Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Η πεθερά μου και η έλλειψη αντίστασης


Από κάτι διαβάσματα, πρωτοέμαθα για την ψυχιατρική έννοια της αντίστασης.

Τι ήταν η αντίσταση κατά τους ψυχίατρους;

Μια άμυνα του <εγώ>, του ψυχαναλυόμενου πελάτη.

Μια άρνηση του πελάτη, να δεχτεί την άποψη του ψυχοθεραπευτή, για κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς του-το θέτω απλοΊκά.

Σίγουρα, όσο πιο πολλές αντιστάσεις έχει ο ψυχοθεραπευόμενος, τόσο πιο δύσκολο καθίσταται και μακροχρόνιο, το έργο της ψυχοθεραπείας.

Στη συνέχεια κατάλαβα ότι η αντίσταση, ξεφυτρώνει σαν ραπανάκι, στον κήπο, της κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας και σχέσης.

Αυτή την αντίσταση, στα μοναστήρια τη λένε <θέλημα>.
Ο μοναχός που αντιστέκεται στις εν Κυρίω, επιταγές του γέροντά του, ονομάζεται <θεληματάρης> και όπως δείχνει η εμπειρία, με τον τρόπο αυτό, δυσκολεύει φοβερά, της πνευματικής προκοπής του, το έργο...

Για να μην πολυλογώ, κατάλαβα οτι τελικά, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αντιστέκεται σε ένα άλλο άνθρωπο, φίλο, συνεργάτη, ηγούμενο, σύζυγο, γονιό, δάσκαλο, προιστάμενο.

Βέβαια εκεί που γίνεται ο χαμός με τις αντιστάσεις σήμερα, είναι ο χώρος του γάμου.

Εκεί, στο χώρο του γάμου, τώρα με την κοινωνική-οικονομική απελευθέρωση των γυναικών, κάθε τόσο συμβαίνει το μεγάλο το μπάχαλο.

Μα πώς μεταμορφώνονται έτσι οι γλυκές- κάποτε χαμηλοβλεπούσες- κοπέλες;

Στην αρχή, μέχρι να το πιάσουμε στον ιστό μας το παλικάρι, τις κάνουμε τις πιρουέτες στο ένα νύχι.
Μετά, άμα χορέψουμε τον Ησαία, έρθουνε και δυο κουτσουβελάκια, ποιος την είδε την κυρία και δεν την φοβήθηκε!

Ναααα! μια γλώσσα δέκα μέτρα, για τα δικαιώματά της, για το σόι του, για τα μύρια όσα, Θεέ μου φύλαγε!

Μετά λένε, έχει προβλήματα ο γάμος.

- Εμ βέβαια και έχει μανδάμ!

Διατί, όμως, σε ερωτώ, δεν είχε προβλήματα ο γάμος της πεθεράς μου, που ήτανε και πανέμορφη και μορφωμένη και εργαζόμενη σκληρά κάτι 15ωρα και είχε παντρευτεί με έναν ελαφρώς αγριανθρωπάκο, εκ πρώτης όψεως;

Διότι η πεθερά μου

(στα άγια η ψυχούλα της, από το πολύ αρχικό βρίσε βρίσε, την αγάπησα τελικά αυτή τη γυναίκα)

όλο με γλύκες και σιρόπια, τον πήγαινε:

- Ναι, Γιώργο μου, ό,τι πεις εσύ Γιώργο μου,

-Δεν ξέρω εγώ, ο Γιώργος ξέρει!

(το έλεγε ντροπαλά και πάντα με χαμόγελο ενώ αυτή κι αν ήξερε...
αυτό πια σλόγκαν ήτανε στο σπίτι, το λέγαμε όλοι και χαχανίζαμε)

και άντε μετά από αυτά, το θηρίο-ο Γιώργος, να γρούξει!

Δεν έγρουζε!

-Διατί;

Διότι η πεθερά μου, εκτός από γάτα με πέταλα, ήταν -επί της ουσίας- γυναίκα με βαθύτατη

χριστιανική συνείδηση.

Ιεραρχούσε τα πράγματα κατά τις επιταγές του Αποστόλου και έκανε ενσυνείδητα
(από σοφία και όχι από αδυναμία) υπακοή στον άντρα της.

Δηλαδή;

Τι θα πεί υπακοή μέσα στο γάμο;

Θα πεί, ακύρωνε το προσωπικό της θέλημα, και του έδινε το οφειλόμενο προβάδισμα(διότι ο άνδρας, χρυσούλι μου, είναι η κεφαλή της γυναικός -η γυναίκα αποτελεί το λαιμό, θυμάσαι τη σχετική ατάκα;)

Θα πεί ακύρωνε τις προσωπικές της, εγωκεντρικές αντιστάσεις και τάσεις, για χάρη της ομόνοιας στην οικογένεια και για χάρη της αγάπης -κυρίως-που είχε στο Γιώργο της.

Με την υπακοή της, πετύχαινε την ενότητα του προσώπου της, την ενότητα του γάμου της, την ενότητα τής οικογένειά της, τηρώντας την τάξη της Εκκλησίας.

Διότι ο χριστιανικός γάμος είναι ως εις Χριστόν και εις Ἐκκλησίαν, που γράφει ο Απόστολος.
Η πεθερά μου υπάκουε τον άντρα της όπως η Εκκλησία υπακούει στο Χριστό.

Ήταν ο Γιώργος της, του βίου της, όλου, ο πρώτος και έσχατος έρωτας.

Και ο Γιώργος, απο ελαφρώς θηριώδης, μετατρεπόταν σε αγαθότατο πιτσουνάκι που κούρνιαζε κάτω από τις τρυφερές φτερούγες τις πεθεράς μου και γαλήνευε, και θυσιαζόταν με τη σειρά του για κείνη και τα τρία παιδιά τους.

Και ο Γιώργος την υπεραγαπούσε για τον άψογο- επι δεκαετίες- τρόπο της.

Και όταν έφυγε πρώτη εκείνη από τούτο τον προσωρινό κόσμο, ήταν αληθινά, σαν να έχασε η ζωή του, το αστέρι της.

Και ακολούθησε.

Εγώ τη μάνα μου την αγαπώ, αλλά θα το κάνω και τραγουδάκι αν επιθυμείς , λατρεμένο μου, με τέτοιο στίχο:

- <Τη μάνα μου την αγαπώ,ώπαααα! την πεθερά καλύτερααααα!>

-Την πεθερά καλύτερα;

Για Όνομααα!

- Ναι! Και ξέρεις γιατί καλύτερα;

Διότι πέτυχε τον άθλο μιας ζεστής, δεμένης οικογένειας!

Έδινε εκείνη το παράδειγμα της θυσίας και ακολουθούσαν οι άλλοι, επειδή η γυναίκα, ως σύντροφος, ως μάνα, είναι στο σπίτι, η κινητήρια η δύναμη, το λέει και κάποιος σπουδαίος, Ρώσος θεολόγος, διανοούμενος:

-Στην Εδέμ, ο διάβολος, πείραξε πρώτη την Εύα, διότι ὴξερε:άν έπεφτε η Εύα στην παγίδα του, ο Αδάμ, απλώς θα ακολουθούσε.

Επειδή η γυναίκα συνιστά το ισχυρότερο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.

Γι αυτό και αργότερα με το ύψος και το βάθος και τη λάμψη μιας άλλης γυναίκας, της Υπεραγίας Θεοτόκου, σαρκώθηκε εν Αγίω Πνεύματι, στην άχραντη σάρκα της, ο Υιός και Λόγος του Θεού, που ανέπλασε την ανθρώπινη Φύση και άνοιξε με τη Θεία Του Ανάσταση τις πύλες της Αιώνιας
Ζωής, για των θνητών το γένος.

Η πεθερά μου, δεν χρειάστηκε ποτέ της, ψυχίατρο ή ψυχολόγο, ή κοινωνικό λειτουργό διότι την εγωκεντρική την αντίστασή της, στο Ονομα του Χριστού, την είχε μετουσιώσει σε καστανόχωμα και πάνω της φύτεψε,ευωδιαστά -προσφοράς και διακονίας ακάματης- <μανουσάκια, μανουσάκιααααα!> που λέει και το δημοτικόν άσμα...

Θαυμαστό, το παράδειγμα που μας άφησε.

Να έχουμε την ευχή της.

Στα άγια η ψυχούλα της!

Θα λάβει το μεγάλο μισθό της προσφοράς της, εν τη Φοβερά ημέρα της Κρίσεως!

Σαλογραία

33 σχόλια:

  1. Ακριβής η περιγραφή και εύστοχες οι παρατηρήσεις.
    Προσπαθώντας ωστόσο να αναλύσω το φαινόμενο, αναρωτιέμαι αν αυτή η στάση ζωής ήταν αποτέλεσμα απύθμενων αποθεμάτων αγάπης στην ψυχή της ή εάν και άλλοι κοινωνιο-οικονομικοί παράγοντες έπαιξαν ρόλο και είχαμε το αποτέλεσμα που περιγράφεις.
    Φαντάζομαι ότι την αλήθεια δεν θα τη μάθουμε ποτέ αφού ακόμα και αν την είχαμε ακόμα ανάμεσά μας, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εντρυφήσουμε στα βάθη της ψυχής της και να λύσουμε το γρίφο.
    Η έλλειψη όμως αντίστοιχων φαινομένων στις ημέρες μας, τουλάχιστον από την οπτική που μου επιτρέπουν οι οικογενειακές-κοινωννικές-επαγγελματικές μου επαφές, με κάνει να πιστεύω πως επαίξαν το ρόλο τους και οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα στην Ελλαδίτσα μας. Χωρίς αυτό βέβαια να μειώνει την απέραντη αγάπη και τον εξέχοντα σεβασμό που τρέφω προς το πρόσωπό της. Να είναι καλά εκεί που είναι και να μας στέλνει καμμιά ευχούλα από αυτές που μας έδινε όταν μας ξεπροβόδιζε στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Your comment will be visible after approval

    Τι είναι αυτά αγαπημένη μου Θεία??? Τι θα πει approval στο blogging??? Η έχουμε blog και ο καθένας γράφει ότι πιστεύει ή έχουμε λογοκρισία (καλοπροαίρετη ή όχι δεν κάνει διαφορά). Για τις περιπτώσεις σχολίων που έχουν ύβρεις, προπτροπές σε παράνομες ενέργειες κλπ. υπάρχει και η εκ των υστέρων διαγραφή του σχολίου (ιδανικά με τρόπο που να εξακολουθεί να είναι αναγνώσιμο και να εκτίθεται ο συντάκτης του την ίδια ώρα που ο οικοδεσπότης του blog έχει διαχωρίσει τη θέση του μέσα από τη διαγραφή (και πιθανώς και κίτρινη κάρτα για την αποπομπή από το blog...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λατρεμένο μου ανίψι, τα γράφεις τα κουλτουριάρικά σου, υπέροχα!
    Ναι, έπαιξαν σίγουρα ρόλο και οι συνθήκες.
    Σήμερα, όλο και πιο σπάνια βρίσκουμε ψυχές σαν της γιαγιάς σου, της Βούλας, ωστόσο βρίσκουμε.
    Έχω γνωρίσει.
    Όπως εύστοχα παρατηρεί και ο Μάριος που γράφει κάπου αλλού,είναι χάλια η κατάσταση στις μέρες μας, και θα μας προκύψει, η πρώτη γενιά γιαγιάδων που θα εχουνε στο κορμί τους, πονηρά τατού και που το μυαλό τους δεν θα βρίσκεται στην ανατροφή των εγγονιών, αλλά πρωτίστως σε ηδονές υπογαστρίων...(άντε να μην τα πω χύμα, γιατί μπαίνουν εδώ μέσα και κάτι καλόγεροι και δεν κάνει να τους κολάσουμε με παλιόλογα! :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λατρεμένε μου Γιώργο νούμερο δύο, αύριο που θα συναντηθούμε στην ενιαύσια συγκέντρωση του σογιού, θα τα συζητήσουμε αναλυτικά και θα λάβω σοβαρά υπόψη την άποψή σου!

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και ένα συμπλήρωμα για τα δυο εγγόνια, τους Γιώργηδες νούμερο ένα και τρία, αν κατάλαβα καλώς από το ύφος:
    Παλικάρια μου...εσείς ήσασταν μωρά τότε αλλά προσωπικά...
    είχα κάνει εκτενείς συζητήσεις με την γιαγιά σας, και ήξερα ότι ήταν ε π ι λ ο γ ή της -πολύ συνειδητή- η στάση της.
    Επιλογή η οποία φαινόταν σαν καλός χαρακτήρας, αλλά
    ε π ι λ ο γ ή πάντως, που την υπαγόρευε η Πίστη, η Αγάπη και η Ελπίδα της, τα τρία ταύτα τα μέγιστα, τα οποία, δια βίου τα κράτησε σαν σφραγίδα επάνω στη τίμια καρδιά της..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για σου Σαλογραία καλό είναι το θέμα αλλά όσα σχόλια και να κάνουμε δεν θα το λύσουμε!Θα σου
    προτείνω ένα αγαπημένο μου βιβλίο που πιστεύω ότι θα σε καλύψει είναι: Μυστικά για την οικογενειακή ευτυχία. Πρεσβυτέρου Παρασκευά Ζωγράφου.Στα εκκλησιαστικά βιβλιοπωλεία η στο τηλ.2310 831831.Σε χαιρετώ καλή μου .ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένο μου Φως Ιλαρόν,
    σε ευχαριστώ πολύ!
    Ναι, κάπου το είδα το βιβλιαράκι και είπα να το αγοράσω, μετά ...ξεχάστηκα.
    Αφού είναι γραμμένο απο έγγαμο ιερέα, πιστεύω θα έχει ένα ενδιαφέρον.
    Το σημειώνω για το προσεχές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. *...ΜΟΝΟ ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ "ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ",ΣΥΜΦΩΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,ΠΟΥ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ,ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑ.ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΣΑΡΚΩΝΕΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΩΣ ΓΑΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ 'Η ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ...*
    *...Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΓΑΜΟ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΔΕΝ Μ Π Ο Ρ Ε Ι ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΜΕ ΜΑΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΜΙΑ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ...*
    (αποσπασματα απο το βιβλιο "ο ορθοδοξος γαμος" εκδ.ΑΚΡΙΤΑΣ,Π.Ιωαννης Μεγιεντροφ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευλογημένε μου Οδυσσέα
    εκτιμώ τον π. Ιωάννη Μεγεντορφ και καλά γενικώς τα γράφει, αλλά, επίτρεψέ μου να αντείπω ότι έχω δει γάμους να ξεκινάνε με τις τέλειες προυποθέσεις τις εκκλησιαστικές και, να ναυαγούν κατά το φαινόμενο, όπως έχω και δει και γάμους να ξεκινούν με λάθος προυποθέσεις και να φέρνουν ευλογημένους καρπούς μετανοίας.
    Πολύ συχνά οι άνθρωποι μέσα στην τύφλωση και την πλάνη των αισθήσεων, ξεκινάμε από λανθασμένες προυποθέσεις.
    Αυτό δεν εμποδίζει το Πανάγιο Πνεύμα-εφόσον οι ψυχές διαθέτουν αγνή προαίρεση στο βάθος τους- να τις οδηγήσει σιγά σιγά -μέσα από μυριάδες μικρά και μεγάλα σκηνικά,ακόμη και σκηνικά κολασμένα αν θες- και χωρίς να παραβιάσει την ελευθερία τους, να τους οδηγήσει, λέω, μέσα στην ωριμότητα και την απελευθέρωση που μόνο η εν Χριστώ ζωή, μπορεί να χαρίσει.
    Για σκέψου και τα σχετικά με το μοναχικό βίο:πολλοί πήγαν μοναχοί, εξ ανάγκης, ή από κοσμικές απογοητεύσεις βασικά κινούμενοι, και στη συνέχεια αγίασαν.
    Άλλοι, φάνηκαν να ξεκινούν το μοναχικό βίο από θείο έρωτα, και στην πορεία από κρυφή έπαρση και έλλειψη προσοχής φάνηκαν να ναυάγησαν.
    Ο Κύριος όμως, είναι πάντοτε αοράτως παρών, και στο Τέλος του Χρονου- κάνοντας την κανονικοποίηση των παραμέτρων που λέει και ένας αγαπημένος μου θετικός επιστήμονας- θα μας κρίνει με την Άσφαλτη Δικαιοσύνη, εν Τελεία Αγάπη.

    Είναι νομίζω ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος να κρίνει ο καθένας το γάμο του, ή τη μοναχική του πορεία,από μόνος του, και αυτό να θέλει να το ονοματίσει αυτογνωσία.

    Δεν είναι σε θέση να κρίνει διότι πραγματικά, δεν διαθέτει προς τούτο ό λ η την πληροφορία.

    Όταν είπε ο Χριστός ΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ , πιστεύω εννοούσε, μην καταδικάζετε τελεσίδικα ΚΑΝΕΝΑΝ, ΟΥΤΕ κάν τους ΕΑΥΤΟΥΣ σας, διότι μπορεί πραγματικά -λόγω έλλειψης της ΠΛΗΡΟΥΣ πληροφορίας, την οποία ΜΟΝΟ ο Λόγος του Θεού διαθέτει-να πέφτετε πάρα πολύ έξω,και να κρίνετε απίστευτα λανθασμένα τόσο τους εαυτούς σας όσο και τους άλλους...
    Ο καθένας, όπου τον έταξαν τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ, πρέπει να παραμένει εν Πίστει, Ελπίδι και Αγάπη, και να περιμένει ΜΟΝΟ από τον Δικαιοκρίτη Χριστό, την τελική αξιολόγηση- ούτε από τον εαυτό του, ούτε από φίλους, ούτε από άλλους...ειδικούς δήθεν, που στην εποχή μας φαίνεται να πλεόνασαν και το μόνο που κάνουν είναι, να πολλαπλασιάζουν την πλάνη.
    Αξιολογήσεις δικές μας, πριν τον τέλος του επίγειου χρόνου μας, είναι εξαιρετικά εις πλάνη υποκείμενες λόγω επήρειας των πονηρών πνευμάτων που εισέρχονται στο νου μας και δημιουργούν νοητικές-συναισθηματικές διαστρεβλώσεις- δεδομένης πάντοτε της έλλειψης της τέλειας πληροφορίας, την οποία δεν θα κουραστώ να το υπενθυμίζω, ΜΟΝΟ η Παναγία Τριάδα διαθέτει...
    Επομένως;
    Επομένως.
    Τρέχε καματηρέ, τρέχε, της υπομονής τον προκείμενον ημίν αγώνα, διότι δια της υπομονής αναδεικνύεται ο πιστός σε τέλειο αθλητή του Αγίου Πνεύματος.
    Χωρίς την υπομονή, δεν στεφανούμεθα.
    Στεφανούμεθα μόνον, εάν δια της υπομονής, νομίμως αθλήσομεν μέχρι να βγει η αγαθή ψυχή μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οδυσσέα
    να σου θυμίσω και κάτι ακόμη σχετικά με το απαγορευτικό της κρίσης, την οποία όλοι εμείς οι πλανεμένοι, συνεχώς, την κάνουμε, βυθιζόμενοι σε ακόμα μεγαλύτερη πλάνη και αμαρτία, καθώς ΑΝΤΙΠΟΙΟΥΜΕΘΑ μια εξουσία που ανήκει ΜΟΝΟ στον Κύριο Ιησού.
    Το διαβάζουμε στο κατά Ιωάννην κεφ.ε, στίχο 22:

    ουδέ γαρ ο πατήρ κρίνει ο υ δ έ ν α, αλλά την
    κ ρ ί σ ι ν π ά σ α ν δέδωκεν τω υιώ!

    Όταν με τη βοήθεια κάποιου αγίου συνειδητοποίησα τι λέει εδώ ο στίχος, ένιωσα βαθύτερα το μέγεθος της αγνωσίας μου.
    Καταλαβαίνεις;
    Κοτζά ΘΕΟΣ Πατήρ, το πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ!
    Έχει παραχωρήσει ό λ ο το δικαίωμα της Κρίσης
    μ ό ν ο ν στον Υιό!
    Και έρχεται τώρα η πάσα κουτσή Μαρία,να φθέγγεται και να αποφθέγγεται και να αξιολογεί, αν αξίζει ο γάμος σου ή δεν αξίζει, και να σε προτρέπει να πάρεις το διαζύγιο, εσύ και ο καθένας μας, διότι τάχαμ αποτύχαμε.

    Α! Και σχολιάζει ένας άγιος της εκκλησίας μας, θα στο πω περιφραστικά:
    - Βλέπεις αδερφέ;
    Και ενώ έχει ο Υιός το δικαίωμα της Κρίσης, ο ύ τ ε ο Υιός κρίνει στον παρόντα αιώνα τον απατεώνα, την κάθε ψυχή!
    Ο Υιός στον παρόντα αιώνα τον απατεώνα, σιωπά υπομονετικά και περιμένει την Μετάνοια, δίδοντας άπειρες ευεργεσίες.
    Ο Κύριος θα κρίνει την κάθε ψυχή στο ΤΕΛΟΣ του επίγειου χρόνου, όταν θα ξανάρθει επι της Γης, μετά Δόξης!
    ΤΟΤΕ θα κάνει εκάστου την κρίση!
    (και βλέποντας αυτήν την καθυστέρηση της Κρίσεως, οι άφρονες, και τη μη δυναμική επέμβαση- με τα δικά τους κριτήρια δυναμική- του Χριστού, λένε ενίοτε ότι ουκ έστι Θεός...)
    Και τολμάς εσύ, ο πολύ σκοτισμένος και αμαρτωλός άνθρωπος, να καταδικάζεις το συνάνθρωπο, να καταδικάζεις τον εαυτό σου, να καταδικάζεις το γάμο σου, νομίζοντας ότι είσαι ο αλάνθαστος πάπας πάσης της οικουμένης;
    Οποία πλάνη!
    Οποία συμπεριφορά, άξια πολλών δακρύων.

    Γι αυτό...δέδεσαι με τα δεσμά του γάμου αδελφέ;
    Μή ζήτει λύσιν, προφασιζόμενος προφάσεις εν αμαρτίαις ειδικά,ότι το έτερο μέλος, σε ικετεύει να επιστρέψεις στην ευλογημένη συζυγία σας από την οποία μπορεί να σε ξεστράτισε ο δαίμονας με τη μορφή δικαιολογιών ποικίλων...

    Ο λ ο ι οι γάμοι σήμερα περνάνε κρίση, με τη μορφή της επίθεσης από κακούς λογισμούς.

    Θα σωθεί εκείνος ο γάμος,όπου οι συμβαλλόμενοι θα δεθούν στο κατάρτι όπως ο Οδυσσέας.
    Θα ακούσουν τις σειρήνες.
    Θα βασανιστούνε από το τραγούδι τους, ναι, αλλά θα ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΜΑΖΙ την ΠΟΡΕΙΑ την οποία κάποτε ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι θα την ολοκληρώσουν στηρίζοντας το σύντροφό τους μέχρι να τους χωρίσει το φτύαρι του νεκροθάφτη και όχι κάποια καινούργια, φτηνιάρα, μισότρελη γκόμενα...

    Είθε δι ευχών της Δεσποίνης ημών Υπεραγίας Θεοτόκου, να ολοκληρώσουμε το έργο για το οποίο κληθήκαμε έκαστος...
    Εύχου και υπέρ ημών, Οδυσσέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαλογραία τα λές πολύ όμορφα και σωστά.Οπωσδήποτε όλοι μας λίγο πολύ έχουμε περάσει στις οίκογενείες μας παρόμοια πέριστατικα με τα πεθέρικα μας,ομως πιστέυω οτι ειναι παρά πόλλυ δύσκολο να παραμερίσουμε τον έγωίσμο μας και οι μεν και οι δε,επείδη φοβόμαστε μήπως παρεί ο αλλος το πάνω χέρι.Σίγουρα πιστέυω,τον λόγο μέσα σε ένα σπιτίκο τον εχεί το ζέυγαρι και μονο το ζευγάρι.Οι γονείς πρέπει να μην εμποδίζουν τα παίδιά τους να κάνουν την ζώη τούς.επίσηςτα παίδι πρέπει να γνώριζουν οτι απο την στιγμη που παντρευτήκανε έχουν αποκτήσει πλέον και άλλους δυο γονεις.Ετσί πρέπει να υπακουνε το θέλημα του Κυρίου μας κατά τις Δεκα εντόλες, [[Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου...]]

    Αθτά ήθελα να σου πώ σαλογραία. πέριμενω σύντομα απαντησή σού και επίσκεψη στο ιστολόγιο μου όποτε θέλεις.

    Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ'ΥΜΩΝ.ΑΜΗΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ορθόδοξε σ'ευχαριστώ για την αγάπη! :-)
    Να είσαι ευλογημένος!
    Υποθέτω ότι είσαι νεαρός και νιόπανδρος.
    Η Κυρία Θεοτόκος να σας στηρίζει και να δίνει φώτιση στις σχέσεις με τους γονείς εκατέρωθεν.
    Προσωπικά, νιώθω πολύ καλά που με τη δύναμη του Κυρίου, ποτέ δεν ανταπέδωσα κακία σε κακία που εισέπραξα.
    Τώρα όλοι μπορούμε να κοιμούμαστε ήσυχοι, και εγώ στο σπίτι μου, και εκείνοι πού έφυγαν, στον Παράδεισο...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. έυχομαι απο τα βάθη της καρδιάς μου ο Θεός να αναπάυει τα άγαπημένα σου προσσωπα που ανεφερές πιο πανω.Παρ'ολο το νεάρο της ηλικίας μου έχω πολλά χρόνια παντρεμένος και Δόξα τον Θεό περνάμε κάλα.Σε ευχαριστούμε για τις ευχές σου.
    Να εισαί πάντα κάλα,κάλη δύναμη και υγεία να εχετέ παντοτε εσύ και η οικόγενειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Ορθόδοξο 1980
    Χαμογέλασα λιγάκι με το πολλά χρόνια παντρεμένος. Πολλά χρόνια,περιστεράκι μου,στο γάμο αρχίζουν και γίνονται μετά τα 30!
    Μέχρι να πιάσεις τα 30, τα χρόνια γάμου είναι πολύ λίγα, και οι εξαποδοί που κάθονται στις γωνιές και παρακολουθούνε, τα διάφορα σκηνικά, δεν βιάζονται καθόλου...ξέρουνε ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ τους και ότι έχουν όλη την ευκαιρία να βάλουνε τρικλοποδιές στο αντρόγυνο,ώστε να το διαλύσουν, αν το αντρόγυνο δεν ζει π ο λ ύ συνειδητό πνευματικό βίο, με πλούσια αγάπη και διάθεση ταπεινοφροσύνης, και αν δεν είναι προς πάσα κατεύθυνση πολυόμματο Χερουβίμ...
    Η Κυρία Θεοτόκος να σας σκεπάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν πιστέυω οτι πρέπει να φτάσει κάποιος στα 20,30,40 50 χρόνια γάμου,για να καταλάβει οτι είναι πανδρεμένος ή οτι ο Γαμμος δεν είναι απλό πράγμα.Το καταλαβαίνει απο την πρώτη ημέρα.Μόλις καταλάβει οτι έρχοντα οι ευθύνες,οι υποχρεώσεις, το άγχος να μπορέσει να στηρίξει την οίκογένεια του και να στεριώσει το σπίτι του στην κοίνωνια κ.α.Τοτέ λοίπονστην αρχή περνάει πιο δύσκολα το ζευγάρι.Οχι οτι οταν πέρασουν τα χρόνια δεν θα έχουν δυσκολίες,τότε έρχονται άλλα.Αν όμως υπάρχουν γερά θεμέλια οπώς η κατανόηση,η Αγάπη,η καταπάτηση του εγωίσμού,και η πίστη προς τον Κύριο,όλα μπορούν να ξεπέραστουν.Σίγουρα οι εξαποδοί οπως το είπες πολυ απλα και ώραία δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν το κακό και να μας διαβάλουν όλους μας(ανεξαρτήτως ηλικίας,ή φύλου ή έτη Γαμού κ.λ.π.)όπως είναι το όνομα του άρχηγου τους(άλλωστε αυτή είναι η δούλεια τους μεχρί την Δευτέρα Παρούσια του Κυρίου μας που δεν θα μπόρουν να κάνούν τίποτα)αλά πρέπει να κάνουμε τον Σταυρο μας να ξέπερναμε τις ήτες που θα φανερωθούν στην ζώη μας και να συμμετεχουμέ στα μυστήρια της Εκκλησίας μας.
    Σε ευχαριστούμε για τις συμβούλες σου σαν μεγαλύτερη που είσαι.Ο Θεός να σας έχεί και εσα΄ς καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Ορθόδοξο 1980
    Μου αρέσουνε οι αποφασισμένοι αγωνιστές εν Κυρίω!
    Απάνω τους!
    (Απάνω στους Εξαποδούς εννοώ!):-)
    Επειδή, λόγω μεγαλύτερης ηλικίας, έχω δει τραγικά πράγματα να συμβαίνουν λόγω απροσεξιών και έλλειψης φωτισμένων πνευματικών οδηγών, γι αυτό, εκφράζομαι όπως εκφράζομαι.
    Εσύ, τρέχε, καματηρέ, τρέχε, ίνα μηδείς τον στέφανόν σου,λάβη...
    Να μου φιλήσεις το καλό σου κορίτσι που σε αγαπάει και σου συμπαραστέκεται... όποιος βρεί τέτοια γυναίκα, βρήκε θησαυρό ανεκτίμητο, τιμιωτέρα λίθων πολυτελών η ανδρεία γυναίκα, που λέει και η Γραφή(όταν δεν την τουμπάρουν οι εξαποδοί με τα τερπίτια τους...)
    Ο Κύριος να είναι πάντα μαζί σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δημήτρης Χατζηνικολάου16 Οκτωβρίου 2009 στις 3:33 μ.μ.

    Το σπάνιο αυτό παράδειγμα συζύγου μου θύμισε μία εύθυμη ιστορία, που αναφέρεται σε μία πεισματάρα γυναίκα, παράδειγμα του άλλου άκρου δηλαδή. Σ' ένα χωριό ζούσε μία κοπέλλα, η οποία ήταν γνωστή για το πείσμα και τον εγωϊσμό της, γι αυτό και δεν την παντρευόταν κανένας. Κάποιος, όμως, νόμισε πως θα την "έκαμνε αρνάκι" και την παντρεύτηκε. Αμέσως μετά το μυστήριο, οι νεόνυμφοι βγήκαν στο βουνό για περίπατο. Εκεί άκουσαν ένα κελάηδισμα πουλιού και ο σύζυγος έσπευσε να αποφανθεί ότι από το κελάηδισμα κατάλαβε ότι το πουλί ήταν κότσυφας. Τότε η σύζυγος αντείπε ότι ήταν κοτσυφίνα! Ο σύζυγος θεώρησε ότι ήλθε η ώρα "να σφάξει τη γάτα" και να δώσει στη συμβία του να καταλάβει άπαξ δια παντός ότι σ' αυτόν δεν περνάνε τέτοια πείσματα, επέμενε στην άποψή του ότι επρόκειτο για κότσυφα! Η σύζυγος, όμως, δεν "το έβαλε κάτω" και επέμενε κι εκείνη ότι επρόκειτο προφανώς για κοτσυφίνα! Έτσι, άναψε ο καβγάς και αμέσως έφυγαν για το χωριό. Μόλις ο πατέρας του γαμπρού είδε τα μούτρα των νεονύμφων κατεβασμένα, αμέσως κατάλαβε τι είχε συμβεί (διότι γνώριζε τι "κουμάσι" είχε κάνει νύφη), ζήτησε το λόγο και μόλις τον έμαθε, αμέσως έσκαψε ένα ρηχό τάφο στην αυλή του σπιτιού του, άρπαξε τη νύφη από τα μαλλιά και από τα πόδια και την κράτησε πάνω από τον ανοιχτό τάφο, έτοιμος να τη ρίξει μέσα! Για τελευταία φορά, ωστόσο, τη ρώτησε: "Κότσυφας ήταν ή κοτσυφίνα;" Κι εκείνεη απάντησε: "Θάψε με βαθειά!!!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δημήτρη μου πολύ ωραία η ιστορία!
    Σ'ευχαριστώ εκ καρδίας!
    Εκφράζει με χαριτωμένο τρόπο μια πολύ σκληρή πραγματικότητα.
    Να είστε πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ευχαριστήθηκα την ανάγνωση του "Η πεθερά μου και η έλλειψη αντίστασης"

    Τι πρέπει να κάνει κάποια για να μοιάσει, λίγο ή πολύ, στην κυρία πεθερά σας?
    Μου ακούγεται πολύ θεωρητικό το "ο άντρας είναι η κεφαλή, η γυναίκα ο λαιμός". Πώς να καταλάβω τι σημαίνει αυτό στην πράξη?

    Γεια σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Ανώνυμο
    είστε άνδρας ή γυναίκα;Δεν μου το διεκρινίζετε αυτό.
    Αν είστε άνδρας τότε είστε κεφάλι και σίγουρα στρέφεστε όπου στρέφεται ο λαιμός σας, δηλαδή η γυναίκα που αγαπάτε.
    ΣΤην ερώτηση τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα για να μοιάσει στην πεθερά μου, η απάντηση δεν είναι εύκολο να είναι σύντομη.
    Βασικά, θα έπρεπε να έχει δ ε ι ένα τέτοιο μοντέλο συμπεριφοράς και να το έχει αγαπήσει ή θα έπρεπε να έχει βιώσει το ακριβώς αντίθετο και να έχει σιχαθει την αυταρχικότητα στη σχέση του αντρογύνου...
    Ταπεινή μου άποψη είναι ότι οι συμπεριφορές μας, εν πολλοίς διαμορφώνονται από απαρέσκειες ή από ευαρέσκειες, από αρνητικές ή από θετικές μιμήσεις...
    Κάπως σαν ένα πάπλωμα φτιαγμένο από ετερόκλητα, πολύχρωμα μπαλώματα, έχω την αίσθηση ότι διαμορφώνουμε τις συμπεριφορές μας.
    Ας πούμε τη συνήθεια να διαβάζω πριν κοιμηθώ, την αντέγραψα από ένα συνάδελφο του άντρα μου, όταν τον άκουσα να το δηλώνει ως δική του συνήθεια και το βρήκα χαριτωμένο.
    Τη συνήθεια να αφήνω το κρεββάτι μου στρωμένο πριν βγω έξω, την αντέγραψα από γιαγιά μιας φίλης μου. Τη συνήθεια να αφήνω καθαρό το νεροχύτη, την αντέγραψα από μια φίλη φίλης μου, χωρίς κάν να τη δω...απλά μου άρεσε ως ιδέα.
    Τη συνήθεια να μιλάω μάγκικα ενίοτε, την αντέγραψα από κάτι μαθητές που συναναστράφηκα, το μή κυριλέ του ύφους μου του ενδυματολογικού, το έφτιαξα ως αντίδραση στο κυριλέ ύφος των φιλενάδων του πατέρα μου, και πάει λέγοντας.
    Πάει βασικά, πολύ μακριά η βαλίτσα.
    Δύσκολες ερωτήσεις , αγαπημένο μου...ας πάμε καλύτερα να κοιμηθούμε αγκαλιά με το αρκουδάκι μας, το σκύλο μας, ότι υπάρχει τέλος πάντων και τα ξαναλέμε, αν θέλει ο Κύριος.
    Φιλάκια! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ευχαριστώ για την απάντηση.

    Εκτός απροόπτου, θα επιστρέψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. kaλησπερα καλο μου κοριτσι ! θα ηθελα να πω και εγω την γνωμη μου για την θρυλικη συγγρουση των δυο γυναικων.Θεαρεστο θα ηταν, να ηταν και οι δυο γυναικες της εκκλησιας...διοτι υπαρχει κοινος στοχος που ειναι η αγαπη του χριστου οπωτε ο μαγνυτης ειναι ο κυριος και οχι ο γιος....αλλα αυτο ειναι σπανιο πραγμα οπωτε το βαζουμε στο πλαι και ξεκιναω παλι απο την αρχη.Εκει που υπαρχει μεγαλη τραγωδια ειναι οταν και οι δυο δεν ειναι της εκκλησιας εκει η μια εχει προκαταληψη [νυφη] ενω η αλλη εχει κανει λαθος εκτιμηση[πεθερα] για την νυφη αφου εκεινη συμπεριφερεται με αυτην την καθοσπρεπει περιφρονηση προς την πεθερα.Εκει υπαρχει ΜΕΓΑ ΧΑΣΜΑ ....Οταν ομως ο ενας ειναι λιγο της εκκλησιας και ο αλλος οχι εκει ο ενας πρεπει να σηκωσει ολο αυτο το βαρος.εκει παιζεται ενα δραμα του να κανει υπομονη η νυφη στις παραξενιες της πεθερας κι ομως ενας Αββας ελεγε πως''αν δεν μπορεις να καταφερεις αρετη με αυτους που ειναι γυρο σου,ουτε μονος σου θα καταφερεις αρετη'' αραγε αυτη η υπομονη που πρεπει να δειξει η νυφη ειναι αρετη...πολλοι ασκηται ζουσαν σε σκητες με τους υποτακτικους τους --οι οποιοι υποτακτικοι σηκωναν ποιο; ΤΟ ΒΑΡΟς ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΣΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΟΥ Κ.Λ.Π....Αυτη η θεραπευτικη προσεγγιση [δια εμενα] φερνει αρετη διοτι η νυφη καλειται να δουλεψει την ταπεινωση,την υπομονη,την ελπιδα,την πιστη και την αγαπη και αν τελικα εργαστει καλα αυτην την για εμενα ασκηση της αγαπης του πλησιον λαμβανει και μια ακομη αρετη...την υπακοη στο θεληα του θεου.οπωτε η εργασια αυτη των αρετων για την αγαπη του πλησιον και την αγαπη του θεου σε κανει να ομοιασεις με τον κυριο.οπερ και αυτη ειναι η ουσια της ζωης του ανθρωπου πανω σε αυτη την γη.Και φυσικα η προσευχη για την πεθερα ειναι μεγαλη υποθεση για τον κυριο....το ιδιο μπορει να γινει και με την πεθερα να κανει ασκηση αγαπης για την νυφη...Δεν ειναι δυσκολα αυτα ---δυσκολες ειναι οι σχεσεις εξ αιτιας των χαρακτηρων των διαφορετικων-εξ αιτιας του διαφορετικου τροπου ζωης κ.λ.π---αν προσπαθησει η νυφη να καταλαβει την πεθερα ,να εκτιμησει τα καλα που εχει και στα ιδιοτροπα να κανει υπομονη Με προσευχη και ταπεινωση και οχι να λεει οτι ''εγω δουλευω και ειμαι προσωπικοτητα και δεν αφηνω την προσωπικοτητα μου να Μου την τσαλαπαταει η καθε πεθερα''---τοτε σε λιγο καιρο θα δουμε οι νυφες μεγαλα θαυματα.ΟΙ περισσοτερες σημερα δεν λενε την πεθερα ''μητερα''αλλα την λενε''κυρια ΤΑΔΕ'' Που σημαινει[Σου ξεκαθαριζω κυρα μου πως δεν θελω πολλα πολλα γιατι μια με εκανε εμενα η μαννα μου και δεν θα γινω η δικη σου δουλα επειδη πηρα τον γιο σου] αλλα και η πεθερα τσιτωνει και αρχιζει να τραβαει τον γιο απο την μυτη...οπωτε καλο θα ηταν να ασχοληθει και λιγο με την εκκλησια να κανει τις προσευχες της να σωσει την ψυχη της διοτι εχασε τον μαγνυτη.....ο μαγνυτης ειναι ο κυριος και οχι ο γιος ....καιθαπρεπε να ηταν και ο μαγνυτης και του ζευγαριου αλλα δεν ειναι για αυτο δεν υπαρχει εποικινωνια των δυο γυναικων σημερα διοτι δεν υπαρχει αγαπη επειδη δεν υπαρχει η λογικη που ο θεος δινει αυτη τη λογικη....////με εκτιμηση καληνυχτα πηνελοπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μετά την συμπτωματική γνωριμία με την σύζυγο μου στο πρόσφατο ταξίδι σας είπα να περάσω από τον ψηφιακό τόπο σας για να σας χαιρετήσω και να εκφράσω την εκτίμηση μου για τις αναρτήσεις που κάνετε. Από το αρχείο φαίνεται ότι τόσο εσείς όσο και οι παροικούντες του μπλόγκ έχετε βαθιά πίστη και είστε μέτοχοι της εκκλησίας σε όλη σας την ζωή. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για μένα. Έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου εκτός εκκλησίας, όχι σαν άθεος (πως να αρνηθείς κάτι που δεν ξέρεις;) αλλά σαν αγνωστικιστής. Όπως σας περιέγραψα σε ένα mail που σας έστειλα είμαι δυτικοτραφής Έλληνας του εξωτερικού και καθότι μηχανικός δεν γνώρισα τίποτα άλλο από την λογική και την χρησιμοθηρία. Στην εκκλησία έχω επιστρέψει σχετικά πρόσφατα. Το μπλόγκ σας είναι για έναν δυτικοτραφή άνθρωπο κομβικής σημασίας. Οι μαρτυρίες που περιέχει σε βγάζουν από τον εικονικό κόσμο της νόησης με τα παγωμένα είδωλα που δημιουργεί. Σημαίνουν έναν Θεό που δεν περιμένει απαθής στα έσχατα αλλά είναι σε συνεχή κοινωνία με την κτίση Του. Ο ρεαλιστικός και πηγαίος τρόπος της αφήγησης παραπέμπει στον προσωπικό Θεό των πατέρων ημών. Βοηθά στο βίωμα της πίστης σαν εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη στη μαρτυρία του λαού του Θεού.

    Θα επισκέπτομαι τακτικά το μπλόγκ σας. Έχει πολλά να μου διδάξει.

    Σχετικά με την σημερινή ανάρτηση είναι σαν να ζωγραφίζετε την πεθερά μου, τον μόνο γονέα που μας απέμεινε. Κυριαρχεί με την ταπεινότητα της. Η ακλόνητη πίστη της κάτω από την δοκιμασία της υγείας που περνά είναι φωτεινό παράδειγμα για μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πηνελόπη μου
    καλησπέρα!
    Αργησα να απαντήσω γιατί μου έκανε...τσαλιμάκια το μηχάνημα.
    Συμφωνώ μαζί σου.
    Αν η νύφη και η πεθερά δεν ειναι και οι δυο κάπως του Θεού, τότε τα πράγματα, μπορεί να αγριέψουν πολύ κάτω από ειδικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας.
    Τέλος πάντων...όλα τα ΚΡΙΝΕΙ Η ΠΡΑΞΗ...
    Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΨΑΡΙΑ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ...
    Ο Θεός εμένα, πάντως, με φύλαξε και το ποντικοφάρμακο στον καφέ των πεθερικών, δεν το έριξα!
    Γκλόρυ γκλόρυ, αλληλούγιααα! :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Emmanouil
    ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΟΛΩΝ ΟΛΩΝ ΣΥΧΝΑΖΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ, Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Το διάβασα σήμερα και τόσο το κείμενο όσο και τα σχόλια με εξέπληξαν με τη "χωνεμένη" πίστη και αγάπη τους. Είστε ευλογημένοι όσοι γνωρίσατε τέτοιους ανθρώπους. (Και λίγο υπόλογοι επίσης!)
    Αλεξανδρεύς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πολύ ωραία η προσεγγισή σου στο θέμα Σαλογραία.Είναι περίεργη η σχέση νύφης-πεθεράς μη σου πώ και γαμπρού-πεθερού!Για να γελάσουμε λίγο,είχα πάει σε ένα γάμο τις προάλλες,όπου ήταν όλα καλά μόνο η μητέρα του γαμπρού λιποθύμησε!Μου είπε η νύφη αργότερα''λές να της κακοφάνηκε που της πήρα το γιό''.Το θέμα είναι πως όλοι οι παντρεμένοι και οι μελλόνυμφοι πρέπει να καταλάβουν πως κανείς δεν παίρνει τον γιό απ τη μάνα ή την κόρη απ τον πατέρα.Η αγάπη προς τους γονείς είναι εντελώς διαφορετική απο την αγάπη προς την/τον σύζυγο!Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ποντικάκι μου
    πολύ καλά τα λες εσύ, αλλά, αγαπημένο μου, είναι ΤΟΣΟ ισχυρά τα έρμα τα συναισθήματα ζήλιας και κτητικότητας που μόνο αν είναι ΠΟΛΥ χριστιανοί οι πεθεροί και ευχαριστημένοι από τον προσωπικό τους βίο, νομίζω ότι ξεπερνιούνται...
    Η εικόνα της λιγοθυμίας της πεθεράς είχε πλάκα!
    Θα της περάσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις (όπως της δικής μου) που δεν μπορείς να ακολουθήσεις το γνωμικό "δε ξέρω εγώ ο Γιώργος ξέρει) για λόγους καθαρής και με αξιοπρέπεια επιβίωσης.
    vikoparea( και κάτι έπαθε σήμερα και με δείχνει ως ανώνυμη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @vicoparea

    Αγαπημένο μου
    αυτό μοιάζει μεγάαααλη κουβέντα.

    Πραγματικά, η ΚΑΘΕ περίπτωση
    είναι διαφορετική.

    Και πάρα πολλοί άνδρες, αποθρασύνονται-δυστυχώς- με την συνειδητή ταπεινοφροσύνη της γυναίκας τους.

    Το έχω παρατηρήσει σε πολλές περιπτώσεις ζηλιάρηδων ειδικά που τους τρώει η τεράστια ανασφάλεια στη σχέση και αγωνίζονται να εξαφανίσουν κάτω από τη μπότα τους, τη σύντροφό τους επιστρατεύοντας τα μύρια επικριτικά σχόλια και τις άκομψες συμπεριφορές προκειμένου έτσι να νιώσουν οι ίδιοι ασφαλέστεροι

    (κούνια που τους κούναγε τους καψερούληδες...ρε μαύρεεε! όσο την υποτιμάς την άλλη τόσο πιο βέβαιο είναι ότι θα πάρει το αίμα της πίσω...μα μπίτι βόδι τυχαίνεις , δικέ μου; )

    Τη θεωρούνε, την υποχωρητικότητα και την ευγένεια της γυναίκας τους, ή βλακεία της, ή αδυναμία της, επομένως η καλή σύντροφος πρέπει να προσέχει, να μη χαλαρώνει και να διατελεί εν αμύνη διότι δεν ξέρει από πού θα της έρθει το αστροπελέκι της αντρικής έπαρσης.

    Μεγάαααλη κουβέντα...

    Τα πεθερικά μου ήταν της ίδιας ηλικίας είχαν αγαπηθεί από τα 17 τους, πέρασαν μαζί έναν Β Παγκόσμιο πόλεμο και έναν Εμφύλιο και αξιώθηκαν αφού έκαναν και τρία προκομένα παιδιά, να πεθάνουν εν αγάπη σε βαθιά γεράματα.

    Η πεθερά μου, υπήρξε γυναίκα μεγάλης αγάπης και αυτοθυσίας. Μαθηματικός αυτή, δάσκαλος ο πεθερός μου

    Και ο πεθερός αυτό το έβλεπε και πολύ το εκτιμούσε διότι...η μανούλα του, μια αγράμματη γυναίκα, ήτο ελαφρώς ψιλοστριγκλίτσα από φέρσιμο, απέναντι στον πατέρα του το δάσκαλο επίσης, οπότε ό,τι του πρόσφερε η σύντροφος, το εκτιμούσε και με το παραπάνω διότι υπήρχε χειρότερη εικόνα σύγκρισης...

    Τεράστια συζήτηση και το από πού ξεκινάνε οι εικόνες σύγκρισης.

    Ξαναλέω, αυτό το ακανθώδες θέμα των σχέσεων είναι μεγάαααλη κουβέντα!

    ;-) Καλημέρες περιστεράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Εξαιρετικό κείμενο , επαναστατικό , ανατρεπτικό θά έλεγα καθότι κομίζει τό καινό ήθος τής γνήσιας Ορθοδόξου πνευματικότητος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Φώτιε, αδερφέ,
    τώρα το ανακάλυψες αυτό το κειμενάκι;
    Χαίρομαι που συμπάθησες και συ την πεθερά μου.
    Η γυναίκα ήταν άξια πολλών επαίνων και συγχαρητηρίων και ας μην με ήθελε εμένα για νυφούλα. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Αυτό επιβάλλει η εντιμότητα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή