
    Έχεις χάρισμα ...!

    Όσο γιά ταπείνωση ΘΕΛΩ,ΘΕΛΩ...ειλικρινά ΘΕΛΩ!
    Συνέχεια "πιάνω" τον εαυτό μου να σηκώνει μύτη...

    Γρηγόρης Ζαγοραίος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αυτό το δέκα αν πέφτεις, ένδεκα να σηκώνεσαι το λές εύκολα όταν δεν έχει βγει ΜΕΓΑΑΑΑΛΟ νούμερο στο άθροισμα των...πεφτοσηκωμάτων...
    Όταν το νούμερο είναι ΜΕΓΑΑΑΛΟ, τότε καιροφυλακτεί το ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ, ο Κύριος ας μας φυλάξει...


    Εως πότε, Κύριε, θέλεις με λησμονεί διαπαντός; εως πότε θέλεις κρύπτει το πρόσωπον σου απ΄εμού; εως πότε θέλω έχει βουλάς εν τη ψυχή μου, οδύνας καθ΄ ημέραν εν τη καρδία μου; εως πότε θέλει υψόνεσθαι ο εχθρός μου επ΄ εμέ;

    Επίβλεψον , εισάκουσον μου, Κύριε ο Θεός μου, φώτισον τους οφθαλμούς μου, μήποτε υπνώσω τον ύπνον του θανάτου,
    μήποτε είπη ο εχθρός μου, Υπερίσχυσα κατ΄αυτού, και οι θλίβοντές με αγαλλιασθώσιν, εάν σαλευθώ.

    Αλλ΄ εγώ ΗΛΠΙΣΑ επι το ΕΛΕΟΣ σου, η καρδία μου θέλει αγάλλεσθαι εις την σωτηρίαν σου...

    ψαλμός ιγ΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μαρίνα μου
    σ'ευχαριστώ!
    Είσαι πολύ νέα και ωραία ακόμα, ώστε να καταλάβεις τι θα πει απελπισία γέρων ανθρώπων ή ανθρώπων που νιώθουν πολύ γέροι από τα χαστούκια που έφαγαν λόγω των εσφαλμένων ΕΠΙΛΟΓΩΝ τους...

    Ο Κύριος ας μας φυλάξει μέχρι το τέλος...

    Άκουγα τον 85 άγιο γέροντα κάποιου μοναστηριού στην Ελλάδα, να αναρωτιέται:Άραγε, αδελφοί, θα αντέξουμε μέχρι ΚΑΙ το τέλος;

    ΚΑΤΙ ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ πνευματικό ΠΟΛΕΜΟ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σαλογραία μου, ίσως το καλύτερο χρονογράφημα-κειμενοσχόλιο για το τσιγάρο και την αηδία που το περιβάλλει! Μπράβο σου! Όχι μόνο γέλασα, αλλά και συγκινήθηκα... Έμαθα! Να 'σαι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μιχάλη μου
    σ'ευχαριστώ πάντα για την αγάπη.
    Να έχεις υγεία και δύναμη και φωτισμό και διάκριση εν παντί, στο νέο εκκλησιαστικό έτος που ανοίγει το Σεπτέμβρη...
    Εμένα πιο πολύ από το κείμενο μου αρέσει η φάτσα που πλένει με τρελό ζήλο τα δόντια της, μου την έστειλε μια αγγελική ψυχούλα, να είναι καλά η κοπέλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ήδη προώθησα το κείμενό σου σε φίλους και φίλες, καπνιστές/καπνίστριες και μη. Ευχαριστώ για τις ευχές, ν α'σαι γερή και να αντιμετωπίζεις το παν με την ίδια πλάκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μιχάλη μου
    αν μας δοθεί μια μικρή φώτιση και νιώσουμε βαθιά μας, τι είναι σημαντικό και τι μη, θα βρίσκουμε το κουράγιο να γελάμε ακόμη και μπροστά σε εκτελεστικά αποσπάσματα...

    Σε ασπάζομαι πάντα εν Κυρίω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΧΑΧΑ-!!!
    ΓΕΛΑΣΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΠΛΕΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ!
    -ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΑΛΟ!-ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝΑ!
    ΛΟΙΠΟΝ ,
    το καπνισμα κοβεται με προσευχη.
    δοκιμαστε ολοι οσοι καπνιζετε
    να λετε-
    ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ-ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
    ΚΑΙ ΠΡΙΝ αναψτε τσιγαρο να λετε το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ.

    μετα αποφασιστε να παρετε το πιο φτηνο και το πιο ελαφρυ τσιγαρο,το τελευταιο σας πακετο -
    θα πειτε και θα κανετε προσευχη.

    ολα θα πανε καλα.
    με την ευχη των πατερων θα το κοψετε!

    καλη δυναμη
    και καλη επιτυχια!

    ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ
    ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ-ΤΑ ΑΝΑΒΑΛΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΑΜΕΛΟΥΜΕ.

    ΦΙΛΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αγαπημένο μου χάρηκα που χάρηκες.

    Και μένα ο πατέρας μου ήτανε μανιακός, κάπνιζε τρία πακέτα, αλλά...τον έπνιξε ο τσιγαρόβηχας, κατάλαβε το λάθος και μια ωραία μέρα τα πέταξε τα πακέτα όλα ΜΕ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ,
    ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ,όπως γράφεις και συ, δια της προσευχής
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΑΠΝΙΣΕ.

    Παρόλο ότι έκοψε το τσιγάρο νέος, μέχρι που πέθανε, μνημόνευε ότι το κάπνισμα υπήρξε το μεγαλύτερο σφάλμα που έκανε ενάντια στην υγεία του σώματος.

    Τελικά, τον καρκίνο στο στόμα και στα πνευμόνια δεν τον απόφυγε.

    Και οι γιατροί είπαν ότι το τσιγάρο είχε τεράστια ευθύνη.

    Παρότι το έκοψε χρόνια, η βλάβη στα κύτταρα με κάποιο τρόπο, παρέμενε...έτσι είπαν οι γιατροί περισσότερα δεν ξέρω να σε διαφωτίσω, πουλάκι μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ σαλό μου...
    και κεινον και ολες τις ψυχες απ'αρχης δημιουργιας του ματαιου κοσμου τουτου...

    η μεγαλυτερη βλαβη που υφισταται η ψυχη του ανθρωπου που καπνιζει ειναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ.
    βλαπτεται το πνευμα-διοτι σκοτιζεται...

    ετσι λενε οι αγιοι πατερες.
    και γιαυτο ο φυλακας Αγγελος μας -λυπαται και κλαιει και δεν αναπαυεται με την βρωμια του καπνου.

    μονο με το λιβανι χαιρεται η ψυχη
    και ετσι αναπαυεται...

    φιλακια
    με ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ+

    ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. αΝΩΝ.
    όπως το λες.
    Και δε γίνεται να βλάπτουμε ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΑ το σώμα μας, χωρίς να μεταβαίνει η βλάβη και στην ψυχή, λόγω του ανέφραστα στενού συνδέσμου ψυχής και σώματος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Καταπληκτικό το θυμίαμά σου Σαλογραία μου.
    Προσωπικά ποτέ δεν μου ήταν ελκυστικός ο καπνός και τα συναφή και δεν με άγγιξε ποτέ. Αντίθετα μ ενοχλούσε πάντα και υπέφερα. Οπότε χαίρομαι που επιτέλους γίνεται και κάτι σωστό!

    Έλα κι από εδώ να παίξουμε
    http://anemondixtia.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
    Σε περιμένω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Pedia kalo ine na kopsi kapios to tsigaro, (proin kapnistis) alla gia na ehi kalo apotelesma ke ston pnevmatiko tomea prepi na psaxi ke ta etia pou ton ekanan ke kapnize.
    Allios apo allou tha anazitisi ke tha wri, to "mikrowio" na trafi...
    Ola arhizoun "apo mesa" ke ekdilononte se praxi pros ta exo.
    Den ine arketo na kopsis ena dentro syriza sto homa, theli oloklirotiko xerizoma.
    Se kathe kali prospathia prepi na ine apolyta symfoni ke i logiki, etsi oste na epistratewonte oles oi psyhikes dynamois mas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Υπέροχη ανάρτηση..! Σε ευχαριστούμε πολύ Σαλογραία που υπάρχεις στο διαδίκτυο!
    Πολύ πλάκα είχε αυτό που έκανες με το λιβάνι :)
    ένας αναγνώστης σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Γειά σας παιδιά --Χάσαμε τον Κυπριανό Χριστοδουλίδη από την παραία.Πουντον;Υδρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Υδρα

    ( να ερωτήσω ντροπαλά, με τη Λερναία, έχετε κάποια συγγένεια;)

    Ο Χριστοδουλίδης είναι καλά και μας διαβάζει...κρυφά όπως και κάποιοι άλλοι σοβαροί και κουλτουριάρηδες που παρακολουθούν αυτή τη σελίδα.

    Επεμβαίνει μόνο σε ΠΟΛΥ σοβαρές περιπτώσεις το χρυσούλι μου, να είναι πάντα καλά...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σαλογραία, σε παρακαλώ (ένας..), εξηγήσου λίγο παραπάνω, αν θες, σχετικά με αυτό που λες για την απελπισία των γέρων ανθρώπων ή ανθρώπων που νιώθουν πολύ γέροι από τα χαστούκια που έφαγαν λόγω των εσφαλμένων επιλογών τους. Το λες μόνο για τους πνευματικούς ανθρώπους; Αναφέρεσαι στην προοπτική της μετανοίας; ή στον φόρτο των αμαρτιών που πληθαίνει και μετά έρχεται ο εχθρός και λέει έχεις κάνει πολλά; ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Δημήτριος Χατζηνικολάου2 Σεπτεμβρίου 2010 στις 12:46 μ.μ.

    Ευχάριστη και διδακτικώτατη η ιστορία σου, αγαπημένη μου Σαλογραία. Διδακτικώτατη, λέγω, διότι στις μέρες μας, όπου προδίδονται όλα τα ιδανικά και χάνονται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα (παρά τη ρητορική των "μεγάλων" για το αντίθετο), πρέπει εμείς οι μικροί και ασήμαντοι να βρούμε τρόπους αυτοάμυνας. Αν πρώτον ζητήσουμε ταπεινά τη βοήθεια του Κυρίου, είμαι βέβαιος ότι θα το πετύχουμε. Ιδού, λοιπόν, πεδίον αγώνος! Η Σαλογραία μας έδειξε το δρόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. ΨΕΥΔΏΝΥΜΟ ΕΙΝΑΙ..ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΥ ΛΕΣ--ΥΔΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. κ. Χατζηνικολάου, με όλο το σεβασμό νομίζω ότι το παρακάνατε στα καλά λόγια για Όνομααα!

    Είπαμε να μην κανιβαλίζουμε τον κακόμοιρο τον πλησίον, που κάθεται και παραληρεί γράφοντας, αλλά εσείς το παρακάνατε...
    Με όλο το σεβασμό...
    Καλή σχολική χρονιά, χωρίς τσιγάρα στους διαδρόμους του Πανεπιστήμιου, αμήν και γένοιτοοοο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αγαπημένε μου
    που ρωτάς για το άθροισμα της απελπισίας, δεν αναφέρομαι μόνο στους πνευματικούς ανθρώπους.

    Κ ά θ ε ψυχή από τις δυνάμεις τις αρνητικές, τους σκότους, που την περιζώνουν, λαμβάνει αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο των πλανεμένων σκοτεινών υποβολών και αξιολογήσεων.
    Ευτυχώς υπάρχει πάντα η δυνατότητα της μετα-νοιας όσο ζούμε, και της πιο φωτεινής όρασης, αλλά χρειάζεται και κάποιος να βρει ένα ανθρώπινο στήριγμα, μια καθοδήγηση συγκεκριμένη στην αρχή της επιστροφής, μέχρι να στερεωθεί...όχι ότι δεν μπορεί να αναπληρώσει τα ελλείποντα το Πνεύμα το Αγιο, μπορεί, αλλά οι περισσότεροι στερεωνόμαστε πιο καλά με μια παρουσία συγκεκριμένη δίπλα μας, τον πρώτο καιρό τουλάχιστον.

    Απελπισία μπορεί να βάλει ο εχθρός όταν σου μεγαλοποιεί και σου διαστρεβλώνει στη συνείδηση τα πεπραγμένα σου και σου λεει συνέχεια:

    -Είσαι ένας χαμένος, είσαι ένας αποτυχημένος, ένα βάρος της γης, άει και κρεμάσου, άει και κόψε το λαιμό σου, να γλιτώσεις εσύ και οι άλλοι...

    Αυτό είναι ο ένας πειρασμός που όλο και μεγεθύνεται στην εποχή μας, λαμβάνει εξουσία, βοηθάνε και οι κακές ταινίες παραψυχολογικού περιεχομένου σε αυτό, βοηθάνε και οι αιρετικές δοξασίες περί μετενσάρκωσης και όχι μόνο...κυρίως βοηθάνε οι δαίμονες...

    Το άλλο είναι μια κούραση που μπορεί να αποταμιευτεί στο νευρικό μας σύστημα, από τις πολλές θλίψεις , από τις πολλές απογοητεύσεις και ματαιώσεις που θα έλεγε και ένας ψυχίατρος, η εμπειρία των οποίων, ως άθροισμα, τροποποιεί το εσώτατο κυρίαρχο και βασικό χρώμα- συναίσθημα της ψυχής το σκοτεινιάζει και την κάνει να μη χαίρεται πια με τίποτα, να περιέρχεται σε κατάσταση ακηδίας και αν-ηδονίας, να τα βλέπει όλα μαύρα και μάταια και δίχως διέξοδο...

    Αυτό το τελευταίο, το θεωρώ το χειρότερο πειρασμό από όλους, και χρειάζεται μεγάλη βοήθεια από το Θεό, και από έμπειρο πνευματικά φίλο, ώστε να βγει από κει ο άνθρωπος χωρίς να πάθει ζημιά αθεράπευτη στην όλη του ύπαρξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. πράγματι... είναι μεγάλοι πειρασμοί-παγίδες, που ενεργούν και στους νέους αρκετές φορές, πλέον... ειδικά νομίζω σε κύκλους ναρκομανών.(είχα την απορία σχετικά με την ηλικία, επειδή αναφέρθηκες στους γέρους).
    ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ανων. φίλτατε
    όχι μόνο ναρκομανών, αλλά και αλκοολικών, και βουλημικών και σεξομανών.
    Το πρόβλημα είτε με τη χρήση ουσιών που καταστρέφουν το νευρικό σύστημα, ή με τη λυσσαλέα εναλλαγή συντρόφων για δήθεν όλο και υψηλότερα επίπεδα ενδιαφέροντος και ηδονής, είναι ότι τελικά, μετά τα πρώτα αρχικά στάδια ευφορίας, ισοπεδώνουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις, φθείρουν με πραγματική έννοια το νευρικό σύστημα το οποίο αφού όλο το τεντώνουν και το ξανατεντώνουν , χάνει την ελάστικότητά του, και στο τέλος αδρανεί στο έδαφος της κατάθλιψης, καταδικασμένο ή να αναζητεί όλο και μεγαλύτερη δόση διεγερτικών κάθε είδους- με κίνδυνο την πλήρη εξάρτησή και την καταστροφή του- έως και τον πρόωρο θάνατο του ανθρώπου που ζεί στην κατάχρηση, γεγονός που όλο και πιο συχνά, αλίμονο, το βλέπουμε να συμβαίνει.

    Δυστυχώς, τη σημερινή εποχή ο Εωσφόρος, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά που πρέπει να κάνει.

    Και πάλι δυστυχώς, ο Θερισμός πολύς και οι εργάται πάνυ ολίγοι...
    Μόνος δρόμος σωτηρίας ο δρόμος της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΣΟΒΙΑΣ ΑΣΚΗΣΗΣ...ΕΝ ΠΙΣΤΕΙ, ΕΛΠΙΔΙ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. salooooooooo koukou!!!
    Godmorgen!!!
    Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ!!!!!!!!!!!ΚΑΙ μάλιστα ξέρει
    και γερμανικα και εχει και πτυχιον θεολογίας....

    χαιρετιiiiiiσματα!!!!

    gud nacht!!!

    ich sprechen nicht deutch!!=
    den omilw germanikin!!!-EYLOGHSON+

    filoy8kian!!+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. αΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ, δεν κατέω, γρυ γερμανικόν,
    ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΜΑΘΩ,
    Α ΠΑ ΠΑ ,
    ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΟΝ ΠΛΕΟΝ!
    λΊΓΟ, σουρεάλ βρήκα το μήνυμά σου, δεν τα κατάλαβα, αλλά νο πρόβλεμ...κάνει ζέστη ακόμη..ΥΠΟΜΟΝΗΗΗΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @Σαλογραία
    καλή μου αυτό που έγραψες σαν σχόλιο, το παιχνίδι της Χαράς λέει να το προβάλλεις στο ιστολόγιό σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Σαλογραία μου έσπευσα αφού με ρωτάς απο το δικό μου τεχνικές λεπτομέρειες. Είναι απλό το τι θα κάνεις. Δες όπως έκανα εγώ σήμαρα όταν η Χαρά με καλεσε. Δηλ κάνεις νέα ανάρτηση και γράφεις οτι συμμετέχεις στο παιχνίδι της Χαράς που σε κάλεσα εγώ και με κάνεις σύνδεσμο ν ανοίγει το δικό μου blog πάνω στο όνομά μου. Μετά γράφεις τα 10 που αγαπάς. Και από κάτω γράφεις 10 blogger με σύνδεσμο τον καθένα πάνω στο όνομά του ν ανοίγει η σελίδα του και μετά πάς και στο blog του καθένα από τους 10 και του γράφεις σχολιάκι νάρθει να δει την πρόσκλησή του. Αυτός θα μπεί στο δικό σου blog και θα δει εκεί τ όνομά του στους 10 και ακολούθως θα κάνει κι αυτός ότι κι εσύ. Εύκολο για σένα! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Αναίς
    με συγκινεί απίστευτα η εκτίμηση που δείχνεις στο άϊκιού γουρουνιού που με χαρακτηρίζει, σχετικά με τις ηλεκτρονικές δεξιότητες...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Σαλογραία
    Εκεί που γράφεις ανάρτηση γράψε το όνομα του blog και μετά μαύρισέ το- επέλεξέ το δηλ. και πάτησε αριστερό κλικ πάνω στη λέξη Συνδεσμος. Μετά θα σου ανοίξει παραθυράκι και θα έχει δύο μικρότερα παραθυράκια που στο ένα θα σου ζητάει ηλεκτρονική διεύθυνση και εκεί θα πληκτρολογήσεις τη διεύθυνση του blog που έχεις επιλέξει και μετά οκ και τελείωσες. Δεν είναι τίποτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Αναίς,
    μου θυμίζεις τη μαμά μου που όταν με πήγαινε σε χειρουργείο αμυγδαλών, μου έλεγε:

    - Έλα πουλάκι μου, μη φοβάσαι δεν είναι τίποτα...
    και πήγα...
    και τράβηξα τον αλίμονο...
    δυσκολεύομαι να σε πιστέψω...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ..παιδια..τεκνια..

    ..ξερετε ποσων ειδων ''καπνισματα''υπαρχουν και,ποσα ειδη απο τσιμπουκια παντος τυπου και μορφης και,ποσα αλλα γκατζετς και, διαφορα αλλα αθωα και πιπερατα ''ιερα αντικειμενα'' που ''χρηζουν''αλλα και τους αποδιδεται λατρεια..

    ..εξαρτησης;

    ..ξερετε,γιατι και σεις στον κοσμο,ζειτε..

    ..και ξερετε πολυ καλα την αποσταση, αναμεσα στο δοκαρι του ματιου μας,απο το ξυλαριον του αδερφου μας,ποση ειναι..

    ..ευτυχως που ηρθε ο Χριστος να μας σωσει ολους μας,γιατι διαφορετικα,ο ντετερμινιστης Καισαρ..

    ..θα ειχε ξεχωρισει απο τοτε, τους περισσοτερους απ'τους λιγωτερο εξαρτημενους..

    ..ηδη,το ανθρωπινο αιμα,απο μονο του συνιστα αμαρτια..η οχι;

    ..τα αλλα τι τα θελουμε,αφου εχουμε λερωμενη τη φωλια μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. xaxa salo mou exeis polyn plakan!
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    iQ gourouniou!?!

    den to Hkseyron!!
    makia
    moukia
    kalo ksimerwman
    kai kalin kyriakin!+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ανυποψίαστη περί τα ..PC Σαλογραία μου,
    Έλα μια βόλτα να μπείς σε ιστορία εδώ:
    http://anemondixtia.blogspot.com/2010/09/blog-post_05.html

    δήλωσε συμμετοχή και ρόλο που θέλεις να παίξεις.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. ΝΑΜΟΥΝ ΜΟΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΑΝΘΡΩΠΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. τα σχόλια ειναι ανακατεμένα!
    εστειλον προχτες το απο πανω 11.28...
    και οχι σημερον!

    επιπλεον ο 12,52π.μ
    ταχει ανακατωσει ολα!
    για καπνισμα ομιλει η ομυγυρης!

    τωρα τα υπολοιπα...ειναι πολυ...εξξξξξξτριιιιμ!

    ΕΥΛΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΓΗΣΟΝ!+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Αναίς...σε ευχαριστώ περιστεράκι μου...
    Έλειπα στις Σπέτσες...σε ευχαριστώ...ο μόνος ρόλος που θέλω τώρα να παίξω είναι της γραίας κοιμωμένης εν τω κραββάτω...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Αδελφοί μου εν Κυρίω περιπόθητοι,
    έλειπα στις Σπέτσες, συγχωρήστε μου την καθυστέρηση στα ανέβασμα των σχολίων και το γεγονός ότι ξέχασα να σχολιάσω κάποια σχόλια, τώρα...πάει τα πήρε το ποτάμι...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή